علیرضا محمد، مربی تیم امید پرسپولیس بود که تیمش در رده ششم جدول قرار گرفت. او دستیار منصور هاشمی در این تیم بود که مثل تمام مربیان تیم‌های پایه از وضعیت تیمش رضایت ندارد. محمد در مصاحبه با ایران ورزشی می‌گوید: «تیم ما در کورس قهرمانی بود اما یک آب معدنی نداشتیم به بچه‌ها بدهیم و اینطوری شد که در نهایت به رتبه ششم رسیدیم. متأسفانه وقتی در کورس قهرمانی بودیم پول نداشتیم وحامیان که باید کمک می‌کردند، نکردند.»

محمد می‌گوید: «ما در زمین درفشی‌فر تمرین می‌کردیم اما جالب است بدانید که گاهی اوقات ساعت 8 صبح برایمان تمرین می‌گذاشتند. یعنی از ساعت 8 تا 11 زمان تمرین‌مان بود.»

مدافع راست سابق پرسپولیس درباره مشکلات مالی می‌گوید: «قرارداد من 40 میلیون تومان بود که با یک سال و نیم کار کردن 20 میلیون تومان دریافتی داشتم و خانواده‌ام واقعاً از این شرایط ناراضی‌اند. پسرم می‌گوید دیگر سر تمرین نرو و دنبال یک کار دیگر باش اما من می‌گویم غیر از فوتبال کار دیگری بلد نیستم چون در یکی دو کار غیر فوتبالی سرمایه گذاری کرده‌ام و شکست خوردم.»

محمد درباره ارتباط با مدیران باشگاه می‌گوید: «جلسه‌ای در کار نبود اما طی سه سالی که در تیم‌های پایه کار کردم، واقعاً صادقانه کار کردم و جزو کسانی بودم که سلامت کار کردم. 

متأسفانه حضور در تیم‌های پایه برای یکسری از افراد دکان کسب و کار و بیزینس شده اما در آکادمی پرسپولیس این چیزها اصلاً وجود نداشت و مربیان بدون هیچ دریافتی ایستادند و کارشان را کردند.»

محمد بار دیگر به مشکلات اشاره کرده و می‌گوید: «به ابراهیم شکوری گفتم به این تیم‌ها رسیدگی کنید اما نکردند. 

بازیکن ما موقع گرم کردن آب خوردن می‌خواست که نداشتیم. یعنی ما قبل از بازی استرس آب خوردن داشتیم . به نظرم باید به شرایط تیم‌های پایه رسیدگی شود و باشگاه یک درصد خرج تیم بزرگسالان را خرج پایه‌ها کند. ضمن اینکه از بازیکنان تیم بزرگسال پرسپولیس توقع می‌رود اگر پرسپولیسی هستند به تیم‌های پایه شان سر بزنند و ببینند وضعیت چطوری است.»

محمد در پاسخ به این سؤال که چرا تیم‌های آکادمی استقلال به لحاظ نتیجه اینقدر موفقند، می‌گوید: «من در روزی که با تیم استقلال بازی داشتیم دیدم که بازیکنان آنها با لباس وساک یکدست آمدند و معلوم بود به شرایط‌شان رسیدگی می‌شود و قراردادهای آنچنانی بسته‌اند اما هیچ‌کدام از این شرایط برای تیم‌های ما وجود نداشت.»

محمد برزگر، مدافع چپ سابق پرسپولیس و مربی تیم جوانان این باشگاه که بعد از کنار رفتن مجید پروین از هدایت این تیم از کادر فنی جوانان بیرون آمد، درباره ناکامی این تیم در مصاحبه با ایران ورزشی می‌گوید: «تیم ما به هر دلیلی نتیجه نگرفت. مشکلات مالی که همیشه برای تیم‌های پایه پرسپولیس وجود دارد و رسیدگی نمی‌شود. خدا را شکر ما زمین تمرین استاندارد داشتیم و زمین 

درفشی فر مناسب بود اما یکسری شیطنت‌ها از درون تیم و یکسری از بیرون تیم شد و بازیکنان هم متأسفانه برای آقا مجید بازی نکردند.»

محمد برزگر به برخی مسائل درون تیمی اشاره می‌کند که نزد ما به امانت می‌ماند اما او در ادامه می‌گوید: «یکسری مشکلات درون تیمی و حاشیه‌ها ایجاد شد و کم کاری‌هایی صورت گرفت که آقا مجید (پروین) رفت و بنده هم به تبعیت از ایشان رفتم هر چند به من گفتند بیا کار کن. حالا کادر جدید آمده‌اند و کار هم می‌کنند که دست‌شان درد نکند. بالاخره آنها هم پرسپولیسی بودند و هر کسی باید یک گوشه کار را بگیرد اما این حاصل تلاش آقا مجید و ما بود.»

برزگر ادامه می‌دهد: «ای‌ کاش زمانی که ما بودیم همه دست به دست هم می‌دادند وبرای تیم جوانان پرسپولیس کاری می‌کردند اما ما هم خوشحالیم که این تیم در نهایت نتیجه گرفت.» وی درباره مشکلات تیم‌های پایه و نگاه مدیریت جدید به آکادمی هم می‌گوید: «ما 50 درصد پول‌مان را گرفتیم اما از 4 سال گذشته من طلب دارم. آقای سمیعی هم یک بار جلسه گذاشت و چند بار هم با آقای شکوری درباره مسائل مالی‌مان جلسه داشتیم. البته آقای سمیعی یک حرفی زد که روی حرفش ایستاد. گفت که 50 درصد پول‌مان را قبل از عید می‌دهد که داد اما دیگر پرداختی نداشتند.» مدافع سابق تیم ملی و پرسپولیس که دل پری از مشکلات پایه‌ها دارد، می‌گوید: «این 4 سال تجربه من است که می‌گویم. هر مدیرعامل و گروهی که به باشگاه می‌آیند به تیم‌های پایه اهمیتی نمی‌دهند و انگار پایه‌ها جدا از باشگاه هستند. طرف وقتی بر مسند قدرت می‌نشیند نگاهش به تیم اصلی است و شاید هم حق داشته باشد اما در تیم‌های پایه با حضور مربیانی که شایسته هستند، بازیکن تولید می‌شود و این بازیکن به تیم امید و بعد بزرگسال می‌رسد. چرا باید رها شود؟ باید کارگروهی تشکیل شود و بازیکنان را قرضی به تیم‌های دیگر بدهند تا در آن تیم‌ها پخته شوند. مثل مهدی عبدی که به بادران رفت و برگشت. یا علی خدایی و امیر محمد خارکش. اینها را ما دو سه سال دیگر باید با رقم‌های میلیاردی جذب کنیم در حالی که اگر الان به آنها اهمیت دهند باشگاه سود می‌کند.» برزگر می‌گوید: «کسانی که برای باشگاه برنامه‌ریزی می‌کنند و اسپانسر می‌آورند، باید یک قرارداد مالی جداگانه برای آکادمی ببندند. شاید با یکی دو میلیارد تومان مشکلات پایه‌ها حل شود و اینطور نباشد که مربی 9،8 ماه دریافتی نداشته باشد. حالا حساب کنید مربی برای رفتن به تمرین و برگشتن چقدر باید هزینه کند و چقدر وقت بگذارد اما ماه‌ها پولی نگیرد. یعنی دارد مفت می‌رود و مفت می‌آید. حالا من محمد برزگر سالم هستم چون ادعا دارم که از بچه‌های مردم یک هزار تومانی هم نگرفته‌ام و به کار مدرسه فوتبال خودم رسیدگی می‌کنم اما آن مربی که چنین شرایطی ندارد، می‌رود و پول می‌گیرد، آن وقت باشگاه می‌تواند بگوید چرا پول گرفت؟ اینها باعث شده خیلی‌ها از روی ناچاری پول بگیرند. حالا خیلی‌ها دل‌شان می‌خواهد و می‌گیرند و خیلی‌ها هم نمی‌گیرند اما باور کنید به این تیم‌ها رسیدگی نمی‌شود. ما اگر برای تیم‌های پایه دلسوز بودیم، مربیان را تأمین می‌کردیم.» مربی سابق تیم جوانان پرسپولیس می‌گوید: «بازیکنی با کفش پاره بازی می‌کرد و به کفشش چسب زده بود. من به این بچه می‌توانم بگویم چرا بد بازی کردی؟ یا یکی کرایه ماشین نداشت سر تمرین بیاید. یا بازیکنی بود که دیر سر تمرین می‌آمد. وقتی هم می‌گفتی چرا دیر می‌آیی، می‌گفت پول کرایه ماشین ندارم. مگر می‌شد به او حرفی زد؟ به نظرم باید یک بودجه‌ای را جداگانه به مدیر آکادمی بدهند تا او بین تیم‌های مختلف توزیع کند. اینطوری هم مربیان تأمین می‌شوند هم بازیکن با جدیت و با انگیزه کار می‌کند.»

گزارش

محمدقراگزلو    

 

هر بار که از تیم بزرگسال و ویترین باشگاه پرسپولیس فارغ شویم، سرکی می‌کشیم به آکادمی باشگاه اما واقعیت اینکه آکادمی حتی در لغت و به صورت فرمالیته هم در این باشگاه وجود ندارد که بخواهیم درباره‌اش صحبت کنیم. چند تیم پایه وجود دارد که هر سال در آستانه مسابقات بسته می‌شود، تدارک مناسبی نمی‌بیند، با مشکلات عدیده ساختاری و در فقر امکانات اولیه روزگار می‌گذرانند و در نهایت در بهترین حالت جایی در میانه جدول پیدا می‌کنند و مهم‌تر از آن خروجی هم برای تیم رده بالاتر به صورت زنجیروار و مرتب ندارد. در واقع شاید هر فصل چند بازیکن از تیم‌های رده پایین‌تر به رده بالاتر برسند اما در نهایت آنچه باید به تیم بزرگسال برسد یا آنقدر ناچیز است که نمی‌شود درباره پتانسیل‌های فنی‌اش حرف زد یا اگر هم 5،4 بازیکن از تیم امید به تیم اصلی می‌رسند در نهایت جایی در برنامه‌های سرمربی تیم بزرگسالان پیدا نمی‌کنند و به تیم‌های دیگر می‌روند. اتفاقی که همین چند ماه قبل در مورد نفراتی مثل سعید حسین پور، احسان حسینی و یکی دو بازیکن جوان دیگر افتاد هر چند همه اینها هم محصول آکادمی پرسپولیس نبودند و در مقطع سنی امید جذب پرسپولیس شدند. این مسأله در مورد مهدی عبدی هم تا حدودی مصداق دارد؛ او از قائمشهر به تیم امید پرسپولیس پیوست و بعد از آن بود که سر از تیم اصلی درآورد هر چند در مورد او حداقل باشگاه خوش شانس بود که مثل بسیاری از موارد، مفت از دستش نداد. با این حال الان در تیم اصلی پرسپولیس فعلاً هیچ بازیکنی از آکادمی باشگاه را نمی‌بینید و این یعنی فاجعه! در واقع اگر طی 5 سال اخیر ویترین باشگاه با قهرمانی‌ها و افتخارات متوالی دوباره جان و جلا گرفته اما در پستوی خانه پرسپولیس چیزی جز ویرانی، بحران و مشکلات عدیده پیدا نخواهید کرد. یک فصل دیگر از مسابقات رده‌های پایه گذشت و باز هم شرایط برای تیم‌های رده‌های مختلف پرسپولیس به بدترین شکل ممکن شروع شد، ادامه یافت و تمام شد. تیم نونهالان که توسط مسعود زارعی و نبی‌الله باقری‌ها هدایت می‌شود حالا در فاصله یک هفته مانده به پایان بازی‌ها در رده نازل یازدهم قرار دارد. این تیم در بدترین حالت سیزدهم و در بهترین شرایط نهم خواهد شد. تیم نوجوانان با هدایت رضا جباری و حسن‌خان محمدی هفتم شد و تیم جوانان هم در نهایت به همین عنوان رسید. جوانان را مجید پروین و محمد برزگر هدایت می‌کردند اما حاشیه‌های این تیم در نهایت حکم به کنار رفتن پروین و برزگر داد و جباری در سه هفته پایانی تیم را از سقوط نجات داد. تیم امید هم با منصور هاشمی و علیرضا محمد در نهایت به عنوانی بهتر از ششم دست نیافت و هاشمی با پیشنهاد مالی مناسب به گل گهر سیرجان رفت. این نتایج در شرایطی رقم خورد که ابتدای فصل با تغییر مدیریت باشگاه، کارت بازی بازیکنان تیم‌های مختلف که باید قراردادهایشان به امضای سمیعی می‌رسید خیلی دیر صادر شد و مثل همیشه تمام این تیم‌ها با کمترین دریافتی و بدون امکانات اولیه تمرین کردند. شاید باور کردنی نباشد اما باشگاه پرسپولیس با هزار دعوی و مرافعه سند ورزشگاه درفشی‌فر را بعد از سال‌ها به نام خود زد اما این ورزشگاه از زمان مدیریت طاهری به یکی از نزدیکان معاون او پنج ساله اجاره داده شده و در بدترین ساعات، زمین این مجموعه در اختیار تیم‌های پایه پرسپولیس قرار می‌گیرد. از این دست مشکلات در آکادمی پرسپولیس زیاد است و وقتی باشگاه رقیب از حیث نتیجه فوق‌العاده عمل کرده، این نتایج و عملکرد ضعیف بیشتر به چشم می‌آید. حالا اما صحبت از تغییرات مدیریت آکادمی و کادر فنی تیم‌های پایه پرسپولیس است. مربیانی که سلامت کار کردند اما همه از مشکلات می‌نالند و به شکل دردآوری از کمبودها می‌گویند. با این شرایط البته که به نظر نمی‌رسد تغییرات مدیریتی جوابگو باشد چرا که مشکلات آکادمی پرسپولیس ساختاری است و هر مدیری در بدو امر شعارهایی جذاب درباره سامان دادن به وضع آکادمی می‌دهد اما آنقدر درگیر امور تیم اصلی و باشگاه می‌شود که کلاً ساختارسازی و اصول اولیه باشگاهداری در فوتبال را فراموش می‌کند.

محمد پنجعلی حدود یک سال و نیم مدیر آکادمی باشگاه پرسپولیس بود، و این دومین باری است که پنجعلی چنین سمتی را در باشگاه محبوبش به دست می‌گیرد اما نه او و نه مدیران ارشد باشگاهش موفق نشده‌اند یک بار برای همیشه مشکلات ساختاری تیم‌های پایه را حل کنند.

پنجعلی در مصاحبه با ایران ورزشی از این مشکلات می‌گوید:

 

ظاهراً فصل خوبی برای تیم‌های پایه پرسپولیس نبود. مثلاً همین حاشیه‌ای که برای تیم جوانان باشگاه ایجاد شد.

  نه حاشیه‌ای نبود.

اینکه بازیکنان برای مجید پروین بازی نکردند و باعث کنار رفتن ایشان شدند، چه بود؟

  اینطور نیست، نمی‌دانم اینها را چه کسی به شما گفته.

پس چطور بعد از کنار رفتن ایشان تیم سه تا برد آورد و 15،14 تا گل زد؟

 به این کاری که کردیم می‌گویند شوک. شوکی بود که به تیم وارد کردیم. البته ما مشکلات زیاد داشتیم. تیم‌هایمان در زمستان با آستین کوتاه بازی می‌کردند و همین دو روز پیش هم با آستین بلند بازی کردیم. حالا یک کمی تغییرات دادیم و نتیجه گرفتیم اما مشکلات داشتیم.

یکی همین اجاره 5 ساله ورزشگاه درفشی‌فر.

 بله این باشگاه را قبلاً اجاره داده‌اند. بچه‌های ما صبح زود باید ساعت 10 تا 12تمرین می‌کردند.

یا آن ورزشگاه شهدای گمنام هم که امکانات جالبی نداشت.

  اصلاً امکانات خوبی نداشت. دو تا رباط دادیم و صدمه دیده داشتیم.

بحث مالی هم بود. انگار همه 50 درصد قراردادشان را گرفته‌اند.

  حالا دیگر تمام شده. ما مشکل زیاد داشتیم. بچه‌ها از دوره‌های قبل هم طلب دارند. البته واقعاً هزینه پایه‌ها پولی نیست و شاید کلاً یک میلیارد تومان در یک سال باشد.

گفته می‌شود احتمالاً تغییراتی در آکادمی به وجود بیاید و شاید دیگر شما در رأس کار نباشید.

  اصلاً چیزی نگفته‌اند. به هر حال ما درد دل زیاد داریم اما چیز خاصی نگفته‌اند.

شما در دوره مدیریت انصاری فرد از بی‌توجهی به تیم‌های پایه شاکی بودید. تیم مدیریت فعلی چطور کار کرده؟

  حواس‌شان اصلاً نبوده. البته من بعداً حرف‌هایم را می‌زنم.

ظاهراً یک بار با آقای سمیعی و چند بار با آقای شکوری جلساتی داشته‌اید اما مشکلات حل نشده.

 آنها درگیر تیم بزرگسالان بودند و ما هم درک می‌کردیم اما حداقل می‌توانستند در مورد پرداختی‌ها یا لباس‌ها بهتر کار کنند. اینها به یکسری از مسئولان در باشگاه ارتباط دارد و نمی‌شود از مدیرعامل بخواهیم فکرش را روی این مسائل بگذارد. ما اینها را درک کردیم. بچه‌های ما هم درک کردند. هیچ کدام از بچه‌های ما صدایشان در نیامد. به جرأت می‌گویم پاک‌ترین آکادمی فوتبال ایران بودیم چون بهترین، بااخلاق‌ترین و سالم‌ترین مربیان را داشتیم.

بحث سلامت یک چیز است. نتیجه گرفتن یک چیز دیگر. تیم‌های پایه استقلال در سه رده قهرمان شدند و در یک رده هم سوم اما تیم‌های پایه پرسپولیس رتبه‌های جالبی کسب نکردند.

  جواب شما این است؛ معنی آکادمی در همه جای دنیا این است که نتیجه‌گیری اهمیتی ندارد. شما می‌دانید جوانان منچستریونایتد یا بارسلونا چندم شدند؟

اما قبول دارید نتایج ضعیف تیم‌های پایه پرسپولیس به پرستیژ باشگاه لطمه می‌زند؟

 البته نتیجه هم مطرح است. شما وقتی پرستیژ را از طریق سازندگی به دست بیاورید شرایط فرق می‌کند. دقیقاً باشگاه‌های ما نتیجه‌گرا شده‌اند. باید از ابتدا تعریف شود که چه می‌خواهند و در ازای آن امکانات بدهند تا شما انتظارات باشگاه را جواب بدهید و نتیجه بگیرید. هیچ کس نتایج تیم جوانان بارسلونا را نمی‌بیند اما در تیم اصلی‌شان 6،5 بازیکن 18،17 ساله دارند. در اینجا هم ما جسته گریخته این کار را کردیم و 5،4 تا بازیکن به تیم اصلی دادیم که زمان آقای برانکو حتی در مسابقات آسیایی کمک کردند اما باید خیلی بهتر عمل کنیم. ما به خاطر کمبود امکانات نمی‌توانیم بازیکن شهرستانی بگیریم چون باید اینجا ساکن شوند و زندگی کنند. ضمن اینکه در آکادمی باید مسائل فنی هم تعریف شده باشد و با تفکری که در تیم بزرگسال کار می‌شود در تیم‌های پایه هم کار کنند.

شما یک بار هم در دوره آقای کاشانی، مدیر آکادمی بودید. شرایط نسبت به آن زمان که نزدیک به یک دهه از آن گذشته تغییری کرده؟

  تغییری نکرده، ضعیف‌تر هم شده. البته باید بگویم مشکلاتی هم برای ما پیش آمد. سال قبل پنجره‌های ما بسته بود. به خاطر مشکل تیم بزرگسالان تیم‌های پایه هم نمی‌توانستند بازیکن بگیرند و مثلاً تمام بازیکنان تیم نونهالان ما به نوجوانان رفتند.

گفت و گو

ناصرقراگزلو  

 

رضا جباری در جنگی کاملاً نابرابر با چند تیم دیگر برای تیم نوجوانان آبروداری کرد و با این تیم رده هفتم را کسب کرد و بعد از کسب این مهم در حالی که تیم جوانان پرسپولیس هم اصلاً شرایط خوبی نداشت و سرمربی‌اش هم به دلیل بعضی از مشکلات، عطای کار کردن را به لقایش بخشیده بود، مسئولیت تیم جوانان را در شرایطی کاملاً بحرانی و سخت متقبل شد و این تیم را نیز حفظ کرد و در رده هفتم جدول قرار داد. از آنجا که قصد کالبدشکافی و نگاه ریشه‌ای به تیم‌های پایه پرسپولیس و معضلات این رده را مد نظر قرار داده‌ایم، با رضا جباری، سرمربی نوجوانان و جوانان پرسپولیس درباره آنچه در فصل گذشته بر این تیم‌ها گذشت، گفت‌و گو کرده‌ایم که از نظرتان می‌گذرد.

 

چرا نوجوانان پرسپولیس؛ تیم تحت هدایت فنی شما هفتم شد؟

متأسفانه خبررسانی در خصوص تیم‌های پایه بسیار محدود و ضعیف انجام می‌شود و وقتی فدراسیون و باشگاه‌ها نگاه خوبی به تیم‌های پایه ندارند نمی‌توان از رسانه‌ها هم توقع داشت که به این مقوله بسیار مهم در فوتبال روز دنیا نگاه خیلی جدی داشته و در این خصوص اطلاع رسانی دقیقی داشته باشند. شاید به همین دلیل هم هست که وقتی هواداران پرسپولیس مرا می‌بینند، از من می‌پرسند آقای جباری چرا تیم نوجوانان پرسپولیس هفتم شد؟ در واقع هوادار پرسپولیس نمی‌داند اگر ما نصف نصف بعضی از باشگاه‌ها هزینه کرده و حرکت می‌کردیم حتماً جایگاه خیلی بهتری داشتیم. من رضا جباری سه سال است که در تیم نوجوانان مشغول به کار هستم اما هنوز دو سال است که از سال‌های قبل طلبکارم و امسال هم 50 درصد پولم را دریافت کرده‌ام. هوادار باید این موارد را بداند و به این نکته واقف باشد که ما در زمینه تهیه آب معدنی برای بازیکنان و دادن حتی یک پاداش کوچک هم معذوریم. اینها در حالی است که تیمی مانند پارسیان به بازیکنان نوجوانان خودش 10 تا 20 میلیون می‌پردازد اما ما از دادن خوابگاه و سایر امکانات حتی ملزومات اولیه هم با مشکل مواجه هستیم و به نوعی محروم هستیم. تیم نوجوانان فصل قبل افتاده بود اما ما این تیم را در آسیا ویژن بدون باخت قهرمان و اول کردیم و امسال تیم را وارد دسته یک کردیم. این در حالی بود که متأسفانه چهار بازیکن اصلی‌مان را از دست دادیم که اگر اینطور نمی‌شد ما جزو سه تیم بالای جدول می‌شدیم و حتماً عنوانی بهتر از هفتمی را کسب می‌کردیم.

از حضورتان در تیم جوانان و سه بازی که مسئولیت این تیم را پذیرفتید حرف بزنید؟

قبل از جواب این سؤال‌تان در تکمیل صحبتم در مورد تیم جوانان باید بگویم، تیم نوجوانان ما موفق شد، تیم پیکان پر امکانات را با نتیجه 6بر5 شکست دهد و کلام آخر در مورد تیم نوجوانان به این مسأله باز می‌گردد که ما باید به اندازه بذری که کاشتیم باید انتظار برداشت داشته باشیم اما در خصوص تیم جوانان بعد از آنکه آقای مجید پروین از جوانان پرسپولیس رفتند، آقای پنجعلی با من تماس گرفتند و به من گفتند «اگر می‌توانی بیا و به تیم جوانان کمک کن». این در حالی بود که تیم جوانان از پایین جدول سوم بود و پنج تیم پایین جدول همگی سقوط می‌کردند با این وجود از آنجا که برای حرف آقای پنجعلی که یکی از اسطوره‌های باشگاه محبوبم محسوب می‌شوند، ارزش قائل شدم و قبول کردم. در حالی که من پول خودم را نگرفته‌ام و برای نشستن روی نیمکت جوانان کارت هم نداشتم و از روی سکو تیم را هدایت می‌کردم. با همه این مشکلات سه بازی پایانی را بردیم و تیم را هشتم جدول تحویل دادم و تیم پرسپولیس هم حفظ شد. آمار تیم جوانان هم در زمان مربیگری من در سه بازی 16 گل بود در حالی که در بقیه بازی‌ها آمار گل زده‌اش 14 گل بود و فقط به خاطر تفاضل گل خوب‌مان هشتم جدول شدیم. این کارنامه من بود و خدا را گواه می‌گیرم شاید کمتر مربی در آن شرایط سخت مسئولیت قبول می‌کرد و در مورد تیم نوجوانان هم گفتم، تیم را قهرمان آسیا ویژن ساختم و اگر چهار بازیکن اصلی‌ام جدا نمی‌شدند با وجود همه مشکلات تیم را در رده‌ای بالا تحویل می‌دادم.

از سال 1370تا کنون، تیمی از تیم‌های پایه پرسپولیس قهرمان نشده در حالی که امسال از تیم استقلال، سه تیم از رده‌های پایه‌اش قهرمان و در یکی دیگر از رده‌ها هم سوم شدند. چرا این همه سال تیمی در رده‌های پایه پرسپولیس قهرمان نشده و باشگاه رقیب امسال نتایج خوبی در تمام رده‌های پایه‌اش کسب کرده؟!

بله متأسفانه 30 سال است که تیمی از رده‌های پایه پرسپولیس قهرمان نشده که نیاز به ریشه‌یابی عمیقی دارد و باید به طور جدی آن را کالبدشکافی و حل کرد. در واقع مشکل ساختاری است و مشکل مربی یا بازیکن و سایر مسائل نیست که موفق نمی‌شویم. وقتی پول بازیکن را نمی‌دهیم و خوابگاه نداریم یا در تهیه تغذیه اندک و آب معدنی مشکل داریم، طبیعی است که خوب نتیجه نمی‌گیریم و ما برای موفقیت باید نگاه ساختاری داشته باشیم و نقشه راه تعیین کنیم و نباید بدون سند بگوییم که بازیکن و مربی مقصر بوده‌اند اما از آنجا که بحث استقلال و موفقیت تیم‌های پایه‌اش را مطرح کردید، باید بگویم سرمربی نوجوانان استقلال و سرمربی امیدش به ترتیب 120 و 200 میلیون قراردادش بوده و این ارقام با ارقام باشگاه پرسپولیس اصلاً قابل قیاس نیست و گفتم من در تیم نوجوانان رقم قراردادم 40 میلیون بود که آن هم نصفش هنوز باقی مانده است و آن را نگرفته‌‌ام و در بین بازیکنان تیم‌های پایه سرخابی هم تفاوت رقم قرارداد بسیار زیاد است. این در حالی است که برای بازیکن نخبه پول و پاداش و موارد تشویقی بسیار مهم و تأثیرگذار است. ما در بازی جوانان‌مان در گرما مجبور شدیم با پیراهن آستین بلند بازی کنیم چون پیراهن بهتری نداشتیم. نتایج این فصل استقلال هم مقطعی است و با تغییر مدیریت و مدیر آکادمی قطعاً انها هم با مشکل مواجه خواهند شد. در واقع به جز چند تیم سایپا، پیکان، کیا و مقاومت که سرباز جذب می‌کنند و نگاه ویژه‌ای به بحث مقوله بازیکن‌سازی و تیم‌های پایه دارند و ساختارمند در رده‌های پایه کار می‌کنند بقیه باشگاه‌ها خیلی نگاه جدی و ساختاری به تیم‌های پایه‌شان ندارند البته این را باید اضافه کنم از زمان حضور آقای شکوری نگاه بهتر و دقیق‌تری به تیم‌های پایه شده است.

درباره تیم‌های پایه باید نگاه باشگاه‌ها به بازیکن‌سازی و رساندن بازیکن به تیم‌های بزرگسالان باشد یا فقط به سمت و سوی قهرمانی؟

ما در تمامی باشگاه‌های بزرگ دنیا و اروپا نظیر آژاکس، رئال مادرید و بارسا که نسخه روز دنیای فوتبال هستند، شاهدیم که این باشگاه‌ها به دنبال بازیکن‌سازی و کشف استعداد‌ها می‌روند و به قهرمانی اهمیت نمی‌دهند اما با این وجود برای من رضا جباری، باشگاه اولویت‌هایش را در خصوص بازیکنان پایه مشخص کند و مسلماً اگر باشگاه بخواهد و مثلاً به من بگوید سه بازیکن برای تیم بزرگسال به آنها تحویل بدهم، حتماً این کار را انجام خواهم داد و در راستای آن تلاش خواهم کرد چون می‌دانم اگر سه بازیکن بدهم، باشگاه من 3 تا 7،6 میلیارد جلو می‌افتد و از ساخته‌های خودش استفاده می‌کند. مدیر باشگاه در زمینه تیم‌های پایه باشگاه باید اولویت‌ها را مشخص کند.

نظر شخصی‌تان در این زمینه جدا از سیاست‌های باشگاهی چیست؟

من معتقدم هم باید بازیکن‌سازی را به طور جدی لحاظ کرد و هم اینکه در زمینه قهرمانی باید موفق عمل کنیم. یعنی در هر دو زمینه فعال باشیم اما اولویت باید روی بازیکن‌سازی باشد و بعد به مقوله قهرمانی توجه شود. یکبار دیگر در پایان صحبت‌هایم تأکید می‌کنم که اطلاعات در مورد تیم‌های پایه ما بسیار کم است. به همین دلیل انتقادات وجود دارد و به قولی هوادار نمی‌داند من سرمربی تیم پایه وقتی رقم قراردادم 35 میلیون است یعنی اینکه میانگین درآمد ماهیانه‌ام کمتر از 3میلیون یعنی حتی کمتر از کارمندان و کارگران است. بنابراین باید در همه زمینه‌ها خوب اطلاع رسانی شود تا هواداران به همه موارد و مشکلات دقیقاً آگاه شوند. 

 

یعقوب فاطمی مقدم یکی از پیشکسوتان پرسپولیس نزدیک به یک دهه در رده‌های مختلف تیم‌های پایه نقش سرپرست را داشته. او در فصل اخیر سرپرست تیم جوانان بود که مشکلات عجیب و غریب و حاشیه‌های فراوانی داشت. تیمی که در آستانه سقوط بود و کادر فنی‌اش تغییر یافت. فاطمی مقدم در مصاحبه با ایران ورزشی درباره مشکلات تیمش می‌گوید: «ما دیر شروع کردیم. یک مقدار در نقل و انتقالات دیر کار کردیم ضمن اینکه جابه‌جایی‌های بین آقای سمیعی و رسول پناه و پرونده‌هایی که مانده بود به مشکلات‌مان اضافه شد.»

فاطمی مقدم به مشکل صادر نشدن کارت بازی بازیکنان تیم‌های پایه اشاره می‌کند که قبلاً در ایران ورزشی به آن پرداخته بودیم: «در سه بازی اول، کارت بازی 7 بازیکن‌مان صادر نشده بود و این سه بازی را پشت سر هم باختیم. بعد که مشکل کارت‌ها درست شد چند تا بازی را بردیم اما بچه‌ها کم لطفی کردند و کنار نیامدند تا وضع به هم ریخت. دوباره باخت‌هایمان شروع شد و تیم‌هایی که امکان داشت حتی با ما مساوی کنند شکست‌مان دادند و اینطوری بود که آقای پروین خسته شد و گفت بهتر است من نباشم و روحیه‌اش خراب شد.»

وی در پاسخ به این سؤال که مجید پروین خودش کنار رفت یا باشگاه کنارش گذاشت، می‌گوید: «خود ایشان گفت خسته شده‌ام و با آقای پنجعلی صحبت کرد. گفتیم وقتی خودش ادعا می‌کند که خسته شده باید استراحت کند. بعد آقای رضا جباری آمدند که کنارش حسن خان محمدی بود. بازی‌های آنها در تیم نوجوانان تمام شده بود و دم دست‌ترین گزینه بودند چون تمرینات‌شان بعد از ما برگزار می‌شد و بچه‌های ما را می‌شناختند. خوشبختانه در سه بازی آخر 9 امتیاز گرفتیم و با 15،14 گل زده تیم‌مان 21 امتیازی شد در حالی که اگر این بازی آخر را هم نمی‌بردیم ممکن بود سقوط کنیم.»

فاطمی مقدم درباره مشکلات بازیکنان با مجید پروین می‌گوید: «نمی‌شود گفت کم کاری کردند. به خدا نمی‌دانم مشکل‌شان چه بود اما در هر صورت شاید کم کاری هم کرده باشند.»

او درباره مشکلات تیم‌های پایه پرسپولیس می‌گوید: «تیم‌های ما همیشه دیر شروع می‌کنند ضمن اینکه ما مشکل زمین تمرین، پول و امکانات داریم. تیم ما سه ماه در زمین شهدای گمنام تمرین می‌کرد که آسفالت زیر چمنش درآمده بود. در همان زمین یکی از بچه‌ها رباط داد و یکی هم کمرش کش آمد. الان هم که معلوم نیست مسابقات فصل آینده از چه زمانی شروع می‌شود و هیچ خبری نداده‌اند اما اگر از همین فردا هم شروع کنیم دیر است.»

وی در خصوص ارتباط تیم مدیریتی فعلی باشگاه با تیم‌های پایه می‌گوید: «این تیم هم زحمت کشیده‌اند. هم با آقای سمیعی هم آقای شکوری جلساتی داشته‌ایم. صحبت‌هایی بوده و آنها دوست دارند اتفاقات خوبی بیفتد اما تا چه حد دست‌شان باز باشد دیگر من نمی‌دانم. الان ما یک زمین داریم در ورزشگاه درفشی‌فر که آن را 5 ساله اجاره داده‌اند یعنی حتی این زمین هم برای خودمان نیست. ما ساعت 8 صبح تا 11:30 تمرین می‌کردیم آن هم در شرایطی که 8،7 تا از بچه‌هایمان از کرج می‌آمدند، دو تا از ورامین، یکی از پاکدشت و دو تا هم از شمال، که اینجا اتاق داشتند. تمرین ما ساعت 8 صبح شروع می‌شد در حالی که بدن آن زمان خواب است و کارآیی ندارد.»

وی درباره موفقیت‌های تیم‌های پایه استقلال و ناکامی پایه‌های پرسپولیس می‌گوید: «ما پارسال با همین آقای پروین در رده جوانان سوم شدیم اما قهرمانی سال 70 را اصلاً خاطرم نیست چون من از سال 90 به تیم‌های پایه آمدم. با این حال باید بگویم استقلال شرایط بهتری دارد. آنها کلاً زمین ورزشگاه امام رضا (ع) را در اختیار تیم‌های پایه‌شان گذاشته‌اند اما ما همین زمین را هم نداریم. تا وقتی هم زمین و توپ نباشد، کار شدنی نیست.»