تایوو آوونی هفت سال بازیکن لیورپول بود اما هیچ وقت فرصت پوشیدن پیراهن این تیم در یک بازی رسمی را به دست نیاورد، انتقال قرضی پشت انتقال قرضی و در نهایت هم به رویای نمایندگی قرمزها نرسید. اما در سیتی گراوند، قلب تیم سابقش را شکست و با گل او دیگر تیم قرمزپوش، ناتینگهام فارست به نخستین پیروزی‌اش بعد از نزدیک به سه ماه رسید تا صحبت از تحول در لیورپول بعد از پیروزی مقابل منچسترسیتی و وستهم روی هوا رود. سومین گل مهاجم نیجریه‌ای بعد از انتقال تابستانی از اونیون برلین ثابت کرد بنیان‌های تیم یورگن کلوپ همچنان شکننده است. آوونی که سابقه بازی در هلند و بلژیک را نیز دارد، با این گل در میان هواداران فارست محبوب و ماندگار می‌شود. بلندترین فریادها را برای او می‌کشیدند چون کارش را در بهترین موقع ممکن درست انجام داد.
 
 یک رابطه قوی
رابطه فارست با لیورپول قوی است و فقط به آوونی محدود نمی‌شود. نکو ویلیامز که محصول آکادمی لیورپول است، در دفاع چپ فارست مقابل هاروی الیوت، محمد صلاح و بقیه درخشید و البته مربی‌شان. استیو کوپر که زمانی مربی جوانان در کرکبی بوده، حالا باید قرمزهای گاریبالدی را در بالاترین سطح فوتبال انگلیس حفظ کند بعد از 23 سال دوری. کار کوپر در این بازی شاهکار بود، تیم او عالی دفاع کرد، همیشه می‌خواست توپ اول را بزند، همین طور روی توپ‌های برگشتی اصرار داشت و به‌شدت از محوطه جریمه‌اش محافظت می‌کرد. بازیکنانش برنامه‌های او را خوب اجرا کردند و یک برد عالی به دست آوردند. آنها در نهایت به دروازه‌بان خود محتاج شدند اما اگر برابر لیورپول نبود، نتیجه درخشان‌تری می‌گرفتند. همین یک بر صفر از سرشان هم زیاد است!
 
همه جا آلیسون بکر
 اگر دست آلیسون بکر بود، بعد از بازی با چند تا از هم‌تیمی‌هایش در رختکن کتک کاری می‌کرد. اگر او می‌تواند بهترین بازی‌اش را انجام دهد، چرا بقیه نمی‌توانند؟ این برزیلی تنها بازیکن حاضر در ترکیب اصلی لیورپول -به اضافه الیوت- بود که در این مسابقه نمره قبولی گرفت و این داستان فصل بد تیم کلوپ است. آلیسون یک گل خورد اما دفاع مقابلش پراشتباه بود و روی ضربات شروع مجدد هوشیاری لازم را نداشت. او روی ضربات برنان جانسون و رایان ییتز واکنش‌های عالی نشان داد تا تیم قعر جدول لیگ برتر برد مقتدرانه‌ای به دست نیاورد. او در وقت‌های تلف‌شده به گلزنی هم نزدیک شد و اینکه لیورپول به گل او نیاز پیدا کرد، گویای همه چیز است.
 
حمله بی‌خاصیت
شانس خوب خط حمله لیورپول در این بازی ته کشیده بود. بعد از دو برد هیجان‌انگیز مقابل منچسترسیتی و وستهم، امیدها شکل گرفت برای اینکه فصل تیم، هر چند با تأخیر، استارت بخورد اما آنها هرگز در لیگ برتر در زمین ناتینگهام به پیروزی نرسیده‌اند و در این بازی شایسته از بین بردن این رکورد نامطلوب نبودند. بعضی ستاره‌ها را نداشتند، دیوگو ژوتا و لوییس دیاس مصدومند، روی داروین نونیس ریسک نشد و تیاگو آلکانتارا با عفونت گوش کنار رفت اما به همین اندازه دقت و کیفیت و باور نداشتند. چند فرصت به دست آوردند، فان‌دایک باید ضربات سر بهتری می‌زد اما صلاح و روبرتو فیرمینو بی‌خاصیت بودند. فابیو کاروالیو کاری نکرد و الیوت مثل کورتیس جونز خیلی دورتر از دروازه حریف عملکرد خوبی داشت. ترنت الکساندر آرنولد عملکرد خوبی داشت اما وقتی به بازی آمد، تیم عقب بود، دیر شده بود، خیلی دیر.

ZOOM
افت جو گومز و فابینیو

جو گومز مقابل منچسترسیتی بهترین بازیکن تیم بود اما مقابل وستهم پنالتی داد و در این بازی هم متزلزل بود تا جایی که مربی، کنار زمین آشکارا از عملکردش انتقاد کرد. روی صحنه گل می‌توانست عملکرد بهتری داشته باشد، کارت زرد بموقعی گرفت تا جبران پاس اشتباهش به فان‌دایک شود اما همان ضربه آزاد به گل منجر شد. فابینیو هم مدت‌ها مرکز ثقل لیورپول بود اما بازی‌هایش حالا به‌شدت مایه نگرانی است. خسته و کند به نظر می‌رسد و مثل اینکه پاهایش دستورات مغز را اجرا نمی‌کنند. براحتی مغلوب می‌شود، براحتی از او عبور می‌کنند و مهارتش در کار با توپ آنقدر خوب نیست که ضعف‌هایش را جبران کند. او با خودش فاصله زیادی ایجاد کرده است.

 

منچستریونایتد به یک تساوی با ارزش 1-1 در زمین چلسی رسید. کاسمیرو گل تساوی یونایتد برابر چلسی را زد، دیداری که کریستیانو رونالدو آن را از خانه تماشا کرد. اما برندگان و بازندگان این بازی چه کسانی بودند؟
 
برنده و بازنده: رونالدو
تصمیم تن هاخ برای نبردن رونالدو به استمفوردبریج خبرساز شد. این بازیکن پرتغالی پس از تساوی یک - یک تیمش احساسات متناقضی داشته است. رونالدو را می‌توان برنده دانست چون یونایتد در خط حمله خوب نبود و نیاز به ضربه سر کاسمیرو داشت تا به گل برسد.
مارکوس رشفورد فرصت‌های خوبی را از دست داد و کپا برابر او خوب کار کرد. آنتونی هم باید برابر دروازه بهتر کار می‌کرد. اگر رونالدو که ۷۰۰ گل باشگاهی زده حضور داشت، مشکلات یونایتد کمتر می‌شد. تن هاخ بارها گفته که تیمش به رونالدو نیاز دارد. اما فراموش نکنیم که رونالدو هم به یونایتد نیاز دارد.
 
بازنده: جیدون سانچو
سانچو عملکردی ضعیف برای یونایتد داشت و تنها ۵۱ دقیقه بازی کرد. این بال سابق بوروسیا دورتموند در مدت حضور در زمین هیچ کار مثبتی انجام نداد. او در مالکیت توپ ضعیف بود و گیج و آشفته به نظر می‌رسید. عجیب نبود که در دقیقه ۵۱، شماره او را روی تابلو تعویض دیدیم. سانچو در ۵۲ بازی در تمامی رقابت‌ها تنها ۸ گل برای یونایتد زده است که برای یک بازیکن ۷۳ میلیون پوندی بسیار کم است.
 
برنده: کاسمیرو
یونایتد در آستانه چهارمین شکست در ۱۱ بازی در لیگ برتر بود تا اینکه کاسمیرو در دقیقه ۹۴ با ضربه سر گل زد. این ملی‌پوش برزیلی تعادل مناسبی نداشت اما توانست به شیوه رونالدو ضربه سر بزند. این بازیکن هر روز عضو مهم‌تری از تیم تن هاخ می‌شود.
 
بازنده: رافائل واران
فوتبال ورزش بی‌رحمی است و رافائل واران بی‌تردید این را حس کرد. او دچار مصدومیت شد و در اوایل نیمه دوم زمین را ترک کرد. آسیب‌دیدگی او در حدی است که شاید باعث شود جام جهانی را از دست بدهد. او داشت بار دیگر عملکرد خوبی را به نمایش می‌گذاشت تا اینکه فاجعه پدید آمد. واکنش واران و بازیکنان نشان می‌داد که اوضاع او خوب نیست. این ضربه سختی برای یونایتد هم خواهد بود. لیساندرو مارتینس هم برای مدتی طولانی غایب است.
 برنده: تیم‌های مدعی کسب سهمیه
چلسی و یونایتد به اندازه کافی برای پیروزی خوب کار نکردند. تیم تن هاخ در نیمه اول بهتر بود اما فرصت نمی‌ساخت و چلسی در نیمه دوم به نبرد بازگشت اما آنها هم نیاز به یک پنالتی داشتند تا به گل برسند. این نتیجه به سود هر تیمی است که در اندیشه کسب سهمیه لیگ قهرمانان است.

 

اریک تن هاخ از بازیکنان منچستر یونایتد تمجید کرد که توانستند در فرگی‌تایم مقابل چلسی به گل تساوی برسند. تن هاخ گفت: «البته که این لحظه بزرگی برای ما بود. ما امتیازی را گرفتیم که بسیار شایسته‌اش بودیم. اما کاری به ماجرای رونالدو نداریم. مهم این است که فرهنگ صحیحی در باشگاه باشد و ما معیارها و ارزش‌های درستی داشته باشیم. در بلندمدت این مهم‌تر است و باعث می‌شود در جایگاه مناسبی قرار بگیرید.»

گراهام پاتر، مربی چلسی گفت که تساوی مقابل منچستر یونایتد نتیجه منصفانه‌ای بوده است: «این ناامیدکننده است چون ما یک بر صفر جلو بودیم و می‌توانستیم ببینیم که پایان بازی دارد از راه می‌رسد. اما وقتی به کل بازی فکر می‌کنم، می‌بینم که نتیجه منصفانه‌ای رقم خورد. فکر نکنم که به اندازه کافی برای بردن شایسته بودیم. البته ما در وضعیت پیروزی قرار گرفتیم و در کل هم واقعاً جنگیدیم.»

پپ گواردیولا گفته زبان انگلیسی‌اش در حدی نیست که بتواند بازی ارلینگ هالند را توصیف کند. هالند در جریان برد سه بر یک مقابل برایتون دو گل زد و آمارش را به عدد حیرت‌انگیز ۲۲ گل در تنها ۱۵ بازی رساند. این ملی‌پوش نروژی در لیگ برتر ۱۷ گل زده است. گواردیولا گفت: «من کاتالان هستم و زبان انگلیسی‌ام در حدی نیست که بتوانم او را توصیف کنم. اعدادش خارق‌العاده است و تردیدی درباره کیفیت او نیست.»

وداع ریبری با فوتبال با چشمانی گریان

دوران بازیگری فرانک ریبری در شبی احساسی که هزاران نفر از هواداران تیم سالرنیتانا هم برای بدرقه‌اش به ورزشگاه آمده بودند به پایان رسید. ستاره فرانسوی سابق تیم‌های بایرن مونیخ و فیورنتینا 12 ماه پس از حضورش در تیم سالرنیتانا که البته بخش بیشتر آن را به‌دلیل مصدومیت خانه‌نشین بود، با چشمانی گریان برای هواداران آخرین تیم دوران بازیگری‌اش دست تکان داد و زمین بازی را ترک کرد. او پس از پیروزی یک بر صفر سالرنیتانا برابر اسپتزیا در هفته یازدهم سری A به میدان رفت و به محض ورودش با تشویق گسترده هواداران مواجه شد. شدت تشویق‌ها آنقدر بود که ستاره 39 ساله فرانسوی هنگام زدن دور افتخار در ورزشگاه نتوانست خودش را کنترل کند و چشمانش غرق در اشک شد. او در یک سال حضورش در سالرنیتانا 25 بازی انجام داد و به این تیم کمک کرد تا به دسته اول فوتبال ایتالیا صعود کند. او روز جمعه با انتشار توئیتی اعلام کرده بود که دیگر نمی‌تواند به بازی ادامه دهد و نوشت: «توپ از حرکت می‌ایستد اما احساس درونی من نمی‌‌ایستد. از همه به خاطر همراهی من در این ماجرای فوق‌العاده متشکرم.» ریبری اگرچه در ایتالیا بازنشسته شد اما شهرتش را به لطف دوران حضور در بوندس‌لیگا دارد، جایی که همراه با بایرن‌مونیخ 9 بار قهرمان لیگ دسته اول آلمان شد و سال 2013 هم سه‌گانه لیگ، جام حذفی و لیگ قهرمانان را فتح کرد. او در مجموع 425 بازی برای این تیم انجام داد و در آنها 124 گل زد. او پس از ترک باواریایی‌ها به فیورنتینا پیوست و دو سال بعد از آن هم به سالرنیتانا ملحق شد. ریبری در رده ملی هم 81 بازی برای فرانسه انجام داد اما برخلاف کارنامه‌اش در رده باشگاهی، از همراهی خروس‌ها به هیچ افتخاری دست پیدا نکرد. مهم‌ترین افتخار فردی ریبری هم قرار گرفتن در میان سه نامزد نهایی کسب توپ طلای سال 2013 بود.


پایان بحران کوچک باواریایی‌‌ها

بایرن مونیخ ششمین پیروزی خود در یازدهمین هفته بوندس‌لیگا را با دو گلی که به هوفنهایم زد جشن گرفت. جمال موسیالا و چوپو موتینگ هر کدام یک گل زدند تا چهارمین برد متوالی باواریایی‌ها به ثبت برسد و روند شکست‌ناپذیری این تیم در تمامی رقابت‌ها به 7 بازی برسد. با این نتیجه تیم تحت هدایت یولیان ناگلسمان بیش از پیش از بحران کوچکی که حاصل وقفه بازی‌های ملی بود، فاصله گرفت. بایرنی که باختش برابر آگزبورگ قبل از بازی‌‌های ملی هوادارانش را از بابت تداوم ضربات ناشی از رفتن روبرت لواندوفسکی نگران کرده بود، با این نتیجه به فاصله یک امتیازی یونیون برلین صدرنشین رسید (قبل از آنکه برلینی‌ها یازدهمین بازی‌شان را انجام دهند). گلی که موسیالا در این بازی زد، نهمین گل او برای بایرن مونیخ در تمامی رقابت‌های فصل جاری بود یعنی به اندازه تمام گل‌هایش در فصل گذشته. برای چوپو موتینگ هم این گل، سومین بازی توأم با گلزنی برای مرد فرانسوی بود که تمجید سرمربی‌اش یولیان ناگلسمان را به همراه داشت. او گفت: «چوپو برای خط حمله ما یک بازیکن مفید است که، می‌جنگد، توپ می‌گیرد، گل می‌زند و... .» چوپو موتینگ نیز درباره پیشرفت قابل توجهش گفت: «گلزنی کار من است. من در خط حمله توپ‌ها را نگه می‌دارم و آغاز کننده حملات هم هستم و فقط یک تمام کننده نیستم.»