ایمان گودرزی
روزنامه‌نگار
از زمانی که شایعات حضور ریکاردو ساپینتو به استقلال وجود داشت وقتی ویدیوهای او را روی نیمکت تیم‌های سابقش می‌دیدیم یک وجه اشتراک بین همه تصاویر دیده می‌شد، آن هم بی‌اعصاب بودن مرد پرتغالی بود.
شاید خود ریکاردو هم فکرش را نمی‌کرد این شور و هیجان و اعصاب نداشتن او بتواند یک تاکتیک جدید به لیگ یک کشور اضافه کند؛ «اگر ساپینتو را بردیم که هیچ، نبردیم نیمکت روی اعصابش برود تا اخراج شود!» بله این تاکتیک جدید تیم‌های ایرانی در لیگ بیست و دوم هنگام تقابل با استقلال است. شروع این تاکتیک جذاب را می‌توان از هفته ششم و بازی استقلال - نساجی دانست و از آن به بعد بود که یکی یکی تیم‌ها یاد گرفتند ضعف‌های خود را با جنجال به پا کردن با سرمربی بی‌اعصاب استقلال بپوشانند. به طوری که وقتی سرمربی بدون تاکتیک و بازنده حریف بعد از بازی به کنفرانس مطبوعاتی می‌رود هیچ‌کس یادش نمی‌آید در مورد ضعف تیمش از او سؤال کند و باختش کاملاً زیر حواشی و فحش‌های به اصطلاح پرتغالی گم می‌شود. از آنجا که تمام افراد حاضر در فوتبال ایران خود را«بزرگوار» می‌دانند، کمی کلمات خارجی که البته خیلی بدتر از آنها به زبان فارسی در فوتبال وجود دارد، آزرده‌خاطرشان کرده و به‌دنبال این هستند که چپ و راست محرومیت ساپینتو را بیشتر کنند. به هیچ وجه تمام کارهای ساپینتو مورد تأیید نیست اما چطور زمانی که بازیکنان و سرمربیان داخلی القابی مثل سیرک روی لیگ‌تان می‌گذاشتند رگ غیرت و فوتبال ایران‌دوستی شما بالا نمی‌زد که حالا با تبدیل شدن سیرک به جنگل بیانیه‌ها را از زمین و آسمان صادر می‌کنید؟ بیایید این واقعیت را بپذیرید که فوتبال ما همیشه همین بوده فقط شما مدل بهانه پیدا کردن‌تان برای باخت‌ها و از دست ندادن موقعیت و شغل‌تان با آمدن ساپینتو کمی تغییر کرده.