نشریه «republika» اندونزی در گزارشی کارلوس کی‌روش را باتجربه‌ترین مربی جام جهانی 2022 نامید. این رسانه آسیایی نوشت: «او به عنوان دستیار فرگوسن دو قهرمانی لیگ برتر و لیگ قهرمانان اروپا را به دست آورد. کی‌روش از سال 2008  دو سال مربی تیم ملی کشورش پرتغال بود، سپس هشت سال سرمربی ایران، دو سال کلمبیا، یک سال در مصر شد و سپس در آستانه جام جهانی 2022 به ایران بازگشت.»


 

احمدرضا براتی، عضو هیأت رئیسه فدراسیون فوتبال در سال‌های اخیر، روزهای خوبی را در فدراسیون فوتبال تجربه نمی‌کرد. او حالا بعد از ریاست مهدی تاج، با حکمی از سوی رئیس فدراسیون فوتبال به عنوان مشاور و مسئول پیگیری‌های ویژه رئیس فدراسیون فوتبال منصوب شد. او در دوره عزیزی‌خادم از ریاست کمیته تدوین مقررات فدراسیون استعفا داد و در دوره ماجدی بارها در جلسات هیأت رئیسه به مخالفت با سرپرست برخاست.

 

ششمین حضور تیم ملی کشورمان در مسابقات جام جهانی تنها افتخار ایران نیست. علیرضا فغانی، داور سرشناس کشورمان برای سومین دوره در مسابقات بزرگ جام جهانی سوت می‌زند. این افتخار بزرگ برای داور بین‌الملی کشورمان سوژه رسانه‌های میزبان جام‌جهانی شد. فغانی در این زمینه به رسانه‌های قطر گفت: «خیلی خوشحالم افتخار این را دارم که برای سومین بار برای قضاوت در مسابقات جام جهانی انتخاب شدم.»
 

 

«پدر و پسر کت و شلوار پوشیده و کنار هم ایستاده‌اند؛ در حالی که لبخندی به لب دارند عکس یادگاری می‌گیرند.» این قاب پدر و پسری آخرین یادگار محمدرضا اکبریان از پسر سیزده ساله‌اش پارسا است که روز یکشنبه برای همیشه با او خداحافظی کرد و دیدار دوباره آنها ماند برای دنیایی دیگر. چه کسی فکرش را می‌کرد مراسم عروسی که محمدرضا اکبریان با دو پسر خود شرکت کرد، آخرین مراسمی باشد که پسر سیزده ساله او می‌بیند.

مهدیه دریابیگی
خبرنگار

 پارسا نوجوان ورزشکاری که رشته بستکبال را انتخاب کرده بود اما در تمام تمرین‌ها و تست‌های داوری پدر در کنار او بود، به گواه دوستان نزدیک اکبریان، آن قدر به پدرش وابسته بود که هیچ گاه او را تنها نمی‌گذاشت و روحیه ورزشکاری او از این پسر نوجوان فردی پویا و خوش خلق ساخته بود؛ حالا اما اکبریان که در این سیزده سال پارسای خود را نفس به نفس در کنارش احساس می‌کرد با او خداحافظی کرد و نمی‌داند از این پس با آخرین عکس و لبخند زیبای فرزندش چه کند؟!
تصویر خانه‌ای که پسر نوجوان ورزشکار را از دست داده قطعاً تصویری است پر از غم و هیچ کس حتی حاضر نیست این فضا را در ذهنش تجسم کند، چه برسد به اینکه لحظه‌ای قامت شکسته اکبریان را در کنار خودش ببیند. پدری که هر چند لحظه یک بار به سر و صورتش می‌کوبد و با نگاهی پرمعنی زل می‌زند به آسمان و انگار از خدای خودش می‌پرسد: «چرا پارسای نازنین من؟» کمی آن طرف‌تر اما پدربزرگ و مادربزرگ پارسا ضجه می‌زنند چون شب آخر زندگی او، آنها میزبان پارسای نوجوان بودند. پارسا بعد از مراسم عروسی وقتی از خانواده‌اش جدا می‌شود به خاطر نزدیکی خانه مادربزرگ به مدرسه‌اش به منزل آنها می‌رود. اما چه کسی می‌دانست که او دیگر به خانه پدری خود برنمی‌گردد. پارسا اکبریان از منزل مادربزرگ وقتی به مدرسه رفت سر صف در حالی که با دست قفسه سینه خود را گرفته بود به روی زمین افتاد و دیگر قلبش نزد! اکبریان موقعی از وضعیت جسمانی پسرش باخبر شد که پارسا دیگر نمی‌توانست با پدرش حرف بزند و چشمانش را برای همیشه بسته بود!
 کسی باورش نمی‌شود پسر نوجوانی که همیشه غرق در شادی بود و یک لحظه از ورزش غافل نمی‌شد؛ این‌گونه با رفتنش همه را شوکه کند، به نحوی که هرکس از راه می‌رسد می‌پرسد: «مگر چنین چیزی امکان دارد؟» شاید در روزهایی که غم جامعه داوری را با این فقدان پر کرده تنها یک جمله مداح از پشت میکروفن توانست کمی دل‌های سوخته جمع غمگین را تسکین ببخشد. وقتی مداح مراسم ختم پارسا به این نکته اشاره کرد که اکبریان با وجود غم بزرگی که در دلش دارد قرنیه چشم پسرش را اهدا کرده، همه هاج و واج به او نگاه کردند. قطعاً دل بزرگ می‌خواهد که در چنین شرایطی حواست به همنوع خودت هم باشد و فردی که می‌تواند با چشمان پسرت نجات پیدا کند. شاید هم اکبریان با این کار می‌خواست نگاه پر مهر پسرش برای همیشه خاک نشود و این نگاه همچنان دل پر دردش را تسکین ببخشد.
 حالا شاید افرادی که در روزهای داوری، او را به انواع و اقسام مسائل متهم می‌کردند و به خاطر یک سوت اشتباه او را اذیت و آزار کردند با شنیدن این کار بزرگ خجالت‌زده باشند.
 خجالت‌زده چشمان پسری که همچنان نگاه می‌کند. هیچ کس این روزها نمی‌تواند به پدری که قامتش از مرگ پسر نوجوانش شکسته تسلیت بگوید. اصلاً مگر چنین واژه‌ای می‌توان تسکینی برای دل شکسته او باشد؟ اکبریان 44 ساله که دلخوش نفس‌های پسر پرشورش بود حالا کنج خانه همچنان به گوشه‌ای زل زده و نمی‌داند چه بگوید اما کار بزرگی که کرد دهان به دهان می‌چرخد. کار بزرگ، آدم بزرگ می‌خواهد که اکبریان ثابت کرد صاحب آن دل بزرگ است.

فدراسیون جهانی فوتبال (فیفا) کمتر از یک ماه مانده به آغاز مسابقات جام جهانی 2022 قطر به مرور خاطرات فوتبال آسیا در تاریخ جام جهانی پرداخت. فدراسیون جهانی فوتبال به اولین حضور تیم ملی ایران در جام جهانی که به سال 1978 برمی‌گردد، پرداخت و از مخاطبانش سؤال کرد زننده اولین گل ایران در تاریخ جام جهانی چه کسی است؟ سایت فیفا در این زمینه نوشت: «ایران که در آن زمان قهرمان آسیا بود، برای اولین بار در جام جهانی فوتبال با هلند قدرتمند، نایب قهرمان چهار سال قبل، اولین حریف خود، شروع سختی داشت. راب رنسنبرینک بازی را با هت‌تریک 3-صفر به سود هلند پایان رساند.
در ادامه عملکرد شاگردان حشمت مهاجرانی بهتر شد و تاریخ در ساعتی ثبت شد که ایرج دانایی‌فرد توپ را در لبه محوطه جمع کرد و از مقابل دو مدافع گذشت و از زاویه باریکی اولین گل ایران در جام جهانی فوتبال را به ثمر رساند. تیم ملی ایران با تساوی 1-1 اولین امتیاز خود را در عرصه جام جهانی کسب کرد.
حسن روشن نام خود را به لیست گلزنان اضافه کرد، اما این تنها یک تسلی بود زیرا ایران مقابل پرو 4 بر یک شکست خورد. آنها باید 20 سال برای حضور بعدی خود در فرانسه 1998 صبر می‌کردند.»
 

محسن معتمدکیا، مدیر رسانه‌ای تیم ملی فوتبال در مورد برنامه‌های تیم ملی فوتبال کشورمان تا قبل از جام جهانی 2022 قطر و زمان آغاز اردوی نهایی این تیم توضیح داد: «اردوی نهایی تیم ملی پس از هفته یازدهم آغاز خواهد شد و بازیکنان داخلی ما خودشان را‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌‌ برای دیدار دوستانه با نیکاراگوئه در تاریخ 19 آبان آماده می‌کنند.
 بازیکنانی که در لیگ‌های خارج از کشور حضور دارند باید در تیم‌هایشان حضور داشته باشند.
با شروع فیفادی این نفرات به سایر ملی‌پوشان اضافه می‌شوند. پس از آن اردو نیز تیم ملی برای برگزاری دیدار دوستانه با تونس و آغاز جام جهانی عازم قطر می‌شود.»
معتمدکیا درباره زمان اعلام لیست نهایی تیم ملی گفت: «طبق قانون یک هفته پیش از آغاز جام جهانی باید فهرست نهایی توسط سرمربیان تیم‌های ملی اعلام شود.
 بر همین اساس فهرست 26 نفره ما نیز یک هفته پیش از آغاز مسابقات اعلام خواهد شد.»

 

وصال روحانی

آنچه جواد نکونام در این روزها تجربه می‌کند، شرایطی کاملاً برزخی است. او پیشنهاد کارلوس کی‌روش را برای دستیاری این مرد پرتغالی در تیم ملی فوتبال ایران رد کرده اما چنان درگیر در این ماجرا شده که تیم باشگاهی‌اش (فولاد خوزستان) را به شروعی ضعیف و لرزان در لیگ بیست و دوم رهنمون کرده است.
شاید کسب 12 امتیاز در 10 هفته نخست این لیگ و نشستن در رده نهم جدول برای برخی تیم‌ها دستاورد بدی تلقی نشود اما با توش و توان و نفراتی که تیم اهوازی دارد، بیشتر یک ناکامی است تا یک آغاز توأم با لرزش‌های قابل فهم. یک بازی عقب افتاده فولاد که مقابل تیم ته جدولی ملوان است، شاید مایه امیدواری باشد و فتح آن قرمز و زردهای اهوازی را تا رده ششم جدول بالا خواهد کشید اما کسب فقط دو برد و اکتفا به شش تساوی و قطع شدن نوار بی‌شکستی این تیم در مصاف اخیر با نساجی قطعاً چیزی نیست که در این فصل از نکونام توقع آن می‌رفته است. نکونام دو فصل پیش فولاد را برای اولین بار در تاریخ حیاتش فاتح جام حذفی کشور کرد و سپس فصل گذشته به افتخار تصاحب سوپرجام کشور هم رساند اما در این فصل از اینگونه افتخارسازی‌ها به کلی دور نشان داده است. برخی می‌گویند پیشنهاد کمک مربیگری در تیم ملی و کار در معیت کی‌روش او را وسوسه و حواس‌اش را پرت کرده اما واقعیت امر این است که نکونام با زرنگی هر چه بیشتر از همان روز دریافت این پیشنهاد تصمیم گرفته بود که نه بگوید و در اهواز بماند. او سطح خود را بسیار بالاتر از دستیاری می‌داند و معتقد است دیر یا زود سرمربیگری یوزها را به وی خواهند داد و اگر مجبور شود برای رفتن مجدد کی‌روش تا پایان جام ملت‌های 2023 آسیا صبر کند، چنین خواهد کرد. او برای این مهم حاضر است حتی تا جام جهانی بعدی (2026) هم صبر پیشه کند. بنابراین چیزی که نکونام را فاقد کارایی گذشته کرده، نه رویای سرمربیگری تیم ملی و نه نداشتن مهره و نفر کافی در فولاد بلکه اختلال‌هایی است که در سبک و روش بازی‌های دلخواه و تاکتیک‌های انتخابی وی به وجود آمده است. تیم وی همچنان خوب دفاع می‌کند و به تبع آن کم گل می‌خورد اما چون حریفان با روش‌های کار نکونام آشنا شده‌اند و می‌دانند که او برای گلزنی به ضد حملات و ضربات ایستگاهی و کرنر دل بسته، راه انجام این کار را کم و بیش به روی او بسته‌اند و اکتفا به 7 گل زده در 9 بازی برگزار شده فولاد محصول همین آگاهی است. فولاد با داشتن حمله‌ورانی مثل علی قربانی، ساسان انصاری و یونس دلفی و یک هافبک تهاجمی پخته همانند اشکان دژاگه، هافبک‌های رو به جلو و کارسازی همچون احسان پهلوان، ایوب والی و آیاندا پاتوسی و «بال»‌های سابق پرسپولیس در دو سمت میدان (مهدی شیری در راست و سعید آقایی در چپ) حیف است که فقط به دفاع و ضد حمله بیندیشد و مجری چنین طرح‌های محدودی باشد. به نفع فولاد و شخص نکونام است که از این حصار خودساخته بیرون آیند و رو به جلو بازی کنند و تهاجمی‌تر باشند و از تمامی ظرفیت‌های بالای خویش برای گلزنی و پیروزی سود جویند وگرنه نکونام در ادعا و سودایی که برای سرمربیگری تیم ملی دارد، با عقبگرد و شکست تاکتیکی و توقف استراتژیک بزرگی مواجه شده و آرزو به دل خواهد ماند.