یونس علیزاده
فقط 5 سال برای مدیران تراکتور کافی بود تا 14 سرمربی را روی نیمکت خود تغییر بدهند. این اعداد شوخی نیست. واقعیت‌ها را تبیین می‌کند. تراکتور، تیم باشخصیت لیگ که به خاطر شور و هیجان تماشاگرانش شهره قاره آسیا شد، با سیاست‌های اشتباه در عرصه مدیریت به یک باشگاه پر تنش تبدیل شده است. انتقاد از مدیریت تراکتور حالا دیگر به امری عادی برای هواداران این تیم تبدیل شده و تقریباً هیچ‌کس از روندی که طی می‌شود، راضی نیست. این دوره از تاریخ باشگاه تراکتور، پر از اتفاقات عجیبی است که نمی‌توان براحتی آن را هضم کرد. تصور اینکه سرخپوشان با یک مربی داخلی کار را آغاز کنند و سپس با یک مربی خارجی به سمت ته جدول بروند و با یک مربی ترکیه‌ای، البته با کمک مستقیم چند باشگاه از جمله شهرخودرو و فجرسپاسی از سقوط حتمی نجات پیدا کنند، واقعاً سخت است. این یک داستان نیست، باید یک نام خوب برای این «تراژدی» در نظر گرفت. تصور کنید 20 سال آینده، وقتی به موزه تراکتور سر می‌زنیم، با چه عکس‌ها و تاریخچه‌ای مواجه خواهیم شد! حتماً در بخش‌هایی از این موزه، می‌نویسند که طی 5 سال، 14 مربی عوض شد؛ میانگین هر 130 روز، یک مربی و این فاجعه برای باشگاهی اتفاق افتاد که میلیون‌ها هوادار و حدود 70 هزار تماشاگر در بازی‌های خانگی خود داشت. آنها از غول ترسناکی به‌نام تراکتور، تیم متوسطی ساختند که در تبریز هم امتیاز از دست می‌داد. روزی حتماً در موزه باشگاه تراکتور، در مورد این سال‌ها عکس‌هایی پیدا می‌کنیم که در آن، مربیان شکست‌خورده با کمترین میزان اعتماد از سوی مدیران به چشم می‌خورند. مربیانی که قبل از حضور در تراکتور، کارنامه قابل قبولی برای خود ساخته بودند اما اینجا با یکی، دو شکست کارشان تمام شد.