مراسم قرعه‌کشی جام جهانی ۲۰۲۲ قطر، از ساعت ۲۰:۳۰ به وقت ایران در مرکز همایش‌ها و نمایشگاه‌های دوحه قطر (DECC) برگزار شد. رویدادی مهم که ایران بخشی از آن است. تیم ملی کشورمان در سید سوم در کنار سنگال، ژاپن، صربستان، لهستان، کره جنوبی، مراکش و تونس قرار داشت و پس از قرعه‌هایی که اسطورهای فوتبال جهان برداشتند سهم ما همگروهی با انگلیس و امریکا شد. یک تیم دیگر هم ماند که برنده پلی‌آف بین تیم‌های اسکاتلند، ولز و اوکراین خواهد بود. پس از قرعه‌کشی اما واکنش‌ها به گروه دوم جام جهانی متفاوت بود. از مربیان و اسطوره‌های فوتبال جهان گرفته تا رسانه ها. خیلی از رسانه‌ها نگاه متفاوتی به این قضیه داشته‌اند اما نشریه سان در اقدامی عجیب با تیتر درشت درباره همگروهی با ایران نوشته است: «خدا را شکر!» اتفاقی که حاشیه‌های زیادی را به همراه داشته است و باعث شده تا فضای مجازی پر شود از کل‌کل در فاصله تقریباً 200 روز تا نخستین بازی ایران.
 
علی دایی؛ سفیر سربلند فوتبال ایران
علی دایی به عنوان یکی از هشت اسطوره فوتبال دنیا در مراسم قرعه‌کشی جام جهانی حاضر شد. دایی نام افتخارآفرین فوتبال ایران در قرعه‌کشی جام جهانی در کنار بزرگانی چون ماتئوس و کافو حاضر بود.
زمان بازی‌های ایران در جام جهانی
بازی نخست: ۳۰ آبان
انگلیس      ایران
بازی دوم: ۴ آذر
پلی‌آف اروپا (اوکراین - ولز/ اسکاتلند)      ایران
بازی سوم: ۸ آذر
ایران      امریکا
 
اسکوچیچ: قرعه ما می‌توانست بدتر باشد
من فکر می‌کنم قرعه ما می‌توانست بدتر از این هم باشد. این جام جهانی است و همه تیم‌های شرکت‌کننده خوب هستند. در گروه ما تیم ملی انگلیس یکی از مدعیان کسب جام است ولی تیم ما هم به اندازه کافی خوب است که با دیگران قادر به رقابت باشد.
ما تلاش‌مان را برای صعود خواهیم کرد. من همیشه گفته‌ام تیم خیلی خوبی داریم و شاید بتوانیم برای اولین بار صعود کنیم.
 
ادعای جنجالی نشریه سان؛ خدا را شکر به ایران خوردیم!
واکنش تمامی نشریات انگلیسی در مورد قرعه این تیم در جام جهانی مثبت بوده و اغلب صعودی آسان را برای تیم گرت ساوت گیت از دور گروهی پیش‌بینی کرده‌اند اما نشریه سان اسپورت تیتر یک خود را به عبارت «خدا را شکر، به ایران خوردیم» اختصاص داده و در ادامه مدعی شد با این قرعه رویایی، حالا شانس تیم ملی انگلیس برای درخشش و فتح عنوان بیشتر شده است.
 
پاسخ فوری فدراسیون فوتبال به جنجال انگلیسی‌ها
یادتان باشد چه گفتید!
مدیر رسانه‌ای تیم ملی پاسخ نشریه انگلیسی را با انتشار توئیتی داد.
محمد جماعت با انتشار توئیتی به زبان انگلیسی نوشت: صبر کنید و یادتان باشد چه گفتید! ما مشتاقانه منتظر دیدار شما در قطر هستیم.
 
نگاه سیاسی رویترز به بازی ایران و امریکا
خبرگزاری «رویترز» به تقابل دوباره ایران با امریکا در جام‌جهانی نگاهی کاملاً سیاسی داشت و تیتر خود را این‌طور انتخاب کرد: دشمنان ژئوپلیتیکی، ایران و امریکا دوباره در جام‌جهانی به هم خوردند.
این رسانه با نگاه سیاسی خود در این زمینه نوشت: پس از بیش از ۴۰ سال روابط تیره، چند ماهی است ایران و امریکا برای بازگرداندن توافق هسته‌ای در حال مذاکره هستند. ایالات متحده و ایران اکنون قرار است در زمین فوتبال در جام‌جهانی امسال با یکدیگر دیدار کنند.
مربیان ایران و ایالات متحده از جنجال‌های سیاسی کنار رفتند و گفتند که در این مسابقات باید همه چیز را کنار بگذارند و رقابتی سالم داشته باشند.
ایران از گروهش صعود می‌کند
سایت گلوبوی برزیل پیش‌بینی کرد که تیم ملی فوتبال ایران به عنوان تیم دوم از گروه خود در جام جهانی صعود می‌کند و در دور دوم با شکست مقابل هلند حذف می‌شود. این سایت برزیلی پیش‌بینی کرد که برزیل و انگلیس به دیدار نهایی جام جهانی خواهند رسید و سلسائو عنوان قهرمانی را به دست می‌آورد. سایت برزیلی در حالی پیش‌بینی کرده ایران موفق به صعود از گروهش می‌شود که این اتفاق تاکنون در تاریخ جام‌جهانی رخ نداده است. ایران در جام‌های جهانی ۱۹۷۸، ۱۹۹۸، ۲۰۰۶، ۲۰۱۴ و ۲۰۱۸ حضور داشته که در هر پنج دوره در مرحله گروهی از دور رقابت‌ها کنار رفته است.
 
نماد جام جهانی را یک ایرانی طراحی کرد
پس از توقف طرح نماد جام جهانی به دست فیفا، تماسی از امیر قطر، گرافیست ایرانی را به طراح نماد قطر ۲۰۲۲ تبدیل کرد. حسین اوجاقی کسی است که نامش از روز گذشته در رسانه‌ها منتشر شده و به‌ عنوان طراح نماد جام جهانی معرفی می‌شود. او برای طراحی اولیه، یک شاهین را انتخاب کرد که نماد قطر بود و اتفاقاً موفق شد به جمع سه طرح برتر برای نماد جام جهانی راه پیدا کند. کشور قطر هیچ‌کدام از سه طرح را نپذیرفت و قصد داشت نماد جام جهانی را خودش طراحی کند. تا اینکه امیر قطر وارد کار شد و نظر خود را در این‌باره داد و اوجاقی ایمیلی جدید را دریافت کرد: «ما یک طرح داریم و می‌خواهیم برای نماد جام جهانی، شما روی آن کار کنید.»
 

گزارش
آرمن ساروخانیان 
برد فراموش‌نشدنی تیم ملی مقابل امریکا در جام جهانی 1998 یکی از صفحات ماندگار تاریخ فوتبال ایران است و حالا طبق قرعه این بازی در قطر تکرار خواهد شد. مقایسه‌ها با آن بازی کلاسیک در شبکه‌های اجتماعی و رسانه‌ها اجتناب‌ناپذیر است، ولی فوتبال امریکا نسبت به 24 سال قبل کاملاً متحول شده و روز هشت آذر باید منتظر حریف متفاوتی باشیم. نسل جدید تیم ملی امریکا اکثراً متشکل از فرزندان مهاجرانی است که معمولاً فوتبال را در بهترین آکادمی‌های اروپا آموخته‌اند و انتظار دیدن تیمی که فقط به ویژگی‌های فیزیکی تکیه کند اشتباه است. به طور مثال تیموتی وه‌آ پسر ژرژ وه‌آ، برنده سابق توپ طلا و رئیس‌جمهوری فعلی لیبریا هرچند متولد امریکاست، ولی عضو آکادمی پاری‌سن‌ژرمن بوده یا کنراد دلافوئنته به‌دلیل مأموریت دیپلماتیک پدرش (که اهل هائیتی است) در اسپانیا، فوتبال را در لاماسیا آموخته.
آخرین حضور امریکا در جام جهانی به سال 2014 برمی‌گردد که بعد از آلمان و بالاتر از پرتغال و غنا به یک‌هشتم نهایی صعود کرد و در آنجا مغلوب بلژیک پرستاره شد. بعد از ناکامی در صعود به جام جهانی 2018، امریکا تغییر نسل داد و گروه فعلی با میانگین سنی 23 سال و 302 روز جوان‌ترین تیمی است که در مقدماتی جام جهانی حضور داشته.
تیم فعلی با ستارگانی مثل پولیشیچ، مهاجم چلسی یا مک‌کنی، هافبک یوونتوس پتانسیل فوق‌العاده‌ای دارد، ولی در مرحله مقدماتی جام جهانی روند پرنوسانی داشت تا بعد از کانادا و مکزیک روی پله سوم منطقه کنکاکاف بایستد. هرچند شاگردان «گرگ بلهالتر» در سال 2021 قهرمان لیگ ملت‌های منطقه کنکاکاف و گلد کاپ شدند، ولی در مقدماتی جام جهانی سه شکست مقابل پاناما، کانادا و کاستاریکا داشتند.
پولیشیچ که با پنج گل زده، بهترین گلزن امریکا در مقدماتی جام جهانی بود، درباره فراز و فرودهای تیمش می‌گوید: «ما در این مسیر مثل قطار شهر بازی بالا و پایین داشتیم. بازی در کشورهای منطقه کنکاکاف هیچ‌وقت آسان نیست. همه این بازی‌ها حکم یک نبرد سخت را دارد، ولی در نهایت یکی از سه تیم صعودکننده بودیم و باید به آن افتخار کنیم.»
امریکا در آخرین بازی مرحله مقدماتی نمایش ضعیفی داشت و با دو گل مغلوب کاستاریکا شد، ولی راجر گونزالس، فوتبال‌نویس امریکایی این بازی را ملاک خوبی برای ارزیابی نمی‌داند و در این باره نوشت: «اجازه ندهید این بازی شما را فریب بدهد. این تیم در بیشتر بازی‌ها خوب بوده و آنچه دیدیم خیلی بهتر از مقدماتی جام جهانی 2018 بود. تیم ملی امریکا هرگز اینقدر استعداد نداشته و هرگز مجموعه جوانی کنار هم جمع نشده. آنها نیمی از بازی‌های‌شان را بردند، در 14 بازی تنها 10 گل خورده داشتند و متوسط 7/1 امتیاز گرفتند، در حالی که متوسط امتیاز در مقدماتی جام جهانی قبلی 2/1 بود.»

بازی با امریکا در روز حماسه ملبورن!

تاریخ برگزاری دیدارهای تیم ملی کشورمان در جام جهانی قطر مشخص شد و بر اساس برنامه‌ریزی صورت گرفته ما باید روز هشتم آذر ماه امسال به مصاف امریکا برویم. مسابقه‌ای که سومین و آخرین دیدار ایران در مرحله گروهی تلقی می‌شود اما امیدواریم آخرین جدال ما در جام جهانی نباشد. نکته فوق‌العاده جالب توجه در مورد مصاف ایران و امریکا اینکه بازی مذکور در تاریخی ماندگار برای فوتبال ایران انجام خواهد شد. ما در حالی روز هشتم آذرماه سال ۱۴۰۱ به مصاف امریکا می‌رویم که ۲۵ سال پیش و دقیقاً در هشتم آذر ماه سال ۱۳۷۶ با حذف کردن استرالیا طی یک دیدار فراموش نشدنی که حماسه ملبورن نام گرفت، توانستیم جواز حضور در رقابت‌های جام جهانی فرانسه را کسب کنیم و حالا امیدواریم این بار هم در همین روز ارزشمند بتوانیم برای اولین بار از گروه‌مان در پیکارهای جام جهانی صعود کنیم. کاری که انجام آن قطعاً دشوار است ولی حتماً غیر ممکن تلقی نمی‌شود.


 

وقتی قرعه‌های سید یک و دو مشخص شد، احتمالاً اکثر هواداران تیم ملی آرزو می‌کردند که ایران در گروه دوم جام جهانی در کنار انگلیس و آمریکا قرار بگیرد. تصور کنید که جابه‌جایی گوی‌ها می‌توانست تیم ملی را با دو تیم مدعی اسپانیا و آلمان یا زوج فرانسه - دانمارک همگروه کند که حکم یک کابوس را داشت. با این حال در هیچ قرعه‌ای نمی‌توان از یک تیم مدعی اجتناب کرد و انگلیس هم در تورنمنت‌های اخیر یکی از بهترین تیم‌ها بوده.
انگلیس بعد از اینکه با مربیان مطرح خارجی مثل اریکسون و کاپلو نتیجه نگرفت، سکان هدایت را به ساوت‌گیت سپرد و او مأموریت دارد با استعدادهای جدیدی که نتیجه تحول سیستم آموزشی فوتبال این کشور است به انتظار طولانی هواداران برای قهرمانی پایان بدهد.
تحول انگلیس با مربی جوانش در جام جهانی 2018 آشکار شد که توانست به نیمه‌نهایی برسد، هرچند گروهی معتقد بودند که آنها در این مسیر حریفان آسانی داشتند. انگلیس اما در یورو 2020 ثابت کرد که این موفقیت اتفاقی نبوده و آنها تنها به‌دلیل لغزش در ضربات پنالتی جام را به ایتالیا واگذار کردند. انگلیس پاییز امسال با آرزوهای بزرگی به قطر خواهد رفت و ساوت‌گیت هم چند روز قبل از قرعه‌کشی تأکید کرد که هدف تیمش در جام جهانی قهرمانی است. انگلیس با 8 برد و دو تساوی صعود مقتدرانه‌ای داشت و هفته گذشته در بازی‌های دوستانه هم موفق به شکست سوئیس و ساحل عاج شد. اگر شکست فینال یورو در ضربات پنالتی را کنار بگذاریم، انگلیس در سال 2021 شکستی نداشته و آخرین شکست این تیم در جریان بازی به باخت دو بر صفر مقابل بلژیک در لیگ ملت‌های اروپا برمی‌گردد که نوامبر 2020 رقم خورد. دست ساوت‌گیت در تمام خطوط پر است و او در دو بازی دوستانه اخیر ترکیب‌های متفاوتی را به زمین فرستاد.  این تیم همچنین به بازی با سیستم‌های مختلف تسلط دارد  و در این دو بازی خط دفاع سه نفره و چهارنفره را محک زد.
بالاترین ترافیک تیم ملی انگلیس در یک سوم هجومی است که مهره‌های خطرناکی مثل رحیم استرلینگ، هری کین، جک گریلیش، بوکایو ساکا، فیل فودن، میسون مانت، جیدون سانچو و اولی واتکینز حضور دارند.
تیم ملی 30 آبان در اولین بازی‌ مرحله گروهی جام جهانی با انگلیس روبه‌رو می‌شود و با در نظر گرفتن ناهماهنگی‌های تیم‌ها در اولین بازی تورنمنت، شاید امتیاز گرفتن از این تیم غیرممکن نباشد.
 

سرمقاله
علی جوادی   
سال جدید مبارک. آرزو می‌کنم سال 1401 همان سالی باشد که انتظارش را می‌کشید. اجازه بدهید بدون مقدمه‌چینی، روایتی خلاصه از تعطیلات امسال عرض کنم:
1- تعطیلات امسال با اضطراب فراوان اهالی فوتبال در مورد سلامت چشمان کریم انصاری‌فرد شروع شد. نمی‌دانم این چه رسم نادرستی است که به جای رسوم درست و زیبای ایرانی جایگزین کرده‌ایم؟ کاش این اتفاق ترسناک، همه ما را بیدار کند.
2- تیم ملی به کره جنوبی باخت. این شکست باید همه ما را ناراحت می‌کرد؛ اما شگفت انگیز بود که بعضی افراد از این شکست ملی شاد بودند و نمی‌توانستند این شادی را پنهان کنند. چه شده و چه بر سرمان آمده که برخی‌ها به‌دلیل قطع منافع فردی‌شان، به جان مصالح و منافع ملی می‌افتند؟
3- تیم ملی، لبنان را شکست داد و به دلیل شکست کره دوباره به صدر جدول رفت؛ اما اتفاقات زشتی در آن بازی افتاد که کام همه مردم ایران را تلخ کرد. همه می‌دانستند بسترهای برگزاری این بازی در شهر مشهد فراهم نیست؛ اما چه شد که بازی آنجا برگزار شد و چرا تصمیم گرفتند بازی را در حضور تماشاگران برگزار کنند؟ هیأت رئیسه باید به این پرسش‌ها پاسخ دهد. البته اعضای هیأت رئیسه باید پیش‌تر به این پرسش پاسخ دهند که چرا نتوانستند اتحاد خود را تنها 5 ماه (فاصله میان عزل موقت عزیزی خادم و برگزاری مجمع) حفظ کنند. ایرادها و خطاهای رئیس پیشین فدراسیون فوتبال بر همه آشکار بود و همه دانستند این مدیر نمی‌تواند فوتبال ما را هدایت کند؛ اما اعضای هیأت رئیسه نباید به گونه‌ای رفتار کنند که در مورد تصمیم آنها برای عزل رئیس پر از ایراد فدراسیون تردید کنیم.
4- قرعه‌کشی جام جهانی برگزار شد. رسانه‌های دنیا به شانس تیم‌شان برای صعود پرداختند و ما ذهن‌مان را روی طنزهای قوی متمرکز کردیم. 231 روز تا اولین بازی تیم ملی در جام جهانی قطر مقابل انگلیس باقی مانده و هنوز نمی‌دانیم اسکوچیچ در جام جهانی سرمربی ما هست یا خیر. اینها برای همه فوتبالدوستان ایرانی نگران‌کننده است.
5- تقویم فیفا پیش روی ماست. در سه مقطع فرصت 7 بازی داریم. فیفا در اولین مقطع بین روزهای 9 تا 24 خرداد فرصت 4 بازی فراهم کرده است.
در دومین مقطع فرصت دو بازی بین روزهای 28 شهریور تا 5 مهر را داریم و آخرین فرصت بازی هم یک هفته مانده به جام جهانی است.
فدراسیون فوتبال برای این فرصت طلایی برنامه‌ای دارد؟ نام حریفان تدارکاتی ما (که فوتبالشان به تیم‌های همگروه ما نزدیک باشد)، مشخص شده است؟ این 7 ماه و چند روز با سرعتی باورنکردنی سپری می‌شود. کاش این فرصت را غنیمت بشمریم.
6- مدت‌هاست رودرروی هم قرار گرفته‌ایم و از ناکامی هم خوشحال می‌شویم. دیگر آن آدم‌های سابق نیستیم که جانمان برای هم در برود. همین چند ماه را برای پرچم ایران زندگی کنیم و فقط آن را ببینیم. در گروهی سخت قرار گرفته‌ایم و ضرورت دارد کنار هم باشیم. تاریخ ثابت کرده اگر ایرانیان کنار هم قرار بگیرند کارهای بزرگ، ممکن می‌شوند و این بار هم می‌توانیم به شرط آنکه کنار هم باشیم.
 

یادداشت
حمید عرب  
فضای فوتبال ایران بعد از شکست مقابل تیم ملی فوتبال کره جنوبی عمیقاً به ضرر دراگان اسکوچیچ پیش رفت؛ حال و هوایی آمیخته با حس عمیق بی‌اعتمادی به یک مربی کروات که درقامت سرمربی عقبه روشنی در فوتبال باشگاهی ندارد و تمام سوابق ملی خود را هم از کنار همکاری با تیم ملی فوتبال ایران به دست آورده است.
 اسکوچیچ هر اندازه مردی آگاه به مسائل روز فوتبال تلقی شود اما هرگز از بعد شخصیتی چهره‌ای کاریزماتیک نیست. در تأیید این ادعا همین اندازه کافی است به انتقادهای بعد از اولین شکست او در قامت سرمربی تیم ملی اشاره کنیم. واکنش‌هایی تند و شلاقی که نشان دهنده عمق بی‌اعتمادی به مردی است که حالا بعد از مشخص شدن همگروه‌های ایران در جام جهانی قطر بیش از هر زمان دیگری تحت فشار افکار عمومی قرار گرفته است.  اسکوچیچ به حدی در این خصیصه که برخاسته از ذات و پیشینه مربیان فوتبال در جهان است، تهی و خالی جلوه می‌کند که حتی حامیان سرسخت مربیگری او در تیم ملی فوتبال ایران نیز بعد از مشخص شدن نام همگروه‌های ایران با حسی آمیخته به تردید از میزان توانایی او یاد می‌کنند و هیچ رویکرد قطعی نسبت به آنچه اسکوچیچ در جام جهانی رقم خواهد زد، ارائه نمی‌کنند.
 سرمربی تیم ملی در دوران فعالیتش در تیم ملی ایران با‌وجود آنکه نتایج قابل توجهی به دست آورد و موفق شد فوتبال ایران را از گرداب مرحله پیش مقدماتی نجات دهد اما سلسله رفتارهایی انجام داده که کاملاً اثبات می‌کند از داشتن فاکتور «اقتدار» بی‌بهره است.
ماجرای رفت و برگشت طارمی و گاها تصمیم‌هایی که او درباره حضوربرخی بازیکنان درترکیب تیم ملی می‌گیرد، اثبات می‌کند با چهره چندان نافذی به‌عنوان سرمربی تیم ملی مواجه نیستیم. اسکوچیچ همین اواخر امیرعابدزاده را که وارد چرخه بازیکنان اصلی تیم ملی شده بود، به‌دلیل یک اشتباه در بازی با کره جنوبی نیمکت نشین کرد و دوباره دست نیاز به سمت بیرانوند گشود تا مشخص شود در تنگناهای مربیگری هرگز نمی‌تواند پشت بازیکنان چهره کرده خود در تیم ملی  نیز بایستد.
این قبیل تصمیم گیری‌ها در حقیقت سیاق مربیانی است که از اقتدار کافی بی‌بهره‌اند وهرگز نمی‌توانند روی دکترین وایده‌های خود اصرار و پافشاری داشته باشند.
 شاید اگر اسکوچیچ با عقبه پررنگی در دوران مربیگری گام به تیم ملی گذاشته بود وامروز به خاطر مربیگری در تیم خونه به خونه زخم زبان نمی‌شنید یا دردوران بازیگری تجربه بازی درتیم‌های بزرگ را داشت، اکنون با چنین فضای نا امید کننده‌ای مواجه نبود و اهل فن نیز به خود اجازه نمی‌دانند او را به‌دلیل یک باخت مقابل کره جنوبی و بعد از خلق یکی از بهترین نتایج تاریخ فوتبال ایران به سخره و نقد بگیرند.  اسکوچیچ اما بی‌بهره از چنین فاکتورهای اثرگذاری امروز با وجود حجم قابل توجهی از موفقیت‌ها همچنان گزینه برکناری است و حتی مربیان ایرانی را نیز رقیب خود می‌بیند.
تکمله: یک مثال بیاوریم. کارلوس کی‌روش با همه بدرفتاری‌هایش اما همواره در تیم ملی ایران شخصیتی محکم و استوار محسوب می‌شد و حافظه تاریخی فوتبال ایران هرگز به یاد ندارد که او اینگونه با اولین شکست زیرپا له شده باشد. البته ازاین دست مربیان درطول دوران حیات تیم ملی ایران نیز کمیاب بوده‌اند.