آیسان سعیدی
روزنامه‌نگار
اینجا بزنگاه است. همان بزنگاهی که همه در پس پرده انتظارش را می‌کشند. در جلوی پرده اما همه چی عادی است. هیأت مدیره می‌گوید ما طرفدار ساپینتو هستیم و به‌شدت از او حمایت می‌کنیم. روی واژه شدت هم آکسان گذاشته‌اند تا کسی حتی تصور برکناری سرمربی پرتغالی را نداشته باشد! مدیرعامل باشگاه مدعی است به‌دلیل جلوگیری از سوءتفاهم برای سرمربی پرتغالی سفرش به دوبی را به تأخیر انداخته تا یک وقت ساپینتو تصور نکند که فتح‌الله‌زاده برای مذاکره با مربی محبوبش فرهاد مجیدی به دوبی می‌رود! مدیرعاملی که به متاورس و کلین شیت اعتقاد دارد!
در پس پرده اما ماجرا به طرز محسوسی فرق می‌کند. در این تیم هیچ کس به طرف مقابل ایمان چندانی ندارد اما همه حقیقت را مخفی می‌کنند. مدیرعامل و هیأت مدیره به سرمربی و سرمربی به مدیرعامل و هیأت مدیره. همه از هم دلگیرند اما در ظاهر همه چی روبراه و آرام است. یک آرامش قبل از طوفان.
طوفان اما امروز رخ خواهد داد. استقلال برابر تراکتور در جام حذفی. بازی سرنوشت که به نوعی سرنوشت این تقابل پشت پرده را رقم خواهد زد. بازی استقلال و تراکتور همیشه جزو کلاسیک‌های فوتبال ایران از دیرباز بوده اما این بازی حکایت متفاوتی دارد و تمامی اهمیت و جذابیت آن به اتفاقات درون زمین مستطیل سبز محدود نمی‌شود. سرنوشت ساپینتو به این بازی به نوعی گره خورده و این همان اتفاقی است که نکته مهم این بازی محسوب می‌شود. ساپینتو در آخرین بازی نیم فصل در تبریز یخ‌زده منجمد شد و برابر تراکتور کم ستاره این فصل شکست تلخی را پذیرا شد. آنچه سبب شد تا ابرهای تیره و تار آسمان آبی را کدر کند. ساعاتی پس از شکست خبری در شهر پیچید که ساپینتو برای کناره‌گیری از استقلال با مدیران باشگاه به توافق رسیده و حتی خبر آمد که مدیرعامل برای بازگرداندن مربی محبوب فصل قبل به دوبی سفر می‌کند. اخباری که البته تکذیب شد اما این تکذیبیه از حقیقت واقعی‌تر است! بازی تکراری با تراکتور در یک هشتم جام حذفی می‌تواند این حقیقت را رونمایی کند. ساپینتو زیر تیغ است و این را خودش بهتر از همه می‌داند. بنابراین جز پیروزی قاطع نباید به چیز دیگری بیندیشد.
در مقابل تراکتور با سرمربی اسپانیایی‌اش فضای متفاوت‌تری را تجربه می‌کند و آرام آرام در حال جاافتادن در فوتبال ایران است. برد بزرگ هفته گذشته یک دستاورد بزرگ در مسیر جا افتادن و قوام یافتن بود و حالا آنها با تکرار این برد به‌دنبال قوام بیشتر هستند. جذابیت این بازی از همین انگاره‌های بیرون مستطیل سبز می‌آید.

هومن جعفری
روزنامه‌نگار
امروز را خیلی‌ها روز آخر ریکاردو ساپینتو لقب داده‌اند. روز آخر و شکست آخر! من البته هنوز دلیل این هجمه را درک نمی‌کنم. برکنار کردن این مربی احساسی، برای تیمی که هنوز پول مربی سه فصل قبلش را نتوانسته پرداخت کند، اشتباه اندر اشتباه است خاصه اینکه پنجره تیم هم بسته است و حضور مربی جدید، بار مالی بیشتری دارد.
از سوی دیگر مشخص است که مشکل استقلال فنی نیست و تیم به یک بحران روحی خورده که برای برطرف کردنش الزاماً نیاز به برکناری مربی نیست. یادمان باشد استقلال قبل از جام جهانی و اصولاً استقلال قبل از فتح‌الله‌زاده، وضع فنی خوبی داشت و سبک بازی تهاجمی و تعویض‌های کار راه‌اندازش بین هواداران محبوب شده بود. تغییرات مدیریتی و بعد هم جام جهانی رمق استقلال را گرفت و در بازگشت نیز شاهد اتفاقات خوبی نبودیم خاصه اختلافات مدیر و مربی که از لایه‌های مخفی باشگاه بیرن زد و به اطلاع عموم رسید. استقلال، همین حالا هم می‌تواند به چرخه لیگ برگردد اگر کمی انرژی مثبت به تیم تزریق شود. کمی حمایت آشکارتر از سرمربی و کمی ایجاد اعتماد بیشتر برای مرد پرتغالی می‌تواند استقلال را از ایستگاه مرگ و زندگی بیرون بکشد. از شانس آنهاست که باید در چنین روزی به تراکتور تازه از بحران بیرون آمده بخورند خاصه بعد از باخت آخرشان!
به هرحال این بازی برای خود ساپینتو از بقیه مهم‌تر است. شاید وقتش رسیده که او تغییراتی در تیمش ایجاد کند. به ذخیره‌ها بیشتر بازی بدهد، از گرداندن بازیکنان در پست‌های غیرتخصصی خودداری کند و بازیکنان بی‌انگیزه را از ترکیب بیرون بگذارد. باید ببینیم او امروز با خودش چند چند است! حیف است ساپینتو به جای تبدیل شدن به یک اسم پرافتخار در استقلال به یک پرونده بدهی در فیفا تبدیل شود. از این پرونده‌ها بسیار داشته‌ایم.

ایمان گودرزی
خبرنگار
جام‌های حذفی در لیگ‌های مختلف فرصتی برای تقابل تیم‌های دسته‌های پایین‌تر با تیم‌های لیگ برتر هر کشور است. به همین دلیل با توجه به رویارویی تیم‌های قدرتمند و تیم‌های ضعیف‌تر و غیرقابل پیش‌بینی بودن فوتبال اتفاقاتی رخ می‌دهد که باعث شده این رقابت‌ها را با نام جام شگفتی‌ها نیز صدا بزنند. در لیگ ایران نیز هر فصل تیم‌های پایین‌تر برای به چالش کشیدن خودشان با تیم‌های لیگ برتری مواجه می‌شوند. شروع رقابت‌های جام حذفی لیگ بیست و دوم، رقابت‌های جذابی بین تیم‌های دسته‌های پایین‌تر با لیگ برتری‌ها به همراه داشت. در مهم‌ترین بازی پرسپولیس با ون‌پارس اصفهان روبه‌رو شد. در این بازی اصفهانی‌ها دو بار از صدرنشین لیگ جلو افتادند اما نتوانستند هر دو بار برتری خود را حفظ کنند. در نهایت بازی به وقت‌های اضافه کشید و ون‌پارسی‌ها پرسپولیس را به چالش ضربات پنالتی دعوت کردند. یحیی که نمی‌خواست خاطرات بد قشقایی برای آنها تکرار شود بیرانوند را برای ضربات پنالتی به زمین فرستاد و تعویض موفقی بود و پرسپولیس را راهی دور بعد کرد، اما در روز اول تنها ون‌پارس نبود که عملکرد خوبی مقابل لیگ برتری‌ها داشت، مس شهر بابک و آریو اسلامشهر نیز تیم‌هایی بودند که تقابلشان با گل‌گهر و آلومینیوم به وقت‌های اضافه کشیده شد اما در نهایت سختکوشی آنها نتیجه نداد و نتوانستند شگفتی‌ساز این دوره از رقابت‌ها باشند.
 

امیررضا همایون
خبرنگار
نقش یک دروازه‌بان خوب در موفقیت یک تیم درصد بسیار زیادی دارد. شاید به همین دلیل است که عبدالله ویسی سرمربی اسبق تیم فوتبال استقلال خوزستان که با این تیم به مقام قهرمانی لیگ پانزدهم هم رسیده، درباره نیاز یک تیم برای موفقیت به یک دروازه‌بان با کیفیت می‌گوید: «دروازه‌بان خوب برای یک تیم از پدر و مادر هم واجب‌تر است!» موضوعی که شاید بتوان آن را به خوبی در رقابت‌های جام حذفی آن را مشاهده کرد. تیم‌های حاضر در این رقابت‌ها که از دروازه‌بان باکیفیت بهرمند بودند، موفق به صعود از مرحله یک‌شانزدهم نهایی شدند و تیم‌هایی هم سنگربان خوبی نداشته‌اند، از صعود بازمانده‌اند. در این بین اما تیم‌هایی هم بودند با وجود شکست مقابل حریفانشان دروازه‌بانشان عملکرد خوبی از خودشان به جا گذاشته‌اند، مانند عملکرد دروازه‌بان ون پارس مقابل پرسپولیس.
بدون هیچ تردیدی مصاف استقلال و تراکتور یکی از مصاف‌های حساس و جنجالی مرحله یک هشتم‌نهایی جام حذفی فوتبال ایران در فصل جاری خواهد بود، جایی که شاگردان ریکاردو ساپینتو برای صعود به مرحله بعدی جام حذفی به مصاف شاگردان پاکو خمز اسپانیایی خواهند رفت. آنچه در بازی‌های جام حذفی به تیم‌ها کمک می‌کند، داشتن دروازه‌بان مطلوب است؛ پستی که استقلال پس از جام جهانی در آن به‌شدت ضعف دارد. نکته‌ای که کار آنها را برای پیروزی مقابل پرشورها و گرفتن انتقام از تراکتور سخت می‌کند.
 

مرتضی رضایی
روزنامه‌نگار
درست است که جام حذفی هست و ممکن است شگفتی رقم بخورد، اما به قول هواداران «بابا! تو پرسپولیس هستی.»
اولین خوان به خیر گذشت. واقعاً به خیر. ون پارس حریف خوب و بد بدنی بود. تعارف چرا، پرسپولیس می‌توانست در این بازی بازنده باشد. زور که نرسد کار به وقت‌های اضافه و حتی تقسیم شانس در ضربات پنالتی می‌کشد. پرسپولیس خوش شانس بود که نباخت.
با این حال همه اینها را باید ریخت دور. نکته‌ای که وجود دارد این است که نه فقط پرسپولیس، که انگار حال همه تیم‌های لیگ برتری خوب نیست. حالا لیگ یکی‌ها برای اینکه خودی نشان بدهند و مقابل دوربین‌های تلویزیونی نمایش انگیزه را اجرا کنند می‌آیند و از جان و دل مایه می‌گذارند اما به تیم‌های لیگ برتری نگاه کنید! انگار که چیزی درون آنها مرده باشد. این پرسپولیس بود، آن فولاد و احتمالاً وضعیت استقلال، سپاهان و تراکتور هم همین خواهد بود اما... هوادار این چیزها را متوجه نمی‌شود، یا نمی‌خواهد که متوجه شود. آنها از پرسپولیس انتظار دارند همیشه زلزله باشد، همیشه برنده باشد و چه در جام حذفی، چه لیگ برتر و چه در بازی‌های دوستانه همیشه برنده باشد. آنها پرسپولیسی که حرص درآور باشد را نمی‌خواهند، پرسپولیسی را می‌خواهند که حال‌شان را خوب کند، هر چند که خودش حالش خوب نباشد.

سینا فتوت
روزنامه‌نگار
نزدیک بود پرسپولیس به صدر جدول قربانیان جام حذفی برگردد که دعای هواداران کمک کرد تا در آزمون ضربات پنالتی به مرحله بعدی برسند. یحیی گل‌محمدی در روزی که استرس فراوانی داشت و می‌دانست قرار است مقابل حریف گمنام خود به مشکل بخورد، نان سابقه و تجربه بیرانوند را خورد.
به بازی پرسپولیس مقابل حریف گمنامش اصلاً نباید به دیده فنی نگاه شود. بازی‌های حذفی اصولاً فنی نیستند و باید به‌صورت روانی و احساسی مورد بررسی قرار بگیرند. پرسپولیس گل اول را نزد که بتواند از منظر روانی سوار بازی شود بلکه آنها گل دوم را هم دریافت کردند. این خودش ضربه سنگینی بود. یحیی توانست دوبار تیمش را از زیر این بار روانی بیرون بیاورد.
بیرانوند بعد از بازی هم تأکید داشت که یحیی گل‌محمدی قبل از مسابقه بسیار تلاش کرد تا بازیکنان را نسبت به خطر دست‌کم گرفتن حریف هوشیار کند. او حالا به مرحله بعدی صعود کرده و منتظر است تا ببیند پیچش جام حذفی و لیگ برای او چه آینده‌ای به ارمغان خواهد آورد؟ قدر مسلم اینکه او در بازی‌های آینده باید با رقبای اسم و رسم‌دارتری نبرد کند و می‌داند که کارش آسان نیست.