فرخ حسابی
روزنامه نگار
ریکاردو ساپینتو در این فصل از رقابت‌های لیگ برتر فوتبال ایران تبدیل به چهره‌ای شده که بیش از آنکه با قابلیت‌های فنی شناخته شود بابت رفتارهای جنجالی و حاشیه‌سازی‌هایش به یاد آورده می‌شود. مربی پرتغالی در حالی برای هدایت استقلال انتخاب شد که این تیم با پشت سر گذاشتن یک فصل استثنایی، موفق شده بود بدون حتی یک باخت به قهرمانی لیگ برتر ایران برسد. ساپینتو اما در حفظ و تکرار این روند کاملاً ناکام نشان داده و هر از چندی با راه انداختن جنجال داخل و خارج از زمین یا حمله به داوران و مدیران باشگاه خودی به‌دنبال دور کردن اذهان عمومی از خودش است. این البته برای اولین بار نیست که مربیان پرتغالی چنین رفتارهایی در فوتبال ایران از خود نشان می‌دهند. پیش از این مربیانی نظیر مانوئل ژوزه و تونی اولیویرا با جنجال‌های فراوانی که در فوتبال ایران به وجود آوردند نام خود را سر زبان‌ها انداختند. در رأس همه مربیان جنجالی پرتغالی هم البته کارلوس کی‌روش سرمربی سابق تیم ملی قرار دارد که بویژه در سال‌های آخر حضورش از جمله پس از جام جهانی 2018 به جز جنجال‌سازی و ارائه رفتارهای عجیب و دور از منطق کار دیگری انجام نمی‌داد و در نهایت ضربه آن را نیز در جام ملت‌های آسیا 2019 با شکست تحقیرآمیز مقابل ژاپن به فوتبال ایران زد. حالا ساپینتو هم که در زمان بازیگری شاگرد کی‌روش هم بوده با همان روحیات در فوتبال ایران به‌دنبال نقش آفرینی است اما بدشانسی او این است که در زمانی وارد فوتبال ایران شده که دست مربیان پرتغالی از این نظر رو شده و دیگر حاشیه‌سازی و دعوا با این و آن راه انداختن برای کسی جذابیت ندارد، نه مدیران، نه طرفداران و نه رسانه‌ها.
 

آیسان سعیدی
روزنامه نگار
استقلال این فصل یک تیم عصبانی است. تیمی که تمامی اجزای آن از روی نیمکت گرفته تا درون زمین عصبانی هستند و این عصبانیت بدل به یک اپیدمی در این تیم شده که به آبی‌ها لطمه می‌زند.
سر الکس فرگوسن کبیر می‌گوید: «هر تیمی شبیه به مربی‌اش می‌شود.» و استقلال دقیقاً تبلور همین جمله کلیدی فرگی است؛ یک تیم عصبی و ناآرام درست شبیه مربی‌اش.
ساپینتو را به عنوان یک مربی تندخو می‌شناسیم. مردی که هر کجا بوده جنجال به پا کرده و با همه درگیر شده. او از دوران بازیگری‌اش این خلق و خو را داشت و حالا که به مربیگری شیفت کرده، این خلق و خو را به شکل اگزجره بروز می‌دهد. او لب خط یک مرد ناآرام است که 90 دقیقه تمام در حال عصیان و درگیری است؛ درگیر با داور، درگیر با دستیاران، درگیر با بازیکنان حریف و خودی و حتی درگیر با خود!
سرمربی استقلال یک لحظه آرام و قرار ندارد و همین خود درگیری و بی‌قراری را به تیمش منتقل کرده. آنچه تمرکز را از تیمش گرفته. اینکه مدافع استقلال در ثانیه‌های تلف شده بازی 6 امتیازی برابر حریف روی یک صحنه عادی پنالتی می‌دهد، نتیجه همین نداشتن تمرکز است. سرمربی استقلال با رفتارهای خود این تمرکز و آرامش را از تیمش گرفته و استرس و عصبانیت را به تیمش منتقل کرده.

ساپینتو، سیاوش یزدانی را به جرم اشتباه مرگبار در ثانیه‌های پایانی برابر سپاهان اخراج کرده. به گمان ساپینتو یزدانی با این اشتباه شکست تیمش را رقم زده و متهم اصلی این باخت تلخ است. از منظر فنی شاید دیدگاه مربی استقلال درست باشد اما رفتار او در قبال این اشتباه ناشیانه و عجیب است. فوتبال بازی اشتباهات است و هر بازیکنی در طول بازی اشتباه می‌کند و گاه این اشتباهات ویرانگر و مرگبار هستند. اساساً در فوتبال تا اشتباهی رخ ندهد، گلی نمی‌روید، پس در بازی اشتباهات اینکه یک متهم را سینه دیوار بگذاری و همه کاسه کوزه‌ها را سر او بشکنی، یک رفتار آماتورگونه است که در هیچ دادگاهی خریدار ندارد. مگر آنکه ساپینتو به این نتیجه رسیده باشد که یزدانی عامدانه اشتباه کرده و تیمش را به سقوط کشانده. در این صورت داستان فرق می‌کند اما اینکه در چنین بازی بزرگی و در چنین شرایط حساسی یک مدافع بخواهد چنین تصمیمی بگیرد، دور از ذهن می‌نماید. البته که سبقه سیاوش یزدانی و عصیانگری‌های گاه و بیگاه او هنوز از یادها نرفته و ظن به او را افزایش می‌دهد اما آنچه در بازی با سپاهان اتفاق افتاد، به نظر بیشتر نتیجه همان عدم تمرکز و استرس و عصبانیتی در استقلال بود که از رفتارهای سرمربی استقلال منبعث می‌شود.

بازی با ملوان یکی از نوستالژیک‌های فوتبال ایران است. نبردی به قدمت یک تاریخ. دو تیمی که ریشه در فوتبال ایران دارند. دو تیمی که از شناسنامه‌های فوتبال ایران محسوب می‌شوند که تقابل این دو تیم جزو کلاسیک‌های فوتبال ایران محسوب می‌شود. ستاره‌های تاریخ این دو تیم همیشه جزو فانتزی‌های این بازی بزرگ محسوب می‌شوند؛ آنچه در این بازی کمتر نشانی از آن می‌بینیم. بازی امروز البته با گذشته‌های نه چندان دور تفاوت دارد. ملوان بعد از سال‌ها دوری از سطح اول فوتبال و گذراندن دوران عسر و حرج دوباره به همانجایی بازگشته که به آن تعلق داشته. با این حال از آن قوی سپید بلند پرواز همیشه فاصله بعیدی گرفته. تیمی که از ابتدای فصل فانوس به دست گرفته و برای فرار از سقوط و بقا می‌جنگد. ملوان با این شرایط نباید لقمه گلوگیری برای استقلال باشد اما وقتی به استقلال می‌نگریم و شرایط این تیم را بررسی می‌کنیم، کار سخت می‌شود. آبی‌ها در یک بحران خاموش گیر افتاده‌اند و ساپینتو زیر تیغ قرار گرفته. بعد از شکست تلخ هفته گذشته برابر سپاهان سرمربی پرتغالی بیش از پیش زیر فشار قرار گرفته و واکنش او به این فشار اخراج مدافع تیمش بوده. از همین رو در این شرایط یک تیم ته جدولی می‌تواند برای استقلال آنارشی زده امروز یک لقمه گلوگیر باشد. از همین رو بازی ملوان برابر استقلال را باید یکی از بازی‌های مهم هفته دانست. نبردی که می‌تواند سرنوشت ساپینتو را در این بازی تغییر دهد.




 

ایمان گودرزی
روزنامه نگار
لیگ بیست و دوم در حالی شروع شد که کاملاً مشخص بود سایر تیم‌های ثروتمند لیگ از قهرمانی‌های استقلال و پرسپولیس خسته شده‌اند. یکی از تیم‌هایی که با برنامه پا به مسابقات گذاشت سپاهان بود، زردپوشان که 7 سال است رنگ جام لیگ برتر را ندیده‌اند با به خدمت گرفتن ژوزه مورایس و خرید ستاره‌های گرانقیمت، در نقل و انتقالات پیش از شروع فصل نشان دادند که این تو بمیری از آن تو بمیری‌ها نیست.
با دمیده شدن در سوت آغاز لیگ بیست و دوم شاگردان مورایس لیگ را به بهترین شکل ممکن مقابل مدافع عنوان قهرمانی آغاز کردند و برد دو صفر مقابل استقلال گویای عزم جزم سپاهان برای رسیدن به قهرمانی بود. زردپوشان در هفته‌های اول عملکرد بسیار خوبی از خود به جای گذاشتند اما در میانه راه دچار افت و خیزهای زیادی شدند. تعطیلات جام جهانی بهترین فرصت برای مورایس و شاگردانش بود تا بار دیگر بتوانند آمادگی خود را بازیابی کنند، این اتفاق تا حدودی برای سپاهانی‌ها رخ داد و از 5 بازی آخر خود موفق شدند 3 بازی را با امتیاز کامل از زمین خارج شوند و یک مساوی و یک باخت را نیز داشته باشند.
برد دوباره مقابل استقلال با شروع نیم فصل دوم نشان داد که اصفهانی‌ها به این راحتی نمی‌خواهند از کورس قهرمانی پا پس بکشند و آنها حالا با 5 امتیاز کمتر پشت سر پرسپولیس قرار دارند. از سوی دیگر گوی حریف سپاهان در مرحله یک‌هشتم نهایی جام حذفی نیز به‌نام پرسپولیس در آمده و حالا مورایس برای اینکه بتواند جامی را در دست بگیرد، قطعاً باید پرسپولیس را از میان بر دارد، یا در حذفی و یا در لیگ.

 

ستار همدانی
کاپیتان و مربی سابق استقلال
شرایط فنی استقلال در این فصل کاملاً پرنوسان بوده. آنها با این روند بازی فرصت‌ها را یکی پس از دیگری از دست می‌دهند و از صدر جدول فاصله می‌گیرند. استقلال تا مالکانه بازی نکند، توپ در تصاحب هافبک‌هایش نباشد و گردش توپ نداشته باشد نمی‌تواند موقعیت گل داشته باشد. اگر تیمی گردش توپ داشته باشد می‌تواند خلق موقعیت کند. متأسفانه استقلال نمی‌تواند آن‌طور که باید و شاید توپ را در اختیار خودش داشته باشد. خط هافبک باید مالک توپ باشد. آنقدر بازی را عوض کند و پاس بدهند تا روزنه‌ای پیدا شود. این مشکل را از اول فصل می‌گویم؛ استقلال فاقد یک هافبک خلاق و بازیگردان است؛ بازیکنی مانند ریکاردو آلوز تراکتور. متأسفانه این فصل برخی بازیکنان این تیم کیفیت مورد انتظار هواداران را نشان نداده‌اند. به طور کلی تیم استقلال عصبی شده و این اتفاق هم از کادر فنی نشأت می‌گیرد. وقتی کادر فنی آن تنش‌ها و ناآرامی‌ها را روی نیمکت دارد، روی تمرکز بازیکنان تأثیرگذار است. این شیوه مربیگری واقعاً در ‌شأن باشگاه بزرگی مثل استقلال نیست. این مسأله باعث می‌شود اتحاد و وحدت تیمی از دست برود. به‌عنوان مثال؛ صالح حردانی یکی از بازیکنان مؤدب و بااخلاق فوتبال ما است اما عصبی شده و تمرکز لازم را ندارد.
حتی کادر فنی استقلال نیز درگیر عصبانیت شده. جز ساپینتو سایر اعضای کادر فنی استقلال نیز روی نیمکت آرامش ندارند به طوری که مقابل سپاهان بهزاد غلامپور برای دومین بار پیاپی با کارت قرمز مستقیم اخراج شد. بهزاد غلامپور یکی از بهترین و بااخلاق‌ترین فوتبالیست‌های کشور ما بود. در مربیگری هم همین‌طور است. چندین سال است مربیگری می‌کند، چه زمانی دیده بودیم او اخراج شود؟ روی نیمکت استقلال 4 نفر حضور دارند تا فقط ساپینتو را بگیرند! چرا این‌طور است؟ در خانه‌ای اگر پدر عصبی شود، فرزندان او هم عصبی می‌شوند. همه به نفر اول نگاه می‌کنند.
ساپینتو باید روی نیمکت آرامش درونی و تمرکز لازم را داشته باشد تا دیگران از او جلوتر نزنند.
استقلال تمرکز سال قبل را ندارد. سال گذشته شرح وظایف در ساختار استقلال شکل گرفته بود. هر کسی از مدیریت، بازیکنان و کادرفنی، کار خودش را می‌کرد اما امسال هرج و مرج شده و تیم به هم ریخته. لازم است که استقلال هرچه زودتر اتحاد و همبستگی خودش را به دست بیاورد. در غیر این صورت واقعاً آسیب‌پذیر خواهد بود.
 

امیررضا همایون
روزنامه نگار
طبق برنامه از پیش تعیین‌شده استقلال باید در هفته هفدهم بیست و دومین دوره لیگ برتر فوتبال ایران به مصاف ملوان برود، مسابقه‌ای که تاریخچه طولانی‌ای در فوتبال ایران دارد و برگزاری آن به چند سال گذشته معطوف نمی‌شود و سبقه زیادی دارد. مصاف روز پنجشنبه این دو تیم در ورزشگاه آزادی اما تفاوت اساسی با بازی‌های قبلی دارد.
ملوان در فصل جدید مسابقات برای اولین بار پس از چند فصل بار دیگر به بالاترین سطح مسابقات باشگاهی فوتبال ایران صعود کرده و با فانوسی در دست، در تلاش برای حفظ سهمیه خودش در این مسابقات برای فصل آینده است. مهم‌ترین مشکل ملوان که می‌تواند برای این تیم در مصاف با استقلال برای آنها دردسرساز شود، مشکلات مدیریتی و قهر پژمان نوری مدیرعامل این تیم در آستانه مصاف قوهای سپید مقابل استقلال است.
در مقابل آبی‌های پایتخت هم در چند هفته اخیر مسابقات لیگ برتر نتایج خوبی نگرفته‌اند. همین سبب شده زمزمه‌های برکناری ساپینتو از گوشه و کنار شهر به گوش برسد. از همین رو استقلال برای جبران ناکامی‌های گذشته به مصاف ملوان خواهد رفت؛ آنچه کار مازیار زارع و شاگردانش برای ادامه دادن روند روبه‌رشدشان را سخت می‌کند.
این بازی برای فوتبال ایران یک نوستالژی خالص است؛ یک نوستال جذاب که خاطرات خوش مصاف‌های این دو تیم در دهه‌های گذشته را زنده می‌کند.