رسول مجیدی
روزنامه نگار    
مردمان جنوب ترکیه صبح دوشنبه سرد زمستانی خود را با یک زلزله مهیب شروع کردند. زلزله‌ای 8/ 7 ریشتری که در نزدیکی‌های مرز ترکیه و سوریه رخ داد و در چند کشور دیگر منطقه هم حس شد.
شهر غازی عینتاب در مرکز زلزله قرار داشت. شهری که اکثر شهروندانش کرد هستند. صنعتی‌ است و البته به دلیل داشتن دانشگاهی معروف، میزبان دانشجویان بسیاری‌ است. تصاویر منتشر شده از این شهر و شهرهای کوچک اطرافش نشان از ویرانی گسترده دارد. تا لحظه تنظیم این گزارش وزارت بهداشت ترکیه اعلام کرده مجموع کشته شده‌های این زلزله در ترکیه و سوریه به بیش از 1700 نفر رسیده‌اند. بسیاری زیر آوار هستند و قطعاً این عدد بیشتر خواهد شد.
موضوع وقتی بدتر شد که چند ساعت بعد یک زلزله بزرگ دیگر هم منطقه را لرزاند. لرزشی که به هیچ عنوان یک پس لرزه ساده نبود و خودش 7/7 ریشتر قدرت داشت.
این زلزله ورزش، ورزشکاران و البته ایرانی‌های شاغل در ترکیه را هم تحت تأثیر قرار داده است. در حال حاضر چندین فوتبالیست ایرانی در ترکیه بازی می‌کنند؛ علی کریمی، مجید حسینی، محمد نادری و علی قلی‌زاده. نفر آخر لیست بامداد دوشنبه در نزدیکی‌های مرکز زلزله بود و به شدت این زمین لرزه را حس کرد. تیم قاسم‌پاشا که قلی‌زاده همین هفته پیش از لیگ بلژیک به آن پیوست روز یکشنبه برای بازی با هاتای اسپورت به جنوب ترکیه سفر کرده بود و زمان زلزله در اردو بود. او و هم‌‌تیمی‌هایش در هتلی در شهر هاتای به خواب رفته بودند که ناگهان زمین شروع به لرزش کرد و به گفته خود قلی‌زاده همه ساختمان‌های اطراف هتل با خاک یکسان شد و فقط سازه هتل به دلیل نوساز بودن سر جایش ماند. قلی‌زاده اینطور خبر سلامتی‌اش را به رسانه‌های ایرانی داده: «‌تا می‌خواهم صحبت کنم، گریه‌ام می‌گیرد. اصلاً نمی‌دانم چطور زنده ماندم. واقعاً وحشتناک بود و تجربه خیلی تلخی بود. امیدوارم خدا به مردم رحم کند. دو یا سه بار زمین لرزید و همه ما به در و دیوار خوردیم. خود من از ناحیه دنده مصدوم شدم و اصلاً نمی‌‍‎دانم چطور زنده ماندیم. خدا واقعاً به ما رحم کرد که ساختمان هتلی که در آن بودیم فرو نریخت.»
باشگاه قاسم‌پاشا به سرعت با یک هواپیمای چارتر بازیکنانش را به استانبول منتقل کرده. وسایل بازیکنان البته در هتل مانده است و شاید هیچ‌وقت به آن دسترسی نداشته باشند. قلی‌زاده که حسابی از وقوع این زلزله وحشت کرده صحبت‌هایش را اینطور ادامه داده: «حتماً ویدیوی ولکان را دیده‌اید. ما با آنها بازی داشتیم. این شهر بیشترین آسیب را در زلزله دیده است. این زلزله چیزی بود که هیچ‌کس تصورش را نمی‌کرد. همه به در و دیوار خوردیم و با زحمت خودمان را به بیرون محوطه هتل رساندیم. در حالی‌ که ساختمان‌های اطراف فرو می‌ریخت. یک چیز آخر‌الزمانی بود و من نمی‌توانم آن را با کلمات توصیف کنم.»
ویدیوی ولکان که قلی‌زاده به آن اشاره کرده همان ویدیویی است که دیروز در فضای مجازی و حتی بین ایرانی‌ها هم حسابی چرخید. ولکان دمیرل، دروازه‌بان پیشین تیم ملی ترکیه و مدیر فنی باشگاه هاتای اسپور با انتشار یک لایو اینستاگرامی با چشمانی اشکبار درخواست کمک می‌کند. او می‌گوید: «لطفاً کمک کنید. از شما می‌خواهم تا جای ممکن اقلام مورد نیاز بفرستید. التماس می‌کنم محض رضای خدا هرچه از دست‌تان برمی‌آید کمک کنید و به فریادمان برسید. اوضاع مردم اینجا به شدت بد است و نمی‌توانیم مردم را پیدا کنیم. نه تنها در انطاکیه و هاتای، بلکه در استان‌های مجاور هم خرابی‌ها بسیار زیاد است.»
البته هر چقدر اوضاع برای مهاجم تیم قاسم پاشا خوب پیش رفته برای مهاجم تیم رقیب وضعیت خوب نیست. کریستین آتسو بازیکن اسبق تیم‌هایی نظیر چلسی و مالاگا که در بازی یکشنبه با تک گلش باعث باخت تیم قلی‌زاده شد، یکی از افراد ناپدید شده زلزله ترکیه است و هنوز مشخص نیست زنده است یا نه (حداقل تا لحظه تنظیم این گزارش). آتسو سابقه حضور در تیم ملی غنا را هم دارد. او هم به تازگی به لیگ ترکیه آمده و تا سال پیش در عربستان بازی می‌کرد.
البته فقط تیم‌های هاتای اسپورت و قاسم‌پاشا تحت تأثیر این زلزله قرار نگرفته‌اند.
دیروز اعلام شد تیم جست‌وجوی ترکیه جسد بی جان ایوب ترک اصلان، دروازه‌بان تیم مالاتیا اسپور را پیدا کرده که در لیگ دسته دو ترکیه توپ می‌زد. او اولین فوتبالیست قربانی در زلزله به ترکیه به شمار می‌رود.
دیروز خبرگزاری‌های ترکیه اعلام کردند هتلی که اعضای باشگاه کاهرمان ماراش سپور در آن اقامت داشتند، تخریب شد و اعضای این باشگاه دسته سومی فوتبال ترکیه زیر آوار مانده‌اند. باشگاه دسته دومی اسکندرون‌ سپور هم با انتشار بیانیه‌ای اعلام کرده دو مربی این باشگاه زیر آوار مانده‌اند و هیچ خبری از آنها در دسترس نیست.
کشتی ترکیه هم تحت تأثیر زلزله قرار گرفته. دیروز طاها آکگل، کشتی‌گیر شناخته شده ترکیه‌ای برای کمک به زلزله‌زدگان این کشور درخواست کمک کرد و البته خبر بدی به هواداران کشتی ترکیه داد: «ساختمانی که ۳۰ تا ۴۰ کشتی‌گیر ما در آن اقامت داشتند تخریب شده است. ۳۰ تا ۴۰ کشتی‌گیر ما در باشگاه کشتی مستقر بودند. ورزشکاران ما زیر آوار هستند. ما منتظر کمک‌های فوری هستیم. خدایا کمک کن.» اشاره او به اردوی کشتی‌گیران ترکیه در شهر « قهرمان ماراش» است که  قرار بود چند روز دیگر میزبان یک تورنمنت کشتی باشد.
روز گذشته وزیر ورزش ترکیه اعلام کرد تمام سازمان‌های ورزشی این کشور و تمام مسابقات ورزشی به حالت تعلیق درآمده‌اند تا ظرفیت ورزش ترکیه در اختیار کمک به زلزله‌زدگان قرار بگیرد و به این ترتیب بازی‌های سوپر‌لیگ هم تعطیل خواهند شد. حجم تلفات انسانی و غیر انسانی در ترکیه بابت زلزله روز گذشته آنقدر زیاد است که بعید به نظر می‌رسد تا چند هفته آینده این کشور بتواند به شرایط عادی برگردد. احتمالاً ملی‌پوشان ایرانی هم از فرصت تعطیلی لیگ ترکیه استفاده خواهند کرد و به ایران خواهند آمد.
 

فرزاد بیگی
روزنامه نگار    
 اگر قبل از افتضاح شکست «سه به هیچ» برابر «وولور همپتون» تردیدی وجود داشت؛ حالا این اطمینان وجود دارد که لیورپول در بحران است. یک بحران تمام و کمال همراه با سرشکستگی. اوضاع سرخ‌ها از 2015 به این سو بد نبوده است. بخصوص وقتی که «یورگن کلوپ» به آنفیلد آمد و تردیدها را از بین برد. او یک بار تیم را از بحران خارج کرده است. بنابراین ممکن است دوباره بتواند این کار را انجام دهد. با این حال از احوالات سرمربی چنین به نظر می‌رسد که او ابتدا باید خودش را متقاعد کند.

«کلوپ» در پایان بازی؛ افسرده و ناامید بود؛ درست مثل تیمش که از «وولوز»، «برایتون» و «برنتفورد» شکست خورده است. این نخستین بار در بیش از یک دهه اخیر است که «لیورپول» در سه بازی متوالی خارج از خانه بازنده می‌شود؛ «برنتفورد» بد، «برایتون» افتضاح و «وولوز» فاجعه بار بود.  از زمان اولین شکست (کمی بیش از یک ماه پیش) به این سو «کلوپ» و هواداران منتظر واکنش بازیکنان خودی بوده‌اند. اما آنها هر بار با سورپرایز ناامید‌کننده جدیدی مواجه شدند. البته که سرخ‌ها بهانه‌های خودشان را دارند. مصدومیت‌ها به‌شدت به تیم ضربه زده است. «کلوپ» انتخاب اولش برای زوج دفاع میانی را در اختیار ندارد. هرچند هم «ویرجیل فن دایک» و هم «ابراهیما کوناته» در «برنتفورد» حضور داشتند و در رخ دادن آن شکست مقصر بودند. البته که «فن دایک» در بدترین روزش هم بهتر از آنچه «جوئل ماتیپ» و «جو گومز» در «مولینوکس» ارائه کردند، خواهد بود. «ماتیپ» با فرمی اسفناک به استقبال «وولوز» رفت و گل به خودی دقایق نخستین او لیورپول را از رقیب عقب انداخت. هرچند شیوه عبور توپ از «آلیسون» برای هر مدافعی ناخوشایند و ناامید‌کننده است؛ اما «ماتیپ» و سایر هم‌تیمی‌هایش نمی‌توانند صاحب توپ شدن «هوانگ هی» و حرکت او در حفره موجود در نیم‌فضای سمت چپ دفاع را یک بدشانسی قلمداد کنند. در صحنه گل سوم نیز «گومز» که تا زمین حریف پیشروی کرده بود، هم توپ را لو داد و هم هرگز نتوانست برای پوشش خط دفاع در برابر «کات بک» ترائوره روی نقطه پنالتی حاضر باشد. وقتی «نوس» بدون مزاحم گل سوم و تیر خلاص را شلیک کرد، هواداران حق داشتند برای «کلوپ» کری بخوانند. آنها با فریاد «صبح فردا اخراج خواهی شد» از خجالت «آقای معمولی» درآمدند. «کلوپ» تیمش را منفعل خطاب کرد که توصیف مناسبی برای آنهاست هرچند «سر به هوا» نیز مناسب به نظر می‌رسد. سرمربی می‌تواند به تعداد زیاد بازی‌های فصل گذشته، مصدومان پر تعداد و کلیدی و همچنین فرصت‌های از دست رفته مهاجمان اشاره کند. او حتی می‌تواند گل سوم «وولوز» را ناعادلانه و برخلاف جریان بازی بداند. اما تغییر طعنه‌آمیز نتیجه بازی از «سه به هیچ» به «دو به هیچ» در توئیت باشگاه پیروز تنها داغ شکست را سنگین‌تر کرده است. در نهایت یادآوری محدودیت‌ها کمکی به حل بن‌بست به‌وجود آمده نمی‌کند و تنها بر حجم و دامنه مشکلات موجود خواهد افزود. در آنفیلد مقصران در حد سطحی وجود دارند. جیب‌های بسته مالکان و سرمایه‌گذاران سبب کمبود منابع مالی شده است. البته این مضیقه مالی به اندازه‌ای نیست که آنها از خرید یک مهاجم گرانقیمت (داروین نونیز) منصرف شوند. این در حالی است که استخدام یک هافبک در اولویت بیشتری قرار داشت. احتمالاً آنها برای این پست با ارزیابی اشتباه در جاه‌طلبی‌های «جود بلینگام»، منتظر ستاره جوان انگلیسی باقی مانده بودند. بازیکنان فعلی بویژه ستاره‌ها و بازیکنان اسم و رسم‌دار باشگاه به طرز فاجعه باری افت کرده‌اند. در مرتبه بعدی موضوع «کلوپ» مطرح است. مربی بارها درباره ارجحیت تمرینات مناسب بر پنجره‌های نقل و انتقالاتی و خرید بازیکن سخن گفته است. با این حال تدابیر او و کادر فنی‌اش نه از نظر ذهنی؛ نه فیزیکی و نه تاکتیکی کارساز نیستند. اگرچه کلوپ اعتراف کرد که «من هیچ توضیحی ندارم» با این حال مسئولیت کامل عبور از این آشفتگی بر عهده اوست؛ اگر اساساً هنوز اراده‌ای در ذهن «آقای معمولی» برای این کار باقی مانده باشد.

اخراج مربی دروازه‌بان‌های بایرن مونیخ حسابی جنجالی شده است. نویر با انجام یک مصاحبه جنجالی این تصمیم باشگاه بایرن مونیخ را زیر سؤال برد و حالا پیشکسوتان بایرن به او حمله می‌کنند. دیروز لوتار ماتئوس هم به جمع منتقدان مانوئل نویر پیوست.
او در انتقاد از نویر گفت: «مگر کسی مرده یا بچه‌ای در بستر بیماری است؟ یک مربی از بایرن جدا شده که ارتباط نزدیکی با نویر داشت؛ همین. من هم زمانی که برای بایرن بازی می‌کردم، دوست داشتم زمان بیشتری با اودو لاتک، یوپ هاینکس یا اوتمار هیتسفیلد کار می‌کردم.»
ماتئوس ادامه داد: «نویر را درک نمی‌کنم. او با سهل‌انگاری اسکی کرد و پایش شکست. الان هم که علیه باشگاه مصاحبه کرده است و این اصلاً از طرف یک کاپیتان قابل ‌قبول نیست. همه بازیکنان باید تابع تصمیمات باشگاه باشند. او نمی‌داند کاپیتان تیم است و این مصاحبه‌ها به سود باشگاه نیست؟»