سام ستارزاده
روزنامه‌نگار ورزشی
ولز، شبه جزیره‌ای کوچک در غرب انگلیس و با جمعیت اندکی بیش از ۳ میلیون نفر، دقیقاً در زمانی که دست‌کم گرفته ‌می‌شود، در خطرناک‌ترین و آتشین‌ترین شکل خود قرار می‌گیرد؛ این حقیقتی است که تاریخ فوتبال ولز بر آن گواهی می‌دهد. ولزی‌ها در جام‌ جهانی ۱۹۵۸، نایب‌قهرمان دوره قبل، مجارستان را از دور گروهی کنار زدند و در یورو ۲۰۱۶ با غلبه بر بلژیک پرستاره به نیمه‌نهایی راه ‌یافتند تا لقب شگفتی‌ساز تورنمنت را از آن خود کنند.
در قیاس با انگلیسی که برای شکستن طلسم ۵۶ساله قهرمانی خیز برداشته و امریکای پرستاره، اژدهاهای بریتانیایی روی کاغذ شاید ساده‌ترین رقیب ما به‌نظر بیایند؛ تیمی که با هدایت راب پیج، مدافع سال‌های نه‌چندان دور تیم‌ ملی ولز که کارنامه سرمربیگری‌اش از لیگ داخلی کشورش فراتر نرفته، رویای صعود از گروه را دور از دسترس ببیند. اما جدا از تاریخ که بلندپروازی ولزی‌ها در آوردگاه‌های بزرگ فوتبالی را ثابت ‌کرده، لیست نهایی آنان نیز پر از ستاره‌هایی است که لیگ جزیره شاهد درخشش آنان در چند سال اخیر بوده‌ است.
اشتراکات جغرافیایی و سیاسی ولز و انگلیس و حضور ۵ تیم مطرح این کشور در هرم فوتبال باشگاهی انگلیسی‌ها، فرصت پرورش استعدادهای ولزی در لیگ جزیره را فراهم‌ ساخته، به‌طوری که تقریباً تمام اعضای لیست نهایی ولز تجربه حضور در معتبرترین لیگ جهان را دارند. جدای از گرت بیل و آرون رمزی سرشناس و بن دیویس دفاع چپ تاتنهام، بازیکنانی همچون اتان آمپادو، نکو ویلیامز، جو رادون که از چلسی، لیورپول و تاتنهام به تیم‌های دیگر لیگ جزیره، سری ‌آ و لوشامپیونا قرض داده شده‌اند، وزن اژدهای غرب اروپا را به‌شدت بالا می‌برند. تیم‌ ملی کشورمان در فیفادی اخیر و مقابل ستارگان اروگوئه و سنگال ثابت‌ کرد تا چه اندازه آماده به چالش کشیده‌ شدن مقابل معتبرترین ستاره‌های فوتبال جهان است. اما اگر این تیم ‌ملی برای صعود مصمم باشد، پیروزی مقابل ولز و مهار آتش شگفتی اژدهای سرخ، کلید این صعود تاریخی خواهد بود؛ صعودی که بدون جدی گرفتن ولز در شرایطی که بار احساسی دو بازی دیگرمان بسیار سنگین است، محقق نخواهد شد.


 

سینا فتوت
روزنامه‌نگار ورزشی
بازیکن سی و سه ساله ولزی‌ها مدت‌هاست که دیگر فروغی ندارد. مدت‌ها گذشته از آن زمانی که نام بیل، سانتیاگو برنابئو را به وجد می‌آورد. او دیگر آن بازیکن سرپنجه و آماده‌ای نیست که روزی مایه وحشت لالیگا لقب داشت. با این همه، این‌طور هم نیست که فکر کنیم تمام شده. به احتمال خیلی زیاد، این آخرین جام جهانی گرت بیل خواهد بود. او مدت‌هاست جاه‌طلبی‌های فوتبالی خود را از دست داده و گلف برایش مهم‌تر شده!
لیگ‌های اروپایی را هم رها کرده و به لیگ امریکا رفته تا در آخرین سال‌های زندگی ورزشی‌اش بیشتر پول در بیاورد. اینها البته به معنای ضعف او نیست. به معنای ناآمادگی او نیست و به معنای بی‌خطر بودن او نیست. به معنای این نیست که باید از او نترسیم! اصلاً این‌طور نیست. همه اینها یک معنا دارد! اینکه بیل، اتفاقاً خطرناک‌تر است. جام ملت‌های اروپا به کنار، این آخرین تورنمنت بزرگ ملی او است. نباید دست‌کم بگیریمش.
او هم استعدادهایش را به همراه دارد و هم تجربه‌اش را! فقط می‌ماند جاه‌طلبی‌هایش که از آن خبر نداریم. کی‌روش او را کامل آنالیز کرده. این بزرگترین دلگرمی ماست.

چوب‌هایت را در خانه بگذار، گرت!

محسن ذاکری
روزنامه‌نگار ورزشی
تیم ملی ولز پس از 64 سال توانست به جام جهانی برسد و سرمربی این تیم قصد ندارد تنها برای تفریح راهی قطر شود. بازی گلف، گزینه مورد علاقه گرت بیل برای استراحت پس از یک بازی فوتبال است اما او باید سرگرمی دیگری را در دوحه پیدا کند.
بازیکن سابق رئال مادرید، اکنون در لیگ MLS و برای تیم لس آنجلس اف سی بازی می‌کند. علاقه وافر بیل به گلف معروف و زبانزد رسانه‌هاست. او آنچنان با شور و اشتیاق گلف بازی می‌کند که این مسأله، تاکنون حواشی فراوانی را برای این ستاره به وجود آورده است.
«چوب‌هایت را در خانه بگذار، گرت!» این پیام آتشین راب پیج به گرت بیل بوده و فوق ستاره ولزی از انجام بازی مورد علاقه‌اش در قطر منع شده، چرا که سرمربی تیم ملی به بهترین بازیکن تیمش اعلام کرده است: «ما برای انجام یک مأموریت در آنجا هستیم.»
راب پیج سرمربی بیل در ولز، گلف را ممنوع کرده و می‌گوید که او می‌خواهد تمام تیمش روی وظیفه‌ای که در دست دارند تمرکز کنند، زیرا آنها پس از سال‌های طولانی راهی این پیکارها شده‌اند و به‌دنبال اهداف خاص خود هستند. از همین رو پیج همه چیز را ممنوع کرده تا اطمینان حاصل کند که تیمش هنگام ورود به قطر و تلاش برای صعود از گروه دشوار با حضور انگلیس، ایران و ایالات متحده، حواس‌ شاگردانش پرت نمی‌شود. او می‌گوید برنامه فشرده تیم ملی ولز به بازیکنان اجازه کارهای دیگر را نخواهد داد چرا که آنها زمان بسیار کمی را در اختیار دارند. او در این باره گفت: بله، طی حضور ما در قطر، خبری از گلف بازی نیست. ما برای انجام یک کار دیگر آنجا هستیم. در گذشته گرت بیل، کیفر مور یا آرون رمزی پیش من می‌آمدند و می‌گفتند: «برنامه فردا بعدازظهر چیست؟ آیا جلسات خاصی برگزار می‌شود؟»
من نیز می‌گفتم: «نه، هیچ جلسه‌ای وجود ندارد، پس اگر دنبال گلف بازی هستی، برو و بازی کن.» اما این مسأله زمانی است که شما بین 2 دیدار، یک هفته فرصت دارید. ولی در جام جهانی ما زمان کافی نخواهیم داشت. هر 4 روز یک بازی داریم. این برنامه فشرده است.
بیل در بازگشت به خانه، اخیراً یک بار گلف به‌نام Par59 در کاردیف و بریستول افتتاح کرده است و قصد دارد آن را در سراسر بریتانیا و دبی راه‌اندازی کند.

رابرت پیج، از دستیاری تا مرد شماره یک نیمکت ولز!

ایمان شیرازی
خبرنگار ورزشی
رابرت پیج، سرمربی تیم ملی ولز، این کشور را  در جام جهانی 2022 هدایت خواهد کرد. ولزی‌ها پس از 64 سال در این رقابت‌های هیجان‌انگیز حضور خواهند داشت. حضور در قطر یک دوران طلایی برای تیم ملی ولز پس از جام جهانی 1958 و رسیدن به نیمه نهایی یورو 2016 به حساب می‌آید. رایان گیگز در ژانویه 2018 مسئولیت را بر عهده گرفت و ولز را به مرحله مقدماتی یورو 2020 رساند، اما او به دلیل مشکلات و اتهامات از سمت خود کناره‌گیری می‌کند. کمک مربی پیج در غیاب ستاره سابق منچستریونایتد بر تیم نظارت داشت و زمانی که گیگز به اتهام تعرض در آوریل 2021 متهم شد، رهبری ولز را در یورو بر عهده گرفت.  رابرت پیج، مدافع میانی سابق واتفورد و شفیلد یونایتد که 41 بازی ملی برای کشورش در کارنامه دارد، عملکرد تحسین‌برانگیزی روی نیمکت ولز داشت. ولز پس از غلبه بر ترکیه، تساوی با سوئیس و باخت به ایتالیا، از گروه خود صعود کرد اما با شکست 4-صفر مقابل دانمارک در مرحله یک هشتم نهایی حذف شد. پیج به‌طور موقت برای مقدماتی جام جهانی 2022 هدایت آنها را برعهده داشت و  پس ا ز صعود به قطر با قراردادی چهار ساله به عنوان سرمربی دائمی منصوب شد.
 

هومن جعفری
روزنامه‌نگار ورزشی

گروه دوم مسابقات جام جهانی، یک مدعی صدرنشینی دارد و سه مدعی مقام دومی. بین گروه‌های دیگر کمتر گروهی هست که چنین خاصیتی داشته باشد. نه ولز، نه امریکا و نه ایران، هیچ کدام شخصیت بین‌المللی تیم ملی انگلیس را ندارند، در نتیجه جدال‌های مستقیم این تیم‌ها با یکدیگر بسیار حساس‌تر از جدال آنها با انگلیس است. اگر فرض را بگذاریم بر اینکه هر 3 تیم به انگلیس می‌بازند، آن وقت ارزش و اهمیت دیدار مستقیم این تیم‌ها با یکدیگر بیشتر نمایان می‌شود.
من با قاطعیت از صعود 9 امتیازی انگلیس نمی‌نویسم. چه بسا انگلیس از گروه نیز صعود نکند کما اینکه از این نمونه‌ها در ادوار مختلف جام جهانی به وضوح داشته‌ایم. عرض من این است که احتمال صعود انگلیس از بقیه تیم‌ها بیشتر به نظر می‌رسد.
این وسط ایران و ولز شرایط خاص خود را دارند. بین 3 تیم دوم، امریکا با 10 دوره حضور در جام جهانی وضعش از دو تیم دیگر بهتر به نظر می‌رسد. ولزی‌ها که به تازگی به غیبت چند دهه‌ای خود پایان بخشیده‌اند و امید دارند از قرعه مناسب این گروه برای صعود استفاده کنند. امریکا از هر دو تیم جوان‌تر به نظر می‌رسد ضمن اینکه وضعیت یانکی‌ها از منظر لژیونرها نیز بهتر است. ولزی‌ها با یک گرت بیل فوق افت کرده به این جام آمده‌اند و وضعیت رمزی نیز همین است. ما هم دست بالایی نداریم. غیر از طارمی و درخشش مافوق تصورش، وضعیت لژیونرهای دیگر ما نیز چندان مطلوب نیست.
بازی ایران و ولز، بازی مهمی است. هر دو تیم یک بازی را پشت سر گذاشته‌اند و بازی دوم می‌تواند حکم شانس مجدد آنها برای جبران ناکامی در بازی اول یا تثبیت شیرینی برد در دیدار نخست و صعود به دور حذفی را داشته باشد. ببینیم از دو بازی اول چقدر امتیاز دستمان را می‌گیرد.

 

فرخ حسابی
خبرنگار ورزشی
پرونده امروز درباره حریف دوم ایران در جام جهانی است اما به اعتقاد بسیاری بازی سرنوشت‌ساز نخست تکلیف ایران در جام جهانی را مشخص می‌کند. انگلیس مدعی جام با کلکسیونی از ستاره که درباره آن دیروز به تفصیل نوشته شده، اما انگلیس و ستاره‌هایش به اندازه‌ای مهم هستند که این بحث تا به امروز هم امتداد پیدا کند.
گرت ساوت‌گیت تیم بسیار پرمهره‌ای در اختیار دارد، تیمی که در اصطلاح «عمق» خوبی دارد به این معنی که در اکثر پست‌ها دست‌کم دو بازیکن سطح بالا وجود دارند، اما نه در همه پست‌ها. پاشنه آشیل تیم ملی انگلیس به نظر می‌رسد که دفاع چپ این تیم باشد. در فهرست نهایی سه شیرها، لوک شاو تنها دفاع چپ تخصصی است. آنها روی بن چیلول دفاع چپ چلسی هم حساب کرده بودند و حتی شانس او برای قرار گرفتن در ترکیب اصلی به مراتب بیشتر از شاو بود اما مصدومیت او دست ساوت‌گیت را در این پست خالی گذاشت. شاو بازیکنی است که در بهترین روزهای خود نیز ضعف‌های واضحی بویژه در کارهای دفاعی دارد چه برسد به حالا که از وضعیت خوب خود نیز دور است. این می‌تواند خبر خوبی برای تیم ملی ایران باشى که بازیکنان آماده‌ای مثل علیرضا جهانبخش و علی قلی‌زاده را در سمت راست دارد. ضمن اینکه اضافه شدن صادق محرمی در فاز هجومی یا ضد حمله می‌تواند برگ برنده‌ای برای تیم ایران رقم بزند و البته سایر حریفان انگلیس در جام جهانی نیز مسلماً از این نقطه ضعف نهایت استفاده را می‌برند.