با بازگشت استقلال از مسابقات مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا بود که فراز کمالوند، به طور ناگهانی و با جدایی از استقلال به عنوان سرمربی جدید سایپا معرفی شد. در آن مقطع فرهاد مجیدی سرمربی استقلال اعلام کرد که کمالوند به عنوان مشاور او، پیشنهاد جدی دریافت کرده و مجیدی هم به او اجازه جدایی داده است تا این چنین سایپا که در لیگ بیستم شرایط خوبی را تجربه نمی‌کرد، با حضور سرمربی جدید کارش را ادامه دهد اما این تصمیم، آنطور که انتظار می‌رفت برای طرفین با نتیجه دلخواه همراه نبود و حالا هم استقلال و هم سایپا، روزهای خوبی را سپری نمی‌کنند.

 

دو باخت و از دست رفتن امید قهرمانی

با حضور فرهاد مجیدی روی نیمکت استقلال، او از فراز کمالوند به عنوان مدیر فنی این تیم رونمایی کرد. این موضوع در آن زمان با واکنش‌های متفاوتی از سوی پیشکسوتان این باشگاه همراه شد اما مجیدی و کمالوند توانستند در آغاز راه استقلال را به تیمی تبدیل کنند که هوادارانش هم از نتیجه و هم از فوتبالی که ارائه می‌داد، لذت ببرند. این تیم تا قبل از دیدارهای لیگ قهرمانان آسیا، در جدول لیگ هم هنوز شانس قهرمانی داشت.

 استقلال در ادامه با ارائه عملکردی موفق در دیدارهای مرحله گروهی لیگ قهرمانان آسیا، به عنوان تیم نخست گروهش به مرحله یک هشتم نهایی صعود کرد اما درست در زمان بازگشت از این مسابقات، کمالوند از این تیم جدا و راهی سایپا شد. شاید هر دو مربی فکر نمی‌کردند که ادامه مسیر برای آنها متفاوت از آنچه پیش از این بود، رقم بخورد اما استقلال بعد از جدایی کمالوند مقابل ذوب‌آهن و پرسپولیس شکست خورد و عملاً امید به قهرمانی‌اش در مسابقات لیگ را از دست داد. 

کمالوند هم در سوی دیگر، با یک تساوی مقابل ماشین‌سازی قعر جدولی و سپس باخت مقابل پیکان، نتوانست آنطور که باید در سایپای پانزدهم جدولی، پیشرفت و یا تغییری به وجود بیاورد.

استعفایی که مورد قبول واقع نشد

بعد از باخت سایپا مقابل پیکان، مدیرفنی سابق استقلال ترجیح داد خیلی زود استعفای خود از سرمربیگری این تیم را اعلام کند. او تأکید کرد که در حال حاضر اتفاقاتی در حال روی دادن است که منجر به سقوط سایپا می‌شود و او ترجیح می‌دهد در این موضوع دخیل نباشد. پس از انتشار مصاحبه اما هیأت مدیره باشگاه ساپیا اعلام کرد که ضمن حمایت از کادرفنی با استعفای کمالوند مخالفت است.

 

تصمیم دو سر باخت

دو باخت استقلال بعد از جدایی کمالوند و یک تساوی و یک باخت با حضور کمالوند در سایپا، نشان می‌دهد که این دو تیم بعد از انجام چنین تغییری از چهار بازی یا ۱۲ امتیاز، تنها یک امتیاز به دست آورده‌اند. 

سایپا در حال حاضر در رده پانزدهم است و یکی از کاندیداهای اصلی سقوط از لیگ و استقلال هم با دو باخت پیاپی رسماً امید قهرمانی در فصل بیستم رقابت‌های لیگ را از دست داده است.

(این مطلب پیشتر در سایت فوتبال ۳۶۰ منتشر شد)

 

کار رونالد کومان در بارسلونا شبیه وضعیت اسکوچیچ در تیم ملی شده! اول خبر می‌زنند که فصل بعد می‌ماند، بعد خبر می‌آید که در آستانه برکناری یا استعفاست! هر روز هم که یک کور و کچلی را به عنوان نامزد مربیگری تیم معرفی می‌کنند! زیدان را هم که از رئال می‌خواهند بیرون کنند! یک تار موی گندیده زیدان به کل مشاوران پرز می‌ارزد! آقای پرز! خجالت بکش!

فراز کمالوند در سه، چهار ماه اخیر مربیگری در سه تیم را پیچانده! از بوشهر تا استقلال و از استقلال تا سایپا، همه سرکارند! برادر! نمی‌دانستیم اینقدر تنوع پسندی! یک مقدار بیشتر روی ماندن کار کن!

اسم ده بازیکن رئال مادرید به عنوان بازیکنان مازاد و لیست فروش اعلام شده که بینشان آقا مارسلو هم هست! انصافاً مارسلو نه حاشیه دارد، نه مشکل اخلاقی یا فنی دارد، فقط یک دانه «ر» دارد! البته «میم» هم دارد! آدم را به خاطر داشتن «میم» و «ر» اخراج می‌کنند؟

مارسلو سالار سکوهای سانتیاگو برنابئو است. بچه پایین است. در دنیای آرمان رمضانی‌ها برای خودش یک پا مسعود ریگی است! چرا با این بازیکن خسته و با تعصب اینطوری رفتار می‌کنید؟

رونالدو را دک کردید و بدبخت شدید کافی نیست؟

 

روزنامه «الخلیج» چاپ شارجه روز پنجشنبه از توافق«علی کریمـــــــی» ملی‌پوش فوتبال ایران برای حضور در باشگاه الاهلی دوبی در امارات عربـــــی متحده خبر داد.

این روزنامه در ویژه‌نامه ورزشی خود افزود، به‌طور قطع علی کریمی بازیکن تیم پیروزی تهران یکی از بازیکنان خارجی تیم الاهلی در فصل آینده رقابت‌های فوتبال قهرمانی دسته اول باشگاه‌های امارات عربی متحده خواهد بود.

الخلیج نوشت، گفت وگوهای علی کریمی پس از پشت سرگذاشتن اختلافات بر سر برخی بندهای قرارداد به نتیجه خوبی رسیده و وی قرار است در قبال دریافت مبــــلغ یک میلیون دلار در دو فصل آینده در این تیم به بازی بپردازد.

این روزنامه افزود، کریمی از پوشیدن پیراهن قرمز الاهلی که همرنــــــگ پیراهن باشگاه خود پرسپولیس است ابراز خوشحالی کرده است.

یادآور می‌شود، باشگاه الاهلی پیش از این از اخبار مربوط به امضـــــای قرارداد یا توافق نهایی از سوی این باشگاه برای پیوستن علی کریمی به این تیم اظهار بی‌اطلاعی کرده بود.

کریمی در سفر اخیر خود به دوبی با مسئولان باشگاه‌های النصر، الوصل و الاهلی گفت وگو کرده بود.

وی درخواست‌هایی را به این باشگاه‌ها ارائه داد، از جمله این درخواست‌ها مسأله انتقال بازیکن با نظر مشروط باشگاه مورد قرارداد بود که علی کریمی خواستار حذف آن شده بود.

مبلغ مالی و حذف بند مذکور از قرارداد از جمله موارد اختلاف علی کریمی با این باشگاه‌ها بود که الاهلی با آنها موافقت کرده است‌.

 

مازیار گیلکان

 

 مسأله پیروزی‌های پرسپولیس فقط این نیست که چند گل زد، این نیست که چند موقعیت ساخت، این نیست که با کدام سیستم بازی کرد. همه اینها مهم است اما چیز دیگری بیش از همه اهمیت دارد. پرسپولیس باور دارد که پیروز می‌شود، باور دارد که گل می‌زند، باور دارد که گل نمی‌خورد، باور دارد که اختیار بازی را در دست می‌گیرد، باور دارد که صدرنشین است. همه اینها، همه این باورها یک روزه به دست نیامده است. پرسپولیس سال‌ها برای ایجاد این باور در خود و تماشاگرانش تلاش کرده است، روندی که برانکو آغازش کرد، آن را به ثمر نشاند و مربیان دیگر از گابریل کالدرون تا یحیی گل‌محمدی ادامه‌اش دادند. پرسپولیس خوش‌اقبال بود که برانکو را داشت و خوش‌اقبال‌تر بود که کالدرون و گل‌محمدی پس از برانکو، ساخته‌های فنی و باورها را تخریب نکردند. پرسپولیس هر از گاهی مورد انتقاد است که چرا کم گل می‌زند یا چرا در ساخت موقعیت کم‌کار است اما واقعیت این است که فشردگی‌ بازی‌ها اخیرا ً برایش آنچنان بود که بازی اقتصادی را برای قرمزها توجیه می‌کند. بازی اقتصادی اگر آگاهانه باشد و برایش برنامه‌ای دقیق نوشته شده باشد و به نتیجه هم برسد، نه فقط انتقاد برانگیز نیست بلکه تحسین ‌برانگیز است اما اگر در بازی اقتصادی پرسپولیس، ناتوانی و بی‌برنامه بودن را ببینید، آنگاه با حکایت دیگری مواجهیم. درباره این آگاهی یا ناآگاهی، خود خواسته یا ناخواسته بودن، هنوز باید صبر کرد و دید که پرسپولیس با این سیاق چه نمایش‌هایی را روی صحنه می‌برد. پرسپولیس رقابتی سنگین و جانفرسا را در لیگ برتر با سپاهان پیش رو دارد. بازی رو در رو تمام شده است اما پرسپولیس و سپاهان باید هر هفته به سبقت گرفتن در صدر جدول فکر کنند. آنها حتماً با احتیاط بازی خواهند کرد و می‌دانند که برای قهرمانی نباید لغزش داشته باشند. این نکته خود استرس‌زا و احتیاط‌آور است. 

سام ستارزاده

 

هرچند پرسپولیس با فتح شهرآورد ۹۵ هم آمار و رکوردهای تاریخ دربی‌ها را به‌سود خودش و سرمربی‌اش، یحیی گل‌محمدی تغییر داد و هم خود را پابه‌پای سپاهان در صدر جدول لیگ نگاه‌داشت اما بازی این تیم در دو دیدار لیگ ‌برتری اخیرش، یک تفاوت فنی با سایر بازی‌های این فصلش، حتی مصافش با تیم‌های بزرگ دیگر داشت.

 سرخ‌پوشانی که در مصاف با رقبای آسیایی نامدار خود هم مالکانه و مقتدرانه بازی می‌کردند، در مقابل سپاهان تنها ۴۴ درصد و در شهرآورد دور برگشت لیگ نیز ۴۹ درصد صاحب میدان بودند.

بنا بر روایت آمار، استقلال و پرسپولیس نه‌تنها در مالکیت توپ، بلکه در فاکتورهایی نظیر تعداد شوت و تعداد و درصد صحیح پاس، آماری برابر و البته نه‌چندان قابل توجه داشتند. 

تنها امید گلزنی پرسپولیس بود که به ‌شکلی جزیی (74/0 مقابل 66/0) نسبت به رقیب سنتی برتری داشت. شاید بتوانیم فشار و حساسیت بالای دربی را تا حدی به‌عنوان یک عامل روانی برای تغییر روند بازی هر دو تیم موجه بدانیم اما اینکه در دو بازی بزرگ متوالی پرسپولیس چهره‌ای متفاوت از خود نشان‌داده، یک هشدار خطر است برای فلسفه‌ای که این تیم حدود ۵ سال با اتکا به آن، دوران طلایی خود را رقم زده.

بازی مالکانه و با حوصله که در برخی برهه‌های زمانی با ضدحمله‌های برق‌آسا و پارتیزانی نیز در‌می‌آمیخت، از دوران برانکو در پرسپولیس دیده می‌شد و گل‌محمدی برای رساندن ارتش سرخ به پوکر قهرمانی و فینال آسیایی، از این بنای فنی میراث‌داری کرد اما حتی پس از سربلندی در دور گروهی لیگ قهرمانان، اینکه چنین فلسفه‌ای در دو بازی بزرگ فدای نتیجه‌ شود، حتی اگر ۴ امتیاز از دو بازی مقابل دو رقیب مستقیم کورس قهرمانی به همراه داشته ‌باشد، نه مقابل النصر و الهلال (در صورت رویارویی) ضامن یک پیروزی خفیف می‌تواند باشد؛ و نه در مقابل رقبای لیگ ‌برتری که خود به بازی بسته روی می‌آورند، کمکی به رسیدن قرمزها به هر سه امتیاز نخواهند

 کرد.

پرسپولیس در سال‌های گذشته، به واسطه همین ثبات فنی، موفق شد متفاوت‌ترین تیم ایران و یکه‌تاز لیگ برتر باشد اما حال، سپاهان و تا حدودی استقلال نیز قدم در راه مشابهی گذاشته‌اند و هر یک به دنبال شیوه منحصر به‌ فرد و البته متفاوتی برای نمایش‌های خود هستند. 

در چنین رقابتی، وفاداری پرسپولیسی‌ها به شاکله فنی پنج سال اخیر خود اهمیتی دوچندان پیدا کرده

 است.

 

میعاد نیک

 

نمایش متفاوت پرسپولیس در شهرآورد پایتخت نشان از تغییر محسوس رویه تاکتیکی کادرفنی سرخ‌ها در بازی‌های مهم داشت. یحیی گل‌محمدی که با تجربه شکست در دربی حساس جام حذفی و طعم تلخ ناکامی در بازی‌های بزرگ پا به نودوپنجمین تقابل سنتی با آبی‌پوشان می‌گذاشت، آمیزه‌ای از احتیاط و صبر را در دستور کار خود و شاگردانش قرار داد تا به‌محض طنین سوت پایان بازی، این کادرفنی سرخ‌‎پوشان باشد که با مشت‌هایی گره کرده به هوا از غریو شادی مست می‌شود. یحیی به تعویض‌های کم‌تأثیر در دیدارهای مهم معروف بود اما اتخاذ سیستمی صحیح در شهرآورد و البته تغییرات به‌موقع، این ایراد را هم از کادرفنی تیم فوتبال پرسپولیس سلب کرد. حضور به‌موقع فرشاد فرجی برای تقویت پست دفاع راست و استفاده مثمرثمر از علی شجاعی که با زیرکی تمام توانست ضربه سر سیاوش یزدانی را از روی خط دروازه حامد لک بیرون بکشد، چیزی کم از یک پیروزی برای گل‌محمدی نداشت. سرمربی قرمزها با استحاله‌ای که در دربی تجربه کرد، در ابتدا به پیروزی شخصی و سپس به یک بُرد سنتی رسید.

تیمی که با یحیی گل‌محمدی در اکثر تقابل‌های بزرگ با ناکامی زمین را ترک می‌کرد، حالا به نقطه‌ای رسیده که مهم‌ترین تقابل سال را با یک شاهکار پشت‌ سر می‌گذارد. اگر چه کمک اشتباهات داوری و حواشی به پرسپولیس در این پیروزی دخیل بود اما نباید از تغییر رویه زیبای پرسپولیس به‌سادگی عبور کرد. یحیی گل‌محمدی برای گلات قهرمانی به روشی روی آورده که مطمئن‌ترین و کم‌خطرترین مسیر خواهد بود؛ اداره مدبرانه بازی‌های حساس با نیم‌نگاهی به ضدحملات آتشین و نیش مهاجمان فرصت‌طلب.

شاید اگر استقلال در خط دفاعی از انسجام بهتری برخوردار بود و رشید مظاهری هم شوتِ شهریار مغا‌نلو را بهتر مهار می‌کرد، هرگز خبری از شکسته شدن طلسم یحیی گل‌محمدی نبود اما مجموعه‌ای از اتفاقات دست به دست یکدیگر دادند تا گلادیاتور دربی‌ها این‌بار از نیمکت پرسپولیس ظهور کند.

 

سامان موحدی راد

 

دربی ۹۵ اگرچه حاشیه و جنجال زیاد داشت و هنوز چند روز بعد از بازی غبار آن نخوابیده است اما در درون زمین در صف آن دربی‌های بی‌برنامه، کسل‌کننده و دوست نداشتنی دسته ‌بندی می‌شود. در این میان پرسپولیس با یک پیروزی اقتصادی دیگر سه امتیاز کسب کرد و خودش را به صدر جدول رساند اما سؤال اینجاست که این ایده پیروزی‌های اقتصادی یحیی گل‌محمدی تا کجا جواب می‌دهد؟ واقعیت این است که چنین رویدادی تا‌کنون هم در کمال تعجب پیش رفته است. انجام یک بازی محتاطانه و بسته و دل‌بستن به اتفاقات و تک موقعیت‌ها آن هم در بازی‌ای چون فوتبال که هر آن ممکن است در آن حادثه‌ای رخ دهد به شدت عجیب است اما آمار پیروزی‌های اقتصادی پرسپولیس در دو سال اخیر نشان می‌دهد که آنها به خوبی از پس این ایده پرریسک برآمده‌اند.

اگر دل‌بستن یحیی به موقعیت‌های احتمالی و اشتباهات حریف را کنار بگذاریم و به آن عنوان «برنامه» ندهیم، پرسپولیس در این دربی بی‌برنامه حاضر شد. آنها در بسیاری از مواقع نتوانسته بودند ارتباط میان خط میانی و حمله را ایجاد کنند و به این ترتیب توپ چندانی به مغانلو و آل‌کثیر نرسید. اگرچه این دو از همان تک موقعیت‌ها هم به خوبی استفاده کردند و دروازه رشید مظاهری را باز کردند. با این حال استفاده از زوج مغانلو و آل‌کثیر در حالت فعلی که یحیی از آن بهره می‌برد، چندان کارآمد نیست. سبک بازی این دو هم موجب شد تا پرسپولیس در رساندن توپ به محوطه جریمه استقلال دچار مشکل باشد. نبود امید عالیشاه هم در شکل‌گیری این وضعیت بی‌تأثیر نبود ولی به هر حال سرمربی هم از کیفیت مهاجمانش خبر داشته و هم از نداشتن امید عالیشاه در این بازی. دیدیم که گل هم روی تأثیر مثبت وحید امیری در فضای پشت مهاجمان به ثمر رسید. همه این شواهد نشان می‌دهد که یحیی می‌توانست با ایده‌های بهتری به میدان بیاید و دل به اتفاقات درون زمین نبندد. بخت یار او بود که آل‌کثیر به اندازه کافی فرصت‌طلب و با انگیزه بود که آن توپ را گل کند و داور آن پنالتی را نادیده بگیرد تا آنها برنده دربی باشند اما احتمالاً خود یحیی و هواداران هم می‌دانند که آنها می‌توانستند نمایش بهتر و قابل قبول‌تری داشته باشند.

پیروزی‌های اقتصادی و یک صفر حرکت روی لبه تیغ است. اگرچه پرسپولیس به خط دفاعی مستحکمش و ضعف رقبایش دل بسته اما قطعاً این ایده راحتی برای کسب برتری نیست. حداقل مشکلش فشار و استرس فراوان تا دقایق آخر روی بازیکن و مربی و هوادار است.