عناوین این صفحه
جستجو بر اساس تاریخ
نظرسنجی
شماره : 6916 /
۱۴۰۰ يکشنبه ۱۴ آذر
|
باشگاه انگلیسی، پرخرجتر از رئال مادرید و بایرن مونیخ
چه بر سر اورتون آمده؟
هر چه بیشتر به آمار نگاه میکنم، کمتر میفهمم. اورتون در پنج سال، 500 میلیون پوند صرف خرید 44 بازیکن کرده. آنها قاعدتاً باید به جلو میرفتند اما پسرفت کردهاند.
خالص خرج آنها در این مدت 213 میلیون پوند بوده، یعنی بیشتر از بایرن مونیخ و رئال مادرید. در لیگ برتر، تنها دو باشگاه منچستری مبلغ خالص بیشتری نسبت به آنها هزینه کردهاند.
به عنوان فردی که عاشق فوتبال است، برایم ناامیدکننده است که آنها اینطور پولشان را هدر میدهند. هر کسی که مسئول این خرجها بوده – مانند 27 میلیون پوند برای خرید دیوی کلاسن، 35 میلیون پوند برای جذب الکس ایووبی و 45 میلیون پوند برای خرید گیلفی سیگوردسن – باید خیلی جدی پاسخگوی یکسری پرسشها باشد.
ایووبی در سال 2019 نمیتوانست جایی در تیم آرسنال پیدا کند و آنوقت 35 میلیون پوند برای خرید او میپردازید؟ کلاسن در هلند بازیکن خوبی بود اما در همان تابستانی جذب شد که اورتون سیگوردسون و وین رونی را هم جذب کرد و به کلاسن خیلی کم بازی رسید. او حتی یک گل هم نزد.
فرهاد مشیری، سهامدار عمده باشگاه، از فوریه 2016 در گودیسون پارک است. اولین تصمیم او که سه ماه بعد آمدنش گرفته شد، این بود که روبرتو مارتینس، مربی تیم را اخراج کند و تیمی که او در این سالها ساخته را بهتر سازد.
باید به این اشاره کرد که مارتینس در آخرین فصل حضورش در اورتون، به نیمهنهایی جام حذفی و جام اتحادیه رسیده بود. تیم او که در جام حذفی با نتیجه دو بر یک به منچستر یونایتد باخت، بازیکنانی مانند جان استونز، روملو لوکاکو، راس بارکلی، لیتون بینز و فیل جاگیلکا را داشت. آیا اورتون حالا پنج بازیکن دارد که بتوان از نظر کیفیت با آنها مقایسهشان کرد؟
نکته طعنهآمیز اینکه مربی فعلی با حمایت روبهرو نیست. میبینم که رافا بنیتس پس از هشت بازی بدون پیروزی، تحت فشار است. بسیاری از طرفداران هم حس دلسوزی نسبت به او ندارند اما مشکل بر سر رافا نیست. من با او در فینال لیگ اروپا در شبکه CBS Sports کار کردم و از دید من فرد فوقالعادهای بود. او همه چیز را درباره تاکتیکها میداند و میتواند ساعتها درباره فوتبال صحبت کند. او عمیقاً در کار خود غرق است. بنیتس مصمم بود که اورتون را متحول کند اما به باشگاهی رفته که شباهتی به گذشتهها ندارد.
اورتون من را یاد منچستر سیتی قدیمها میانداخت؛ تیمی که انگار یک خانواده بود اما حالا آنها این ارزشها را ندارند.بازی در گودیسون پارک همیشه سخت بود. البته نه در حد بازی در آنفیلد، ولی در حد بازی در خانه استوک بود. اگر در بهترین سطح خود نبودید، راحت ممکن بود سه بر صفر ببازید.
اما چیزی که در اورتون فعلی میبینید، نشان میدهد که پول لزوماً شادی یا موفقیت نمیآورد. گاهی پول باعث میشود هویت خود را اشتباه تشخیص دهید. ببینید اورتون با خامس رودریگس چه کرد. او بازیکنی دوستداشتنی است اما در انتهای فصل، او هم نمیخواست در تیم بماند. اورتون پول فراوانی به او داد ولی ثمره خاصی نبرد.
اورتون باید باشگاهی باشد که برای حضور در اروپا بجنگد. مارتینس که این تیم را در سال 2014 به رده پنجم جدول رساند، مرتباً به من گفته که اورتون باشگاهی فوقالعاده با پتانسیل بالا است و او که جانشین دیوید مویس شده بود، از حضور در این باشگاه لذت برده است.حالا بحث بر سر ساخت ورزشگاهی جدید در کنار ساحل لیورپول است اما آیا آنها بیش از حد درگیر این پروژه شدهاند؟ چه فایدهای دارد که به خانه جدیدی بروید، وقتی وسایلی برای قرار دادن در آن خانه ندارید؟
مهمترین استاندارد اورتون افت داشته؛ یعنی خود فوتبال. وقتی به اورتون فکر میکنم، به یاد بازیکنانی میافتم که در این تیم پرورش یافتند، مانند رونی، بارکلی و لئون عثمان. جیمز وون هم میتوانست عالی باشد ولی مصدومیتها نگذاشت.
اورتون خریدهای هوشمندانهای مانند جولیون لسکات داشت که با 5 میلیون پوند از ولوز آمد. یا شیموس کولمن که با تنها 600 هزار پوند خریداری شد اما این باشگاه حالا به وضعی دچار شده که طرفداران نگران سقوط هستند. اورتون البته سقوط نمیکند اما مسیری طولانی برای بازگشت دارد.
منبع: دیلی میل
منچستریونایتد- کریستال پالاس، ساعت 17:30
نوبرانه با «رانگنیک»
رالف رانگنیک برای نخستین بار در بازی امروز منچستریونایتد با کریستال پالاس در اولدترافورد روی نیمکت شیاطین سرخ مینشیند. میزبان با پیروزی 3 بر 2 پنجشنبه شب مقابل آرسنال به این بازی میآید در حالی که پالاس سهشنبه در زمین لیدز با یک گل شکست خورده.
با دو گل کریستیانو رونالدو که آمار دوران حرفهای او را به 801 گل رساند، یونایتد مقابل دیدگان رانگنیک به پیروزی رسید و بعد از مسابقه، مایکل کریک، مربی موقت اعلام کرد خیلی زود باشگاه را ترک میکند.
شیاطین سرخ حالا با رانگنیک که احتمال ماندنش بعد از پایان فصل هم وجود دارد، وارد دوران جدیدی میشود و او میخواهد برای نخستین بار بعد از سه ماه، تیم را به دو پیروزی متوالی در لیگ برساند.
با برد آرسنال، یونایتد به رده هفتم لیگ برتر آمد با سه امتیاز اختلاف نسبت به وستهام رده چهارمی. رانگنیک البته فرصت زیادی ندارد و باید زود جا بیفتد.
این هفته در لیگ قهرمانان با یانگ بویز بازی دارند که اهمیت و انگیزهای برایش ندارند چون به عنوان صدرنشین گروه F صعود کردهاند.
تیم پاتریک ویرا در سه بازی آخرش برد نداشته اما ماه گذشته با 2 گل در زمین منچسترسیتی به پیروزی رسید و فصل قبل در اولدترافورد، میزبانش را 3 بر یک شکست داد. در واقع پالاس در سه بازی آخرش در زمین دارنده 20 قهرمانی انگلیس نباخته و با اعتماد به نفس خوبی برای این بازی آماده میشود هرچند به خاطر نتایج اخیر به رتبه یازدهم سقوط کرده. تیم لندنی فرصت بیشتری برای استراحت داشته و ویرا مقابل تیمی که در روزهای بازی مسائل زیادی برابرش داشت، انگیزه بالایی برای موفقیت دارد.
منچستریونایتد رافائل واران و پل پوگبا را ندارد در حالی که وضعیت ادینسون کاوانی و لوک شاو هم چندان خوب نیست. آرون وان بیساکا مقابل آرسنال بازی نکرد و شاید در این بازی هم به دیوگو دالوت که مقابل توپچیها عالی بود، بازی برسد. نمانیا ماتیچ هم پنجشنبه بازی نکرد و بعید است به این مسابقه برسد.
بنابراین شاید همان ترکیب مقابل آرسنال امشب چیده شود و مربی آلمانی میتواند مقابل یانگ بویز به بازیکنان اصلی استراحت بدهد. با وجود اخباری که از مصدومیت رونالدوی 36 ساله منتشر شده، احتمالاً ستاره پرتغالی در این بازی هم رهبر خط حمله خواهد بود.
در پالاس هم یواخیم اندرسون شاید بعد از درمان همسترینگ به این بازی برسد اما جیمز مک آرتور و ناتان فرگوسن مصدوم هستند و جوئل وارد محروم است. کریستین بنتکه و لوکا میلیوویویچ مقابل لیدز روی نیمکت بودند اما در این بازی به ترکیب اصلی برمیگردند هرچند ویلفرید زاها رهبری خط حمله را مقابل تیم سابقش بر عهده خواهد داشت.
ترکیب احتمالی
منچستریونایتد: دخئا؛ دالوت، لیندلوف، مگوایر، تلس؛ مک تامینای، فرد؛ سانچو، فرناندز، رشفورد؛ رونالدو
کریستال پالاس: گوایتا؛ تامکینز، اندرسون، گوئهی، میچل؛ گالاگر، میلیوویویچ، کویاته؛ آیو، بنتکه،
زاها
منبع: اسپورتس مول
وقتی خوره موفقیت، بلای جان یووه شد
سقوط بانوی پیر
وقتی باشگاه برای دومین بار در عرض سه سال در فینال لیگ قهرمانان باخت، خوره پیروزی به جان آنیلی افتاد. روش هوشمندانه و صبورانهای که باشگاه را به اوج رسانده بود، کنار گذاشته شد و خریدن بازیکنان با هدف قهرمانی سریع، در دستور کار قرار گرفت؛ و این آغاز ویرانی بود
روری اسمیت
تصویر یووه در اذهان مردم دنیا چقدر برای مدیران این تیم مهم است؟ جوابش در این مثال پیدا است: یوونتوس تنها باشگاه فوتبال جهان است که برای خودش فونت طراحی کرده. در سال 2017 بعد از جلسات متعدد و بررسیهای بسیار در مورد اینکه چه نوع فونتی به بهترین شکل ارزشها و مأموریت باشگاه را منتقل میکند، آن را ابداع کردند و از آن در تمام فعالیتهای اقتصادی و ورزشی و فرهنگی باشگاه استفاده میکنند. در دفاتر باشگاه در تورین و میلان تنها از این فونت استفاده میشود. چرا به کارگیری این فونت برای مقامات یوونتوس مهم است؟ چون نمادی از برند باشگاه است تا در چشم هواداران امروز و فردای تیم، مهم جلوه کند. هر چیزی که باشگاه منتشر میکند با آن فونت متمایز و مشخص است. «تصویر» از همه چیز مهمتر است. به همین دلیل، درک اتفاقاتی که در چند ماه اخیر رخ داده، آسان نیست.
اول، اشتیاق شدید و شاید مازوخیستی آندرهآ آنیلی، رئیس باشگاه به پروژه سوپرلیگ که نه تنها برای خودش گران تمام شد و موقعیتش در ساختار قدرت فوتبال اروپا را از بین برد، بلکه با نفرتی جهانی از سوی هواداران مواجه شد.
بعد در موردی جدیتر، تحقیقات پلیس اقتصادی ایتالیا در مورد نقش شش نفر از مقامات فعلی و سابق باشگاه از جمله آنیلی و پاول ندود، نایب رئیس باشگاه، در نقل و انتقالات باشگاه است. مدیران یووه با اتهامات زیادی در مورد حسابسازی و گزارش نادرست مالی مواجه هستند. پلیس هم به مجموعههای تمرینی باشگاه و ادارات آن هجوم برده. این هم برای تصویر باشگاه خوب نیست.
از طرف دیگر نخوت خاصی در باشگاه وجود دارد. در یک صحنه در قسمت اول سریال «همه یا هیچ» درباره یوونتوس که ماه گذشته از شبکه آمازون پخش شد، آنیلی اعضای تیم را جمع کرده و بلندپروازانه از انتظاراتی که از این تیم دارد، صحبت میکند. او با ادبیات و جملاتی دهن پرکن به بازیکنان میگوید اصلاً از عملکرد یووه راضی نیست. البته این صحنهها نه به فصل قبل بلکه به سال پیش از آن مربوط است که مائوریتزیو ساری تیم را به نهمین قهرمانی متوالی سری A رساند. این مربی که به یک چهره نامحبوب در باشگاه تبدیل شد، رفته ولی در مقام مقایسه باید گفت آن سال زیر نظر ساری آخرین فصل از دوران طلایی باشگاه بود. زیر نظر جانشینش، آندرهآ پیرلوی کمتجربه، یوونتوس به زحمت سهمیه لیگ قهرمانان را گرفت، آن هم با اتکا به ناتوانی ناپولی در بازی هفته آخر. در تابستان هم مشخص شد کریستیانو رونالدو، بازیکنی که آورده شد تا سلطه داخلی را به اروپا بسط دهد، دیگر نمیخواهد بماند.
شاید این حضیض باشگاه به نظر برسد اما هنوز به آنجا نرسیدهایم. بعد از شکست در تجربه انتصاب ساری و پیرلو، یوونتوس دوباره ماسیمیلیانو آلگری را به عنوان مربی انتخاب کرد. وظیفه او اولویت دادن به «نتایج» بود -کاری که قبلاً کرده بود- نه سبک بازی که دو سال قبل باشگاه را وسوسه کرد ساری را بیاورد. به نظر میرسید یوونتوس فهمیده بود خود بردن برای هویتش مهمتر از نوع بردن است.
اوضاع اما آنطور که پیشبینی میشد، پیش نرفت. تیم آلگری همین حالا پنج بازی در سری A باخته. تیمهای نسبتاً کوچک مثل ساسولو و واقعاً کوچک مثل امپولی از آلیانتس تورین با پیروزی برگشتهاند. هفته گذشته برای نخستین بار بعد از 30 سال آتالانتا با برد از تورین بیرون آمد.
یوونتوس با 12 امتیاز نسبت به ناپولی صدرنشین در رده هفتم قرار دارد. آلگری اعتراف کرده چهارمی و کسب سهمیه لیگ قهرمانان اروپا هدف غایی تیمش در این فصل است. حتی رسیدن به این هدف نسبتاً معمولی برای یوونتوس، به هیچ وجه تضمین شده نیست.
علت این سقوط را شاید بتوان در افول تصویر یوونتوس ریشهیابی کرد. یک چیزی در فوتبال هست که بر اساس آن هیچ کس نمیتواند دو کار را در یک زمان انجام دهد: بازیکنی که به علایقش در بیرون زمین میرسد-هر چه میخواهد باشد، فعالیت در شبکههای اجتماعی، دنیای مد یا تغذیه کودکان گرسنه- در یک جایی با عتاب مدیران مواجه میشود که روی کار خودت تمرکز داشته باش. به باشگاهی هم که مراقب هویت و برندش است میگوید تمرکزت را روی خرید بازیکنان مناسب بگذار.
البته این همیشه هم درست نیست، بازیکنان میتوانند یک شغل خوب داشته باشند یا در شبکههای اجتماعی فعالیت کنند و همچنان بدانند روی کرنر چطور بازیکن حریف را مهار کنند. باشگاه صدها نفر را استخدام میکند، همه آنها که وقف تاکتیکها، تغذیه یا مدافع راست خوب بودن نیستند.
بیشتر مشکلات باشگاه در عقلانیت پشت ادارهاش است. آنیلی طرفدار سوپرلیگ است چون مشکلات مالی آنی باشگاه را حل میکند. سیستم کار این لیگ همان است که مقامات این باشگاه متهم به اجرایش هستند؛ موفقیت فوری. چیزی که باعث میشود تصویر امسال خوب به نظر برسد و به اتفاقاتی که ممکن است در آینده رخ بدهد، فکر نمیکند.
این دقیقاً همان چیزی است که یوونتوس بر اساس آن اداره میشود. در سال 2017 وقتی باشگاه برای دومین بار در سه سال در فینال لیگ قهرمانان اروپا شکست خورد، خوره پیروزی سریع به جان آنیلی افتاد. روش هوشمندانه و صبورانهای که باشگاه را به اوج فوتبال ایتالیا و اروپا رسانده بود، کنار گذاشته شد و خریدن بازیکنان با این هدف که تیم را به سرعت به جام برسانند، در دستور کار قرار گرفت. یک سال بعد، این نگاه به قله خود رسید وقتی رونالدو به تورین آمد.
حالا یوونتوس تاوان آن بیصبری را میدهد. رونالدو شاید رفته باشد اما خیلیهای دیگر هستند، با قراردادهای وحشتناک که به جان اقتصاد ویران شده از پاندمی کرونای باشگاه افتادهاند و خلاص شدن از شرشان هم فوقالعاده گران تمام میشود، مثل آرون رمزی، الکس ساندرو و آدرین ربیو.
آلگری در تیمش بازیکنان جوان و مستعدی دارد: ماتیس دلیخت، رودریگو بنتانکور، مانوئل لوکاتلی، دژان کولوسفسکی و فدریکو کیهزا. تصمیم باشگاه برای راه انداختن یک تیم زیر 23 سال در دسته سوم ایتالیا هم با آینده نگری گرفته شد.
اما هیچ کدام از اینها ثمر نمیدهد وقتی تیم و دفتر حساب و کتاب باشگاه پر است از بازیکنانی که کمتر از حدشان بازی میکنند و بیشتر از حقشان پول میگیرند. یوونتوس به اینجایش خیلی فکر نکرده بود و همین است که تصویر باشگاه را خراب میکند.
منبع: نیویورک تایمز
تولد سومین سوپر باشگاه بعد از پالمیراس و فلامنگو
هالک فوتبال برزیل را تسخیر کرد
نگاهی به قهرمانی اتلتیکو مینیرو در لیگ برزیل بعد از 50 سال
تیم ویکری
نیمقرن انتظار به پایان رسید. در سال 1971 بود که برزیل اولین دوره لیگ ملی را راهاندازی کرد و اتلتیکو مینیرو، تیم شهر بلو هوریزونته، قهرمان آن دوره شد. سالها به نظر میرسید تیمی که پیراهنش سیاه و سفید است، قهرمانی را فقط در دوران تلویزیونهای سیاه و سفید تجربه کرده باشد. آنها چند بار اوج گرفتند و بسیاری از بازیکنانشان در تیم معروف برزیل در جام جهانی 1982 به میدان رفتند اما خبری از قهرمانی دوم نبود، تا حالا.
اتلتیکو مینیرو در خانه باهیا بازی داشت که سخت میجنگید تا از سقوط فرار کند. اتلتیکو در اوایل نیمه دوم، با نتیجه دو بر صفر عقب بود اما آنها در عرض پنج دقیقه جادویی، سه گل زدند.
قهرمانی به این شکل بسیار شیرین بود اما اوضاع تا این حد هم دراماتیک نبود. در هر حال قهرمانی نصیب آنها میشد. دو هفته دیگر از رقابتهای لیگ برزیل مانده و اگر باهیا را نمیبردند، تنها فلامنگو میتوانست به آنها برسد اما فلامنگو پس از شکست در فینال کوپا لیبرتادورس، حس و حال خوبی ندارد. در واقع، هفتهها بود که قهرمانی در چنگ اتلتیکو مینیرو بود. با این حال، طرفدارانش جشن نمیگرفتند، چرا که میترسیدند این کار شگون خوبی نداشته باشد، تا اینکه یکشنبه قبل، سرانجام جشن از راه رسید. اتلتیکو در خانه برابر فلومیننزه عقب بود اما با دو گل بهترین بازیکن فصل، هالک، پیروز شد.
هالک در سال 2004 تنها دو بازی برای تیم ویتوریا از شهر سالوادور انجام داد و سپس به ژاپن رفت. او در خاور دور خوش درخشید و شهرتی جهانی کسب کرد و سپس به پرتغال و روسیه رفت. هالک در نهایت راهی چین شد و از پارسال هم سرانجام به برزیل برگشته است.
او سالها به اردوی برزیل دعوت میشد و سالها آماج انتقادات بود اما سرانجام توانست ارزش خود را در زادگاهش نشان دهد و این فصل با اقتدار بهترین بازیکن لیگ بود. این بازیکن 35ساله، در مقدماتی جام جهانی برابر پرو هم دقایقی به میدان رفت.هالک بهترین گلزن لیگ برزیل است و بارها و بارها، هنگامی که لازم بوده، پا پیش گذاشته و تیمش را نجات داده است. سال گذشته، اتلتیکو در کورس قهرمانی بود اما نتوانست به این عنوان برسد. خورخه سامپائولی پر شر و شور و هیجانزده مربی آنها بود و این تیم بهوضوح از کمبود یک مهاجم نوک خوب رنج میبرد اما این بار چنین مشکلی برایشان وجود نداشته است. هالک که معمولاً در سمت راست خط حمله بازی میکرد و با پای چپ خود به قلب دفاع میزد، حالا به مرکز رفته است. همچنین وقتی دیهگو کاستا، بازیکن سابق اتلتیکو مادرید و چلسی به این تیم آمد، هالک عقبتر هم رفت. کوکا، مربی این تیم، مهاجمان خوبی در اختیار دارد.
یک خرید مهم دیگر، آمدن ناچو فرناندس، بازیساز آرژانتینی از ریور پلات بود. لیگ برزیل طاقتفرسا است و بازیهای بسیاری دارد و بازیکنان باید مرتباً در سفر باشند. فرناندس در اواخر لیگ از نظر بدنی کم آورده بود اما در اوایل فصل، بازی ترکیبی او و هالک جذابترین همکاری لیگ بود. ماتیاس زاراچو، هافبک تیم هم خرید دیگری از آرژانتین است. تحرک و انعطافپذیری او بسیار به کمک اتلتیکو آمده است. وقتی اتلتیکو با ریور پلات در مرحله یکچهارم نهایی کوپا لیبرتادورس بازی کرد، در مجموع دو دیدار حریف را با نتیجه چهار بر صفر شکست داد. زاراچو دو گل زد و فرناندس یک گل. گل دیگر را هم هالک به ثمر رساند.اتلتیکو در نیمه نهایی مقابل پالمیراس دو نتیجه مساوی گرفت و به دلیل گل زده کمتر در خانه حریف، حذف شد، آن هم در شرایطی که حتی یک باخت هم نداشتند. این تیم در سال 2013 اولین قهرمانیاش را در این جام کسب کرده ولی باید برای قهرمانی دوم منتظر بماند اما در خانه خبری از انتظار نیست. اتلتیکو سرانجام به سیطره فلامنگو و پالمیراس، ابرباشگاههای جدید برزیل غلبه کرد. آنها حالا باید در فینال جام حذفی در دو بازی رفت و برگشت به مصاف اتلتیکو پاراننزه بروند تا بتوانند دوگانه داخلی را به نام خودشان بزنند.
حالا برزیل سه ابرباشگاه دارد که با سرمایهگذاریهای گسترده، توانستهاند خود را از سایر باشگاهها جدا کنند اما آیا اتلتیکو مینیرو میتواند به این هزینههایش ادامه دهد؟
فلامنگو در سراسر برزیل طرفداران بسیاری دارد. این باشگاه توانسته درآمد خوبی از طرفدارانش کسب کند. پالمیراس هم اسپانسرهای ثروتمند دارد و موفقترین ورزشگاه نوساز برزیل هم متعلق به آنها است. اتلتیکو جاهطلب است و به دنبال ساخت ورزشگاه است اما آیا آنها زیادی بلندپرواز هستند؟
رقیب همشهری اتلتیکو، کروزیرو است که در سالهای 2013 و 2014 فاتح لیگ و در سالهای 2017 و 2018 قهرمان جام حذفی شد اما آن سالها خیلی دور به نظر میرسند. این باشگاه با مدیریت ضعیف، پولهای زیادی را به هدر داد و وارد بحران شد. کروزیرو حالا آماده سومین فصل حضور در دسته دوم برزیل میشود.طرفداران اتلتیکو فعلاً میتوانند کمی به تیم خود ببالند و از ارتفاعات، به تیمهای پایینتر بنگرند. هرچه باشد، آنها به انتظاری 50 ساله پایان دادهاند.
منبع: ESPN
NBA
کری و رفقا ترمز ققنوسها را کشیدند
سریال شکست ناپذیری تیم فینیکس سانز سرانجام به پایان رسید. صدرنشین جدول کنفرانس غرب که 18 بازی قبلیاش را به صورت متوالی برده بود، دیروز برابر گلدن استیت وریرز با نتیجه 118 به 96 شکست خورد و به این ترتیب، گلدن استیت باخت دو روز قبلترش در خانه ققنوسها را به شیوهای قاطعانهتر و با 22 امتیاز اختلاف جبران کرد. با این حال سم کر، سرمربی وریرز در پایان بازی اعتراف کرد که هنوز هم فینیکس سانز را بهترین تیم کنفرانس غرب میداند. این درست همان جملهای بود که همتای او در تیم رقیب، مونتی ویلیامز، درباره تیم گلدن استیت گفت. در هر صورت با توجه به اینکه سهم هر یک از دو تیم بالانشین جدول کنفرانس غرب از مصافهای رودررویشان یک پیروزی بوده، به احتمال زیاد این بحث که سانز بهترین تیم غرب است یا وریرز همچنان ادامه خواهد داشت.
در ثبت این نتیجه، استفن کری گارد خوش تکنیک گلدناستیتیها شب خود را از تبدیل شدن به یکی از بدترین شبهای زندگی حرفهایاش نجات داد و 23 امتیاز کسب کرد تا امتیازآورترین بازیکن تیمش باشد. او به جز این امتیازات، 5 پاس گل هم داد و 5 ریباند داشت.
استیو کر پس از بازی درباره عملکرد دفاعی تیمش مقابل قهرمان فصل گذشته کنفرانس غرب گفت: «میدانم که این گلدناستیت است که دارد تلاش میکند به فینیکس سانز برسد، نه برعکس.
ما دو سال است که در پلیآفها حضور نداشتهایم. پس داریم سعی میکنیم که خودمان را به آنها برسانیم و میدانیم که آنها بهترین تیم منطقه غرب هستند مگر اینکه یکی پیدا شود و آنها را حذف کند».
در طرف مقابل هم ویلیامز سرمربی تیم فینیکس سانز که امتیازآورترین بازیکن آن هم 23 امتیازی بود (دئاندره آیتون) در تمجید از گلدن استیت وریرز گفت: «آنها با سرعت دادن به بازی کارشان را خوب انجام دادند.
این همان کاری بود که ما در بازی اول انجام دادیم. این بخشی از یک بازی شطرنج است. در کوارتر دوم هر وقت که ما فرصت و فضای خالی به دست آوردیم، خارقالعاده کار کردیم اما آن تنها کوارتری بود که در انجام این کار ثبات داشتیم».
باخت لیکرز در دربی با حضور لبران
لبران جیمز پس از سپری کردن یه دوره مأیوسکننده برای رعایت پروتکلهای بهداشتی و سلامت NBA درست به موقع به ترکیب تیمش برگشت تا لیکرز را در نبرد رودررو با رقیب همشهری یعنی لسآنجلس کلیپرز همراهی کند اما او هم نتوانست مانع از شکست لیکرز شود. در ثبت این پیروزی لوک کنارد 19 امتیاز گرفت (17 تای آن در نیمه دوم بود) که مهمترینشان دو پرتاب سه امتیازی موفق در دقایق پایانی رقم خورد تا کلیپرز با نتیجه 119 به 115 لیکرز را شکست دهد. البته امتیازآورترین بازیکن کلیپرز در این بازی مارکوس موریس جونیور بود که 21 امتیاز گرفت. پل جورج دیگر بازیکن امتیازآور کلیپرز بود که مانند کنارد 19 امتیاز کسب کرد و در میان تمام بازیکنان این تیم بیشترین پاس گل (9) و ریباند (8) را هم به ثبت رساند.
برای لیکرز هم آنتونی دیویس با 27 امتیاز و 4 پاس گل و 10 ریباند امتیازآورترین بازیکن بود. جیمز هم که اولین بازیاش را پس از مثبت شدن تست اولیه کرونا انجام میداد 23 امتیاز گرفت و به آن 11 ریباند و 6 پاس گل هم اضافه کرد. بازگشت جیمز پس از آن صورت گرفت که یکسری تستهای کرونای تکمیلی انجام داد که نشان میداد او به این ویروس مبتلا نشده است. به این ترتیب جیمز مقابل کلیپرز توانست تنها دوازدهمین بازی خود در بیستوچهارمین مسابقه فصل تیمش را انجام دهد. او پس از مسابقه گفت: «فقط میتوانم بگویم گیج شدهام، متأسفم و عصبانی. من در خانه نشسته بودم و هیچ کاری نمیتوانستم انجام دهم. امروز برای اولین بار از یکشنبه هفته پیش توانستیم یک توپ بسکتبال را بگیریم. امیدوارم بعد از این روزهای خوبی در انتظارم باشد.»با نتیجه این مسابقه کلیپرز از لیکرز سبقت گرفت و یک پله بالاتر از آن در رده ششم جدول کنفرانس غرب ایستاد.
|
|
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
آدرس مطلب:
|
ویژه نامه | آرشیو