کومان پس از اخراج از بارسلونا و گذراندن چند ماه بدون تیم، دوباره هدایت تیم ملی هلند را بر عهده گرفت. سرمربی سابق بارسلونا در مصاحبه جدید خود می‌گوید: «مسی فرد بسیار متواضعی است. او خیلی سریع متوجه استعداد پدری شد و همان زمان تمایل داشت تا با او در زمین همکاری کند؛ برخلاف برخی بازیکنان. پس از ماجرایی که بعد اخراج من ایجاد شد  و داستانم با رئیس باشگاه، این روزها دیگر  به نوکمپ نمی‌روم.
 

کودی خاکپو پس از درخشش با پیراهن آیندهوون و تیم ملی هلند، در جریان نقل و انتقالات ژانویه 2023 راهی لیورپول شد. رود فان نیستلروی، سرمربی آیندهوون در مصاحبه جدید خود از این ماجرا می‌گوید: مقصد رؤیایی کودی خاکپو، از تابستان با اریک تن هاخ در تماس بود. من هم دوست داشتم او به یونایتد برود، نه فقط به خاطر اینکه آنجا باشگاه من است، بلکه یونایتد برای پیشرفت بازیکنان جای بهتری به حساب می‌آید.
 

رضایی در واکنش به اینکه آیا بلاژویچ تأثیرگذارترین فرد در دوران فوتبال او بوده است، گفت: قطعاً. فکر می‌کنم بعد از ناصر حجازی که در فوتبال باشگاهی، تأثیرگذارترین فرد برای من بوده، ایشان در بازی‌های ملی من، تأثیرگذارترین بوده است. با وجود اینکه بعد از ترک ایران توسط او، ارتباط چندانی با همدیگر نداشتیم اما این مرد برای همیشه در وجود من ماندگار شده و هیچ‌وقت محبت‌های او را فراموش نمی‌کنم.
 
 

وصال روحانی
روزنامه نگار
فقط چند روز از آمدن میروسلاو بلاژویچ به ایران به قصد هدایت تیم ملی فوتبال کشورمان می‌گذشت که برای مصاحبه با او به هتل محل اقامتش در تهران رفتم. مردی که آنجا روبه‌روی خود دیدم، سرشار از شور و شر بود. بخشی از آن شور از التهاب‌های روحی او نشأت می‌گرفت که سبب می‌شد با وجود سالمند شدن هرگز با آرامش که خصلت بارز مسن‌ها است، همسو نشود. بخش دیگری از آن عصیان‌های رفتاری از ناراحتی دائمی معده او برمی‌خاست. او در وسط مصاحبه یکی دو بار از جایش بلند شد و شروع به راه رفتن‌های تند در لابی هتل کرد و وقتی چهره متعجب مرا دید، توضیح داد که یک بیماری گوارشی قدیمی آزارش می‌دهد و «نفخ» معده امان او را بریده است.
 
حرف‌هایی از جنس آتش
جوشش‌هایی از این دست در رفتارهای حرفه‌ای او هم مشاهده می‌شد. او با شنیدن هر حرف و اظهار نظری که نمی‌پسندید، مثل شی‌ءای که روی آتش گذاشته و آن را گداخته باشند، ترقه‌وار از جایش می‌پرید و بسیار هیجانی به حرف درمی‌آمد و به مخاطبانش می‌تاخت که چرا چیزی را گفته اند که به زعم وی خلاف واقعیت است. کافی بود از او می‌پرسیدید که چرا فلان گزینه سزاوار را به تمرینات تیم ملی دعوت نکرده تا سریعاً از جایش بلند شود و شما را متهم به «نقض غرض» کند و او در این راه تا حد یقه‌گیری هم پیش می‌رفت. چه بهره‌ها که برخی خبرنگاران زرنگ و جنجال‌طلب و بعضی رسانه‌های خواهان تیراژی بالاتر از این عادت «بلاژ» نبردند. آنها چون می‌دانستند چطور این مربی کروات را «آنتریک» کنند، با یک سؤال بودار و انفجاری خون او را به جوش می‌آوردند تا وی چنان به آنها بتازد که از هر حرف وی آتش ببارد و بتوان از هر عبارت وی تیترهای جذاب ساخت و در صفحه اول چاپ کرد.
 
خالق یک توفیق بی‌سابقه
میروسلاو بلاژویچ که دیروز در پی یک بیماری طولانی در 88 سالگی در شهر زاگرب درگذشت، در مأموریت اصلی خود در تهران که رساندن تیم ملی به مرحله نهایی جام جهانی 2002 بود، به توفیق نرسید و ایران در مرحله پلی‌آف به دست تیم ایرلندجنوبی حذف شد. «بلاژ» پس از آن از ایران رفت و تاج و تخت‌اش را به دستیار نخست خود که همانا برانکو ایوانکوویچ بود و از هر جهت آنتی‌تز «چیرو» (دیگر نام مستعار بلاژویچ) به شمار می‌آمد، واگذار کرد. بیهوده نبود که برانکو را مظهر آرامش و نماد تعقل می‌دانستند و خود بلاژ هم با استناد به همین خصلت‌ها، این دستیار هوشمند و حسابگر را «پروفسور» می‌نامید. حتماً خوب می‌دانید که فوتبال ملی ما و باشگاه پرسپولیس بر پایه مهارت‌های ایوانکوویچ به چه دستاوردهای ارزشمندی رسیدند ولی بد نیست یادآوری کنیم در مقطع دوم حضور بلاژ در کشورمان که تحت عنوان سرمربی و سپس مدیر فنی مس کرمان بود، نه آن توجه عظیم قبلی به وی مبذول شد و نه او نتایج مناسبی گرفت. با وجود این، وی برای مردم کرواسی هم یک مربی فراموش‌نشدنی است زیرا این کشور را به مقام شامخ سوم جام جهانی 1998 رساند که تا آن زمان در تاریخ برگزاری این مسابقات برای کروات‌ها بی‌سابقه بود. یاد او بخیر و خدا وی را قرین رحمت کند.
 

علی دایی که در زمان بلاژویچ کاپیتان تیم ملی بود، در یادآوری این مربی کروات او را یکی از بزرگترین مربیانی نامید که به فوتبال ایران آمده است. دایی در واکنش به در‌گذشت سرمربی سابق ایران گفت: «یکی از بزرگترین مربیان و کاردرست‌ترین مربیانی بود که با او کار کردم. از بهترین انسان‌هایی بود که در زندگی‌ام دیدم و چیزهای زیادی از او یاد گرفتم.» دایی ادامه داد: «تا آن زمان یکی از بهترین مربیانی بود که به ایران آمده بود، با هیجان خاص خودش. سبک کاری‌اش این بود و خیلی بازیکنان را تهییج می‌کرد. کنار زمین با بازیکنان شوخی می‌کرد. یک مربی با دانش، انسانی شریف که نمی‌شود نقشش را در فوتبال ایران کتمان کرد.»
بلاژ فرصت صعود مستقیم به جام جهانی 2002 را با شکست مقابل بحرین در منامه از دست داد. آن بازی حاشیه‌های زیادی داشت و گفته می‌شد که دلیل شکست تیم ملی تغذیه اشتباه و خوردن کشک بادمجان بوده. دایی درباره ماجراهای آن بازی گفت: «بلاژ خیلی از عوامل را بررسی می‌کرد. یکی از اتفاقات بد این بود که به خاطر یک جابه‌جایی در بحرین ماندیم. در آن فضا جوی ایجاد شد که باعث شد پروژه بلاژویچ به سرانجام نرسد و تیمی که شایستگی صعود به جام جهانی را داشت، نتواند راهی آن تورنمنت شود.»
دایی درباره ماجرای غذای سفارت اضافه کرد: «البته خیلی هم شایعه نبود. همه چیز از اینجا شروع شد که ما در بحرین زیاد ماندیم. اگر سفر ما کوتاه‌تر بود شاید اتفاق‌های دیگری می‌افتاد. جو آنجا زیاد خوشایند نبود. بازی افتضاحی انجام دادیم و نمی‌توانیم بعد از باخت حالا همه چیز را گردن بلاژویچ بیندازیم. روحش شاد باشد.»


 

خداداد عزیزی یکی از بازیکنانی بود که رابطه خوبی با بلاژویچ نداشت و در دوران این مربی از تیم ملی کنار رفت.
در آن روزها گفته شد که دلیل ناراحتی عزیزی گرفتن پیراهن شماره یازده تیم ملی از او بوده است. خداداد در یادآوری آن اتفاق گفت: «آن جلسه‌ای که از تیم ملی جدا شدم بازی دوستانه با صنعت بود. من نیمه دوم بازی کردم و خیلی هم خوب بودم. در بازی به من پیراهن نرسید و بلاژویچ برای اینکه مدیریت کند گفت چه کسی به خداداد پیراهن نداده؟ آقای ابراهیمی گفت پیراهن کم بوده که بلاژ گفت من می‌دهم برای او پیراهن بدوزند. خیلی این چیزها را بلد بود. من گفتم نه پیراهن شماره 11 خودم را می‌خواهم که از رحمان رضایی گرفت و من بازی کردم ولی بعد از شام در هتل تصمیم گرفتم از تیم ملی جدا شوم. او سعی کرد من را متقاعد کند. حتی گفت من هافبک نفوذی خودم را امروز پیدا کردم ولی گفتم نمی‌توانم با شما کار کنم که خیلی هم دوستانه با هم دست دادیم و جدا شدیم. بعد رسانه‌ها شلوغش کردند که دعوا شده و خداداد را بیرون کردند.»
عزیزی درباره اعطای لقب «سیاه‌باز» به بلاژویچ گفت: «من که در روی صورت او چنین حرفی نمی‌زنم. بعد که کار به مصاحبه و جار و جنجال کشید از قول من عنوان شد کسی که برای من سیاه‌بازی کند را نمی‌توانم بپذیرم. خب مگر می‌شود شما پیراهن یکی را ندانی، بعد به او بگویی برایت لباس می‌دوزم و پلی‌میکر من هستی؟ این هم راهکار او بود که این قضیه را حل کند. بعداً تلاش شد که برگردم ولی خود بلاژویچ خیلی مایل نبود و دوستان فدراسیون هم فکر کنم خیلی دوست نداشتند.»
او درباره اینکه آیا بلاژویچ برای فوتبال ایران مؤثر بوده، گفت: «اگر قرار بود کمک کند تیم باید به جام جهانی می‌رفت که نرفت.»

یحیی گل‌محمدی، سرمربی پرسپولیس در واکنش به مرگ بلاژویچ گفت: «من خیلی از بازی‌های ملی‌ام را مدیون آقای بلاژویچ هستم. ایشان اگر به یک بازیکن اعتقاد داشت هیچ‌وقت اعتمادش را از دست نمی‌داد. این درس بزرگی برای من شد، همین که خیلی از جوان‌های خوب را با همین روش توانست به فوتبال معرفی کند. انسان شریفی بود، من از اتفاقی که افتاد بسیار ناراحت شدم و فکر می کنم کلاً فوتبال دنیا یک مربی بسیار خوب را از دست داد و ان‌شاءالله روحش شاد باشد.»
او درباره هیجان بلاژویچ گفت: «شاید در فوتبال ایران با توجه به اطلاعاتی که به او داده بودند این روش را انتخاب کرده بود. من فکر نمی‌کنم در کشورهای دیگر که مربیگری کرده بود این روش را انتخاب می‌کرد. در هر صورت فوتبال ایران را خوب می‌شناخت، فوتبال ایران بر مبنای احساسات و انگیزه است. من فکر می‌کنم با بازیکنان طوری رفتار می‌کرد که انگیزه زیادی به آنها بدهد. البته بعضی‌ها از این روش ناراحت بودند که این شیوه فوتبال است. در هر صورت تأثیرات خوبی روی فوتبال ایران داشت و کسی بود که برانکو را به فوتبال ایران معرفی کرد و از وجود برانکو در فوتبال ایران بسیار استفاده کرد. نه فقط در سالی که بود، بلکه در سال‌های دیگر هم تاثیراتش در فوتبال ایران دیده شد.»
گل‌محمدی درباره توهین‌ها به بلاژویچ اضافه کرد: «من از این کلمه خوشم نمی‌آمد. این روش مربیگری او بود و برخی‌ها این برداشت سیاه‌بازی را از او داشتند. این برخورد روانشناسی خودش بود.»
گل‌محمدی درباره نتایج تیم ملی با این مربی گفت: «ما در آن دوره شایسته‌ترین تیم برای صعود بودیم و شاید اگر بازی رفت با بحرین در تهران را می‌بردیم کارمان به بازی آخر نمی‌کشید. یک گل صحیح هم من زدم و داور آفساید اعلام کرد. شاید اگر آن بازی را می‌بردیم اصلاً کار به آنجا نمی‌کشید. در هر صورت ما باید یک بازی را هر طور شده می‌بردیم. یکسری اتفاقات دست به دست هم دادند، در مجموع در آن بازی تمرکز خوبی نداشتیم و نتیجه خیلی بد شد. ولی ما می‌توانستیم طوری بازی کنیم که اتفاقات خوب بیفتد و کار به بازی آخر نکشد.»
گل‌محمدی زننده گل تیم ملی به ایرلند در ورزشگاه آزادی بود، ولی این گل برای صعود کفایت نکرد تا با چشمان اشکبار زمین را ترک کند. او درباره خاطره‌اش بعد از آن بازی گفت: «داشتم ساک خودم را جمع و جور می‌کردم که خارج شویم. یک خاطره‌ای است که همیشه در ذهن من هست، بلاژویچ را در راهرو هتل دیدم و من را کشید کنار و خیلی با من صحبت کرد. گفت این اتفاقات فوتبالی می‌افتد، همیشه هست، راهت را ادامه بده، ناامید نشو. خیلی از من تشکر کرد و من را بغل کرد و من را دلداری داد. آن آخرین دیدار ما بود و دیگر بعد از آن نتوانستیم همدیگر را ببینیم. برای من به صورت شخصی تأثیرات بسیار مثبتی در زندگی ورزشی و حرفه‌ای داشت.»