آیسان سعیدی – 14 مربی در 5 سال. این آمار حیرت انگیز تیمی است که تمامی رکوردهای ریز و درشت در فوتبال جهان در زمینه تغییر مربی را شکسته و کماکان در این مسیر شلتاق می‌کند. تیمی که با این آمار شگفت انگیز هنوز در حسرت موفقیت و جام باقی مانده و با این دست فرمان روز به روز از آن دورتر می‌شود. در تمام این مدت کوتاه پرشورها همه مدل‌ها و همه نفرات از 4 گوشه دنیا را آزموده‌اند؛ از تونی اولیویرا گرفته تا جان توشاک، از جورج لینکنز گرفته تا مصطفی دنیزلی، از ساغلام گرفته تا بی‌نهایت مربی رنگارنگ داخلی؛ همه این نام‌های ریز و درشت آمدند و رفتند اما از موفقیت و جام هیچ خبری نشد. شلتاق در مسیر ناکجاآباد اما هنوز ادامه دارد و تراکتور کماکان به بیراهه می‌رود. این بار نوبت به یک نام جالب و غیرمنتظره رسیده؛ قربان بردیف مربی روس‌تباری که از سیبری قرار است بیاید تا بلکه تراکتور را به کرانه موفقیت برساند. کرانه‌ای که البته در دوردست‌ها نیز برای این کشتی طوفان‌زده قابل رؤیت نیست. تراکتور این بار تمامی اختیارات فنی را به «آقاقوربان» داده و ریز و درشت باشگاه را به او واگذار کرده؛ آش با جاش! به خیال اینکه استیلای تمام عیار بردیف بتواند بر این زخم ناسور قدیمی و حسرت طولانی مرهم بگذارد و پایان بدهد اما این ره باز هم به ترکستان است چرا که از مسیر بیراهه نمی‌توان به مقصد رسید. تراکتور برای موفقیت به ذهنیت و تفکر جدیدی نیاز دارد که در آن تراکتور از محله برو و بیا خارج شده و به ثبات برسد. ثباتی در همه زمینه‌ها که نخستین گام آن نیمکت سرمربیگری است. موفقیت با تغییرات مسلسل‌وار و هیجانی هرگز قرابتی ندارد؛ ثبات و شکیبایی گام اول موفقیت است؛ آنچه در شرایط فعلی در تراکتور اثری از آن نیست؛ نه با بردیف و نه هیچ کس دیگری.