آیسان سعیدی – 14 مربی در 5 سال. این آمار حیرت انگیز تیمی است که تمامی رکوردهای ریز و درشت در فوتبال جهان در زمینه تغییر مربی را شکسته و کماکان در این مسیر شلتاق می‌کند. تیمی که با این آمار شگفت انگیز هنوز در حسرت موفقیت و جام باقی مانده و با این دست فرمان روز به روز از آن دورتر می‌شود. در تمام این مدت کوتاه پرشورها همه مدل‌ها و همه نفرات از 4 گوشه دنیا را آزموده‌اند؛ از تونی اولیویرا گرفته تا جان توشاک، از جورج لینکنز گرفته تا مصطفی دنیزلی، از ساغلام گرفته تا بی‌نهایت مربی رنگارنگ داخلی؛ همه این نام‌های ریز و درشت آمدند و رفتند اما از موفقیت و جام هیچ خبری نشد. شلتاق در مسیر ناکجاآباد اما هنوز ادامه دارد و تراکتور کماکان به بیراهه می‌رود. این بار نوبت به یک نام جالب و غیرمنتظره رسیده؛ قربان بردیف مربی روس‌تباری که از سیبری قرار است بیاید تا بلکه تراکتور را به کرانه موفقیت برساند. کرانه‌ای که البته در دوردست‌ها نیز برای این کشتی طوفان‌زده قابل رؤیت نیست. تراکتور این بار تمامی اختیارات فنی را به «آقاقوربان» داده و ریز و درشت باشگاه را به او واگذار کرده؛ آش با جاش! به خیال اینکه استیلای تمام عیار بردیف بتواند بر این زخم ناسور قدیمی و حسرت طولانی مرهم بگذارد و پایان بدهد اما این ره باز هم به ترکستان است چرا که از مسیر بیراهه نمی‌توان به مقصد رسید. تراکتور برای موفقیت به ذهنیت و تفکر جدیدی نیاز دارد که در آن تراکتور از محله برو و بیا خارج شده و به ثبات برسد. ثباتی در همه زمینه‌ها که نخستین گام آن نیمکت سرمربیگری است. موفقیت با تغییرات مسلسل‌وار و هیجانی هرگز قرابتی ندارد؛ ثبات و شکیبایی گام اول موفقیت است؛ آنچه در شرایط فعلی در تراکتور اثری از آن نیست؛ نه با بردیف و نه هیچ کس دیگری.

 

سعید زاهدیان
در بیست و یک دوره‌ای که از لیگ‌برتر فوتبال ایران گذشته، مربیان خارجی متفاوتی سر از تیم‌های باشگاهی ایران درآوردند؛ آستانه تحمل پایین هواداران و سوءمدیریت و امکانات ضعیف، اغلب اجازه موفقیت به امثال کالدرون، دنیزلی، آری‌هان، استیماچ، مانوئل ژوزه، کرانچار، ساغلام و استراماچونی و... را ندادند. به دلایلی، هرکدام آنها خیلی زود با ایران خداحافظی کردند. تنها نمونه موفق برانکو ایوانکویچ است که برای 4سال و نیم هدایت پرسپولیس را برعهده گرفت و نتایج درخشان و تغییر نسل در دوره طلایی این مربی رخ داد چراکه فوتبال ایران را می‌شناخت و زمان و ابزار کافی هم دراختیارش بود.
فارغ از اینکه در لیست بلند بالای خارجی‌ها، مربیان خوب، بد یا متوسطی وجود داشتند بحثی نیست اما اغلب آنها هرگز زمان و امکانات کافی برای ایجاد تغییر نداشتند.
در آستانه فصل بیست و دوم، تراکتور سراغ یک مربی نام آشنا رفته؛ طبق خبری که باشگاه تراکتور منتشر کرد، قربان بردیف تنها سرمربی تیم بزرگسالان نیست بلکه نقش رئیس(Boss) را در این باشگاه خواهد داشت. رئیس در مفهوم باشگاهداری چیزی فراتر از سرمربی است و فلسفه باشگاه، ویژن، دورنما و هرآنچه مرتبط با مسائل فنی است را تحت اختیار خود می‌گیرد.
فرگوسن در منچستر رئیس بود نه سرمربی؛ یا کی‌روش در تیم‌ملی همین کاراکتر را داشت. شاید به همین دلیل، در بسیاری موارد تصمیمات و دیدگاه‌هایش درک نمی‌شد چون اساساً «مفهوم رئیس» در فوتبال ایران تعریف نشده است!
علی پروین بی‌آنکه تعریفی از واژه رئیس در باشگاهداری داشته باشد، در پرسپولیس همین نقش و اختیارات را از آن خود کرده بود.
قربان بردیف به فوتبال ایران آمده و قرار است در تراکتور مشغول به کار شود؛ براساس عنوانی که باشگاه تراکتور برای او تعریف کرده (مسئول و مدیر فنی)، این ذهنیت برای مخاطبان ایجاد شده که او چیزی فراتر از یک سرمربی است اما نوع کار و شرح وظایف این مربی برای اهالی فوتبال ایران روشن نیست. بردیف در روستوف، روبین‌کازان و سایر تیم‌های قبلی، همواره رئیس بوده تا سرمربی و در قرارداد خود با تراکتور هم متوجه شده که باشگاه تبریزی از این مربی روسی چه ‌می‌خواهد و بر اساس نیاز آنها، پروژه‌ای طراحی کرده که خودش رئیس و ناظر بر اجرای آن است. در این مدل از کار، هواداران و مدیران تراکتور باید آنقدر صبور باشند و به او فرصت دهند تا ساختار مورد نظرش را در تبریز اجرا کند و از تراکتور باشگاهی متفاوت و حرفه‌ای‌ بسازد. سرمربی تنها بر بازیکنان تیم، تمرینات و نتایج متمرکز است و در کوتاه مدت شاید هم به نتیجه مطلوب برسد اما اگر تراکتور به این مربی اختیارات یک رئیس را داده، باید آستانه تحمل بالایی داشته باشد و در میان راه تردید نکند که بردیف انتخاب درستی هست یا نه.
امیدواریم بردیف هم پس از 6 ماه به سرنوشت سایر مربیان خارجی مبتلا نشود تا با یک شکایت بین‌المللی، همین ساختار درب و داغان و معیوب فعلی را هم با شکایت میلیاردی به چالش بکشد!
 



 

آرمن ساروخانیان
قربان بردیف را بواسطه سردار آزمون می‌شناسیم. او با هر جابه‌جایی در فوتبال روسیه مهاجم ایرانی را هم با خودش می‌برد و نقش کلیدی در رشد گلزن تیم ملی داشت. او زمانی یکی از مربیان پرطرفدار فوتبال روسیه بود، ولی از آن سال‌ها زمان زیادی گذشته. بردیف در سال‌های 2008 و 2009 با روبین کازان قهرمان لیگ برتر روسیه و بعد از آن در سال 2016 هم با روستوف نایب‌قهرمان شد، ولی آخرین حضورش در این لیگ در سال 2019 با رتبه یازدهمی روبین به پایان رسید.
آخرین تجربه مربی ترکمنستانی با «غیرت» قزاقستان بود که ابتدا مشاور و بعداً سرمربی شد. بردیف با «غیرت» در لیگ سوم شد و جام حذفی را هم برد، با این حال عملکردش هواداران را خیلی راضی نکرد. یکی از منابع نزدیک به باشگاه گفت: «ما از بردیف انتظار بیشتری داشتیم. او فوتبال دفاعی بازی می‌کند. بازیکنان تیم از اینکه مقابل تیم‌های ضعیف‌تر هم با چنین سبکی بازی می‌کنیم، ناراضی هستند.»
فصل 2022 با شکست در سوپرجام شروع شد. اوضاع در لیگ هم خوب پیش نرفت و شکست 6 بر صفر مقابل آستانا به معنی شکاف اساسی بین او و هواداران بود. بردیف بازیکنانش را مقصر شکست دانست و گفت: «ما هشت بازیکن 21 – 20 ساله داریم که هنوز مرد نشده‌اند. من این را در رختکن هم به آنها گفتم. من سال‌ها کار کرده‌ام، ولی اینجا شبیه مهد کودک است.»
او بعد از بازی حاضر به استعفا نشد، ولی گروه هواداران بیانیه‌ای در اعتراض به فوتبال دفاعی او منتشر کردند. «غیرت» بازی بعدی را هم با هدایت بردیف برد، ولی او تصمیم به جدایی گرفت.
او بعد از دوران پرفراز و نشیب در فوتبال روسیه و قزاقستان، حالا قرار است تجربه جدیدی در فوتبال ایران و تراکتور داشته باشد. تراکتور فصل خوبی نداشت و می‌خواهد با بردیف دوران جدیدی را شروع کند، ولی مشخص نیست که متدهای قدیمی او هنوز جوابگو باشد.

یونس علیزاده
فقط 5 سال برای مدیران تراکتور کافی بود تا 14 سرمربی را روی نیمکت خود تغییر بدهند. این اعداد شوخی نیست. واقعیت‌ها را تبیین می‌کند. تراکتور، تیم باشخصیت لیگ که به خاطر شور و هیجان تماشاگرانش شهره قاره آسیا شد، با سیاست‌های اشتباه در عرصه مدیریت به یک باشگاه پر تنش تبدیل شده است. انتقاد از مدیریت تراکتور حالا دیگر به امری عادی برای هواداران این تیم تبدیل شده و تقریباً هیچ‌کس از روندی که طی می‌شود، راضی نیست. این دوره از تاریخ باشگاه تراکتور، پر از اتفاقات عجیبی است که نمی‌توان براحتی آن را هضم کرد. تصور اینکه سرخپوشان با یک مربی داخلی کار را آغاز کنند و سپس با یک مربی خارجی به سمت ته جدول بروند و با یک مربی ترکیه‌ای، البته با کمک مستقیم چند باشگاه از جمله شهرخودرو و فجرسپاسی از سقوط حتمی نجات پیدا کنند، واقعاً سخت است. این یک داستان نیست، باید یک نام خوب برای این «تراژدی» در نظر گرفت. تصور کنید 20 سال آینده، وقتی به موزه تراکتور سر می‌زنیم، با چه عکس‌ها و تاریخچه‌ای مواجه خواهیم شد! حتماً در بخش‌هایی از این موزه، می‌نویسند که طی 5 سال، 14 مربی عوض شد؛ میانگین هر 130 روز، یک مربی و این فاجعه برای باشگاهی اتفاق افتاد که میلیون‌ها هوادار و حدود 70 هزار تماشاگر در بازی‌های خانگی خود داشت. آنها از غول ترسناکی به‌نام تراکتور، تیم متوسطی ساختند که در تبریز هم امتیاز از دست می‌داد. روزی حتماً در موزه باشگاه تراکتور، در مورد این سال‌ها عکس‌هایی پیدا می‌کنیم که در آن، مربیان شکست‌خورده با کمترین میزان اعتماد از سوی مدیران به چشم می‌خورند. مربیانی که قبل از حضور در تراکتور، کارنامه قابل قبولی برای خود ساخته بودند اما اینجا با یکی، دو شکست کارشان تمام شد.
 

علی رضایی
هفته پیش بازی‌های لیگ امریکا تمام شد، گلدن استیت قهرمان شد و تیم‌های مدعی هم برای رسیدن به تیم قهرمان به‌دنبال تغییرات هستند؛ اما سرنوشت بازیکنان مطرح لیگ NBA با تیم‌هایشان به کجا می‌رسد! آیا آنها ماندنی می‌شوند یا اینکه تیم جدیدی مدنظرشان هست!؟
 
لس‌آنجلس لیکرز
 تیم پرآوازه لیکرز که برخلاف انتظارات پیش فصل با جذب راسل وستبروک و با داشتن آنتونی دیویدس و لبرون جیمز همه می‌گفتند بدون شک این تیم قهرمان می‌شود اما حتی به مرحله پلی آف هم صعود نکرد. لبرون جیمز در ماه آگوست باید با تیم لیکرز برای تمدید یا عدم تمدید قرارداد تصمیم بگیرد؛ چنانچه این کار را انجام ندهد در تابستان2023 بازیکن آزاد محسوب می‌شود. اما اگر راسل وستبروک در تیم ماندنی باشد؛ لیکرز مجبور خواهد بود که جایگاه 9 بازیکن خالی را با بازیکنان متوسط پر کند چرا که بودجه‌ای که سال گذشته صرف دعوت راسل وستبروک شده است، هیچ تیمی حاضر نیست که با افت فنی و ضعف راسل، با او قرارداد یا معاوضه کنند.
 یوتا جاز
یوتا جاز، تیم پرقدرتی که تیم‌های مدعی قهرمانی را حذف کرد اما در مرحله پلی‌آف گرفتار تیم دالاس ماوریکس شد. این ناامیدی‌ها با استعفای کوئین اسنایدر از تیم یوتا شروع شده و هر آن احتمال می‌رود که وجود داناوان میچل و رودی گوبرت بازیکنان آل استار این تیم در باشگاه یوتا جاز هم زیر سؤال برود.
 
فیلادلفیا
فیلادلفیا، زمانی که جیمز هاردن از تیم بروکلین نتس به تیم فیلادلفیا ملحق شد و مجدداً با داریل موری متحد شد، انتظار می‌رفت همکاری گسترده و نتیجه بخشی در فیلادلفیا اتفاق بیفتد. تیم به مرحله پلی آف هم صعود کرد اما نتوانست جای بوستون قهرمان کنفرانس شرق را بگیرد. ارزش قرارداد جیمز هاردن 47 میلیون دلار است و هنوز مشخص نیست که فصل آینده با تیم فیلادلفیا ماندنی است یا خیر. وضعیت دنی گرین هم با وجود مصدومیتی که این بازیکن گرفتار آن شده است، هنوز مشخص نیست که با این تیم قرارداد ببندد یا خیر. هرچند که ارزش قرارداد او با جیمز هاردن تا حدودی قابل مقایسه نیست و رقم پایین‌تری است.


 

فرار مالیاتی احتمالاً جرم دوست‌داشتنی اکثر ثروتمندان و فوتبالیست‌های دنیاست. در آخرین پرونده‌ای که در این باره خبرش به رسانه‌ها درز پیدا کرده، پای ساموئل اتوئو، مهاجم سابق بارسلونا و رئیس فعلی فدراسیون فوتبال کامرون گیر است.
او دوشنبه هفته گذشته به فرار مالیاتی به مبلغ 3 میلیون و 872 هزار و 621 یورو در حد فاصل سال‌های 2006 تا 2009 اعتراف کرد و مجازات‌ 22 ماه حبس که از سوی دادگاه اسپانیا در نظر گرفته شده را پذیرفت!
نکته جالب اینجاست که او در دادگاه مدیربرنامه‌اش را مقصر اصلی معرفی کرده: «این اتهامات را می‌پذیرم و با مسئولیت‌پذیری، آنچه لازم است را پرداخت می‌کنم اما در نظر بگیرید که آن زمان من مثل پسربچه‌ای بودم که هرچه پدرم می‌گفت قبول می‌کردم و مِسایس برایم مانند پدر بود.»
دادگاه اسپانیا در نهایت با تأیید فرار مالیاتی ساموئل اتوئو در زمان حضورش در بارسلونا و فریب اداره مالیات اسپانیا، در مجموع درخواست 4 سال و 6 ماه حبس برای اتوئو و مِسایس را ارائه کرده بود که در نهایت حکم 22 ماه حبس برای اتوئو به‌دلیل انجام 4 جرم مالیاتی و حکم یک سال حبس برای وکیل او به‌دلیل همکاری مستقیم را صادر کرد.
علاوه بر اینها مهاجم سابق بارسلونا و تیم ملی کامرون در مجموع به‌دلیل ارتکاب چهار جرم مالیاتی به پرداخت مبلغ یک میلیون و 810 هزار و 310 یورو محکوم شده است. این در حالی است که وکیل اتوئو به‌دلیل ارتکاب همان جرایم باید 905 هزار و 155 یورو به دادگاه و وزارت دادگستری اسپانیا پرداخت کند. از آنجایی که اتوئو به همراه وکیلش دارای هیچ سابقه جزایی دیگری نیستند، به تشخیص وزارت دادگستری اسپانیا پرداخت جریمه به تنهایی می‌تواند به‌عنوان مجازات درنظر گرفته شده و عملاً حکم حبس به جزای مالی تغییر می‌کند.
شاید بپرسید اتوئو کدام درآمدش را از اداره مالیات اسپانیا پنهان کرده است؟
ستاره فوتبال کامرون که در سال‌های 2006 تا 2009 در اسپانیا و برای بارسلونا بازی می‌کرد، قراردادی با شرکت پوما داشت و در ازای دریافت مبلغ هنگفتی قبول کرده بود تا عکس او به‌عنوان سفیر این برند مورد استفاده قرار بگیرد. اما درآمدش از این شرکت را از اداره مالیات اسپانیا پنهان کرده بود و حالا بعد از 15 سال به دام دادگستری اسپانیا افتاده.
 

دیروز عکس جالبی در رسانه‌های امریکایی منتشر شد که دیدنی بود. عکسی از یک کانسپت هنری که پل فایفر داده و در آن ماکت یک ورزشگاه یک میلیونی را ساخته.
 البته این کانسپت قرار نیست اجرا شود. اصلاً مگر چند بازی فوتبال یا بیسبال قرار است یک میلیون جمعیت را به ورزشگاه بکشد.
 جدای از این تأمین امنیت، این همه جمعیت هم کاری‌ است نشدنی. با این همه کانسپت آقای فایفر قابل تأمل است.
فکر کنید یک میلیون نفر در آن واحد در ورزشگاه باشند و به یک صحنه خیره شوند.

 

هفته گذشته اتفاق جالبی در لیگ فوتبال استان گیلان رخ داد. باشگاه شهرداری ماسال از باشگاه الماس چاف به‌دلیل استفاده از بازیکن سرباز - غایب در رقابت‌های جام گیل به هیأت فوتبال گیلان شکایت کرد. آنها با ارائه مدارک و مستندات و همچنین دریافت استعلام از نظام وظیفه عمومی استان مدعی شدند که یکی از بازیکنان حریف در روز بازی سرباز - غایب بوده و به همین منظور به‌عنوان بازیکن غیرمجاز مجوز بازی نداشته است. این درخواست آنها در صورت اعلام نظر هیأت فوتبال گیلان و با توجه به مستنداتی که ارائه کرده بودند، می‌توانست رأی به شکست سه بر صفر به سود شهرداری ماسال داده شود. اما با این حال کمیته انضباطی هیأت فوتبال گیلان در حکمی عجیب با نادیده گرفتن استعلام رسمی وظیفه عمومی نتیجه بازی را بدون تغییر اعلام کرده و حضور بازیکن غیرمجاز را بدون مشکل دانسته است. حالا خبرگزاری ایلنا خبر داده که باشگاه شهرداری ماسال قصد دارد با دنبال کردن این پرونده و ارجاع آن به مراجع بالاتر، پیگیر حقوق مربوط به خود باشد و باید دید در نهایت این پرونده عجیب و دردسرساز با چه نتیجه‌ای همراه خواهد شد.

 

پیراهن قدیمی باشگاه آژاکس حسابی جنجال شده. این باشگاه قدیمی با همکاری آدیداس برای نوآوری تصمیم گرفته است که از رنگ متفاوتی برای اسم و شماره بازیکنان استفاده کند و به همین خاطر خیلی از هواداران لقب «پیراهن مک دونالد» را برای این لباس انتخاب کرده‌اند. یک هوادار در شبکه‌های اجتماعی نوشته است: «ترجیح می‌دهم با دیدن این پیراهن به سراغ اعتصاب غذا بروم!»
البته برخی نظیر کریس وورتس کارشناس بازاریابی از این طرح دفاع می‌کند و می‌گوید: «باید درآمدزایی کرد. آدیداس پول خوبی را می‌پردازد و آژاکس می‌تواند هر سال سه طرح پیراهن متفاوت را به بازار ارائه کند. طبیعی است که قرار نیست پیراهن‌ها همیشه شباهت یکسانی داشته باشند. در غیر این صورت مردم ترجیح می‌دهند که همان پیراهن قبلی را داشته باشند و لباس جدیدی را نخرند.»
در حقیقت در آرم مک دونالد نیز پس‌زمینه قرمز با حرف M به رنگ زرد همراه شده است و حالا پیراهن آژاکس نیز به لوگوی این شرکت شبیه شده است!


 

کریستیانو رونالدو ستاره پرتغالی منچستریونایتد روز گذشته را با خبر بدی شروع کرد؛ خودروی بوگاتی ویرون مدل گرند اسپورت ویتسه که یکی از گران‌ترین خودروهای این ستاره بود، دچاره سانحه رانندگی شده. این‌طور که رسانه‌ها گزارش دادند رونالدو برای تعطیلات به شهر مایورکا در اسپانیا سفر کرده بود که خودرویش با یکی از نمادهای گردشگری در منطقه «داساکوما» که مقابل یک خانه بود برخورد کرده است. در حال حاضر دلیل این سانحه رانندگی مشخص نیست. البته رونالدو درون خودرو نبوده و بادیگاردش سوار بر این خودرو بوده که مقصر تصادف همین شخص است.
تصادف خودروی 1/2 میلیون یورویی رونالدو صبح دوشنبه ساعت 11 به وقت محلی در نزدیکی بیمارستان خوان مارچ رخ داده است. شاهدان و مأموران پلیس می‌گویند که راننده کنترل کامل خودرو را از دست داده است و به در خروجی یک خانه و شیر آتش‌نشانی درون عمارت برخورد کرده است. خوشبختانه افراد درون خودرو آسیبی ندیده‌اند. راننده این خودرو برای پرداخت خسارت با زیان‌دیدگان به توافق رسیده است.
بد نیست بدانید کریستیانو رونالدو که به همراه نامزد و فرزندانش در خودروی دیگری مشغول تفریح و لذت بردن از مناظر بکر طبیعی جزیره اسپانیایی بودند، به بادیگاردش اجازه داد برای گذراندن ادامه تعطیلات، صحنه حادثه را ترک کند و سایر دوستانش را برای پاسخگویی به پلیس محلی آنجا مستقر کرد. رونالدو که نمی‌خواست سفر تفریحی‌اش خراب شود، ادامه روز را در قایق تفریحی 5/5 میلیون پوندی خود گذراند و پلیس محلی با یدک‌کش، خودروی گرانقیمت ستاره پرتغالی را از صحنه تصادف دور کرد درحالی که با پارچه برزنتی آبی رنگی روی خودرو را پوشانده بود.

 

حریف تدارکاتی جدید رقیب ایران در قطر 2022 مشخص شد. تیم ملی امریکا که سومین حریف شاگردان اسکوچیچ در مرحله گروهی جام جهانی محسوب می‌شود، تا امروز دو بازی دوستانه انجام داده و با مراکش و اروگوئه بازی کرده است. شاگردان گرگ برهالتر در بازی اول مراکش را با 3 گل شکست دادند و در بازی دوم با اروگوئه به تساوی بدون گل رسیدند و حالا قرار است 23 سپتامبر – اول شهریور – به مصاف ژاپن بروند. ژاپنی که بازی‌های تدارکاتی بسیار خوبی قبل از جام جهانی برگزار کرده و تا امروز با پاراگوئه، برزیل، غنا و تونس بازی کرده است. بد نیست به این نکته هم اشاره کنیم که از دید برخی هواداران تیم ملی امریکا، دیدار با ژاپن احتمالاً به خاطر همگروهی امریکا با ایران، برنامه‌ریزی شده و از دید آنها، سبک فوتبال ژاپن، بی‌شباهت به مدل بازی تیم ملی ایران نیست. به این نکته هم اشاره کنیم که امریکا در حالی سومین حریفش را شناخته که شاگردان اسکوچیچ، تا امروز فقط یک دیدار تدارکاتی – آن هم با تیم غیراصلی الجزایر – انجام داده‌اند و هنوز از حریفان تیم ملی در فیفادی بعدی رونمایی نشده است.
 

هومن جعفری
سرانجام چشم شیطان کور و گوشش کر شد و استقلال سرمربی خود را معرفی نمود. تبریک به باشگاه که بعد از سه هفته بالاخره توانستند یک سرمربی پیدا کنند. مرسی مصطفی! تو تونستی!
***
مدیرعامل پیکان به مدیران باشگاه‌های دیگر التماس کرده که به بازیکنان فوتبال پول زیاد ندهند. استاد! یا نمی‌دانی چه خبر است یا می‌دانی و ریا می‌کنی! برای مدیران باشگاهی بیت‌المال کیلویی چند است؟ این همه قرارداد اشتباه و نادرست بسته شد، یک نفر هم به خاطرش نه زندان رفته نه از جیبش هزینه‌ای پرداخت کرده، نه کسی تا حالا بهش پخ گفته! همه هماهنگند. شما چیکار ‌داری به این کارها؟ بازیکن را گران کن حالش را ببر! ببین بقیه چکار می‌کنند شما هم همان کار را بکن. هرکس فوتبال را گران‌تر کند، بیشتر تشویق می‌شود. آنهایی هم که فوتبال را ارزان نگه دارند، حذف می‌شوند. باور کن برای شنیدن این نصیحت‌ها باید پول می‌دادی ها! من مجانی پایت حساب کردم.
***
به سلامتی میلاد زکی‌پور قصد پیوستن به سپاهان را دارد. این بار توصیه می‌کنیم استاد اول قراردادش را ببندد بعد خودش را بُکُشد. از بچگی سپاهانی بوده و این حرف ها! بازارگرمی‌اش سر پرسپولیس که نتیجه عکس داد! دست‌کم یک اشتباه را دو بار تکرار نکن!

سام ستارزاده
قربان بردیف، پانزدهمین سرمربی تراکتور عصر زنوزی در آستانه پنجمین فصل فوتبالی آن است؛ نامی همانند یان توشاک، ژرژ لیکنس، مصطفی دنیزلی و فیروز کریمی پابه‌سن‌گذاشته، ولی با کارنامه‌ای سنگین‌تر و رنگین‌تر از تمام صاحبان سابق نیمکت تراکتور. سرمربی ترکمنی که روزی روزگاری بارسلونا را در نیوکمپ و با روبین‌کازان به زانو در می‌آورد و با کنار زدن آژاکس، روستوف را برای نخستین مرتبه در تاریخ‌شان به لیگ قهرمانان می‌رساند و برد بایرن و تساوی مقابل منچستریونایتد را در تاریخ موژیکی‌های روسیه ثبت ‌می‌کرد، در حالی پا به دره گرگ‌ها گذاشت که دو هفته قبل، از هدایت کایرات قزاقستان برکنار شد و یک هفته پیشتر از آن نیز، در رویارویی با آستانه (مهم‌ترین رقیب کایرات در لیگ قزاقستان) طعم شکست تلخ شش بر صفر را چشیده ‌بود.
بی‌شک حضور بردیف به‌عنوان تنها سرمربی خارجی قطعی‌شده لیگ برتر، فصل بیست‌ویکم آن را جذاب‌تر خواهد ساخت؛ بخصوص از این جهت که تبار ترکمن و رابطه نزدیک بردیف با سردار آزمونی که در روسیه سال‌ها تحت سرمربیگری وی رشد کرد، به انس‌گرفتن سریع وی با فضای فوتبال تبریز و ایران کمک می‌کند. اما نکته جالب توجه در همکاری پیش‌روی بردیف و تراکتور، نقش فنی پررنگی است که برای وی تعیین شده‌ است.
بردیف در تبریز قرار است فراتر از یک سرمربی باشد؛ وی با حفظ سمت، مسئول و مدیر فنی باشگاه نیز خواهد بود تا روی فوتبال پایه و تأمین زیرساخت‌های باشگاه نظارت داشته ‌باشد. بردیف سال گذشته نیز در کایرات شرح وظایف مشابهی داشته و پیشتر نیز در روستوف یک فصل در سمت مشاور و معاون مشغول به کار بوده ‌است. تمام این سوابق، چهارچوب همکاری بردیف با پرشورهای تبریز را بسته‌ای جذاب نشان می‌دهند. با این حال، صحبت از برنامه ۳ تا ۵ ساله با یک سرمربی ۶۹ ساله، در عین حال، تعجب‌آور و غیرقابل باور است؛ بویژه آن که کمتر از دو سال پیش، مدیران تراکتور از پیشبرد چنین برنامه‌ای با رسول خطیبی سخن به میان می‌آوردند.
تجربه چهار فصل گذشته نشان‌داده که تراکتور بیش از نام بزرگ، به ثبات در سطوح فنی و مدیریتی نیاز دارد. باید دید که آیا آشتی دوباره زنوزی با علی خطیر و آغاز همکاری با گزینه مطرحی همچون بردیف می‌تواند زمینه‌ساز این ثبات باشد یا خیر.