فدراسیون جهانی تنیس روی میز در حالی جدیدترین رده ­بندی خود را اعلام کرد که از میان ورزشکاران ایران، تنها دو نفر ارتقای رتبه را تجربه کردند. در بین بازیکنان مرد، امیرحسین هدایی با رشدی 8 پله­ ای، در رده 129 دنیا ایستاد و سایر ورزشکاران ایران بین دو تا سه پله سقوط کردند. در بین بانوان تنیس روی میز ایران هم تنها الینا رحیمی یک پله بالاتر آمد و نفر 346 دنیا شد.

 

سرمربی تیم ملی شمشیربازی سابر درباره حضور تیم ایران در جام جهانی لهستان گفت: «در جام جهانی الجزایر مدال نقره گرفتیم و بازیکنان کار بزرگی کردند و از جان و دل مایه گذاشتند، تیم نیز آرامش خوبی داشت اما نباید پشت مدال جام جهانی الجزایر قایم شویم. با این حال توقع از تیم سابر باید منطقی باشد و به همین خاطر برای جام جهانی لهستان صراحتاً قول مدال نمی‌دهم.»
 

سعید ارمغانی درباره لیست پر حرف و حدیث اخیر خود برای پنجره پایانی گفت: «بازیکنانی که به اردوی تیم ملی بسکتبال  دعوت شده اند لزوماً و صرفاً بهترین‌های بسکتبال نیستند!» او علت دعوت از آرن  را هم اشاره کرد: «اومی تواند کمک حال تیم ملی در این اوضاع و احوالی که با آن مواجه هستیم، باشد. به همین دلیل شخصاً از او خواهش کردم تا بتوانم از حضورش در ترکیب تیم استفاده کنم.»
 

آزاده پیراکوه
روزنامه نگار
 مجلس شورای اسلامی ماه‌های پایانی سال گذشته مصوب کرد که 300 میلیارد تومان جدا از بودجه‌ای که سهم وزارت ورزش است، به فدراسیون‌ها می‌دهد؛ عددی قابل توجه که خوشحالی رؤسای فدراسیون‌ها را در پی داشت. البته این‌طور نبود که خودشان تلاش نکرده باشند.
بعد از اقداماتی که علیرضا دبیر در سال‌های قبل انجام داده بود، تعدادی از رؤسای فدراسیون‌ها به این نتیجه رسیدند که می‌توانند از طریق مجلس پولی را دریافت کنند و با همین انگیزه چند ماهی را صرف رفت و آمد به خانه ملت کردند.
هر کدام از رؤسای فدراسیون‌ها که ارتباطات بیشتری در مجلس داشتند، سهم بیشتری به خود اختصاص دادند و در نهایت جدول نحوه تقسیم این اعتبار 300 میلیاردی اعلام شد. بعد از اعلام این جدول بود که صدای خیلی‌ها درآمد. از رؤسای فدراسیون‌هایی که در این ماراتن عقب مانده بودند، گرفته تا وزارت ورزش که می‌دید کار از دستش در رفته است و مجلس نقش تقسیم کردن بودجه بین فدراسیون‌ها را ایفا کرده است.
این موضوع خیلی به مذاق مدیران وزارت ورزش خوش نیامد و به همین علت در تفاهمنامه‌های مالی که قرار بود با فدراسیون‌ها امضا کنند، سهمی که مجلس به آنها اختصاص داده بود را لحاظ کردند در حالی که پیش از آن بودجه جاری این وزارتخانه که بخشی‌اش سهم فدراسیون‌هاست، مشخص شده بود. این بودجه 300 میلیاردی که البته 10 میلیاردش سهم ورزش طلاب بود، باید از طریق وزارت ورزش اختصاص پیدا می‌کرد چراکه مجلس به لحاظ قانونی امکان پرداخت پول به‌صورت مستقیم به حساب فدراسیون‌ها را ندارد.
تا اینجای کار رؤسای فدراسیون‌ها و اهالی رشته‌شان خوشحال بودند که بالاخره یک اتفاق خوب افتاد اما همان موقع یکی از رؤسای فدراسیون‌ها گفت: «نگرانم به وزارت ورزش آنقدر برخورده باشد که این عدد را به جای بودجه امسال‌مان قرار دهد.» اتفاقی که افتاد و جالب است که حتی خیلی از این فدراسیون‌ها معادل سال قبل هم پول نگرفتند.
برای مثل بودجه یکی از فدراسیون‌ها در سال گذشته حدود هشت میلیارد بوده است. در تقسیم هدیه مجلس، نمایندگان برای این فدراسیون، پنج میلیارد را در نظر گرفتند اما جالب است که این فدراسیون تا امروز حدود 5 میلیارد تومان در مجموع دریافت کرده است و کل بودجه‌ای که در تفاهمنامه مالی برایشان نوشته شده، دو میلیارد و 500 میلیون تومان است. و جالب است امروز مسئولان وزارت ورزش در پاسخ به پیگیری مسئولان فدراسیون برای دریافت بودجه می‌گویند که دو برابر بودجه‌تان دریافت کرده‌اید.
یعنی نه تنها پولی که قرار بوده از طریق مجلس پرداخت شود را نگرفته، بلکه این فدراسیون حتی اندازه سال قبل هم پول نگرفته و مبلغ بسیار کمتری را دریافت کرده‌ است. البته این وضعیتی است که تقریباً بیشتر فدراسیون‌هایی که در فهرست مجلس بودند، با آن مواجه‌اند.
 
شو تبلیغاتی از خانه ملت؟
نکته قابل توجه دیگر، شو تبلیغاتی است که نمایندگان مجلس با اختصاص این مبلغ انجام داده‌اند. پیگیری رؤسای فدراسیون‌ها از وزارت ورزش، حکایت از این دارد که از آن مبلغ 300 میلیارد، کلاً 40 درصد پرداخت شده است که از این میزان، سهم کشتی و فوتبال به طور کامل داده شده و برخی از فدراسیون‌ها نیز تا حدود 30 درصد دریافت کرده‌اند و تعدادی هم هیچ مبلغی نگرفته‌اند. همین شرایط است که باعث شده امروز رؤسای فدراسیون‌ها البته به جز کشتی و دو، سه رشته دیگر، آرزو کنند که مجلس برای سال آینده هیچ کمکی به ورزش نکند؛ چون نه تنها پولی که گفته شده بود به طور کامل پرداخت نشده، بلکه فدراسیون‌ها حتی به اندازه بودجه سال قبل‌شان نیز دریافت نکرده‌اند و در سالی که مشکلات زیادی دارند، دست‌شان در پوست گردو مانده است. یکی از رؤسای فدراسیون‌ها می‌گوید: «دعا می‌کنیم که مجلس برای سال آینده پولی برای فدراسیون‌ها در نظر نگیرد.»
همه این شرایط در حالی به وجود آمده که سال آینده ورزش کشور بازی‌های آسیایی و انتخابی‌های المپیک را در پیش دارد و با این فشردگی، بسیاری از فدراسیون‌ها سال 1401 را با بدهی‌های سنگین به پایان می‌رسانند.

هفته بیست و پنجم لیگ برتر والیبال در حالی برگزار شد که شهداب صدرنشین پس از برد تعیین‌کننده خود در هفته گذشته، باخت سنگینی را برابر پاس گرگان تجربه کرد تا همچنان امکان تغییر در صدر تا هفته پایانی دور برگشت وجود داشته باشد.
در رقابت‌های این هفته شهداب که میهمان پاسی‌ها در گرگان بود، در سه ست پیاپی مغلوب میزبان خود شد تا ششمین باخت خود را تجربه کند. گرگانی‌ها با این پیروزی 46 امتیازی شدند تا همچنان در رده چهارم جدول باقی بمانند.
شهداب هم همچنان در صدر جدول قرار دارد اما با توجه به برد هراز، رقابت هفته پایانی دور برگشت هیجان بیشتری پیدا کرد و این امکان وجود دارد تا در صورت باخت شهداب و برد هراز، یک بار دیگر صدر جدول به آملی‌ها برسد.
شاگردان بهروز عطایی روز گذشته نیان الکترونیک را در زمین خودی شکست دادند تا هجدهمین برد فصل خود را دشت کرده و همچنان به صدرنشینی امیدوار باشند. در سایر دیدارها هورسان هم که با باخت هفته‌های اخیرش تا رده ششم سقوط کرده بود، با برد سه بر صفر برابر شهرداری ارومیه، به رده پنجم رسید و مانند پاس گرگان 15 برده شد. یکی از جذاب‌ترین رقابت‌های هفته‌های پایانی بین ایفاسرام و گیتی پسند شکل گرفته. دو تیمی که رقابت میلیمتری را برای کسب آخرین سهمیه باقیمانده برای صعود به پلی‌آف تشکیل داده‌اند و این‌طور که به نظر می‌رسد هیچکدام هم قصد پا پس کشیدن ندارند.
این دو تیم که حساب خود را از دیگر تیم‌های مدعی کسب سهمیه هشتم جدا کرده بودند، در این هفته هم به بردهای خود ادامه دادند تا رقابت هیجان انگیز آنها به هفته پایانی بکشد. ایفا سرام که شانس بیشتری برای صعود دارد، در یک رقابت نزدیک پیکان را با نتیجه 3 بر 2 شکست داد و گیتی‌پسند هم از سد راه یاب ملل گذشت تا هر دو با 12 برد در رده‌های هشتم و نهم باقی بمانند.
 نتایج کامل هفته بیست و پنجم:
هورسان رامسر 3
 شهرداری ارومیه صفر
پاس گرگان 3
 شهداب یزد صفر
گیتی پسند 3
 راه یاب ملل مریوان 1
مس رفسجان 3
 سایپا صفر
هراز آمل 3
 نیان الکترونیک 1
شهرداری گنبد 2
 فولاد سیرجان 3
پیکان تهران 2
 ایفا سرام اردکان 3

با پایان دوران یکساله قرارداد فدراسیون والیبال با سرمربی ایتالیایی تیم بانوان، توافق لازم برای ادامه همکاری صورت نگرفت و به این ترتیب فدراسیون به همکاری با این مربی پایان داد.
الساندرا کمپدلی که در راستای طرح توسعه فدراسیون جهانی و با پیشنهاد این نهاد به‌عنوان سرمربی ایران انتخاب شده بود، پس از یک سال همکاری با ایران و کسب نایب قهرمانی بازی‌های کشورهای اسلامی و هفتمی آسیا، به کار خود در ایران پایان داد.
در پروسه مذاکرات فدراسیون والیبال ایران و الساندرا کمپدلی برای تمدید قرارداد همکاری یکساله طبق شرایط سال ۲۰۲۲، طرفین به توافق نرسیدند و کار این مربی ایتالیایی با والیبال زنان ایران در پایان سال ۲۰۲۲ به اتمام رسید.
 
دبیر فدراسیون: کمپدلی توقعات را برطرف نکرد!
میلاد تقوی درباره پایان همکاری فدراسیون با مربی ایتالیایی تیم ملی گفت: «نتایجی که حاصل شد شاید با توجه به سرمایه‌گذاری‌ای که انجام شده، توقعات فدراسیون را به‌صورت کامل برآورد نکرد. قرارداد ما یک + یک بود. یعنی پس از یک سال باید تمدید شود. یک سال از این تفاهمنامه به پایان رسید و برای تمدید این قرارداد جلسات، مذاکرات و مکاتبات متعددی با دپارتمان توسعه فدراسیون جهانی و خانم الساندرا کمپدلی داشتیم که با توجه به سیاست‌های فدراسیون و عدم توافق بر سر توقعات طرفین و با در نظر گرفتن دستاوردها و عملکرد یکساله ایشان تصمیم گرفتیم با تمدید قرارداد ایشان موافقت نکنیم.»
او ادامه داد: «فدراسیون والیبال با توجه به جایگاهی که دارد همواره تلاش می‌کند بهترین شرایط را برای حضور مربیان خارجی فراهم کند، اما هیچگاه اجازه نداده که مربیان تیم‌های ملی بویژه خارجی‌ها در خصوص شرایط حضورشان تصمیم بگیرند. ما تحت هر شرایطی با مربیان همکاری نمی‌کنیم و با توجه به امکانات قابل توجهی که برای بانوان فراهم شده است، بر اساس شرایط خودمان امکانات را در اختیارشان قرار خواهیم داد!»
 
انتظار فدراسیون و درخواست‌های کمپدلی
برآورده نشدن انتظارات، موضوع عجیبی است که از سوی دبیر فدراسیون اعلام شده. با توجه به زمان یکساله، فدراسیون انتظار چه نتیجه‌ای از این مربی ایتالیایی داشت که برآورده نشد؟ آیا توقع غلبه بر ترکیه و قهرمانی در کشورهای اسلامی بود یا ارتقای رتبه هفتمی آسیا که سال‌های سال است تبدیل به بهترین نتیجه ایران شده؟
آیا ایجاد یک تغییر اساسی در نتایج تیم بانوان با زمان یکساله ممکن بود یا تیم مردان با حضور مربیان خارجی، طی یک سال تبدیل به یکی از قدرت‌های جهان شد؟ مسأله اصلی هم توقعات این مربی ایتالیایی است که گفته می‌شود مورد تأیید فدراسیون نبوده. چرا فدراسیون این درخواست‌های در ظاهر غیر منطقی را مطرح نمی‌کند تا اهالی والیبال بخوبی بتوانند درباره این تصمیم ناگهانی قضاوت درستی داشته باشند؟