وصال روحانی
روزنامه نگار
فقط چند روز از آمدن میروسلاو بلاژویچ به ایران به قصد هدایت تیم ملی فوتبال کشورمان می‌گذشت که برای مصاحبه با او به هتل محل اقامتش در تهران رفتم. مردی که آنجا روبه‌روی خود دیدم، سرشار از شور و شر بود. بخشی از آن شور از التهاب‌های روحی او نشأت می‌گرفت که سبب می‌شد با وجود سالمند شدن هرگز با آرامش که خصلت بارز مسن‌ها است، همسو نشود. بخش دیگری از آن عصیان‌های رفتاری از ناراحتی دائمی معده او برمی‌خاست. او در وسط مصاحبه یکی دو بار از جایش بلند شد و شروع به راه رفتن‌های تند در لابی هتل کرد و وقتی چهره متعجب مرا دید، توضیح داد که یک بیماری گوارشی قدیمی آزارش می‌دهد و «نفخ» معده امان او را بریده است.
حرف‌هایی از جنس آتش
جوشش‌هایی از این دست در رفتارهای حرفه‌ای او هم مشاهده می‌شد. او با شنیدن هر حرف و اظهار نظری که نمی‌پسندید، مثل شی‌ءای که روی آتش گذاشته و آن را گداخته باشند، ترقه‌وار از جایش می‌پرید و بسیار هیجانی به حرف درمی‌آمد و به مخاطبانش می‌تاخت که چرا چیزی را گفته اند که به زعم وی خلاف واقعیت است. کافی بود از او می‌پرسیدید که چرا فلان گزینه سزاوار را به تمرینات تیم ملی دعوت نکرده تا سریعاً از جایش بلند شود و شما را متهم به «نقض غرض» کند و او در این راه تا حد یقه‌گیری هم پیش می‌رفت. چه بهره‌ها که برخی خبرنگاران زرنگ و جنجال‌طلب و بعضی رسانه‌های خواهان تیراژی بالاتر از این عادت «بلاژ» نبردند. آنها چون می‌دانستند چطور این مربی کروات را «آنتریک» کنند، با یک سؤال بودار و انفجاری خون او را به جوش می‌آوردند تا وی چنان به آنها بتازد که از هر حرف وی آتش ببارد و بتوان از هر عبارت وی تیترهای جذاب ساخت و در صفحه اول چاپ کرد.
خالق یک توفیق بی‌سابقه
میروسلاو بلاژویچ که دیروز در پی یک بیماری طولانی در 88 سالگی در شهر زاگرب درگذشت، در مأموریت اصلی خود در تهران که رساندن تیم ملی به مرحله نهایی جام جهانی 2002 بود، به توفیق نرسید و ایران در مرحله پلی‌آف به دست تیم ایرلندجنوبی حذف شد. «بلاژ» پس از آن از ایران رفت و تاج و تخت‌اش را به دستیار نخست خود که همانا برانکو ایوانکوویچ بود و از هر جهت آنتی‌تز «چیرو» (دیگر نام مستعار بلاژویچ) به شمار می‌آمد، واگذار کرد. بیهوده نبود که برانکو را مظهر آرامش و نماد تعقل می‌دانستند و خود بلاژ هم با استناد به همین خصلت‌ها، این دستیار هوشمند و حسابگر را «پروفسور» می‌نامید. حتماً خوب می‌دانید که فوتبال ملی ما و باشگاه پرسپولیس بر پایه مهارت‌های ایوانکوویچ به چه دستاوردهای ارزشمندی رسیدند ولی بد نیست یادآوری کنیم در مقطع دوم حضور بلاژ در کشورمان که تحت عنوان سرمربی و سپس مدیر فنی مس کرمان بود، نه آن توجه عظیم قبلی به وی مبذول شد و نه او نتایج مناسبی گرفت. با وجود این، وی برای مردم کرواسی هم یک مربی فراموش‌نشدنی است زیرا این کشور را به مقام شامخ سوم جام جهانی 1998 رساند که تا آن زمان در تاریخ برگزاری این مسابقات برای کروات‌ها بی‌سابقه بود. یاد او بخیر و خدا وی را قرین رحمت کند.