عاشقانه‌های یک شب فراموش نشدنی
از کازابلانکا تا پاریس از رنار تا الرکراکی
سعید آقایی
روزنامه‌نگار ورزشی
هنگامی که فاکوندو تیو داور بازی سوت پایان بازی را زد، وزن کره زمین سبک شد. چرا که 38 میلیون مراکشی مستقر در مغرب روی آسمان بودند تا یک اتفاق تاریخی را جشن بگیرند. اتفاقی بس سترک و شورانگیز که نام مراکش را برای همیشه به تاریخ سنجاق کرد. مراکش 2022 تاریخ را ورق زد و یک تابوی دیرپا را شکست تا همه دنیا به احترام شیرهای اطلس کلاه از سر بردارند. آنها متخصص اولین‌ها در قاره سیاه هستند و این بار نیز به سنت همیشه این اولین بودن را حفظ کرده‌اند. مراکش به اولین تیم آفریقایی تاریخ تبدیل شد که راهی نیمه نهایی جام جهانی شد.
آنها سال 1986 هم به اولین تیم آفریقایی تاریخ تبدیل شده بودند که راهی دور حذفی جام جهانی شده‌اند. سال 1970 هم به اولین تیم آفریقایی جام جهانی تبدیل شدند که موفق به کسب امتیاز در جام جهانی شده است و حالا در سال 2022 بدل به نخستین تیم قاره سیاه شدند که تابوی حضور در جمع 4 تیم برتر جام را شکستند و به مرحله نهایی پای گذاشتند. سدی که کامرون در 1998 و غنا در 2014 تا یکقدمی آن پیش رفتند اما یک گام کم آوردند تا این طلسم به دست شیرهای اطلس شکسته شود و سنت اول بودن برای مراکش پابرجا بماند. شکستن این طلسم اما در دل خود یک انگاره تاریخی و سیاسی نیز دارد. مراکش تیمی از شمال آفریقا در محاصره تنگه جبل‌الطارق دو همسایه اروپایی خود را شکست داد تا در مستطیل سبز انتقام دو سده بی‌مهری تاریخی را از اروپایی‌های نظر تنگ بگیرد. مغرب سا‌ل‌ها سایه سنگین اسپانیا و پرتغال را تحمل کرد تا سرانجام در هزاره سوم با پدیده‌ای همچون فوتبال حساب خود را با دو همسایه قدیمی صاف کند.
جنگ‌های زیرپوستی و تخاصم میان مغرب با اروپایی‌ها ریشه در دل یک تاریخ طولانی دارد اما این بار هم فوتبال استعاره‌ای از زندگی شد تا در یک قاب جادویی این حساب قدیمی صاف شود. عرصه‌ای که چشم همه دنیا به آن دوخته شده تا این انتقام وجه بین‌المللی پیدا کند. شیرهای اطلس در ابتدا اسپانیای مغرور و مدعی را در قمار پنالتی‌ها با درخشش یاسین بونو کنار زدند و در مرحله بعدی پرتغال پر افاده و وحشی را با ضربه سر استثنایی یوسف النصیری مغلوب کردند تا با شایستگی پای به جمع 4 تیم بگذارند. عاشقانه‌های تیم ولید الرکراکی تازه آغاز شده. کسی چه می‌داند؛ شاید آخر این قصه عاشقانه فینال و جام قهرمانی باشد.
از رنار تا الرکراکی
دوحه شنبه شب گذشته یک روز شورانگیز را تجربه کرد. پیروزی مراکش برابر پرتغال و صعود تیم شایسته الرکراکی به جمع 4 تیم پایانی سبب شد تا خیابان‌های دوحه لبریز از شادی و شور باشد. مراکشی‌ها کل شهر را قرق کرده بودند؛ از سیتی سنتر و قطر مال گرفته تا هتل شرایتون، کورنیش و سوق واقف. خیابان‌ها و مترو دوحه تمام و کمال در اختیار مراکشی‌هایی قرار داشت که سرخوش از یک فتح الفتوح تاریخی دوحه را بدون خونریزی تسخیر کرده بودند. به گونه‌ای که اگر کسی از خیابان‌های شهر فیلم و عکس می‌گرفت و مکان را قید نمی‌کرد، تصور می‌کردی خیابان‌های مراکش اینگونه به تصرف مراکشی‌ها درآمده! حضور گسترده و پرشور مراکشی‌ها در خیابان‌های دوحه البته تنها منوط به حضور طرفداران تیم ملی مراکش و سفر آنها به قطر نیست. قطری‌ها برای برگزاری جام جهانی نیروی کار از سراسر دنیا استخدام کرده‌اند و یکی از مراکز استخدام آنها، مغرب بوده. به گونه‌ای که در جای جای شهر و در مشاغل مختلف مراکشی‌ها را می‌بینی. اشتراکات فرهنگی و البته زبان سبب شده تا مراکش یکی از مقاصد اصلی جذب نیرو برای قطر باشد و همین حضور گسترده مراکشی‌ها در مشاغل مختلف سبب شده تا به نوعی مراکش میزبان دوم جام محسوب شود.
در روز برگزاری بازی‌های مراکش، مراکشی‌های مقیم دوحه با پوشیدن لباس تیم ملی خود و کلاه و شال گردن چهره شهر را تغییر می‌دهند تا به نوعی این ذهنیت بوجود بیاید که مراکش میزبان جام است!
شب گذشته اما این اتفاق به اوج رسید. فتح الفتوح تاریخی مراکش و رسیدن به جمع 4 تیم پایانی سبب شد تا کل دوحه در تسخیر مراکشی‌ها باشد. جشن، رقص و پایکوبی مراکشی‌ها در مراکز عمومی با صورت‌های رنگی و لباس و پرچم مغرب چهره شهر را تغییر داده بود.
در ساعات پایانی شب و ابتدای بامداد که شهر رفته رفته خلوت می‌شد، در حال بازگشت از ورزشگاه البیت که 70 کیلومتر بیرون شهر قرار دارد و میزبان بازی جذاب انگلیس – فرانسه بود، در مترو با یکی از هواداران مراکش برخورد کردیم که از جشن و پایکوبی شبانه به سمت محل اقامت خود می‌رفت. یوسف جوانی 26 ساله و عاشق فوتبال بود که در فرانسه سکنی داشت و برای تماشای بازی‌های تیم ملی کشورش رنج سفر به دوحه را خریده بود.
یوسف توصیف درباره تیمش را با یک واژه جالب آغاز کرد: فنتستیک!
او گفت: کاری که مراکش انجام داد، در واژه‌ها نمی‌گنجد. آنها به جایی رسیدند که تا به امروز هیچ‌کس نرسیده بود. این تیم تاریخ را از نو نوشت و شاهکار را معنا کرد.
از یوسف درباره پیش‌بینی‌اش از نیمه نهایی پرسیدیم و او گفت: فرانسه مدعی نخست قهرمانی است و تیمی بسیار پرستاره دارد. من بواسطه اقامت در فرانسه و علاقه به فوتبال بازی‌های این تیم را دیده‌ام. واقعاً تیم فوق‌العاده‌ای دارند. اما فراموش نکنید که تیم ما هم فوق‌العاده است و کاری کرده که هیچ تیمی تا به امروز قادر به انجام آن نبوده. بنابراین تیم ما را دست‌کم نگیرید. بازی فوق‌العاده سختی در نیمه نهایی خواهد بود؛ چه برای ما چه برای فرانسه.
از یوسف از ولید الرکراکی پرسیدیم و او یک پاسخ جالب داد: صادقانه بگویم که تا 3 ماه پیش اصلاً او را نمی‌شناختم! در مراکش کسی روی الرکراکی شناختی نداشت. روزی که فدراسیون فوتبال مراکش وحید هلیلهودزیچ را کنار گذاشت و الرکراکی را استخدام کرد، همه تعجب کردند اما امروز خدا را شکر کردیم که هلیلهودزیچ رفت و الرکراکی آمد.
این هوادار مراکش اما اعتقاد داشت که هلیلهودزیچ مربی فوق‌العاده‌ای است: وحید فوق‌العاده بود. یک مربی آنالیست و تئوریسین. او انگاره‌های فوق‌العاده‌ای داشت و در تیم‌سازی عالی بود اما با ستاره‌های بزرگ مراکش نظیر حکیم زیاش و اشرف حکیمی به مشکل خورد و دیگر نمی‌شد با او ادامه داد. نظم امروز تیم ملی مراکش نتیجه کار اوست. او مربی فوق‌العاده سختگیر و منضبطی بود و ستاره‌های مراکش خیلی در قید و بند نظم نبودند و از همین رو وحید با آنها به مشکل خورد و فدراسیون چاره‌ای نداشت که او را کنار بگذارد. از یوسف درباره هروه رنار پرسیدیم و او حسابی از مربی فعلی عربستان تعریف کرد: رنار بهترین مربی خارجی بوده که به مراکش آمده. یک تاکتیسین خبره که در مسائل فنی و البته روحی روانی استاد است. تیم فعلی مراکش نتیجه تلاش‌ها و برنامه‌های اوست. حیف شد که مراکش او را از دست داد.
یوسف گفت: 4 سال پیش در جام جهانی روسیه با رنار برابر تیم شما شکست خوردیم اما تیم واقعاً شایسته‌ای داشتیم. آن تیم استحقاق بیشتری داشت اما بدشانس بود.
و صحبت‌های پایانی یوسف: تیم مراکش می‌تواند قهرمان شود. به حرف من ایمان داشته باشید. زنده باد مراکش!
