مرتضی رضایی
روزنامه‌نگار
درست است که جام حذفی هست و ممکن است شگفتی رقم بخورد، اما به قول هواداران «بابا! تو پرسپولیس هستی.»
اولین خوان به خیر گذشت. واقعاً به خیر. ون پارس حریف خوب و بد بدنی بود. تعارف چرا، پرسپولیس می‌توانست در این بازی بازنده باشد. زور که نرسد کار به وقت‌های اضافه و حتی تقسیم شانس در ضربات پنالتی می‌کشد. پرسپولیس خوش شانس بود که نباخت.
با این حال همه اینها را باید ریخت دور. نکته‌ای که وجود دارد این است که نه فقط پرسپولیس، که انگار حال همه تیم‌های لیگ برتری خوب نیست. حالا لیگ یکی‌ها برای اینکه خودی نشان بدهند و مقابل دوربین‌های تلویزیونی نمایش انگیزه را اجرا کنند می‌آیند و از جان و دل مایه می‌گذارند اما به تیم‌های لیگ برتری نگاه کنید! انگار که چیزی درون آنها مرده باشد. این پرسپولیس بود، آن فولاد و احتمالاً وضعیت استقلال، سپاهان و تراکتور هم همین خواهد بود اما... هوادار این چیزها را متوجه نمی‌شود، یا نمی‌خواهد که متوجه شود. آنها از پرسپولیس انتظار دارند همیشه زلزله باشد، همیشه برنده باشد و چه در جام حذفی، چه لیگ برتر و چه در بازی‌های دوستانه همیشه برنده باشد. آنها پرسپولیسی که حرص درآور باشد را نمی‌خواهند، پرسپولیسی را می‌خواهند که حال‌شان را خوب کند، هر چند که خودش حالش خوب نباشد.