هیراد ایرانی
روزنامه‌نگار
شکست مقابل تراکتور استقلال را وارد یک برهه بحرانی در هفته‌های اخیر کرده است. وضعیتی که مشخص نیست سرانجام آن چه خواهد شد ولی بدون شک اگر از این طوفان به سلامت عبور نکند شاید هر دو کاپ قهرمانی لیگ برتر و جام حذفی را در همین روزهای پیش رو از دست بدهد و پرونده‌اش عملاً تا پایان دی ماه بسته شود. البته استقلال با مقوله بحران در خلال برگزاری رقابت‌های لیگ برتر اصلاً بیگانه نیست و گاهی اوقات تصمیمات اتخاذ شده برای حل این بحران‌ها دردسرهای بزرگتری برایش به وجود آورده. هرچند باید این نکته را هم در نظر بگیریم که برخی مواقع نیز بحران‌های ایجاد شده به خوبی توسط مدیران وقت باشگاه مدیریت شده‌اند.
 
برکناری مرد آلمانی
اولین بحرانی که استقلال در خلال برگزاری رقابت‌های لیگ برتر با آن مواجه شد به فصل دوم دومین دوره پیکارهای مذکور برمی‌گردد، زمانی که آبی‌پوشان با رولند کخ سرمربی آلمانی خود نتایج خوبی نمی‌گرفتند و همین مسأله موجب شد علی فتح‌الله‌زاده تصمیم به برکناری او بگیرد. کخ واقعاً مربی خوبی بود اما سرمربی خوبی به حساب نمی‌آمد و در انتخاب تدابیر تاکتیکی لازم دچار تردید می‌شد. به همین خاطر استقلال خوب نتیجه نمی‌گرفت. این مربی آلمانی را کنار گذاشتند اما مشکلات استقلال حل نشد و فصل در حالی به پایان رسید که این تیم رتبه‌ای بهتر از نهمی کسب نکرد.
 روزهای تلخ حجازی
ناصرخان حجازی سال ۸۶ با هزاران امید و آرزو دوباره به استقلال برگشت تا هدایت این تیم را بر عهده بگیرد ولی نمی‌دانست چه روزهای تلخی در انتظارش است. اغلب اعضای هیأت مدیره وقت باشگاه استقلال رابطه گرمی با حجازی نداشتند و دل‌شان می‌خواست امیر قلعه‌نویی سرمربی این تیم شود. به همین خاطر اختلافات از همان هفته دوم خود را نشان داد و سرانجام حجازی را پاییز سال ۸۶ برکنار کردند و به او سمت تشریفاتی مدیر فنی دادند تا فیروز کریمی به جای او سرمربی استقلال شود اما شرایط تیم اتفاقاً پس از آمدن کریمی بدتر شد و کار به جایی رسید که استقلال در اوج بحران آقا فیروز را برکنار کرد و لیگ هفتم را با عنوان سیزدهمی خاتمه داد. رتبه‌ای که ضعیف‌ترین مقام استقلال در تمام ادوار برگزاری پیکارهای لیگ برتر بوده است.
 
ایستادن به پای مرد ایتالیایی
استقلال در تابستان و اوایل پاییز سال ۹۸ هم بحران نتیجه‌گیری را با تمام وجود احساس می‌کرد. این تیم همراه با آندره آ استراماچونی خوب نتیجه نمی‌گرفت و پس از ناکامی برابر پرسپولیس در دربی صدای اعتراض هواداران بلند شد. البته تعداد طرفدارانی که دل‌شان می‌خواست سرمربی ایتالیایی برکنار شود، کمتر از طرفداران این تیم بود که همچنان به او اعتقاد داشتند. کادر مدیریتی وقت باشگاه نیز به پای استراماچونی ایستاد و پیــــروزی‌هـــــای مداوم این تیم شروع شد به طوری که استقلال تا صدر جدول هم خود را بالا کشید. البته همه در جریان هستند چه اتفاقاتی رخ داد و در نهایت سرنوشت استراماچونی چه شد. مردی که دولتش در استقلال مستعجل بود و به خاطر ندادن پول او را فراری دادند تا با استقلال عاقبت بخیر نشود.
 
اعتماد به فرهاد
استقلال در تابستان سال ۹۹ دچار بحران تساوی شده بود و مساوی‌های متعددی کسب می‌کرد و در چنین شرایطی جام حذفی هم از راه رسید و این شایعه مطرح شد که اگر تیـــــم نتیجه مطلــــــــــوبی نگیرد، فرهاد مجیدی برکنار می‌شود ولی مدیران باشگاه دست به فرهاد نزدند و همین مسأله موجب شد تا این تیم پرسپولیس را در جام حذفی شکست بدهد و تا فینال بالا برود. مجیدی در نیمه اول سال گذشته هم به شدت با کادر مدیریتی وقت باشگاه درگیر شده بود اما مصطفی آجورلو بلافاصله پس از روی کار آمدن، قرارداد فرهاد را تمدید کرد و همین اعتقاد نقش بسزایی در قهرمانی مقتدرانه فصل گذشته استقلالی‌ها داشت.
 
عبور از ساپینتو؟
حالا استقلال دوباره به بحران نتیجه‌گیری رسیده و قطعاً اگر سرمربی این تیم طی چند روز آینده برکنار نشود، باید منتظر اتفاقات جدیدی باشیم. بدون  تردید نتیجه‌ای که آبی‌پوشان برابر تراکتور در جام حذفی می‌گیرند نقش مهمی در آینده ریکاردو ساپینتو بازی خواهد کرد.   به هر حال استقلال باید منتظر شرایط جدید و معادلات تازه‌ای در مورد انتخاب یک راه باشد؛ حمایت از ساپینتو یا رفتن به سمت گزینه‌های تازه .

سینا فتوت
روزنامه‌نگار
وقتی شیشه بشکند، خطرناک‌تر است. خرده شیشه‌ها می‌توانند دست هر کسی را ببُرَند و این سرنوشت منتظر افرادی است که قصد نزدیک شدن به خرده شیشه‌ها را دارند. حالا اوضاع استقلال مانند شیشه‌ای است که شکسته و هر قطعه از آن، بُرَنده است. هیچ‌کس نمی‌تواند به راحتی به سمت این خرده شیشه‌ها برود. وضعیت عجیبی است. باشگاه با انواع و اقسام مشکلات مواجه شده و این شرایط می‌تواند آبی‌ها را به دورترین نقطه از صدر جدول برساند. آنها که تا همین چند هفته قبل، صدرنشین لیگ بودند، بعد از چند نتیجه ضعیف، حالا در حال عقبگرد هستند و با تمام انرژی مشغول سقوط به رده‌های پایین. این استقلال، آن تیمی نیست که بتوان دوستش داشت. آن تیم قهرمان که باختن را با فرهاد مجیدی از یاد برده بود. وقتی فرهاد با مشت روی میز کوبید و جمله معروف «من به اینها نمی‌بازم» را به زبان آورد، خیلی‌ها خندیدند اما تیمش بدون باخت، قهرمانی تاریخی را ساخت. حالا و یک فصل بعد، ساپینتو آمده تا از استقلال، یک شیر بی یال و اشکم بسازد. استقلال آسیب‌پذیر، بدون انگیزه و پر ایراد. تیمی که بیرون و داخل زمین، پر از دعوا و درگیری است. ساپینتو هم عوض شده. دیگر آن مربی محبوب ابتدای فصل نیست. او را وقتی دوست داشتیم که با مصاحبه‌هایش به تیم انرژی می‌داد و رفتار جدیدی با بازیکنان را به نمایش گذاشت. این ساپینتو، غمگین، عصبانی و بدون ایده‌های فنی است. هر تیمی می‌تواند با چند پاس کوتاه و بلند، دروازه تیم تحت هدایت ساپینتو را تهدید کند. همه بازیکنان او هم افت کرده‌اند و این شرایط، روی اعصاب هواداران است. نه! اینطور نمی‌شود ادامه داد. یا باید بادی بوزد و ابرهای دعوا و حاشیه را از آسمان کمپ استقلال دور کند، یا بعضی‌ها با یک خداحافظی، وضعیت را تغییر بدهند!
گاهی اوقات یک پایان تلخ بهتر از تلخی بی پایان است. این تلخی حالا فضای استقلال را تلخ کرده. سایه های تردید از هر سو به سوی آبی ها هجوم می‌آورند. شایعات استخوان سوز کم کاری برخی از بازیکنان کیان استقلال را آزار می دهد و فضا  را تلخ کرده. هوادار در روزهایی که سکوها خالیست حوالی کمپ حجازی حاضر می شود تا انتقادهایش را در قالب فریاد بیان کند. پیشکسوتان همیشه مدعی دوباره به خروش آمده اند و با زبانی تلخ به نیمکت حمله می کنند. هیات مدیره انتقاد نرم می کند تا زهر تلخی های پیرامون تیم گرفته شود. این تلخی ها آیا قرار است پایان پیدا کند؟

ایمان گودرزی
روزنامه‌نگار
دروازه‌بان و کاپیتان استقلال قبل از جام جهانی یکی از بهترین‌های تیمش بود. سید حسین فصل گذشته برنده دستکش طلایی شد و عملکرد بی‌نظیرش باعث شد که یکی از عوامل اصلی پایان فصل بدون باخت برای آبی‌ها باشد. در سوپرجام نیز حسینی یکی از بهترین‌های تیمش بود و سیوهای حیاتی او برای تیم باعث شد که استقلال در نهایت با تک گل امیر ارسلان مطهری قهرمان شود و جام را بالای سر ببرد. البته استقلال در مصاف با نساجی صاحب موقعیت‌های متعددی برای گلزنی شد اما اگر سیوهای حسینی قبل از گل تیمش نبود شرایط بازی به گونه‌ای دیگر رقم می‌خورد. کاپیتان استقلال مثل تمام هم‌تیمی‌هایش این روزها حال و روز خوشی ندارد و نه تنها نمی‌شود روی سیوهای او برای زنده نگه داشتن استقلال حساب کرد بلکه اشتباهاتش باعث از دست دادن امتیاز از آبی‌ها می‌شود. اشتباهات فاحش سیدحسین در دربی باعث شد که پرسپولیس بدون مهاجم توسط گولسیانی دو بار به گل برسد و برتری را از استقلالی‌ها بگیرد. در بازی با تراکتور در تبریز نیز حسینی و استقلال حال و روز خوشی نداشتند و سید نتوانست ناجی تیم شود و با دو گل خورده، بازنده زمین را ترک کردند. شرایط بد فیزیکی و روحی گلر استقلالی‌ها باعث شد که همه نگران وضعیت او باشند و حتی خسرو حیدری جلسات متعددی به صحبت با این بازیکن بپردازد. با وجود اینکه سرمربی پرتغالی مسئولیت تمام ناکامی‌های اخیر استقلالی‌ها را به کادر فنی مرتبط کرد اما همه این توقع را از سیدحسین دارند که بتواند در روزهای سخت با سیوهایش به کمک استقلال بیاید و راه تکرار قهرمانی را گم نکنند.

 

آیسان سعیدی
روزنامه‌نگار
استقلال دوباره در یک دور باطل قرار گرفته. تیمی که پس از قهرمانی دچار یک دگردیسی ناخواسته روی نیمکت شد و سرمربی قهرمان را با سودای مربیگری در آن سوی آبهای خلیج همیشه فارس از دست داد و جای خالی روی نیمکت را با یک مربی پرتغالی پر کرد. مردی که رزومه چندان پر و پیمانی ندارد اما در فوتبالی که مربیان پرتغالی به تأسی از حضور دیرپای کی‌روش هواخواهان بسیاری دارند، یک گزینه سهل و ممتنع محسوب می‌شد. باشگاه استقلال برای جذب مربی مثل تمامی باشگاه‌های ایرانی و به تأسی از دکترین فوتبال ایران هیچ طرح و پلنی نداشت و تنها به بازار رفت تا خرید کند. خریدی که نه با مطالعه و با ایده بلکه با میل و اراده ایجنت‌هایی صورت گرفت که در آن زمان کنار فامیل نسبی مدیرعامل وقت استقلال و همه‌کاره باشگاه حضور داشتند! این همان درد دیرپا و همیشگی فوتبال ایران است که به هنگام جذب مربی هیچگاه طرح و برنامه‌ای ندارد و بدون مطالعه و برنامه‌ریزی و ایده‌پردازی مربی جذب می‌کند. در حقیقت در فوتبال ایران میل و خواسته دلالان و اطرافیان همیشه نقش اول را ایفا می‌کند. حالا در این میان شاید کاملاً به طور اتفاقی نفراتی چون کالدرون یا استراماچونی گذرشان به ایران بیفتد و از قضا تأثیری روی فوتبال ایران داشته باشند.
 اینکه از  مربی خارجی چه می‌خواهیم و با او چه هدفی را دنبال می‌کنیم و افق دید ما در نهایت به کجا خیره شده، نکات مهمی هستند که هیچگاه در فوتبال ایران و توسط هیچ مدیری رعایت نشده. فرقی نمی‌کند این مدیر که باشد؛ آجورلو، فتح‌الله‌زاده، مددی، افتخاری، افشارزاده یا حتی تاج. همه تنها یک فرمول ثابت و کلیشه‌ای برای استخدام مربی خارجی دارند؛ اعتماد به اطرافیان و ایجنت‌ها! آنهایی که نقشه راه را ترسیم کرده و برای فوتبال ایران تصمیم‌سازی می‌کنند. افرادی که تنها پارامتر مهم و کلیدی برایشان در این معامله، درصد سود است و هرگز به انگاره‌های فوتبالی اهمیتی نمی‌دهند. نتیجه این استراتژی همیشگی استخدام بی‌نهایت مربی به دردنخور و بی‌مصرف بوده که در فوتبال ایران هیچ تأثیری که نگذاشته‌اند، هیچ بلکه مایه خسران بوده‌اند و تنها چمدان‌ها را پر کرده و با خوشبختی از ایران رفته‌اند. تا زمانی که این استراتژی برقرار باشد، فوتبال ایران هیچ نفعی از حضور خارجی‌ها نخواهد برد و جذب مربیان خارجی هرگز سودی به فوتبال ایران نمی‌رساند. حالا چه ساپینتو باشد، چه شفر و چه حتی استراماچونی.
 

امیررضا همایون
روزنامه‌نگار
استقلال با ریکاردو ساپینتو فصل پرفراز و نشیبی را سپری می‌کند. آبی‌پوشان در همین فصل پرفراز و نشیب، موفقیت‌های خوبی را کسب کرده اما ماجراهای استقلال و ساپینتو پس از اتمام جام جهانی و آغاز رسمی لیگ‌های باشگاهی شروع شد. طوری که این تیم با آنچه پیش از آغاز جام جهانی 2022 قطر شاهد آن بودیم، تفاوت‌های بسیاری پیدا کرده.
نمونه دم‌دستی این تغییر شکست تلخ آبی‌ها مقابل خمز بود که در هفته گذشته رخ داد؛ شکستی که انتقادات بسیاری به این مربی پرتغالی به همراه داشت تا ساپینتو تنهاتر از همیشه و در یک اتمسفر مبهم و غبارآلود تیمش را مهیای بازی آخر هفته مقابل تراکتور در جام حذفی کند.
بدون شک ساپینتو برخلاف بازی نیم فصل لیگ این بار دست بالا را مقابل پسران خمز دارد. اینکه بازی در تهران برگزار می‌شود، یکی از دلایلی است که سبب خواهد شد سرمربی استقلال دست بالاتر را در بازی جام حذفی داشته باشد اما تراکتور هم با روحیه مضاعفی که از پیروزی هفته گذشته کسب کرده، برای جدال با آبی‌پوشان به تهران سفر می‌کند.
با توجه به اتمسفر منفی که هواداران استقلال پس از شکست مقابل تراکتور برای تیم‌شان رقم زده‌اند، ساپینتو با یک واهمه درونی باید تیمش را در بازی‌های پیش‌رو هدایت کند.
این حس که در صورت شکست آبی‌ها مقابل تراکتور و حذف از جام حذفی ساپینتو از کارش برکنار می‌شود، بدترین حس دنیاست. استقلالی‌ها پیش از رخ دادن مرگ به استقبال آن رفته‌اند.