علی‌رغم نمایش درخشان ساکا در جام جهانی، سه شیرها با نتیجه 2-1 در مرحله یک چهارم مقابل فرانسه شکست خوردند. مسوت اوزیل بازیکن سابق آرسنال در توئیتی به تمجید از این بازیکن پرداخت و گفت: «تیم انگلیس نباید شرمنده باشد. شما عملکرد قوی مقابل قهرمان فعلی جهان و دفاع خوبی در برابر امباپه داشتید اما فرانسه مثل همیشه تأثیر خودش را گذاشت. بازی عالی از برادرم ساکا را دیدم، آینده متعلق به تو است.»

مودریچ که باید همراه با یارانش در نیمه نهایی به مصاف آرژانتین بروند در گفت‌و‌گو با ال‌چرینگیتو گفت: «می‌توان گفت ما همان دی‌ان‌ای رئال‌مادرید را داریم زیرا همیشه تا پایان ادامه می‌دهیم و هرگز تسلیم نمی‌شویم. مسی بازیکن بزرگی است اما تقابل ما با یک بازیکن نیست و با کل تیم آرژانتین خواهد بود. آماده‌ایم و با تمام تلاش بازی خواهیم کرد که امیدوارم این تلاش برای حضور در فینال کافی باشد.»

در حالی که انگلیس در مرحله یک چهارم نهایی از جام جهانی حذف شد دلایل زیادی برای افتخار به آنها در این رقابت‌ها وجود دارد. بویژه، رشفورد که با سه گل زده این رقابت‌ها را ترک کرد می‌تواند از نمایش خود در قطر راضی باشد. تن‌هاخ سرمربی او در منچستر در مصاحبه‌ای گفت: «او شبیه به امباپه است. زمانی که مارکوس در موقعیت گل قرار می‌گیرد عملکرد فوق‌العاده‌ای از خود به جای می‌گذارد.»

نیمار پس از حذف در مرحله یک چهارم نهایی، پیام‌های خود با هم‌تیمی‌هایش را به صورت عمومی منتشر کرد.
ستاره پاری‌ سن ژرمن در بازی یک چهارم مقابل کرواسی گل دقیقه 105 را به ثمر رساند تا برزیلی‌ها در وقت اضافه روز جمعه پیش بیفتند، اما گل دیرهنگام برونو پتکوویچ باعث شد تا بازی به ضربات پنالتی کشیده شود. برزیل پس از اینکه رودریگو و مارکینیوش پنالتی خود را از دست دادند از رقابت‌های جام جهانی کنار رفت.
پس از خروج از جام جهانی، نیمار در اینستاگرام پیام‌هایی را که برای مارکینیوش و رودریگو ارسال کرده بود به اشتراک گذاشت تا از هر دو دلجویی کند و مانع نا‌امیدی آنها شود.
 
پیام‌های نیمار و مارکینیوش:
نیمار: «حالت چطوره؟ از کنار این اتفاق می‌گذرم تا بهت بگویم طرفدارت هستم. یک پنالتی نظرم را در مورد تو تغییر نمی‌دهد. همیشه در کنارت هستم و می‌دانی دوستت دارم.»
مارکینیوش: «چه خبر برادر؟ کم کم بهتر می‌شوم، فقط نیاز به زمان است. شما چطورید؟ ممنون از پیامی که به من دادی و به فکر من هستی. دوست نداشتم وضعیت اینطور پیش برود، این اتفاق مانعی برای رسیدن تو به رؤیایت شد!‌ اما باید به راه خود ادامه دهیم، قوی باشیم، اجازه دهیم زمان بگذرد و ببینیم فوتبال چه چیزی را در آینده برای ما رقم خواهد زد.»
 نیمار: «با این نظر موافقم، بگذار زمان بگذرد... من بیشتر از هر کسی می‌دانم که گذر زمان همه چیز را درست خواهد کرد، چه لحظه‌های خوب و چه بد... قوی بمان، از لحظاتی که در کنار خانواده‌ات هستی لذت ببر و فراموش نکن علاوه بر هم‌تیمی، دوست تو نیز هستم. دوستت دارم و با هم راه خود را ادامه می‌دهیم.»
مارکینیوش: «درسته برادر، فقط ما می‌دانیم که چقدر تلاش کرده‌ایم تا به اینجا رسیده‌ایم و در این روزها چه چیزی را پشت سر می‌گذاریم. به همین دلیل است که خیلی دردناک است و فشار زیادی روی ما است. تو فوق‌العاده‌ای، واقعاً! من طرفدار تو هستم، متشکرم، تو هم خوب باش، ما در نبردهای بعدی به هم نیاز خواهیم داشت، خیلی دوستت
دارم.»

پیام‌های نیمار و رودریگو:
نیمار: «برادر من! اینجا هستم تا به تو بگویم که فوق‌العاده‌ای... این باعث افتخار من است که می‌شنوم الگوی تو هستم و می‌توانم بخشی از دوران حرفه‌ای تو باشم. می‌بینم روزی را که تو تبدیل به یکی از بهترین بازیکنان تاریخ برزیل می‌شوی. من قبلاً در حرفه‌ام چیزهای زیادی از دست داده‌ام و با همه آنها درس جدیدی یاد گرفته‌ام. اما هرگز تسلیم نشدم، همیشه سعی کردم از هر نظر بهتر باشم و پیشرفت کنم. مثل تو، علاوه بر بازیکن خوبی که هستی یک انسان خوب با قلبی مهربان نیز هستی، قوی بمان، این انتقادات تو را قوی‌تر می‌کند و روزی این جمله که به تو گفتم «در نهایت با برزیل یک جام می‌بری» را به یاد خواهی آورد. برایت بیشترین موفقیت را در دنیا آرزو می‌کنم، این روزها از حواشی جدا شو، استراحت کن و با تمام قوا برگرد! ما با هم هستیم.»
رودریگو: «مرسی الگوی من، از ته قلبم از شما تشکر می‌کنم. برای همه چیز و برای به تأخیر انداختن رؤیایت متأسفم، امیدوارم با هم ادامه دهیم و با هم برنده شویم، با هم می‌مانیم و از تو برای این همه محبت سپاسگزارم.»

جام جهانی قطر با توجه به متفاوت بودنش از نظر زمان برگزاری و تداخل آن با لیگ‌های باشگاهی، هم از نظر فیزیکی و هم از نظر روانی فشارهای زیادی را به بازیکنان تحمیل کرد. جام یکشنبه هفته آینده به پایان می‌رسد اما درست یک هفته بعد از آن، مسابقات باشگاهی از سر گرفته می‌شود. با این فاصله زمانی اندک میان دو تورنمنتی که سنگین‌ترین مسابقات فوتبالی در رده ملی و باشگاهی هستند، چالشی غیرمعمول در انتظار ستارگان شاغل در لیگ جزیره است.
 خستگی بازی‌های فشرده 4 روز در میان از یک سو و ذهن‌های پریشان از فکر کردن به فرصت‌های از دست رفته از سوی دیگر، ملی‌پوشان شاغل در لیگ برتر را در حالی به تیم‌های باشگاهی‌شان برمی‌گرداند که مشخص نیست آیا آنها آماده پذیرش فشاری مضاعف هستند یا نه.
البته برخی هم معتقد و در واقع امیدوارند ارتقای موقعیت بازیکنان به واسطه عملکردشان در جام جهانی، آنها را با روحیه‌ای بالا به فوتبال باشگاهی برگرداند. در هر حال زمان زیادی برای توقف و تأمل وجود ندارد. بین شکست انگلیس در ضربات پنالتی مقابل ایتالیا در فینال یورو 2020 و شروع فصل لیگ برتر سی‌ و ‌سه شب فاصله بود و حتی بعد از آن هم خاطره تلخ ناکامی خانگی از یاد ملی‌پوشان انگلیسی پاک نشده بود. حالا که تنها دو هفته بین حذف سه‌شیر از جام جهانی و بازی‌های باکسینگ دی (روز بعد از کریسمس) فاصله است.
هری کین کاپیتان تیم ملی انگلیس، در یک ماه پیش رو سه بار باید تاتنهام را در بازی‌های خارج از خانه مقابل رقبای لندنی همراهی کند و بعد از آن باید برابر منچسترسیتی و آرسنال به میدان برود. انتظار مدیران تیم و هواداران این است که بازیکنان فوراً دوباره روی مأموریت باشگاهی تمرکز کنند اما با انرژی جسمی و روانی که از بازیکنان گرفته شده، آیا این انتظار واقع‌بینانه است؟
جام جهانی اهمیت فوق‌العاده‌ای در تقویم فوتبال دارد. بحث وطن‌پرستی در میان است و ارزش مضاعف به خاطر تناوب پایین؛ آنقدر که بازیکنان زمانی که مصدومیت آنها را از حضور در این تورنمنت محروم می‌کند اشک می‌ریزند. خب در قیاس با چنین تورنمنتی، رقابت باشگاهی رنگ می‌بازد. به هر حال فوتبال باشگاهی هر روز هست اما جام جهانی هر 4 سال یک بار.
 آرسن ونگر، سرمربی سابق آرسنال یک بار پس از قهرمانی شیلی در کوپا‌ آمه‌ریکا، اعتراف کرد که در برگرداندن الکسیس سانچس به ترکیب توپچی‌ها عجله کرده است. او گفت: «هر بازیکنی که یک جام بزرگ را با تیم ملی کسب کرده است، مدتی طول می‌کشد تا به بهترین شکل خود بازگردد.»
سانچس پس از بازگشت از کوپا آمه‌ریکا در 8 بازی موفق به گلزنی نشد آن هم در حالی که اولین شروع او برای آرسنال 43 روز پس از قهرمانی کشورش در امریکای جنوبی بود. از زمان خارج شدن انگلیس از جام جهانی 43 روز جلو بروید و خواهید دید که در این مدت برخی از تیم‌های لیگ برتری باید 7 بازی انجام دهند. این اما پایان ماجرا نیست. هنوز بسیاری از بازیکنان لیگ برتری با تیم‌هایشان در قطر هستند؛ لیساندرو مارتینس، کریستین رومرو، خولیان آلوارس، امیلیانو مارتینس و الکسیس مک آلیستر، در تیم آرژانتین، ستاره‌های فرانسه، کروات و مراکشی شاغل در لیگ برتر را هم فراموش نکنید. برای این بازیکنان در ادامه جام هر اتفاقی که بیفتد، جسم و روح آنها را تا مدت‌ها درگیر خواهد کرد. متئو کواچیچ از چلسی و ایوان پریشیچ از تاتنهام پیش از این در دو بازی طاقت‌فرسای کروات‌ها در جام جهانی این تیم را تا پایان وقت‌های اضافه مقابل ژاپن و برزیل همراهی کرده‌اند. اگر رافائل واران در بازی نیمه نهایی فرانسه مقابل مراکش از ابتدا به میدان برود، پنجمین حضور متوالی‌اش در ترکیب اصلی خروس‌ها طی 19 روز گذشته را تجربه خواهد کرد کاری که هنوز در منچستریونایتد انجام نداده است. بهترین طراح‌ها در طول سال، سعی می‌کنند اطمینان حاصل کنند که در مهم‌ترین مقطع فصل در اوج هستند که معمولاً این مقطع در اواخر فصل است. امسال اما جام جهانی برنامه فوتبال باشگاهی را تغییر داده است و بازیکنان خودشان را با این برنامه وفق داده‌اند و در این میان بدا به حال آن باشگاه‌هایی که ملی‌پوشان‌شان علاوه بر خستگی جسمی، به خاطر ناکامی در تحقق اهداف ملی، ضربه روحی هم دریافت کرده‌اند.

دیلی بلیند فکر می‌کرد که می‌داند چه چیزی در انتظارش است و یک قدم پشت سر ناهول مولینا بود. ویرجیل فن‌دایک تنها به این دلیل که وزن خود را روی پای اشتباهی گذاشت و می‌خواست حرکتی مشابه مسی انجام دهد مقصر بود. مسی هرگز نگاه نکرد اما غریزه‌اش به او گفت که حریفش را فریب دهد. پاس داده شد. هلند بازی خورد. برد آرژانتین در یک چهارم نهایی پر از درام، تنش، وحشت و خشم بود. در پایان هم این تیم به دو مهار پنالتی از امیلیانو مارتینس و ضربه موفق نهایی از لائوتارو مارتینس نیاز داشت تا کار حریف اروپایی را یکسره کند. روی سکو‌ها هم چنان حمایت گسترده‌ای از آلبی‌سلسته صورت گرفت که غیرقابل محاسبه است. اما قبل از همه اینها لحظه‌ای خلق شد و گلی به ثمر رسید که به ما نشان داد چرا آرژانتین می‌تواند قهرمان جام جهانی شود. بین یک نابغه و 10 مردی که به نظر می‌رسد حاضرند هر کاری برای کمک به او انجام دهند، رابطه‌ای ساده وجود دارد.
مسی هنوز هم می‌تواند طوری که از عهده هیچ بازیکنی برنمی‌آید سرنوشت بازی‌ها را عوض کند، اما در 35 سالگی دامنه حرکت او اکنون کوچک‌تر شده است. بیش از نیمی از وقت او در زمین بازی صرف قدم زدن می‌شود. الان دیگر آن ضرب‌المثل قدیمی که می‌گفت تیم پر از مسی شکست‌ناپذیر خواهد بود درست نیست. تیم او به دونده‌های زیاد نیاز دارد و الان به نظر می‌رسد که آنها را دارد.
مولینا با این باور که مسی او را پیدا خواهد کرد اما می‌دانست که ممکن است نتواند این کار را انجام داد، می‌دوید. مارکوس آکونیا هم همینطور. وقتی آنها دیگر نمی‌توانستند بدوند، با دو نفر دیگر که مایل به انجام همین کار بودند جایگزین شدند. آرژانتین سعی کرد پشت سر مسی نظم و انسجامش را حفظ کند و جلوی او هم بازیکنانی را قرار دهد که هر لحظه آماده استفاده از پاس‌های ویرانگر کاپیتان نابغه باشند. خولیان آلوارس پرشور و شوق یکی از آنها بود.
این جام جهانی شبیه همان جام جهانی است که نام دیه‌گو مارادونا را جاودانه کرد. مارادونا در جام جهانی 1982 با قهرمانان چهار سال قبل، ماریو کمپس و دانیل پاسارلا بازی کرد. او در سال 1990 هم هم‌تیمی مانند کلودیو کانیجیا داشت و گابریل باتیستوتا هم سال 1994 به آنها پیوست. مارادونا اما جام را با هیچ کدام از آنها نبرد. او این کار را در کنار یک گروه کم‌ستاره‌تر اما عملگراتر از بازیکنان انجام داد که همدل و متحد بودند. آن تیم هم درست مانند آرژانتین فعلی لیونل اسکالونی، با سیستم 2-5-3بازی می‌کرد.
همه از اینکه مارادونا یک‌تنه آرژانتین را قهرمان جام جهانی کرد حرف می‌زنند اما او به دیگران نیاز داشت. این دوندگی خورخه بوروچاگا بود که آلمان غربی را از پا درآورد. اکنون در سال 2022 هم همین‌طور است. آرژانتین به 11 مسی نیاز ندارد. آنها فقط به یکی نیاز دارند به علاوه ده کارگر مشتاق در اطراف او. ده مردی که آماده‌اند کارهای خود را انجام دهند، سخت‌تر و باهوش‌تر از بازیکنان حریف می‌دوند، در حالی که می‌دانند در تیم‌شان جواهری دارند که دیگران ندارند.