محمد پنجعلی حدود یک سال و نیم مدیر آکادمی باشگاه پرسپولیس بود، و این دومین باری است که پنجعلی چنین سمتی را در باشگاه محبوبش به دست می‌گیرد اما نه او و نه مدیران ارشد باشگاهش موفق نشده‌اند یک بار برای همیشه مشکلات ساختاری تیم‌های پایه را حل کنند.

پنجعلی در مصاحبه با ایران ورزشی از این مشکلات می‌گوید:

 

ظاهراً فصل خوبی برای تیم‌های پایه پرسپولیس نبود. مثلاً همین حاشیه‌ای که برای تیم جوانان باشگاه ایجاد شد.

  نه حاشیه‌ای نبود.

اینکه بازیکنان برای مجید پروین بازی نکردند و باعث کنار رفتن ایشان شدند، چه بود؟

  اینطور نیست، نمی‌دانم اینها را چه کسی به شما گفته.

پس چطور بعد از کنار رفتن ایشان تیم سه تا برد آورد و 15،14 تا گل زد؟

 به این کاری که کردیم می‌گویند شوک. شوکی بود که به تیم وارد کردیم. البته ما مشکلات زیاد داشتیم. تیم‌هایمان در زمستان با آستین کوتاه بازی می‌کردند و همین دو روز پیش هم با آستین بلند بازی کردیم. حالا یک کمی تغییرات دادیم و نتیجه گرفتیم اما مشکلات داشتیم.

یکی همین اجاره 5 ساله ورزشگاه درفشی‌فر.

 بله این باشگاه را قبلاً اجاره داده‌اند. بچه‌های ما صبح زود باید ساعت 10 تا 12تمرین می‌کردند.

یا آن ورزشگاه شهدای گمنام هم که امکانات جالبی نداشت.

  اصلاً امکانات خوبی نداشت. دو تا رباط دادیم و صدمه دیده داشتیم.

بحث مالی هم بود. انگار همه 50 درصد قراردادشان را گرفته‌اند.

  حالا دیگر تمام شده. ما مشکل زیاد داشتیم. بچه‌ها از دوره‌های قبل هم طلب دارند. البته واقعاً هزینه پایه‌ها پولی نیست و شاید کلاً یک میلیارد تومان در یک سال باشد.

گفته می‌شود احتمالاً تغییراتی در آکادمی به وجود بیاید و شاید دیگر شما در رأس کار نباشید.

  اصلاً چیزی نگفته‌اند. به هر حال ما درد دل زیاد داریم اما چیز خاصی نگفته‌اند.

شما در دوره مدیریت انصاری فرد از بی‌توجهی به تیم‌های پایه شاکی بودید. تیم مدیریت فعلی چطور کار کرده؟

  حواس‌شان اصلاً نبوده. البته من بعداً حرف‌هایم را می‌زنم.

ظاهراً یک بار با آقای سمیعی و چند بار با آقای شکوری جلساتی داشته‌اید اما مشکلات حل نشده.

 آنها درگیر تیم بزرگسالان بودند و ما هم درک می‌کردیم اما حداقل می‌توانستند در مورد پرداختی‌ها یا لباس‌ها بهتر کار کنند. اینها به یکسری از مسئولان در باشگاه ارتباط دارد و نمی‌شود از مدیرعامل بخواهیم فکرش را روی این مسائل بگذارد. ما اینها را درک کردیم. بچه‌های ما هم درک کردند. هیچ کدام از بچه‌های ما صدایشان در نیامد. به جرأت می‌گویم پاک‌ترین آکادمی فوتبال ایران بودیم چون بهترین، بااخلاق‌ترین و سالم‌ترین مربیان را داشتیم.

بحث سلامت یک چیز است. نتیجه گرفتن یک چیز دیگر. تیم‌های پایه استقلال در سه رده قهرمان شدند و در یک رده هم سوم اما تیم‌های پایه پرسپولیس رتبه‌های جالبی کسب نکردند.

  جواب شما این است؛ معنی آکادمی در همه جای دنیا این است که نتیجه‌گیری اهمیتی ندارد. شما می‌دانید جوانان منچستریونایتد یا بارسلونا چندم شدند؟

اما قبول دارید نتایج ضعیف تیم‌های پایه پرسپولیس به پرستیژ باشگاه لطمه می‌زند؟

 البته نتیجه هم مطرح است. شما وقتی پرستیژ را از طریق سازندگی به دست بیاورید شرایط فرق می‌کند. دقیقاً باشگاه‌های ما نتیجه‌گرا شده‌اند. باید از ابتدا تعریف شود که چه می‌خواهند و در ازای آن امکانات بدهند تا شما انتظارات باشگاه را جواب بدهید و نتیجه بگیرید. هیچ کس نتایج تیم جوانان بارسلونا را نمی‌بیند اما در تیم اصلی‌شان 6،5 بازیکن 18،17 ساله دارند. در اینجا هم ما جسته گریخته این کار را کردیم و 5،4 تا بازیکن به تیم اصلی دادیم که زمان آقای برانکو حتی در مسابقات آسیایی کمک کردند اما باید خیلی بهتر عمل کنیم. ما به خاطر کمبود امکانات نمی‌توانیم بازیکن شهرستانی بگیریم چون باید اینجا ساکن شوند و زندگی کنند. ضمن اینکه در آکادمی باید مسائل فنی هم تعریف شده باشد و با تفکری که در تیم بزرگسال کار می‌شود در تیم‌های پایه هم کار کنند.

شما یک بار هم در دوره آقای کاشانی، مدیر آکادمی بودید. شرایط نسبت به آن زمان که نزدیک به یک دهه از آن گذشته تغییری کرده؟

  تغییری نکرده، ضعیف‌تر هم شده. البته باید بگویم مشکلاتی هم برای ما پیش آمد. سال قبل پنجره‌های ما بسته بود. به خاطر مشکل تیم بزرگسالان تیم‌های پایه هم نمی‌توانستند بازیکن بگیرند و مثلاً تمام بازیکنان تیم نونهالان ما به نوجوانان رفتند.