در بازی با فرانسه هری کین با از دست دادن دومین پنالتی مانع کشیده شدن بازی به وقت‌های اضافه شد و تیمش در مرحله یک چهارم با قطر وداع کرد. آدرین ربیو در مصاحبه‌ای بعد از بازی گفت: «از هدر رفتن پنالتی خوشحال شدیم، نمی‌توان گفت آن برخورد قطعاً پنالتی بود، عدالت برقرار شد. گاهی اوقات شما برای موفقیت به کمی شانس نیاز دارید. که ما امشب آن را داشتیم.»

به گفته نیکولو شیرا، روزنامه‌نگار، بایرن‌مونیخ به‌دنبال جذب دومنیک لیواکوویچ، دروازه‌بان کرواسی و دیناموزاگرب است تا جای مانوئل نویر مصدوم را پر کند. لیواکوویچ با نمایش قهرمانانه خود در پیروزی سخت کرواسی در مرحله یک چهارم نهایی مقابل برزیل در قطر، نظر بسیاری از تیم‌ها را به خود جلب کرده است. از آنجایی که نویر تا پایان فصل دور از میادین است بایرن تمام تلاشش را برای به خدمت گرفتن او خواهد کرد.

به گفته فابریزیو رومانو، منچستریونایتد قبل از جام جهانی مهاجم پرتغالی را زیر نظر داشته است. منچستریونایتد در حال بررسی گزینه‌های زیادی است، کودی گاکپو یکی از آنهاست اما گزینه‌های دیگری نیز وجود دارد. نمایندگان شیاطین سرخ از قبل شرایط مهاجم پرتغالی را زیر نظر داشتند اما حالا با درخشش راموس در جام جهانی تعداد مشتریان این بازیکن افزایش یافته است.

مردان معجزه‌گر مراکش به کارشان ادامه می‌دهند و بقیه آفریقا را نیز با خود همراه کرده‌اند. شیرهای اطلس، تیم شگفتی‌ساز این جام جهانی یکی از بهترین داستان‌های تاریخ این تورنمنت را رقم زده و بعد از شوکه کردن اسپانیا، یک غول دیگر را از سر راه برداشتند تا به جمع 4 تیم برتر مسابقات راه پیدا کنند. آن طرف هم پرتغال با یکی از بهترین مجموعه بازیکنانش نتوانست راهی به سوی دروازه حریف آفریقایی پیدا کند و شاید دیگر نتواند قهرمان جهان شود. گل یوسف النصیری شبیه گل‌هایی بود که کریستیانو رونالدو در روزهای اوجش می‌زد؛ با ضربه سر بالاتر از مدافعانی که انگار در زمین ماسه‌ای فرو رفته‌اند. بازیکنان مراکش برای شادی به گوشه زمین رفتند و دوربین به سراغ رونالدو رفت که روی نیمکت نشسته بود و سرش را به علامت تأسف و البته یادآوری روزهایی که از این گل‌ها می‌زد، تکان می‌داد و آه می‌کشید. با همین گل مراکش نخستین تیم تاریخ آفریقا شد که به نیمه‌نهایی می‌رسد.

دفاع فوق‌العاده
یک مدافع میانی کم شده؟ مشکلی نیست. دومی؟ باز هم عیب ندارد. هیچ بازیکن حریفی در این جام به مراکش گل نزده و تنها گلی که خورده‌اند روی بدشانسی توسط خودی‌ها بوده. دفاع این تیم فوق‌العاده بوده و در بازی شنبه هم دوباره همین‌طور بودند. بدون نایف آکرد مصدوم هم مراکش خوب بود. زوج او، رومن سایس هم با برانکارد به بیرون زمین انتقال یافت اما جایی برای نگرانی نبود. جواد الیامیق و اشرف‌داری جایشان را گرفتند و هیچ افتی پیش نیامد. کار این دو در برابر پرتغال تحسین‌برانگیز بود. مدافعان کناری، اشرف حکیمی و یحیی عطیه‌الله هم در طول بازی تحت فشار بودند اما اشتباه نکردند. دفاع مراکش شکست‌ناپذیر به نظر می‌رسد. آیا می‌تواند برای یک یا با جرأت بگوییم
 دو بازی دیگر کارش را درست انجام دهد؟

کازابلانکا یا قطر؟
 ورزشگاه الثمامه که استادیوم خانگی هواداران مراکش شده است، یک بار دیگر پر از سوت و فریاد بود. آنها در طول تورنمنت می‌آیند و میهمانی برگزار می‌کنند و جشن می‌گیرند و در نهایت برنده می‌شوند. اینجا کازابلانکا بود یا قطر. در این چند هفته اختلافات از بین رفته و دنیای عرب و آفریقا از شیرهای اطلس حمایت کرده‌اند. کافی است یک دور در دوحه بزنید تا پرچم‌های مراکش را در همه جای شهر ببینید. اعراب و آفریقا تا به حال نماینده‌ای نداشتند که تا این حد پیش برود و کسی فکر نمی‌کرد مراکش این طلسم را بشکند. بچه‌ها در سراسر دنیا این تیم را به خاطر می‌سپارند و در نهایت مراکش الهام‌بخش جهان خواهد شد.

راموس بی‌اثر
در بازی قبلی همه چیز برای گونسالو راموس خوب پیش رفت و در این بازی هیچ چیز به نفعش نبود. اشتباهی نداشت اما به خاطر آن بود که اصلاً کاری نکرد. او کاملاً بی‌اثر بود تا اینکه در دقیقه 69 زمین بازی را ترک کرد. راموس تنها یک شوت زد و کلاً 9 پاس داد تا اثرگذاری‌اش در این بازی مشخص شود. انتظار یک هت‌تریک دیگر از او نداشتیم اما اینقدر هم نباید بی‌فایده می‌شد. دنیا برای شاخص کردن او بعد از بازی با سوییس عجله کرد اما این بازی مشخص کرد مهاجم جوان بنفیکا راهی طولانی در پیش دارد.

کاستای نامطمئن
دیوگو کاستا حداقل تا حدی روی گل مقصر بود و روی یک صحنه دیگر هم کارایی لازم را نداشت بنابراین می‌شود گفت دروازه‌بان پرتغال کاملاً مطمئن نیست. این گلر 23 ساله در آغاز راه است و اگر همه چیز درست پیش برود، بازی‌های بسیار زیادی برای پرتغال انجام خواهد داد. او یکی دو اشتباه دیگر هم داشت اما اشتباهات در این سطح فوتبال متفاوت هستند. اشتباه مقابل مراکش تاوان سختی داشت و حالا کاستا باید برگردد. او مطمئن نبود تا بیرون بیاید و توپ را جمع کند در نهایت پرتغال تاوان سختی داد.

این رونالدو، آن رونالدو
این شاید آخرین جام جهانی و آخرین حضور کریستیانو رونالدو در یک بازی بزرگ بود. او در رده باشگاهی آینده نامشخصی دارد و شاید دیگر هیچ وقت او را در مسابقه‌ای به این بزرگی نبینیم. او بازی را روی نیمکت شروع کرد و در نیمه دوم کاملاً ناکارآمد بود. قیافه‌اش شبیه رونالدو بود اما مثل رونالدو بازی نکرد. آن رونالدویی که همه می‌شناسند، نمی‌گذاشت کار کشورش به اینجا بکشد. او با یک پرواز معجزه‌آسا تیمش را نجات می‌داد. البته آن رونالدو روی نیمکت نمی‌نشست. اما رونالدوی واقعی همین است، بازیکنی که سطحش خیلی پایین آمده. شاید پرتغال خودش را از این شرایط سخت نجات دهد اما بعید است رونالدو دیگر به چنین مسابقه‌ای برسد.





 

ضربات پنالتی آخر بازی نه، اما داستانی مشابه، نفس انگلیس را گرفت. هری کین یک بار از روی نقطه پنالتی گل اورلین شوامنی را خنثی کرد اما وقتی اولیویه ژیرو در استادیوم البیت دوباره فرانسه را پیش انداخت، مهاجم تاتنهام در مصاف با دروازه‌بان هم‌تیمی‌اش توپ را به آسمان زد تا خاطره کریس وادل در جام جهانی 1990 ایتالیا زنده شود. آخرین ناکامی در پنالتی البته تلخ‌تر از آن باخت به آلمان غربی است چون انگلیس در این بازی بعد از گل زیبای شوامنی تیم بهتری شد. به هر حال کین نتوانست به رکورد 53 گل وین رونی برسد و حس غریب یک ملت ادامه دارد.

پایان خوب یک شب بد
اولیویه ژیرو شب بدی را سپری کرد. تیم او در حالی به رختکن می‌رفت که مهاجمش تنها هفت بار توپ را لمس کرده بود. تنها موقعیتش ضربه سر روی سانتر زمینی عثمان دمبله بود که بدون زاویه به جوردن پیکفورد رسید اما ژیرو که تا 24 سالگی در لیگ یک فرانسه بازی نکرده بود، با نگاهی کاملاً حرفه‌ای افت نکرد. اگر در نیمه اول ضربه سر خوبی نزد، در نیمه دوم بین دو مدافع میانی انگلیس گل پیروزی را با ضربه سر زد. این گل دقیقاً نشان داد چرا ژیرو بهترین گلزن تاریخ تیم ملی فرانسه است.

خوش‌شانسی هرناندس
تئو هرناندس خوش‌شانس‌ترین آدم زمین بود. فرانسه تازه دوباره برتری به دست آورده بود. می‌خواستند بازی را بکشند اما مدافع چپشان به انگلیس راه برگشت داد. واقعاً هیچ نیازی نبود که هرناندس با میسون ماونت برخورد کند، بازیکن تعویضی انگلیس اصلاً نزدیک توپ نبود. اینکه چرا تئو هرناندس او را زد، باید از خودش پرسید. خطایی غیرضروری و احمقانه اما شانس آورد که کین این فرصت را از دست داد.

ناکامی بزرگ
باخت به این تیم فرانسه اصلاً شرم‌آور نیست. تیم دیدیه دشان قبل از اینکه تورنمنت شروع شود با مصدومیت چند بازیکن مهم خود مواجه شد و با این حال ترکیب اصلی این تیم پر از بازیکنان در کلاس جهانی است. البته بعد از شوت شوامنی و گل اول فرانسه، انگلیس تیم خیلی بهتری شد. باید این بازی را می‌بردند یا اینکه حداقل کار را به وقت اضافه می‌کشاندند. نمی‌شود به ناکامی انگلیس در این بازی نگاهی متفاوت از پنالتی دوم هری کین داشته باشیم؛ هر دو یک فرصت استثنایی از دست رفته بودند. یادتان باشد، تنها مراکش میان انگلیس و نخستین فینال جام جهانی بعد از سال 1966 قرار داشت. اسپانیا و پرتغال تاوان سنگینی برای دست‌کم گرفتن شیرهای اطلس پرداختند اما تیم تاریخ‌ساز آفریقا شاید بازی نیمه‌نهایی چهارشنبه شب را دست خالی ترک کند. حالا فرانسه شانس اول قهرمانی جام جهانی به حساب می‌آید. انگلیس می‌توانست مانعشان شود اما همه این واقعیت‌ها پذیرش این شکست را سخت‌تر می‌کند. کین قبل از جام جهانی گفته بود بازیکنانی که در روسیه 2018 آن روند فوق‌العاده و غیرمنتظره را در پیش گرفتند، با رویای قهرمانی به قطر رفتند. با این شرایط، حضور تا یک‌چهارم ‌نهایی چیزی جز یک ناکامی بزرگ برای سه شیر به حساب نمی‌آید.

فقط نیم ساعت
قبل از مسابقه، از هوگو لوریس سؤال شد در برابر پنالتی هری کین چه می‌کند. او در تاتنهام بارها در جلسه تمرین با کین همراه بوده. دروازه‌بان فرانسه گفت: «شما بهتر از من می‌دانید هری می‌تواند از هر نقطه‌ای شوت بزند، او یکی از بهترین بازیکنان جهان از این لحاظ است.» حرف لوریس درست بود و 9 دقیقه بعد از شروع نیمه دوم، کین به بهترین شکل ممکن ضربه‌اش را زد. حتی توصیه کیلیان امباپه هم بی‌فایده بود. شماره 9 انگلیس اما نتوانست چهارمین پنالتی پیاپی خود را در جام جهانی گل کند و شش دقیقه مانده به پایان، کار انگلیس تمام شد. فاصله این دو اتفاق بزرگ تنها نیم ساعت بود.

بهترین بازیکن فرانسه
 اگر این جام جهانی هیچ نکته خاصی نداشته باشد یک چیز را ثابت کرده و آن اینکه آنتوان گریزمان فوتبالیست فوق‌العاده‌ای است. او به‌عنوان موتور محرک فرانسه عملکردی عالی داشته و رابط میان حمله و خط میانی تیم شده. هواداران انگلیس شاید به خاطر خطاهای تاکتیکی او که به خاطرشان کارت زرد گرفت، موافق نباشند اما گریزمان بهترین بازیکن زمین بود. صحت پاس‌های او در نیمه اول 96 درصد بود که برای بازیکنی در خط حمله باورنکردنی است. او در نیمه اول حتی یک پاس اشتباه در یک سوم دفاعی حریف نداد و یکی از آنها در نهایت به شوامنی رسید که گل اول را زد. درست مثل بازی با دانمارک، گریزمان وقتی گل فراهم کرد که تیمش زیر فشار بود. او هنوز گل نزده اما بدون شک مؤثرترین بازیکن فرانسه به حساب می‌آید.