میعاد نیک

 

نمایش متفاوت پرسپولیس در شهرآورد پایتخت نشان از تغییر محسوس رویه تاکتیکی کادرفنی سرخ‌ها در بازی‌های مهم داشت. یحیی گل‌محمدی که با تجربه شکست در دربی حساس جام حذفی و طعم تلخ ناکامی در بازی‌های بزرگ پا به نودوپنجمین تقابل سنتی با آبی‌پوشان می‌گذاشت، آمیزه‌ای از احتیاط و صبر را در دستور کار خود و شاگردانش قرار داد تا به‌محض طنین سوت پایان بازی، این کادرفنی سرخ‌‎پوشان باشد که با مشت‌هایی گره کرده به هوا از غریو شادی مست می‌شود. یحیی به تعویض‌های کم‌تأثیر در دیدارهای مهم معروف بود اما اتخاذ سیستمی صحیح در شهرآورد و البته تغییرات به‌موقع، این ایراد را هم از کادرفنی تیم فوتبال پرسپولیس سلب کرد. حضور به‌موقع فرشاد فرجی برای تقویت پست دفاع راست و استفاده مثمرثمر از علی شجاعی که با زیرکی تمام توانست ضربه سر سیاوش یزدانی را از روی خط دروازه حامد لک بیرون بکشد، چیزی کم از یک پیروزی برای گل‌محمدی نداشت. سرمربی قرمزها با استحاله‌ای که در دربی تجربه کرد، در ابتدا به پیروزی شخصی و سپس به یک بُرد سنتی رسید.

تیمی که با یحیی گل‌محمدی در اکثر تقابل‌های بزرگ با ناکامی زمین را ترک می‌کرد، حالا به نقطه‌ای رسیده که مهم‌ترین تقابل سال را با یک شاهکار پشت‌ سر می‌گذارد. اگر چه کمک اشتباهات داوری و حواشی به پرسپولیس در این پیروزی دخیل بود اما نباید از تغییر رویه زیبای پرسپولیس به‌سادگی عبور کرد. یحیی گل‌محمدی برای گلات قهرمانی به روشی روی آورده که مطمئن‌ترین و کم‌خطرترین مسیر خواهد بود؛ اداره مدبرانه بازی‌های حساس با نیم‌نگاهی به ضدحملات آتشین و نیش مهاجمان فرصت‌طلب.

شاید اگر استقلال در خط دفاعی از انسجام بهتری برخوردار بود و رشید مظاهری هم شوتِ شهریار مغا‌نلو را بهتر مهار می‌کرد، هرگز خبری از شکسته شدن طلسم یحیی گل‌محمدی نبود اما مجموعه‌ای از اتفاقات دست به دست یکدیگر دادند تا گلادیاتور دربی‌ها این‌بار از نیمکت پرسپولیس ظهور کند.