سوپان دب

 

 به ندرت پیش می‌‌آید که یکی از بازی‌های پیش فصل NBA آنقدر جذاب از آب درآید که ندیدنش حتی در تلویزیون حسرت‌آور شود. بازی این هفته تیم‌های بروکلین نتس و واشنگتن‌ویزاردز درست از همان بازی‌ها بود، یکی از بازی‌هایی که در عین تشریفاتی بودنش و صرفاً تدارکاتی بودنش در اردوی پیش فصل، خیلی‌ها منتظر برگزاری‌اش بودند چون تصور می‌شد که یکی از جذاب‌ترین بازی‌های بسکتبال برگزار شده در شهر نیویورک باشد. دلایل زیادی هم برای اشتیاق تماشای این بازی وجود داشت. مثلاً استیو نش ستاره سابق NBA و تیم‌های لس‌آنجلس لیکرز، فینیکس سانز و دالاس ماوریکس، برای اولین بار به عنوان مربی در کنار زمین حاضر شد تا تیم بروکلین نتس را هدایت کند. با این حال چیزی که برای هواداران و مسئولان تیم نتس اهمیت داشت، بازگشت کایری ایروینگ و کوین دورانت، یکی از بااستعدادترین زوج‌های حال حاضر NBA‌با مجوع 16 حضور در تیم آل‌استار بود که برای اولین بار پس از مصدومیت به زمین بازی برمی‌گشتند. دورانت به سبب مصدومیت تمام فصل گذشته را از دست داد و ایروینگ هم به خاطر مصدومیت تنها توانست 20 بازی انجام دهد. بازی که در بارکلیز سنتر، ورزشگاه اختصاصی تیم بروکلین نتس برگزار شد، نتس با نتیجه 119 به 114 برد اما چیزی که اهمیت داشت اتفاقاتی بود که در زمین مسابقه رخ داد. دورانت و ایروینگ دقیقاً در همان حد و اندازه‌هایی ظاهر شدند که به خاطرش بارها و بارها در تیم آل‌استارز قرار گرفتند. حالا این را در نظر داشته باشید که این مسابقه تنها یک بازی در اردوی پیش فصل بود، یعنی زمانی که هنوز بازیکنان در بهترین شرایط جسمانی خود قرار ندارند و مدتی است از مسابقات فاصله گرفته‌اند و مربیان‌شان هم هنوز در حال آزمون و خطا کردن و انتخاب مهره‌های مورد نظرشان بر اساس قابلیت‌های آنها هستند.

پیش فصل یا غیر پیش فصل، دورانت و ایروینگ مثل همیشه بازی کردند و همین کافی است که طرفداران نتس از هم‌اکنون درباره شانس قهرمانی‌شان در فصل 21-2020 رویاپردازی کنند. البته اگر بازی دورانت و ایروینگ ناآماده تازه برگشته از بند مصدومیت این باشد، وقتی که آنها به اوج برسند و ریتم بازی‌شان را دوباره پیدا کنند، چه کارهایی از دست‌شان ساخته است؟

در این بازی تنها 46 ثانیه طول کشید تا هواداران نتس به وجد بیایند و آن زمانی بود که دورانت - کسی که سال 2014 عنوان ارزشمندترین بازیکن را برد - از کنار خط طولی زمین در سمت چپ پیشروی کرد و به آسانی یک دانک انجام داد. این اولین پرتاب موفق او داخل سبد از بازی پنجم فینال NBA در سال 2019 بود. در آن بازی بود که تاندون آشیل پای راست دورانت پاره شد، یعنی یکی از بدترین مصدومیت‌هایی که یک بازیکن بسکتبال می‌تواند دچارش شود. دورانت اما با نمایشی که یکشنبه شب در بارکلیزسنتر ارائه کرد، کوچکترین نشانه‌ای از تأثیر منفی آن مصدومیت نشان نداد. او هر 3 پرتاب 2امتیازی‌اش در کوارتر اول را داخل سبد انداخت و بی‌وقفه می‌دوید. دورانت کوارتر دوم را با 15 امتیاز از هشت پرتاب به پایان رساند. او که یکی از بهترین امتیازآوران تاریخ NBA است، طوری بازی کرد که انگار اصلاً دچار مصدومیتی نشده است. او نه تنها در کسب امتیاز بلکه در فاز دفاعی و بلاک کردن پرتاب‌های حریف هم عملکرد قابل قبولی داشت. خود او پس از بازی درباره عملکردش گفت: «به عنوان اولین قدم خوب بود. از بازگشت به شرایط عادی احساس فوق‌‌العاده‌ای دارم. خوشحالم که دوباره به زمین بازی برمی‌گردم. همه کنجکاو هستند بدانند من چه حسی دارم و باید بگویم که احساسم عالی است. بی‌صبرانه منتظر آغاز مسابقات هستم». اما وضعیت ایروینگ هم خیلی متفاوت از دورانت نبود و او پا به پای هم‌تیمی‌اش در اوایل مسابقه امتیاز می‌گرفت. او در نیمه اول، از 9 تا پرتابش 7 تا را داخل سبد انداخت و 18 امتیاز گرفت. در نیمه دوم هم او 4 تا پاس گل داد و بعد از زمین خارج شد تا وضعیتش ارزیابی شود که خیلی به خودش فشار نیاورد. در حالی که دورانت یکی از بهترین پرتاب  کننده‌های تاریخ NBA‌ است، ایروینگ یکی از بهترین دریبل‌زنانی است که NBA تا به حال دیده است. این قابلیت او هم یکشنبه شب به همه ثابت شد چرا که او به آسانی با زوایایی خلاقانه خودش را در موقعیت پرتاب قرار می‌داد. جدیت و عملکرد خوب دورانت و ایروینگ در این بازی تدارکاتی، همان اتفاق رویایی بود که طرفداران تیم نیویورکی در آستانه شروع فصل جدید انتظارش را داشتند و اگر بخت با این بازیکن کمی بیشتر یار باشد و آنها دوباره به خاطر مصدومیت خانه‌نشین نشوند، می‌توانیم انتظار داشته باشیم که امسال نتس جایی در میان فینالیست‌ها داشته باشد.

 منبع: نیویورک تایمز

 

جیمی ردنپ

 

وقتی به عقب نگاه می‌کنم، آمدن ژرار اولیه به لیورپول مانند پیوستن آرسن ونگر به آرسنال به نظر می‌رسد. او مربی‌ای بود که بسیار جلوتر از زمان خود فکر می‌کرد و باشگاه را مدرن ساخت.

او کاری کرد که بازیکنان جوان دریابند که چطور می‌توانند به بالاترین سطح برسند. او به آنها یاد داد که چطور بهترین عملکرد را از بدن خود بگیرند. استیون جرارد، جیمی کاراگر، مایکل اوون و بسیاری دیگر از بازیکنان از بازی زیر نظر او سود بردند. یکی از جملات محبوب ژرار برای ما این بود: «نوشیدن الکل همان‌قدر احمقانه است که در خودرو فرمول یک خود گازوییل بریزید». اگر شما سوخت اشتباهی را وارد بدنتان کنید، به مشکل برمی‌خورید. این حرف او در میان بازیکنان به‌خوبی جا افتاد.

بازیکنان جوان تحت تأثیر ابهت او بودند و من انضباطی که او بر تیم حاکم کرد را دوست داشتم. او قوانینی داشت که چه زمانی به تمرین بیاییم، چگونه سخت تمرین کنیم و بدانیم چه زمانی وقت کار است و چه زمانی وقت تفریح.

ژرار فردی جنتلمن بود. شما می‌توانستید در دفتر او بنشینید و درباره فوتبال با او صحبت کنید اما او سختگیر هم بود. او مدت‌ها پیش از آنکه به لیورپول بیاید، معاون مدیر یک مدرسه در فرانسه بود و می‌توانستید این را در برخورد او با بازیکنان جوان‌تر ببینید. او می‌خواست به بازیکنان آموزش بدهد. او می‌خواست که استعدادها را تبدیل به بازیکنانی کند که در سطح دنیا بدرخشند. او مانند پدری برای آنها بود. به همین دلیل است که درگذشت تأسف‌بار او چنین واکنش پراحساسی را در میان افرادی که بخت کار با او را داشتند برانگیخت. ژرار برای بازیکنان فراتر از یک مربی بود. او قهرمان هواداران هم بود. آنها دلایل زیادی برای عاشق ژرار بودن داشتند، به‌ویژه در آن فصل معروف 01-2000.

تصمیم ژرار برای خرید دیدی هامان و سامی هوپیا در سال 1999 شاهکار او بود. او می‌دانست که چطور یک خط دفاعی مستحکم بسازد و چطور کاری کند که شکست تیمش سخت باشد و پیروزی برای تیمش آسان.

از نظر شخصی، ژرار همچنین بزرگترین لحظه من در دوران باشگاهی‌ام را رقم زد. در پیش‌فصل در سال 1999 بود که او من را به اتاق هتلش فراخواند. پل اینس باشگاه را ترک کرده بود و من تازه 26ساله شده بودم. او گفت: «تو حالا کاپیتان این باشگاه هستی». عجب لحظه‌ای بود. بابت اعتمادی که او به من کرده بود، هر چه از او تشکر می‌کردم کم بود. ما به حرف زدن ادامه دادیم اما راستش را بگویم، بی‌صبرانه منتظر آن بودم که از اتاق هتل خارج شوم تا به خانواده‌ام زنگ بزنم و خبر را به آنها بدهم!

متأسفانه، وقتی داشتم در این نقش جدید جا می‌افتادم، مصدومیت‌های زانو من را از پا درآورد. من نتوانستم در فصل 01-2000 که لیورپول سه‌گانه را فتح کرد، نقشی در میدان داشته باشم اما ژرار را از پشت صحنه می‌دیدم. من اینکه او چطور با افراد تعامل داشت و چطور از بازیکنان بهترین عملکرد را می‌گرفت، با دقت نگاه می‌کردم و یادداشت می‌برداشتم، برای اینکه اگر روزی مربی شدم از آنها استفاده کنم. من احترام بسیار زیادی برای او قائل هستم. همه ما همین هستیم. ما کمی از او می‌ترسیدیم اما افرادی که در جایگاه او هستند باید چنین باشند. پاتریس برگس، دستیار او همیشه کنارش بود. او فردی فوق‌العاده هوشمند و بسیار خوش‌برخورد بود. آنها با هم گروهی رویایی ساخته بودند.

من و ژرار فراز و نشیب‌های خود را هم داشتیم اما از این اتفاقات بین بسیاری از بازیکنان و مربیان روی می‌دهد. من هرگز از احترامم به او نکاستم. من برای او بالاترین احترام ممکن را قائلم.

کاری که او در سال 1998 و پس از آمدن به لیورپول کرد، تاریخی بود. مدرسه‌ای که او در آن بود، فرد بزرگی را از دست داد اما فوتبال فرد بزرگی را به دست آورد. حالا کاری که از عهده ما برمی‌آید، این است که خاطرات فوق‌العاده‌ای که به ما داد را به یاد بیاوریم. من هرگز کارهایی که او برایم انجام داد را فراموش نمی‌کنم.

منبع: دیلی میل

 

 مرحله گروهی مسابقات لیگ قهرمانان به پایان رسید و قرعه‌کشی مرحله حذفی این رقابت‌ها هم انجام شد. مانند همیشه، چند دیدار تماشایی در این مرحله برگزار خواهد شد، از جمله دیدار بین دو تیم بزرگ بارسلونا و پاری سن ژرمن و همچنین نبرد غول‌های لیگ برتری، یعنی چلسی و لیورپول، و اتلتیکو مادرید و لایپزیگ. اما چه کسی از این قرعه بیشترین رضایت را دارد؟ و چه کسی نگران صعود به دور بعد خواهد بود؟

 

 

بازنده: لیونل مسی

لیونل مسی در شش ماه اخیر روزگار تأسف‌باری را در نوکمپ گذرانده است و قرعه‌ای که نصیب بارسلونا شده بعید است حس و حال او را عوض کند.

بارسلونا با شکستی فاجعه‌بار در آخرین بازی در مرحله گروهی در خانه برابر یوونتوس، صدر جدول گروهش را از دست داد و حالا جریمه‌شان این است که مقابل پاری سن ژرمن، قهرمان فرانسه به میدان بروند.

پی‌اس‌جی به جز فصل پیش، اکثراً در اروپا ناموفق بوده اما آنها در فصل گذشته برای اولین بار به فینال لیگ قهرمانان راه یافتند و به این ترتیب اعتماد به نفس لازم را کسب کرده‌اند.

نیمار شاید به دلیل مصدومیت مچ پا به دیدار برابر تیم سابقش نرسد اما تیم توماس توخل بر این باور خواهد بود که کیفیت بیشتری نسبت به بارسلونا دارد.

در تابستان، شش سال از آخرین قهرمانی مسی در اروپا خواهد گذشت و حالا به نظر می‌رسد بهترین فرصت برای پایان دادن به انتظار قهرمانی این باشد که در ژانویه به یکی از رقبای بارسلونا بپیوندد.

 

 

کریستیانو رونالدو علاقه بسیار زیاد خود به ورزش‌های مبارزه‌ای را در یک مصاحبه جذاب فاش کرده است. مهاجم یوونتوس به خاطر فیزیک فوق‌العاده‌اش شهرت دارد که در فعالیت‌هایی مانند بوکس اینطور شکل می‌گیرد.

فوق‌ستاره سابق رئال مادرید در مستندی با عنوان «جهان‌های موازی» از شبکه DAZN مورد توجه قرار گرفت که در آن با گنادی گولوفکین، بوکسور سرشناس قزاق، صحبت می‌کرد.

رونالدو در این مستند گفت: «بازی کردن فوتبال عشق من است اما ترجیح می‌دهم ورزش‌های دیگر را در تلویزیون تماشا کنم. اگر قرار باشد بین تماشای بازی فوتبال یا مسابقه بوکس یا مبارزه UFC یکی را انتخاب کنم، انتخاب من بوکس یا UFC است.»

گولوفکین 38 ساله هم اضافه کرد: «بهترین ورزشکارها کسانی هستند که در رینگ حضور دارند و خودشان را ثابت می‌کنند اما اینکه در مسابقات فوتبال، کریستیانو به طور خاص مورد توجه قرار می‌گیرد، به خاطر آن است که می‌خواهند او را متمایز از دیگران نشان دهند.»

علاقه و احترام رونالدو به ورزش‌های مبارزه‌ای به خصوص بوکس گویا از روزهای حضورش در اولدترافورد نشأت می‌گیرد: «وقتی در منچستریونایتد بودم، یک مربی با من بوکس کار می‌کرد. فکر می‌کنم تمرین بوکس در فوتبال مفید است چون حواس شما را تیزتر می‌کند و شما یاد می‌گیرید جنب و جوش داشته باشید.»

به عنوان بخشی از این مستند، رونالدو با نگاه به گذشته، به پیشرفت‌هایش می‌پردازد و اینکه چطور یک فوتبالیست حرفه‌ای شده است. رونالدو می‌گوید: «من در جزیره مدیرا به دنیا آمدم و وقتی 11 سال داشتم، اسپورتینگ لیسبون آمد و با پدر و مادرم صحبت کرد. آنها گفتند به من علاقه‌مند شده‌اند اما این به معنای آن بود که باید از پیش خانواده می‌رفتم و در لیسبون زندگی می‌کردم. ترک خانواده سخت‌ترین کاری است که در تمام زندگی‌ام انجام دادم. تلخ‌ترین لحظات زندگی من وقتی بود که به لیسبون رفتم و وقتی که پدرم را از دست دادم. فکر می‌کنم احساساتی بودن خوب است. هرگز تلاش نکردم آنچه هستم را پنهان کنم. مردم می‌گویند مردها گریه نمی‌کنند اما چه کسی این را گفته؟ ما همه احساسات و عواطف داریم و باید آنها را ابراز کنیم.»

رونالدو در 35سالگی و در حالی که به مراحل پایانی فوتبال حرفه‌ای خود می‌رسد، تلاش زیادی می‌کند تا خودش را آماده و سرحال نگه دارد. او فاش کرد: «تابستان گذشته گفت‌وگویی با آنتونی جاشوا داشتم. 33ساله که می‌شوید حس می‌کنید پاهایتان دارد می‌رود. من می‌خواهم در ورزش بمانم، در فوتبال. مردم من را می‌بینند و می‌گویند: کریستیانو بازیکن فوق‌العاده‌ای بود اما حالا خیلی کند شده. این را نمی‌خواهم. شما ممکن است تغییرات زیادی در بدن خود داشته باشید اما مشکل از اینجا نیست. به ذهنیت شما بستگی دارد و همچنین به انگیزه و تجربه‌تان که فکر می‌کنم پیچیده‌ترین مسأله است. شما در ورزش به پختگی می‌رسید. به راجر فدرر نگاه کنید، 37 یا 38ساله است و هنوز در اوج. در بوکس هم چنین نمونه‌هایی داریم.»

رونالدو نگاهی کلی به دوران فوتبال خود نیز داشت: «من از خیلی چیزها گذشتم برای اینکه بهترین در جهان باشم اما مهم‌ترین دغدغه‌ام این است که انسان خوبی باشم.»

رونالدو در تیم منتخب تاریخ فوتبال از نگاه مجله معتبر فرانس فوتبال در کنار لو یاشین، کافو، فرانتس بکن باوئر، پائولو مالدینی، لوتار ماتئوس، ژاوی، پله، دیگو مارادونا، لیونل مسی و رونالدو نازاریو قرار گرفته است. او در اینستاگرام خود واکنش نشان داد و نوشت: «خیلی مفتخرم به اینکه در تیم منتخب تاریخ فوتبال قرار گرفته‌ام. عجب تیم رویایی. به همه آنها ادای احترام می‌کنم و همه از نظر من قابل تحسین هستند. واقعاً احساس غرور می‌کنم که در کنار اینها هستم. متشکرم.»

 

بارسلونا- سوسیداد، ساعت 23:30

فرصت خودنمایی در نوکمپ

نوکمپ امشب میزبان یک مسابقه جذاب است بین بارسلونا و رئال سوسیداد. آبی اناری‌ها در آخرین بازی خود با یک گل لوانته را بردند و سوسیداد با وجود از دست دادن دو امتیاز مقابل ایبار همچنان صدر جدول را در اختیار دارد.

برد خفیف بارسلونا با هیچ معیاری درخشان نبود اما به هر حال پیروزی بود. مردان رونالد کومان به این سه امتیاز نیاز داشتند و به آن رسیدند، مربی هلندی یک بار دیگر این پیروزی را مدیون ستاره و اسطوره‌اش بود. تردید درباره آینده لیونل مسی در این ماه‌های آخر قراردادش با بارسلونا کاهش نمی‌یابد اما برنده شش توپ طلا با زدن تنها گل بازی در نیمه دوم زمینه این برد خانگی مهم را فراهم کرد.

غول کاتالان قبل از این برد در باخت مقابل یوونتوس در زمین خودی تحقیر شد- حالا تیم کومان باید در مرحله یک‌هشتم‌نهایی لیگ قهرمانان اروپا با پاری‌سن‌ژرمن روبه‌رو شود- ضمن اینکه تیم تازه صعودکرده کادیس هم قبل از آن بارسا را شکست داده بود.

بارسلونا باید به وضعیتش در لالیگا سامان دهد، این تیم با پنج امتیاز اختلاف نسبت به جایگاه آخرین سهمیه لیگ قهرمانان در رده هشتم قرار دارد. بارسا که پیش از این رئال بتیس و اوساسونا را در خانه شکست داده به دنبال چهارمین پیروزی متوالی خانگی است اما سوسیداد هم برای این بازی پرانگیزه است، تساوی یک بر یک این هفته برابر ایبار به معنای آن است که این تیم در شش بازی آخرش در رقابت‌های مختلف مساوی کرده است.

سوسیداد شاید در مهم‌ترین بازی مرحله یک شانزدهم نهایی لیگ اروپا با منچستریونایتد روبه‌رو می‌شود که از لیگ قهرمانان به این رقابت‌ها آمده است. این تیم از فصل 2016-2015 برابر بارسلونا برد نداشته.

بارسا برای بازی امشب عثمان دمبله را ندارد به همراه جرارد پیکه، آنسو فاتی و سرخی روبرتو که دچار مصدومیت شدید شده‌اند و مدت زمان قابل توجهی نمی‌توانند بازی کنند. ساموئل اومتیتی اما شرایط بازی را به دست آورده و پدری که نیم ساعت مقابل لوانته بازی کرد، شاید در این بازی در ترکیب اصلی باشد.

سوسیداد هم با مصدومیت درگیر است. آریتس الوستوندو مثل میکل اویارسابال به بازی نمی‌رسد و داوید سیلوا هم هنوز آماده بازی در ترکیب اصلی نیست.

  

لیورپول- تاتنهام، ساعت 23:30

نبرد صدرنشین‌ها

 هواداران لیگ برتر می‌توانند کریسمس را زودتر جشن بگیرند، امشب آنفیلد میزبان یک بازی مهم بین لیورپول و تاتنهام است. تاتنهام تنها به خاطر تفاضل گل بهتر نسبت به لیورپول در صدر جدول قرار گرفته اما دو تیم شباهت‌های جالبی به یکدیگر دارند.

لیورپول و تاتنهام تا اینجای فصل به هفت پیروزی، چهار تساوی و یک شکست رسیده‌اند و همچنین هر دو در چهار بازی آخرشان دو برد خانگی و دو تساوی خارج از خانه به نام خود ثبت کرده‌اند. بازی امشب همچنین بهترین خط حمله لیگ را در برابر بهترین دفاع قرار می‌دهد. با وجود اینها، لیورپول به خاطر فرم فوق‌العاده خانگی به عنوان مدعی پیروزی به این بازی می‌رود. دو پیروزی آسان برابر تیم‌های خوب لسترسیتی و ولورهمپتون در دو بازی آخر یعنی لیورپول از 32 بازی آخرش در آنفیلد 31 بازی را برده و در این دیدارها 93 گل زده است. این تیم رکورد شکست‌ناپذیری خود در آنفیلد را به 65 بازی متوالی رسانده اما با تیمی روبه‌رو می‌شود که اعتماد به نفس لازم برای شکست این رکورد را دارد. البته لیورپول مشکلات خودش را در این فصل دارد از جمله مصدومیت‌ها که ممکن است اجازه ندهد 9 بازیکن اصلی تیم در این بازی به میدان بروند. تساوی یک بر یک شنبه برابر فولام پنجمین بازی پیاپی خارج از خانه بود که لیورپول نتوانست ببرد و به این ترتیب 11 امتیاز از دست داده‌اند. فصل قبل 35 بازی طول کشید تا لیورپول 11 امتیاز از دست بدهد و در مجموع فقط 15 امتیاز را نگرفتند. آنها فصل قبل این موقع 9 امتیاز بیشتر داشتند و با 8 امتیاز اختلاف در صدر قرار گرفته بودند. تردیدی در افت آنها بعد از قهرمانی وجود ندارد اما این فصل کاملاً خاص است و با توجه به مشکل مصدومیت، یورگن کلوپ از اینکه به صورت مشترک در صدر جدول قرار گرفته‌اند، راضی است. بعد از اقتدار فصل گذشته انتظار می‌رفت لیورپول این فصل هم مدعی باشد اما هیچ‌کس توقع صدرنشینی از تیم ژوزه مورینیو نداشت. این تیم در آخرین بازی خود برابر کریستال‌پالاس یک بر یک متوقف شد اما این حس در هواداران به وجود آمده که این فصل می‌توانند بعد از 60 سال قهرمان لیگ شوند، برای این حس دلیل دارند: اسپرز تا همینجای فصل منچستریونایتد، منچسترسیتی و آرسنال را برده و امتیاز مهمی در خانه چلسی گرفته است.