ایمان گودرزی
روزنامه‌نگار
از زمانی که شایعات حضور ریکاردو ساپینتو به استقلال وجود داشت وقتی ویدیوهای او را روی نیمکت تیم‌های سابقش می‌دیدیم یک وجه اشتراک بین همه تصاویر دیده می‌شد، آن هم بی‌اعصاب بودن مرد پرتغالی بود.
شاید خود ریکاردو هم فکرش را نمی‌کرد این شور و هیجان و اعصاب نداشتن او بتواند یک تاکتیک جدید به لیگ یک کشور اضافه کند؛ «اگر ساپینتو را بردیم که هیچ، نبردیم نیمکت روی اعصابش برود تا اخراج شود!» بله این تاکتیک جدید تیم‌های ایرانی در لیگ بیست و دوم هنگام تقابل با استقلال است. شروع این تاکتیک جذاب را می‌توان از هفته ششم و بازی استقلال - نساجی دانست و از آن به بعد بود که یکی یکی تیم‌ها یاد گرفتند ضعف‌های خود را با جنجال به پا کردن با سرمربی بی‌اعصاب استقلال بپوشانند. به طوری که وقتی سرمربی بدون تاکتیک و بازنده حریف بعد از بازی به کنفرانس مطبوعاتی می‌رود هیچ‌کس یادش نمی‌آید در مورد ضعف تیمش از او سؤال کند و باختش کاملاً زیر حواشی و فحش‌های به اصطلاح پرتغالی گم می‌شود. از آنجا که تمام افراد حاضر در فوتبال ایران خود را«بزرگوار» می‌دانند، کمی کلمات خارجی که البته خیلی بدتر از آنها به زبان فارسی در فوتبال وجود دارد، آزرده‌خاطرشان کرده و به‌دنبال این هستند که چپ و راست محرومیت ساپینتو را بیشتر کنند. به هیچ وجه تمام کارهای ساپینتو مورد تأیید نیست اما چطور زمانی که بازیکنان و سرمربیان داخلی القابی مثل سیرک روی لیگ‌تان می‌گذاشتند رگ غیرت و فوتبال ایران‌دوستی شما بالا نمی‌زد که حالا با تبدیل شدن سیرک به جنگل بیانیه‌ها را از زمین و آسمان صادر می‌کنید؟ بیایید این واقعیت را بپذیرید که فوتبال ما همیشه همین بوده فقط شما مدل بهانه پیدا کردن‌تان برای باخت‌ها و از دست ندادن موقعیت و شغل‌تان با آمدن ساپینتو کمی تغییر کرده.
 

سعید زاهدیان
روزنامه‌نگار
کافیست در اینترنت سرچ کنیم هت‌تریک قهرمانی؛ حتماً لابه‌لای خبرها این اسامی را می‌بینیـــــــــــــــــــــــــم: «علیرضا بیرانوند، حسین کنعانی‌زادگان، شجاع خلیل‌زاده، رامین رضاییان، مهدی شیری، محمد نادری، سیدجلال حسینی، امید عالیشاه، سروش رفیعی، بشار رسن، احمد نوراللهی، کمال کامیابی‌نیا، محسن ربیع‌خواه، سیامک نعمتی، وحید امیری، مهدی عبدی، علی علیپور، مهدی ترابی، فرشاد احمدزاده، حسین ماهینی و...»
این اسامی ناخودآگاه ذهن‌ها را می‌برد به سمت پرسپولیس رؤیایی برانکو؛ تیمی بزرگ و باشکوه. وقتی برانکو رفت، این تیم با اندکی تغییر تحویل گابریل کالدرون شد. مرد آرژانتینی پیش از ترک ایران، با همین نفرات پرسپولیس را قهرمان نیم‌فصل تحویل یحیی گل‌محمدی داد. یحیی از نیم‌فصل 99-98 روی نیمکت پرسپولیس نشست و بی‌آنکه تغییری در ترکیب و شیوه بازی پرسپولیس ایجاد کند، با این تیم قهرمان لیگ شد.
برای فصل 1400-99، سرمربی پرسپولیس بازیکنان جدیدی خرید. نفرات جدیدی با فلسفه بازی پرسپولیس زود هماهنگ شدند و سعید آقایی، احسان پهلوان، میلاد سرلک، عیسی آل‌کثیر و... جای بازیکنان جدا شده را پر کردند ولی به فلسفه بازی برانکو -که بر پرس شدید و نفوذ از کناره‌ها با مدافعان کناری و وینگرها پایه‌گذاری شده بود- آسیبی وارد نشد. حفظ شاکله اصلی و پایبندی به فلسفه بازی‌ تیم قهرمان، باعث شد تا پرسپولیس که برای 4 فصل متوالی جام را به هیچ تیمی نداده بود، در سال پنجم هم قهرمان شود.
اما بحران از همین جا شروع شد؛ جایی که یحیی گل‌محدی در امتداد خریدهای قبلی پرسپولیس را با تغییر بیشتری وارد لیگ کرد و ریتم و شیوه بازی پرسپولیس به نسبت قبل تغییرات زیادی داشت؛ با اینکه پرسپولیس چندان با تیم سال‌های قبل تفاوت نداشت و همچنان در زمین نمایش‌های خوبی داشت، اشتباهات یحیی گل‌محمدی در اعتراض به داوران و محرومیت او در مقاطع حساس باعث شد تا فرهاد مجیدی و استقلال از این فرصت استفاده کنند و در کورس قهرمانی از پرسپولیس سبقت بگیرند.
فصل گذشته، تفاوت استقلال و پرسپولیس تنها در رویکرد مربیان بود؛ فرهاد مجیدی همان شیوه موفق و جذاب استراماچونی را با همکاری گابریل پین جلو برد اما یحیی برای اینکه هر هفته توجیهی برای امتیازهای از دست رفته داشته باشد، مدام دست به تغییر در ترکیب و شیوه بازی خود زد. در نهایت پرسپولیس با اشتباهات یحیی نتوانست جام ششم را ویترین افتخاراتش اضافه کند. به نظر می‌رسید یحیی گل‌محمدی که به شدت تحت فشار بود، برای رهایی از انتقاداتی که متوجه او شده بود، دست به انقلابی بزرگ زد و بازیکنان زیادی را در لیست مازاد گذاشت. خداحافظی با دستیارانی که برای بردن دو جام به او کمک‌ کرده بودند از دیگر تصمیمات اشتباه یحیی بود. حتی اگر باشگاه برای ادامه همکاری چنین شرطی پیش روی یحیی گذاشته باشد، بازهم پذیرفتن چنین موضوعی یعنی پشت کردن به اصول حرفه‌ای مربیگری. باشگاه برای یحیی در نقل و انتقالات سنگ تمام گذاشت و با تمام خواسته‌های او موافقت کرد. از مهم‌ترین اتفاقات ابتدای فصل، جدایی رامین رضاییان بود که حالا در سپاهان می‌درخشد. یحیی برای پر کردن خلاً رامین سراغ دانیال اسماعیلی‌فر رفت یا سعید صادقی را به جای احسان پهلوان گرفت. او به بازیکنان قبلی کمتر اعتماد کرد و تیمی را در فصل جدید به زمین فرستاده که شاکله‌اش را خریدهای خودش تشکیل می‌دهند. تیم امسال هیچ‌گاه به مرز هماهنگی 4 سال قبل نرسیده و همچنان موزون و یکدست نیست و یحیی به‌ رغم خریدهای فراوان نتوانسته تیم بزرگ و باشکوهی شکل دهد.

پرسپولیس در بازی‌های اخیر امتیارهای مهمی از دست داده و با پذیرفتن اشتباهات داوری، نمی‌توانیم نواقص و ایرادهای بازی پرسپولیس را نادیده بگیریم و از دست رفتن صدر جدول را محصول قضاوت‌های بد بدانیم. واقعیت این است که پرسپولیس تیم باشکوهی نیست و تیمی که یحیی برای فصل فعلی آماده کرده، هیچ شباهتی با تیم‌های قهرمان 5 فصل قبل ندارد.
تیمی که یحیی را دو سال قهرمان ایران کرد، با نگاه نافذ و دقیق برانکو بسته شد و یحیی را به اوج رساند. اما در گذر زمان، به دلیل خریدهای بد، پایان قرارداد بازیکنان، مصدومیت و بازنشستگی و... پرسپولیس فعلی خالی از بازیکنان خوب و درجه یک شده. برای پی بردن به این ادعا، پرسش ساده‌ای مطرح می‌کنیم: «تیم یحیی چند بازیکن در جام‌جهانی داشت و تیم برانکو چند بازیکن؟» پاسخ به این پرسش دلیل ناکامی پرسپولیس در دو فصل اخیر است!

 

  آیسان سعیدی
   روزنامه‌نگار
شگفتی بزرگ هفته را ساکت الهامی و بازیکنانش رقم زدند و پرسپولیس را با گلی دیرهنگام از پیش رو برداشتند. هوادار امسال تیم نفسگیر و جنگنده‌ای نشان داده. غیر یکی دو بازی، در عمده شکست‌هایش اختلافی بیش از یک گل نداشته! در عمده بازی‌ها هم نتیجه نهایی با همین یک گل اختلاف رقم خورده. حالا برد و باختش به کنار!
هوادار بازی را فیزیکی و فنی پیش می‌برد. هم بازیکنان با تجربه حضور در تیم‌های قوی‌تر را دارد، هم بازیکنان جوان و هم یک کادر فنی که حاشیه و فنی را خوب میکس می‌کند. بیخود نیست آنها هشتم جدول هستند و دل‌نگران سقوط نیستند. آنها بازی لیگ را از خیلی تیم‌های دیگر بهتر بلدند. نتیجه همین بهتر بلد بودنشان می‌شود جایگاهی که در جدول دارند و امتیازاتی که کسب کرده‌اند که همین حالا نیمی از تیم‌های لیگ حسرتش را می‌خورند و آرزویش را دارند.
مقابل پرسپولیس، هوادار توانست بازی را آنگونه که باید مدیریت کند و در نهایت سه امتیاز طلایی را به دست بیاورد. حضور مسعود شجاعی و بار بالای تجربه او را هم نباید نادیده گرفت. شجاعی شاید سن و سالی رد کرده باشد اما برای تیمی مثل هوادار نعمتی بی‌دریغ است.















 

هومن جعفری
روزنامه‌نگار
اینکه استقلال از شکست دقیقه آخر مقابل سپاهان و هشت امتیاز اختلاف با صدر جدول، برسد به چهار برد پی در پی و صفر کردن اختلافش با رقیب، نکته کم‌اهمیتی نیست. حد فاصل همین دو اتفاق، استقلال می‌توانست ساپینتو را کله کند، یزدانی را آزاد نکند، یک مربی موقت بگذارد بالای سر تیم و بیفتد دنبال آزاد کردن قلعه‌نویی یا آوردن یک مربی خارجی دیگر و درنهایت رنگ رویای قهرمانی را هم نبیند.
استقلال اما ثبات را انتخاب کرد. ساپینتو با وجود اختلافاتش با مدیرعامل، حفظ شد. یزدانی را حتی با وجود فشار رسانه‌ای و هواداری، بیرون کردند. ریسک بزرگی که آرامش را به تیم برگرداند. تیم به مسیرش ادامه داد. استقلال به سمتی رفت که باید.
حذف یزدانی، چند بازیکن کم اثر تیم را به خودشان آورد طوری که موتور تهاجمی تیم بسرعت روشن شد. حالا استقلال نان نگه داشتن مربی و حذف کردن بازیکنش را می‌خورد. تیم از همیشه بهتر بازی می‌کند. تیم از همیشه روی فرم‌تر است و بازیکنان از همیشه انگیزه بیشتری از خود نشان می‌دهند.
استقلال حالا دوباره خودش را به کورس تحمیل کرده و این اتفاق مبارکی است. لیگی که سه مدعی درجه یک داشته باشد، لیگ تماشایی‌تری خواهد بود. به همان اندازه که روی فرم برگشتن استقلال خبر خوبی است، افت تدریجی و مقطعی پرسپولیس خبر بدی است. لیگ سپاهان و سرخابی‌ها را کنار هم نیاز دارد. تراکتور و گل‌گهر هم کنار دستشان!
استقلال در بازی‌های آینده چه خواهد کرد؟ صدر را خواهد گرفت؟ مشکلات مالی را مدیریت خواهد کرد؟ کیفیت فنی را افزایش خواهد داد؟ برای پاسخ به این سؤالات باید کمی صبر کنیم. نکته مهم این است که استقلال دوباره به کورس بازگشته و این خبر خوبی است.











 

محسن ذاکری
 روزنامه نگار
شکست پرسپولیس مقابل هوادار در حقیقت شکست به خود بود. پرسپولیس این بار به خودش باخت و داوری یا مربی تیم حریف و لجن بازی در کار نبود که بشود، عدم پیروزی را گردن آنها انداخت.
یحیی گل‌محمدی باید پاسخگو باشد. پرسپولیس مقابل هوادار ۳ امتیاز حساس را از دست داد و فوتبال خوبی را از پرسپولیس ندیدیم. بازی با تیم‌هایی که به‌دنبال آن هستند تا خیالشان از بقا آسوده شود سخت‌تر است.
پرسپولیس وقتی با حریفان خود بازی می‌کند، باید با این تصور وارد زمین شود که یک گل از حریفش عقب است تا پس از رسیدن به گل نخست به‌دنبال بهتر کردن خود باشد. در حضور هواداران بدون مشکل داوری پرسپولیس نتوانست به حریف خود گلی بزند. ارنج پرسپولیس غلط بود و تعویض‌ها اشتباه. نمی‌دانم چرا شیخ دیاباته از ابتدا بازی کرد، دلیل تعویض این مهاجم چه بود و چرا در دقایق پایانی بازی مستقیم در دستور کار قرار گرفت در حالی که تیم به مهاجم سرزن نیاز داشت.
شیخ دیاباته نباید تعویض می‌شد و مهاجم برزیلی که به تیم اضافه شده هم باید از همان ابتدا وارد زمین می‌شد. عیسی آل‌کثیر افتضاح بود و مشخص نیست به چه دلیل این بازیکن دوباره جذب پرسپولیس شده. تعجب من از بازیکنان تیم است که آیا می‌دانند در چه تیمی بازی می‌کنند و پیراهن چه تیمی را به تن دارند؟ آیا پول‌هایی که صرف خرید آنها شده به اندازه ارزششان است؟ فرشاد فرجی به چه دلیل باید از میانه زمین به گلر پاس بدهد؟ چرا توپ را به اوت نزد وقتی مسیر بسته بود؟ فرجی باید تنبیه شود چون مقصر این شکست بود و اشتباه محرزی کرد.
مشخص بود پرسپولیس آرامش نسبی را در اختیار ندارد. حاشیه کم بود ولی تیم از لحاظ روحی و روانی مشکل داشت. در هفته‌های قبل اتفاقاتی برای پرسپولیس رقم زدند که هنوز اثرات آن در تیم مشهود است. در حال حاضر استقلال آرامش نسبی بیشتری دارد. در مقابل پرسپولیس اول فصل را نمی‌بینیم و آرامش در تیم نیست. تمرکز لازم در تیم وجود ندارد و گل‌محمدی هم تمرکز کافی ندارد.
البته هنوز فرصت جبران هست و باید تمرکز خود را حفظ کنند. در جام حذفی با سپاهان بازی دارند که این بازی به تعویق افتاده و هر زمان که برگزار شود پرسپولیس باید روز فوق‌العاده‌ای را سپری کند تا برنده شود. اگر شرایط روحی تیم اصلاح نشود قهرمانی از تیم در لیگ برتر و جام حذفی گرفته می‌شود. تیم باید از لحاظ روحی روانی ریکاوری و بازیابی شود تا بتواند در بهترین شرایط به مصاف حریفان برود و در کورس قهرمانی باقی بماند.


 

امیررضا همایون
خبرنگار
گل‌گهر در فصل جاری با هدایت امیر قلعه‌نویی شرایط عجیبی را سپری می‌کند. شرایطی که کمتر مواقع از تیم‌های امیر شاهد بودیم.
گل‌گهر در فصل بیست و دوم هم به مانند سال‌های گذشته با سرمایه‌گذاری فوق‌العاده و به خدمت گرفتن بازیکنان گرانقیمت و نامدار فصل را آغاز کرد اما هرچه از فصل بیست و دوم گذشت، عرصه برای گل‌گهر تنگ‌تر شد، به گونه‌ای که عملکرد این تیم را هم تحت تأثیر قرار داد و سبب شد نتایج عجیبی برای این تیم رقم بخورد.
یکی از نکات عجیب گل‌گهر در فصل جاری عدم تعادل در بازی‌های این فصل است، به گونه‌ای که آنها توان مقابله با تیم‌های بالای جدول را ندارند و تنها مقابل تیم‌های پایین جدول به برتری می‌رسند؛ آنچه می‌تواند در بزنگاه‌های مهم برای گل‌گهر گران تمام شود و آنها را از جمع مدعیان قهرمانی لیگ برتر دور کند.
سیرجانی‌ها یکی از پرهزینه‌ترین تیم‌های فصل جاری محسوب می‌شوند؛ هزینه‌هایی که طرفداران این تیم را برای قهرمانی امیدوار کرده اما حالا و پس از گذشت تنها 20 هفته از رقابت‌ها در رتبه چهارم جدول قرار دارند.
در حقیقت میان هزینه و فایده در این تیم هیچ تعادلی برقرار نیست. تیمی که با این همه ستاره باید در صدر جدول حضور داشته باشد، با اشتباهات پیاپی در رتبه چهارم قرار گرفته.
شاید هم گل‌گهر مدل 22 لات کوچه خلوت است که تنها مقابل تیم‌های ته جدولی شیر است و هیچ برنامه‌ای برای رقابت با تیم‌های بزرگ ندارد، موضوعی که اگر گل‌گهر آن را حل کند، مشکلی برای حضور در کورس قهرمانی مسابقات نخواهد داشت.