هفته نامه کیکر نوشت که تلاش‌ها بــــــرای انتقــال علی دایی بازیکن ایرانی تیم هرتابرلین آلمان به تیم بشیکتاش ترکیه بی‌نتیجه باقـی ماند و احتمال می‌رود که وی همچنان به بازی در این تیم ادامه دهد.

این نشریه می‌نویسد دایی حضور در تیم هرتابرلین را ترجیح می‌دهد و تیم بشیکتاش نیز نتوانست پنج میلیون مارکی را که برای انتقال وی در نظر گرفته شده بود، بپردازد.

به گفته یکی از نزدیکان دایی، وی فعلاً تلاش خود را انجام خواهد داد تا تیم ملی فوتبال ایران بتواند گام به مرحله پایانی مسابقه‌های فوتبال جام جهانی 2002 بگذرد و پس از پایان این رقابت‌ها در خصوص آینده‌اش تصمیم گیری خواهد کرد.

به نوشته کیکر، دیتـر هوینـس مدیر باشگاه هرتابرلین می‌گوید که تا قبل از شروع اردوی آمادگی هرتابرلین - 29 ژوئن - وضعیت دایی روشن خواهد شد.

کیکر می‌نویسد، علی دایی که قراردادش با هرتابرلین تا تابستان 2002 ادامه خواهد داشت، به شدت از وضع خود به عنوان یک یار ذخیره ناراضی است و در طی این مدت بارها تلاش کرد به تیم‌های انگلیسی همچون لیدزیونایتد و گلاسکو رنجرز منتقل شود.

 

 

 

 دو شکست ایران مقابل عراق و بحرین راه سختی را برای صعود به مرحله بعد، پیش‌روی ملی‌پوشان قرار داده است و تنها راه قطعی گذر از این دور، برد در هر۳ بازی پیش‌رو است و از دست دادن امتیاز به معنای خداحافظی از بازی‌ها خواهد بود. این اولین باری نیست که در تاریخ جام‌جهانی، تیم ملی با لغزش در یک یا چند بازی در چنین مسلخی گرفتار شده که در بعضی از ادوار مثل جام‌جهانی 2014 با سربلندی از این مرحله عبور کرده ولی در برخی از دوره‎‌ها مثل جام‌جهانی 2010 تیم ملی غزل خداحافظی از مسابقات را خوانده است.

 

جام‌جهانی 1990: ایران- چین

تیم ملی پس از 2 دوره غیبت در انتخابی جام‌جهانی، در انتخابی جام‌جهانی 1990 شرکت کرد و با بنگلادش، تایلند و چین همگروه شد. همانطور که پیش‌بینی می‌شد رقابت اصلی صعود بین ایران و چین بود. ایران در بازی رفت برابر چین 2 بر صفر شکست خورد و تیم ملی برای صعود به مرحله بعدی احتیاج به پیروزی با اختلاف 3 گل مقابل این تیم در روز آخر داشت. ایران در روزی که ورزشگاه آزادی از شور و حال خاصی برخوردار بود با 3 گل از حریف پیش افتاد ولی چین 2 گل را جبران کرد تا ایران از صعود به مرحله بعد ناکام بماند.

 

جام‌جهانی 1994: ایران- سوریه

ایران در جام‌جهانی 1994 رقابت نزدیکی با سوریه داشت. ایران در بازی رفت در تهران با سوریه به تساوی یک- یک دست یافت و در بازی برگشت در آخرین بازی گروه امتیاز دو تیم برابر بود و ایران در صورت شکست حذف می‌شد. این مسابقه با تساوی یک – یک به پایان رسید و ایران با توجه به تفاضل گل بهتر راهی مرحله بعد شد که در آنجا نتوانست نتیجه لازم را کسب کند.

 

جام‌جهانی 2006: ایران- اردن

یک شکست ناباورانه در آزادی مقابل اردن صعود ایران به مرحله بعد رقابت‌ها را بسیار دشوار کرد و در گروهی که تنها تیم اول صعود می‌کرد ایران محکوم به پیروزی در هر 2 بازی باقیمانده خود مقابل اردن و قطر که در زمین حریف برگزار می‌شد بود. بازی با اردن تا دقیقه 80 گلی نداشت و در شرایطی که امیدهای ایران در حال رنگ باختن بود تیم ملی در 10 دقیقه پایانی با گل‌های نیکبخت و دایی 2 بر صفر به پیروزی رسید و در ادامه قطر را هم مغلوب کرد تا به مرحله بعدی صعود کند. تیم ملی در دور نهایی انتخابی کار مشکلی برای صعود نداشت و توانست به جام‌جهانی صعود کند.

 

جام‌جهانی 2010: ایران- امارات

تیم ملی پس از شکست تلخ مقابل عربستان 3 بازی تعیین‌کننده برابر کره‌شمالی و جنوبی و امارات داشت. در 3 بازی پایانی افشین قطبی جانشین علی دایی شد. تیم ملی در بازی نخست برابر کره‌شمالی به تساوی رسید تا در بازی با امارات چاره‌ای به جز پیروزی نداشته باشد. ایران در بازی با امارات با تک گل علی کریمی به پیروزی رسید تا امیدها زنده باقی بماند ولی در نهایت تساوی مقابل کره‌جنوبی پایان کار ایران در مقدماتی جام جهانی بود.

 

جام‌جهانی ۲۰۱۴: ایران- قطر

شکست غیرقابل پیش‌بینی برابر ازبکستان در تهران، کی‌روش را در روزهای نخست سرمربیگری تیم ملی در موقعیت بدی قرار داد تا تیم ملی محکوم به پیروزی در هر ۳ بازی باقیمانده باشد. ایران در اولین بازی مقابل قطر کار دشواری داشت و با تک گل رضا قوچان‌نژاد به پیروزی رسید. تیم ملی در ادامه لبنان و کره‌جنوبی را هم از پیش رو برداشت و به عنوان تیم نخست گروه به جام‌جهانی صعود کرد.

(این مطلب پیش‌تر در سایت فوتبال ۳۶۰ منتشر شده)

وقتی فصل برای بارسلونا تمام شد، کمتر هواداری تصور ماندن و ادامه دادن کومان در بارسلونا را داشت. آنها تا هفته‌های پایانی شانس بالایی برای قهرمانی در لالیگا داشتند اما یک تساوی بد موقع مقابل لوانته و شکست برابر سلتاویگو عملاً شانس قهرمانی را از بارسلونا گرفت و فصل را با قهرمانی کوپا دل‌ری برای آنها تمام کرد اما عملکرد کومان نکته‌های مثبت زیادی هم داشت مثل پیروزی در ۱۳ بازی خارج از خانه یا عملکرد درخشان مقابل سویا در بازی برگشت نیمه نهایی کوپا دل‌ری و یا نباختن ۱۷بازی پیاپی در لالیگا که آنها را از رتبه سیزدهم به نزدیکی صدر هم رساند و یا بازی دادن به جوانانی مثل پدری، مینگوئزا، آرائخو، موریبا و ...

اما شاید مهم‌ترین دلیلی که باعث ماندن کومان شد، نه نتایج او بلکه نبودن مربی بزرگی برای جانشینی او بود.

شایعاتی از صحبت لاپورتا با فلیک و گواردیولا پخش می‌شد اما هر دو تصمیم خودشان رو گرفته بودند، فلیک با تیم ملی آلمان تمام کرده بود و گواردیولا هم نمی‌خواست پروژه چندین ساله‌اش را در سیتی نیمه کاره رها کند.

لاپورتا نمی‌خواست اشتباهات رئیس قبلی را تکرار کند جایی که بارتامئو، والورده را بعد از دو قهرمانی در لالیگا و صدرنشینی بدون داشتن گزینه جانشین مناسب اخراج کرد و کیکه ستینی را روی صندلی او نشاند که در نهایت با آن افتضاح و خوردن هشت گل از بایرن همراه شد.

به نظر می‌رسد لاپورتا تصمیم درستی گرفته و با خریدن بازیکنان مورد نظر کومان و البته تمدید مسی شاید کسب لالیگا و لیگ قهرمانان خیلی دور از انتظار نباشد.

مازیار گیلکان

 

نمی‌دانیم دراگان اسکوچیچ در بازی ایران - هنگ‌کنگ چقدر تلاش کرد برنامه‌هایش بی‌شباهت به برنامه‌هایش مقابل بحرین باشد یا چقدر تلاش کرد تا ترکیبش برای بحرین قابل شناسایی نشود. اما بحرین مشغول تغییرات در ترکیبش است و می‌خواهد ترکیب متفاوتی را نسبت به بازی‌اش با کامبوج، مقابل ایران به زمین بفرستد. در خبرها آمده که سوزا با ترکیب متفاوتی وارد زمین می‌شود و تیم حریف را با نام‌های جدید و استفاده از بازیکنانی که در تقابل قبلی مقابل کامبوج بازی نکرده‌اند، شگفت‌زده خواهد کرد. انتخاب‌های جدید سوزا به توانایی افراد با تجربه در این دیدار حساس بستگی خواهد داشت. مهم‌ترین اسامی مدعی حضور در بازی با ایران، مهاجم تیم یعنی اسماعیل عبداللطیف به همراه ضیاء سعید، ولید الحیام، عبدالوهاب المالود و سیدرضا عیسی خواهند بود در حالی که دروازه‌بان تیم سید محمد جعفر، هافبک‌های میانی مهدی حمیدان و کمیل الاسود از گزینه‌های حضور در بازی هستند ضمن اینکه چند بازیکن نیز شانس حضور در دیدار با ایران را دارند از جمله مدافعان تیم سید مهدی باقر و احمد بوغمار. ترکیب بحرین مقابل کامبوج را هم بشناسیم: محمد السید جعفر، احمد میرزا، راشد الحوطی، احمد نبیل، حمد شمسان، علی حرم، جاسم الشیخ، کمیل الأسود، علی مدن، مهدی حمیدان و محمد الرمیحی. اما تمام این حرف‌ها حدس و گمان است. اخبار درباره ترکیب تیم‌ها پیش از بازی‌هایی با این میزان حساسیت و اهمیت، چندان قابل اعتماد نیستند. همین سردرگمی شاید در اردوی بحرین هم هست. آنها نیز نمی‌توانند ترکیب دقیق تیم ملی ایران را پیش‌بینی کنند. حتی خودمان نیز به رغم تسلط بر مسائل تیم ملی خود، تشخیص دقیقی درباره ترکیب نداریم. تیم ملی با اسکوچیچ بازی‌های پرشمار و جدی را پشت سر نگذاشته که سلیقه اسکوچیچ شناخته شده باشد. به همین دلیل ایران نیز برای بحرین تیمی است که می‌تواند با ترکیبش حریف را غافلگیر کند. اما مسأله مهم، کیفیت این غافلگیری‌هاست. اینکه اهمیت و ارزش این غافلگیری‌ها چقدر است و این تغییرات با چه کیفیتی انجام شود.

 

 

 

میعاد نیک

 

نخستین نمایش شاگردان دراگان اسکوچیچ در چارچوب رقابت‌های مقدماتی جام جهانی ۲۰۲۲ و جام ملت‌های آسیا ۲۰۲۳، آمیزه‌ای از آزمون‌های کادرفنی ملی‌پوشان بود تا اردوی یوزها برای دو تقابل حساس مقابل تیم‌های ملی بحرین و عراق در معرض بروز خطا قرار بگیرد. از ابتدای تقابل ایران و هنگ‌کنگ هم مشخص بود که رقیب نه‌چندان نام‌آور شرق آسیایی، برای گل نخوردن و کسب حداقل امتیاز وارد زمین چمن نامناسب استادیوم شهر المحرق خواهد شد. دفاع متراکم رقیب چغر ملی‌پوشان تا دقایق میانی نیمه نخست توانست در برابر حملات پی‌درپی مهاجمان تیم ملی فوتبال ایران دوام بیاورد اما در نهایت این خلاقیت فردی و درخشش تکنیکی علی قلی‌زاده بود که قفل دروازه تیم ملی فوتبال هنگ‌کنگ را گشود و یوزها را به برتری در نیمه اول رساند.

همین روند هجومی و تمایل به حمله از جناحین در نیمه دوم هم توسط سرمربی کروات یوزهای ایرانی به‌کار گرفته شد و به‌رغم حرکت‌های هجومی پیاپی، تراکم دفاعی هنگ‌کنگی‌ها و البته بی‌دقتی فاز تهاجمی ملی‌پوشان مانع از برتری پرگل‌تر در نخستین گام شد. اتخاذ چینش تدافعی توسط سرمربی فنلاندی تیم رقیب و عدم توانایی هافبک‌های تیم ملی فوتبال ایران در بازکردن فضاهای دفاعی تیم ملی فوتبال هنگ‌کنگ باعث آن شد تا بارقه‌هایی از نگرانی به پیکر فوتبال‌دوستان ایرانی وارد شود. اگر چه توانستیم 3 بار دروازه حریف تدارکاتی و دستگرمی خود را باز کنیم اما این تیم ملی هرگز در حدواندازه‌های نام ایران نشان نداد و شاید آن انتظاراتی که از یوزهای ایرانی پس از مدت‌ها چشم‌به‌راهی داشتیم، برآورده نشد.

باگ‌ها و نقاط ضعفی که در نخستین نمایش ملی‌پوشان در هوای گرم و جهنمی کشور بحرین هویدا شد، قطعاً مهم‌ترین نقشۀ راه و خط مشی تیم ملی برای صعود به مرحله بعد خواهد بود. ت

یم ملی که این روزها در شرایط بحرانی و خاصی قرار گرفته، برای عبور از این گردنه حساس نیازمند تمام قوا و امکانات و البته حمایت‌های بیرونی و درونی خواهد بود. پروسه تخریبی و جریان منحرفی که اخیراً بر سر راه یوزهای ملی‌پوش تمامِ ایران قرار گرفته، به‌جز فراهم‌آوری مقدمات سقوط تیم ملی و قرار دادن فوتبال ایران در یک سراشیبی مطلق، نیت و مقصد دیگری نخواهد داشت. ضعف‌ها و ایرادهای بسیاری در ترکیب فعلی تیم ملی مشهود است و قطعاً بهترین بازیکنان تیم ملی فوتبال کشورمان نیز در بالاترین و بهترین فرم آمادگی روحی، روانی و فیزیکی خود قرار ندارند اما این ابتلائاتی که بر اثر شرایط پاندمیک یک سال اخیر پدید آمده، ناگزیر است و چاره روشنی ندارد.

یوزهای سپیدپوش ایران در دومین و شاید حساس‌ترین قدم خود به‌ سمت کسب بلیت پرواز به قطر و چین، امشب باید مقابل بحرینی قرار بگیرند که سال‌های متمادی گربه سیاه فوتبال ایران بوده و خاطرات خوشی از آنها در یادهای‌مان حک نشده. تیم ملی فوتبال بحرین که امتیاز میزبانی از این دوره از رقابت‌ها را هم با لابی‌گری محض در اختیار گرفته، با کارشکنی‌های تمام عیار درصدد تضییع حق فوتبال ایران و حضور در مرحله بعدی‌ست. یوزهای فوتبال ایران برای پیروزی در این تقابل حیثیتی، نباید از هیچ تلاشی فروگذار کنند و با اتکا به ساق‌های توانمند و تعصب همیشگی‌شان، گربه سیاه را همان دمِ حجله بکشند تا خط‌ و نشان‌های تند و تیز برای عراقِ سرسخت عَلم شود.

پیش از هرگونه تحلیل فنی بازی ایران و اژدهاهای کوچک شرقی، باید حقائق غیرفنی پیرامون اردوی تیم‌ملی را در نظر بگیریم. دراگان اسکوچیچ از روزی که هدایت تیم ملی را در دست گرفت، تنها در سه دیدار تدارکاتی در ۸ ماه گذشته فرصت آزمودن بازیکنان مدنظرش و البته ساخت یک تیم را در اختیار داشت. در همین سه دیدار تدارکاتی و اردوهای اندک برگزار شده نیز، سرمربی کروات هیچ‌گاه نتوانست تمام لژیونرهای مهم کشور را در یک اردو در کنار یکدیگر تمرین دهد. در گرمای طاقت‌فرسای منامه و چمن نامطلوب ورزشگاه شیخ محمد آل‌خلیفه، در شرایطی اسکوچیچ برای نخستین مرتبه در یک دیدار رسمی روی نیمکت ایران نشست که از ترکیب آغازگر وی، صادق محرمی از یک مصدومیت چند ماهه رها شده بود، علیرضا جهانبخش پس از دیدار رفت ایران و هنگ‌کنگ که ۲۰ ماه قبل برگزار شد از تیم‌ملی کاملاً دور بود، سعید عزت‌اللهی نیز از همان روز تنها یک مرتبه به‌عنوان یار تعویضی برای تیم ملی به میدان رفت و علیرضا بیرانوند نیز پس از بازگشت از آخرین اردوی ملی در حدود دو ماه قبل، حتی تجربه نیمکت‌نشینی در باشگاه خود را نیز نداشت. تمام آن‌چه آورده شده، موانعی است که تا ۱۰ روز آتی بر سر راه تیم ملی قرار دارند. چنین حقایقی قرار نیست بهانه ناکامی ما در آزمون دشوار منامه باشد. اینها دلیل امیدواری ما به این تیم ملی هم نیستند. آن‌چه ما را به غرش بهنگام یوزپلنگان دلگرم نگاه می‌دارد، واکنش اسکوچیچ برای مقابله با این موانع و کاستن از تأثیر آنهاست. تیمی که قرار است پرچم ایران را مقابل بحرین و عراق برافراشته کند، شاکله‌اش بازیکنان کنونی و سابق پرسپولیس هستند؛ موضوعی که بر تسریع هماهنگی ملی‌پوشانمان به‌شدت می‌افزاید. اسکوچیچ با وجود فرصت‌های اندکی که داشته انسجام، اتحاد، همدلی، انگیزه و جاه‌طلبی را تا حد توان خود به تک‌تک بازیکنانی که پیراهن مقدس تیم فوتبال کشورمان نصیبشان شده تزریق کرده. اگر قرار باشد نمایش کیفی تا حدی نامطلوب ایران مقابل هنگ‌کنگ را ببینیم، باید آمار فنی ثبت شده در این دیدار را نیز در نظر بگیریم. رد و بدل‌شدن ۷۲۵ پاس با دقت ۸۷ درصد، یعنی ۶۳۱ پاس سالم، در اختیار داشتن ۷۳ درصد مالکیت بازی و امید گلزنی ۱/ ۹۳، حتی مقابل تیمی که به زمین آمده بود تا با پارک کردن اتوبوس دفاعی از ما امتیاز بگیرد، معنایی ندارد جز این‌که اسکوچیچ برای سربلندی تیم ملی برنامه کوتاه‌مدتی دارد که مطابق میلش پیش می‌رود. نمایش ستارگان پارسی مقابل بحرین قرار نیست به هیچ عنوان با آن‌چه مقابل هنگ‌کنگ دیدید قابل قیاس باشد. دیدار با رقیب شرقی، یک بخت عالی برای آماده‌سازی فنی و روحی برای بازی با بحرین بود که به‌خوبی از آن بهره بردیم. برای شکار مروارید غرب آسیا، ما چه از لحاظ انسجام و چه از حیث انگیزه در اوج خواهیم بود؛ امیدوار به راه‌افتادن موتور گلزنی‌های آقای گل امسال لیگ روسیه و آقای‌ گل سال گذشته لیگا نوس پرتغال، در لحظاتی که به شم گلزنی آنان بیش از هر زمانی نیازمندیم.

سامان موحدی راد

 

تیم ملی اولین بازی از بازی‌های چهارگانه و سرنوشت سازش در مسیر رسیدن به دیدارهای انتخابی جام جهانی قطر را با موفقیت برداشت. پیروزی با سه گل برابر هنگ‌کنگ که البته در صف رقبای ایران حریف سرسختی به حساب نمی‌آمد، امیدواری را برای پشت‌سرگذاشتن این چند روز سخت بیشتر کرد. دیگر همه از وضعیت تیم ملی فوتبال ایران خبر داریم و می‌دانیم که آنها باید هر 4 بازی خود را با پیروزی پشت‌سر بگذارند و صد درصد امتیازات این بازی‌ها را کسب کنند. با این حال بازی ایران با هنگ‌کنگ برخی سؤال‌ها و ابهام‌ها را هم برای تیم ملی ایران زنده کرد؛ مسأله‌ای که می‌تواند روی بازی بعدی تیم ملی برابر بحرین که از قضا بازی مهمی هم هست سایه بیندازد.

مهم‌ترین مسأله تک گلی بود که ایران از هنگ‌کنگ دریافت کرد. نتیجه ۳-۱ اگرچه سه امتیاز را برای ایران به همراه داشت ولی این پیام را هم به مربی و هواداران داده که شاید وضعیت خط دفاعی ایران چندان مطلوب نباشد. چه اینکه هنگ‌کنگ تیمی نبود که بتواند فرصت خاصی روی دروازه ایران ایجاد کند ولی از همان اندک فرصت‌های ایجاد شده توانسته بود دروازه ما را باز کند. برای همین شاید وضعیت خط دفاعی تیم ملی در بازی‌های سخت‌تر در برابر رقبایی مثل بحرین و عراق که در فاز هجومی بهتر عمل می‌کنند کمی سخت پیش‌ برود. همین گل خورده شاید موجب تغییر در ترکیب خط دفاعی ایران برای بازی با بحرین شود و شاید شجاع خلیل‌زاده به دلیل همین گلی که با ضربه سر به ثمر رسیده جایش را در ترکیب به مرتضی پورعلی‌گنجی بدهد.

نکته مهم بعدی ترکیب تیم بود که تکلیف بسیاری را مشخص نکرد. شاید از روی ترکیب قبلی تیم ملی نتوان ترکیب بازی بعد برابر بحرین را حدس زد. این را البته می‌توان یکی از تاکتیک‌های سرمربی هم در نظر گرفت. شاید اسکوچیچ خواسته بازی آسان با هنگ‌کنگ را به هر طریقی پیروز شود ولی ایده و تاکتیکش برای مقابله با بحرین را رو نکند. برای نمونه اینکه بازیکن آماده و مؤثری مثل احسان حاجی‌صفی در بازی با هنگ‌کنگ به کار گرفته نشده شاید بخشی از ایده‌های اسکوچیچ برای غافلگیری بحرین بوده باشد. نحوه استفاده از علیرضا جهانبخش هم از دیگر سؤال‌هایی بود که ترکیب اسکوچیچ در بازی با هنگ‌کنگ در ذهن‌ها ساخته است. جهانبخش هیچ‌گاه در تیم کی‌روش نتوانسته بود کیفیت واقعی خودش را نشان دهد. حالا در تیم اسکوچیچ به او وظیفه‌ای بیشتر از یک وینگر داده شده بود و او با بازوبند کاپیتانی تیم ملی نقشی در حد یک بازیساز داشت. بازیسازی که البته تعویضش در نیمه دوم نشان داد که نتوانسته جای خوبی در تفکرات اسکوچیچ بنشیند. علیرضا جهانبخش، علی قلی‌زاده و سامان قدوس ستاره‌های آماده‌ای هستند که در اختیار اسکوچیچ قرار دارند و او تنها باید پازل درست برای استفاده از آنها را بچیند. چیزی که در بازی با هنگ‌کنگ خوب از کار در نیامده بود و باید دید در بازی با بحرین می‌توان بازی بهتری از آنها گرفت یا خیر؟