مهدی تاج درباره خداحافظی کارلوس کی‌روش گفت: «خیلی‌ها از فدراسیون انتقاد کردند که آمدن کی‌روش خیلی مثبت نبود ولی دیدید قطر با امکانات مالی خوبی که دارد، به سراغ کی‌روش رفت. بنابراین انتخاب فدراسیون نادرست نبود و مسیر درستی را پیش رفته بود. با رفتن کی‌روش حالا فدراسیون باید دنبال یک سرمربی جدید دیگری باشد اما زمانش مشخص نیست. هر زمان سرمربی جدید فوتبال نهایی شد و هیأت رئیسه آن را تصویب کرد، اعلام خواهیم کرد.»
 

بیژن ذوالفقارنسب درباره عبور فدراسیون فوتبال از اسم کارلوس کی‌روش گفت: «او تمام تأثیرات خودش را روی فوتبال ایران گذاشت و رفت. قدردان او هستیم و نمی‌توان دیگربه گذشته برگشت. وقت رفتن کی‌روش بود. ماندن او دیگر هیچ کمکی به تیم ملی بزرگسالان نمی‌کرد. مدیران فدراسیون فقط باید از تمام اتفاقات یک دهه اخیر بهترین برداشت‌ها را برای تعیین مسیر فنی فوتبال ملی بگیرند. نباید بدون برنامه و فرد محور گزینه‌ای برای سرمربیگری انتخاب کرد.»

 

مشکلات داوری فوتبال ایران به حد سرسام‌آور رسیده و هر هفته صدای چند باشگاه در می‌آید. در این شرایط کمیته داوران و شخص افشاریان به‌عنوان سکان‌دار داوری فوتبال کشور، باید با حفظ حمایت از داوران پاسخگوی اعتراض‌ها و ابهامات و دیگر مسائل داوری باشد. «مجانی‌ کار کردن داوران»، «بهانه تراشیدن با نبود VAR» و «طلبکار کردن پرسپولیس برای یک پنالتی» دردی از وضعیت کنونی داوری فوتبال کشور دوا نمی‌کند.

بلاتکلیفی امروز تیم ملی فوتبال ایران حاصل بی‌توجهی چندین ماهه فدراسیون فوتبال به انتخاب جایگزینی برای کی‌روش است. همان زمان که مذاکره با نکونام برای دستیاری کی‌روش در جام جهانی و سپس جایگزینی‌اش برای هدایت تیم ملی در جام ملت‌های آسیا به بن‌‎بست خورد، فدراسیون فوتبال باید برنامه‌ریزی برای انتخاب آلترناتیو برای کی‌روش را شروع می‌کرد تا در چنین روزهایی در تنگنا قرار نگیرد.
نه تنها آن روزها چنین برنامه‌‌ای را پیاده نکرد که حتی بعد از جام جهانی هم اینقدر منتظر ماند تا کی‌روش همه گزینه‌هایش را سبک سنگین کند و پاسخ نهایی را به فدراسیون فوتبال ایران بدهد. درست است که در طول این مدت نام گزینه‌هایی مثل هکتور کوپر و گونش هم برای هدایت تیم ملی مطرح شد اما در واقع فدراسیون فوتبال با آنها هم مذاکره‌ای جدی نداشت و اینها همه گمانه‌زنی‌هایی بود که رسانه‌های خارجی منتشر می‌کردند. کی‌روش تنها گزینه خارجی فدراسیون برای هدایت تیم ملی بود و درست وقتی قراردادش با قطر نهایی شد، مهدی تاج اعلام کرد که گزینه هدایت تیم ملی، ایرانی است.
نکته اما اینجاست که گزینه‌‌های ایرانی درخور برای هدایت تیم ملی، در حال حاضر شاغل هستند و به احتمال زیاد مهدی تاج ظاهراً چاره‌ای ندارد، جز اینکه تا پایان رقابت‌های لیگ برای آنها منتظر بماند. با مروری بر گزینه‌هایی که احتمال مذاکره فدراسیون فوتبال با آنها مطرح است، بهتر می‌توان متوجه شد که نه تنها فیفا دی فروردین برای تیم ملی از دست رفته است که تا پایان رقابت‌های لیگ هم بعید است، اتفاقی برای نیمکت تیم ملی رخ دهد.
 
امیر، در کورس
امیر قلعه‌نویی یکی از جدی‌ترین گزینه‌های داخلی است که برای جانشینی کی‌روش مطرح شده است. او در گل‌گهر سیرجان خوب نتیجه گرفته و سابقه نشستن روی نیمکت تیم ملی را هم دارد. برای نقدهایی که به سنتی بودنش می‌شود هم دستیار مدرنی آورده است تا از پس رقابت‌های آسیایی برآید. او اما با گل‌گهر سیرجان در کورس مسابقات است و بعید است در این برهه زمانی، فدراسیون فوتبال بتواند با باشگاه گل‌گهر به توافق برسد و امیر را روی نیمکت تیم ملی بنشاند.
 
 
نکو در آسیا با فولاد
جواد نکونام، دیگر گزینه‌ای است که برای هدایت تیم ملی مطرح می‌شود. نکونام قرار است با فولاد خوزستان در رقابت‌های آسیایی شرکت کند و همین موضوع کافی است تا فعلاً امکان مذاکره با او برای تیم ملی وجود نداشته باشد مگر بعد از پایان رقابت‌ها. آیا بعد از اتفاقاتی که بر سر دستیاری کی‌روش بین نکونام و فدراسیون فوتبال رخ داد، آنها باز هم با او وارد مذاکره خواهند شد؟
 
حمایت الاتحاد کلبا از فرهاد
درست است که فرهاد با تیم اماراتی باخته است و هر هفته خیلی‌ها درباره اخراجش و حضور در تیم ملی گمانه‌زنی می‌کنند اما باشگاه الاتحاد کلبا دیروز(دوشنبه) با انتشار خبری از فرهاد مجیدی حمایت کرد و با این حساب بعید است او به همکاری‌اش با این تیم پایان دهد و تا پیش از پایان فصل به ایران بیاید.
 
یحیی، گزینه‌ای که پرید
یحیی گل‌محمدی می‌توانست یکی از گزینه‌های هدایت تیم ملی شود. در برهه‌ای حتی احتمال‌هایی در این رابطه شنیده می‌شد اما رفته رفته برخی اظهارنظرهای یحیی باعث شد که نام او از لیست گزینه‌های احتمالی خارج شود و احتمال کمتری برای انتخابش باقی بماند.
 
هاشمیان هم اضافه شد
وحید هاشمیان هم یکی از گزینه‌هایی است که در این بی‌گزینگی، احتمال انتخابش به‌عنوان جانشین کی‌روش مطرح شده است. او اما بالا و پایین‌های زیادی با فدراسیون داشته است و معلوم نیست بالاخره او گزینه‌ای باشد که جایگزین کی‌روش می‌شود یا نه؟
 

کارلوس کی‌روش که در روزهای اخیر برای مذاکرات نهایی با قطر در دوحه به سر می‌برد، عصر دیروز(دوشنبه) به‌صورت رسمی به‌عنوان سرمربی جدید قطر انتخاب شد.
 کی‌روش که دو روز پیش وارد دوحه شد، علاوه بر انجام مذاکرات نهایی، سه دیدار العربی – الریان و السد – ام‌صلال و القطر - المرخیه از هفته سیزدهم لیگ ستارگان قطر را به همراه مدیر اجرایی تیم‌های ملی قطر از نزدیک تماشا کرد.
از صبح دیروز(دوشنبه) رسانه‌های مختلف از نهایی شدن توافق کی‌روش با قطر خبر دادند. حوالی ظهر بود که روزنامه الوطن به نقل از منابع پرتغالی فاش کرد که فدراسیون فوتبال قطر ظرف چند ساعت آینده قرارداد رسمی با کی‌روش را اعلام خواهد کرد و او تا جام‌جهانی ۲۰۲۶ که در امریکا، کانادا و مکزیک برگزار می‌شود، سرمربی تیم عنابی خواهد بود.
کی‌روش پس از حذف ایران از جام‌جهانی به یکی از گزینه‌های قطر تبدیل شد و او برای تماشای فینال جام‌جهانی به دعوت قطری‌ها به دوحه بازگشت و مذاکرات اولیه را انجام داد.
تیم ملی قطر در اولین رقابت با کی‌روش به دعوت ویژه کنفدراسیون فوتبال امریکای شمالی و مرکزی، خود را برای حضور در جام طلایی کونکاف ۲۰۲۳ در تیرماه سال آینده آماده می‌کند.
 

نشست 4 ساعته ارکان قضایی فدراسیون با حضور مهدی تاج، ممبینی، دبیرکل هیأت رئیسه، خداداد افشاریان، عضو هیأت رئیسه و رئیس کمیته داوران و رؤسا و اعضای کمیته‌های اخلاق و انضباطی در دفتر روابط عمومی فدراسیون به انجام رسید.
در این جلسه، موارد ذیل مقرر گردید:
1- کمیته‌های انضباطی و اخلاق فدراسیون ضمن تشدید نظارت‌های خود، نمایندگان ویژه‌ای را برای برخی مسابقات اعزام کنند.
2- پرداخت جرایم نقدی می‌بایست صرفاً توسط افراد انجام شود و پرداخت جرایم اعضا متبوع توسط باشگاه ممنوع است.این فرایند با رعایت اصول دادخواهی به انجام خواهد رسید.
3- کلیه موارد انضباطی و اخلاقی به‌صورت یکنواخت در همه مسابقات مورد اعمال قرار خواهد گرفت.
4- کمیته آموزش فدراسیون موظف گردید آموزش کلیه ارکان باشگاه‌ها، مدیران، سرپرستان، کمیته‌های انضباطی و همچنین بازآموزی مربیان فوتبال را در اولویت برنامه‌های آتی خود قرار دهد.اعضا بر ضرورت آموزش‌های مداوم و مستمر به کلیه ارکان خانواده فوتبال توسط کمیته آموزش تصریح کردند.
5- باشگاه ها هرگونه اعتراض نسبت به مسائل داوری را می‌بایست از طریق سازمان لیگ و کمیته انضباطی طبق مقررات پیگیری کنند.
 

وصال روحانی
روزنامه نگار
هفته نوزدهم لیگ برتر فوتبال کشور در حالی از امروز (سه‌شنبه 18 بهمن) شروع می‌شود که در هفته هجدهم که اواخر هفته گذشته برگزار شد، یک بار دیگر به «خط فقر» گل رسیدیم و گل‌های زده چنان اندک بود که ناامیدی‌های تهاجمی را به فضای فوتبال ما بازگرداند. در هشت دیدار هفته هجدهم فقط 13 بار توپ از خط دروازه‌ها گذشت که شاید به سبب ثبت میانگین 70/1 گل برای هر مسابقه و پیشینه این کمیابی‌ها از منظر عده‌ای موضوعی تازه و خطیر نباشد اما چون تأکید جدیدی بر حاکمیت اندیشه‌های سراسر تدافعی بر لیگ و کمبود رویکردهای تهاجمی در اکثر تیم‌ها بود، باید نگاهی دغدغه‌مند به آن داشت. پس از سپری کردن تک هفته‌هایی که در آن به رقم 18 گل زده در 8 بازی هم رسیدیم این امید واهی و غیر واقعی در دل‌ها ریشه دوانده بود که تیم‌ها قید و بند احتیاط‌های افراطی را از دست و پا باز کرده و بی‌عنان و ریسک‌جویانه تهاجم می‌کنند و از این طریق لیگ را چشم‌نواز و صاحب لحظاتی زیبا می‌سازند اما رویدادها و نتایج هفته هجدهم مثل پتکی سنگین بر سرها نشست و این واقعیت تلخ را مجدداً گوشزد کرد که تیم‌ها همچنان با احتیاط مفرط زندگی می‌کنند و هدف‌شان نه بهسازی سیمای فوتبال بلکه حفظ خود به هر قیمتی در لیگ برتر و پرهیز از سقوط به دسته‌ای پایین‌تر است. بهانه آنها برای اینگونه اندیشیدن و پایمردی در راه تحقق آن نیز قابل فهم و ظاهراً عاقلانه است؛ «وقتی خرج‌هایی چندین و چند میلیاردی برای تیم‌سازی و حضور در لیگ برتر می‌کنیم، به چه سبب در قبال آن راحت‌اندیشی پیشه کنیم و هرچه همت و توان داریم صرف ابقا در لیگ نکنیم؟ آیا باید با ارائه بازی‌هایی تهاجمی و بی‌خیال به استقبال شکست برویم و مفت و آسان سقوط کنیم یا با تدابیری احتیاطی و روش‌هایی سنجیده تمامی نیروها بر نفرات خود را صرف ارائه بازی‌هایی محکم و ارتکاب کمترین اشتباهات کنیم و با تشکیل دفاعی رسوخ‌ناپذیر امتیازات لازم را برای باقیماند در لیگ بیندوزیم؟» تفکراتی از این دست که هر ساله با رسیدن «یک‌ سوم» پایانی فصل رواج بیشتری می‌یابد و عظیم‌تر شدن رویکردهای تدافعی در اکثر قریب به اتفاق تیم‌ها که یا ترس از سقوط دارند و یا سودای بالانشینی در جدول به قصد کسب سهمیه‌های آسیایی، در هفته هجدهم ظهوری چشمگیر و گسترده و مجدد داشت. بر اثر این ظهور سه بازی این هفته با نتیجه صفر ـ صفر تمام شد و دو تیم از جمع برنده‌ها فقط با نتیجه 1-0 کامیاب شدند و از 13 گل به ثبت رسیده 10 گل در دو دیدار به‌ دست آمد.
دو مسابقه‌ای که هر کدام پنج گل داشتند، یکی دیداری بود که سپاهان با نتیجه 1-4 از گل‌گهر برد و دیگری مسابقه‌ای که استقلال در کرمان با نتیجه 2-3 بر تیم مس تفوق یافت.
با این مقدمات و توضیحات آیا می‌توان امید داشت که در 8 مسابقه هفته نوزدهم طی روزهای سه‌شنبه و چهاشنبه بندهای احتیاط گسسته شود و تعداد گل‌های زده به حداقل دو گل برای هر مسابقه برسد؟ یک گام نزدیکتر شدن به پایان لیگ که با انجام بازی‌های هفته نوزدهم تحقق می‌یابد، پاسخ این سؤال را با کلمه «نه» می‌دهد اما کیست که از خلق یک هفته پرگل که در آن توازن برقرار باشد و یکی دو مسابقه پر گل و بقیه بدون گل باشند و در هر میدان حداقل یکی دو گل بروید، استقبال نکند و آن را گرامی ندارد.