جام جهانی قطر با توجه به متفاوت بودنش از نظر زمان برگزاری و تداخل آن با لیگ‌های باشگاهی، هم از نظر فیزیکی و هم از نظر روانی فشارهای زیادی را به بازیکنان تحمیل کرد. جام یکشنبه هفته آینده به پایان می‌رسد اما درست یک هفته بعد از آن، مسابقات باشگاهی از سر گرفته می‌شود. با این فاصله زمانی اندک میان دو تورنمنتی که سنگین‌ترین مسابقات فوتبالی در رده ملی و باشگاهی هستند، چالشی غیرمعمول در انتظار ستارگان شاغل در لیگ جزیره است.
خستگی بازی‌های فشرده 4 روز در میان از یک سو و ذهن‌های پریشان از فکر کردن به فرصت‌های از دست رفته از سوی دیگر، ملی‌پوشان شاغل در لیگ برتر را در حالی به تیم‌های باشگاهی‌شان برمی‌گرداند که مشخص نیست آیا آنها آماده پذیرش فشاری مضاعف هستند یا نه.
البته برخی هم معتقد و در واقع امیدوارند ارتقای موقعیت بازیکنان به واسطه عملکردشان در جام جهانی، آنها را با روحیه‌ای بالا به فوتبال باشگاهی برگرداند. در هر حال زمان زیادی برای توقف و تأمل وجود ندارد. بین شکست انگلیس در ضربات پنالتی مقابل ایتالیا در فینال یورو 2020 و شروع فصل لیگ برتر سی و سه شب فاصله بود و حتی بعد از آن هم خاطره تلخ ناکامی خانگی از یاد ملی‌پوشان انگلیسی پاک نشده بود. حالا که تنها دو هفته بین حذف سه‌شیر از جام جهانی و بازی‌های باکسینگ دی (روز بعد از کریسمس) فاصله است.
هری کین کاپیتان تیم ملی انگلیس، در یک ماه پیش رو سه بار باید تاتنهام را در بازی‌های خارج از خانه مقابل رقبای لندنی همراهی کند و بعد از آن باید برابر منچسترسیتی و آرسنال به میدان برود. انتظار مدیران تیم و هواداران این است که بازیکنان فوراً دوباره روی مأموریت باشگاهی تمرکز کنند اما با انرژی جسمی و روانی که از بازیکنان گرفته شده، آیا این انتظار واقع‌بینانه است؟
جام جهانی اهمیت فوق‌العاده‌ای در تقویم فوتبال دارد. بحث وطن‌پرستی در میان است و ارزش مضاعف به خاطر تناوب پایین؛ آنقدر که بازیکنان زمانی که مصدومیت آنها را از حضور در این تورنمنت محروم می‌کند اشک می‌ریزند. خب در قیاس با چنین تورنمنتی، رقابت باشگاهی رنگ می‌بازد. به هر حال فوتبال باشگاهی هر روز هست اما جام جهانی هر 4 سال یک بار.
آرسن ونگر، سرمربی سابق آرسنال یک بار پس از قهرمانی شیلی در کوپا آمه‌ریکا، اعتراف کرد که در برگرداندن الکسیس سانچس به ترکیب توپچی‌ها عجله کرده است. او گفت: «هر بازیکنی که یک جام بزرگ را با تیم ملی کسب کرده است، مدتی طول می‌کشد تا به بهترین شکل خود بازگردد.»
سانچس پس از بازگشت از کوپا آمه‌ریکا در 8 بازی موفق به گلزنی نشد آن هم در حالی که اولین شروع او برای آرسنال 43 روز پس از قهرمانی کشورش در امریکای جنوبی بود. از زمان خارج شدن انگلیس از جام جهانی 43 روز جلو بروید و خواهید دید که در این مدت برخی از تیم‌های لیگ برتری باید 7 بازی انجام دهند. این اما پایان ماجرا نیست. هنوز بسیاری از بازیکنان لیگ برتری با تیم‌هایشان در قطر هستند؛ لیساندرو مارتینس، کریستین رومرو، خولیان آلوارس، امیلیانو مارتینس و الکسیس مک آلیستر، در تیم آرژانتین، ستاره‌های فرانسه، کروات و مراکشی شاغل در لیگ برتر را هم فراموش نکنید. برای این بازیکنان در ادامه جام هر اتفاقی که بیفتد، جسم و روح آنها را تا مدت‌ها درگیر خواهد کرد. متئو کواچیچ از چلسی و ایوان پریشیچ از تاتنهام پیش از این در دو بازی طاقت‌فرسای کروات‌ها در جام جهانی این تیم را تا پایان وقت‌های اضافه مقابل ژاپن و برزیل همراهی کرده‌اند. اگر رافائل واران در بازی نیمه نهایی فرانسه مقابل مراکش از ابتدا به میدان برود، پنجمین حضور متوالی‌اش در ترکیب اصلی خروس‌ها طی 19 روز گذشته را تجربه خواهد کرد کاری که هنوز در منچستریونایتد انجام نداده است. بهترین طراح‌ها در طول سال، سعی می‌کنند اطمینان حاصل کنند که در مهم‌ترین مقطع فصل در اوج هستند که معمولاً این مقطع در اواخر فصل است. امسال اما جام جهانی برنامه فوتبال باشگاهی را تغییر داده است و بازیکنان خودشان را با این برنامه وفق داده‌اند و در این میان بدا به حال آن باشگاه‌هایی که ملی‌پوشان‌شان علاوه بر خستگی جسمی، به خاطر ناکامی در تحقق اهداف ملی، ضربه روحی هم دریافت کرده‌اند.