ضربات پنالتی آخر بازی نه، اما داستانی مشابه، نفس انگلیس را گرفت. هری کین یک بار از روی نقطه پنالتی گل اورلین شوامنی را خنثی کرد اما وقتی اولیویه ژیرو در استادیوم البیت دوباره فرانسه را پیش انداخت، مهاجم تاتنهام در مصاف با دروازه‌بان هم‌تیمی‌اش توپ را به آسمان زد تا خاطره کریس وادل در جام جهانی 1990 ایتالیا زنده شود. آخرین ناکامی در پنالتی البته تلخ‌تر از آن باخت به آلمان غربی است چون انگلیس در این بازی بعد از گل زیبای شوامنی تیم بهتری شد. به هر حال کین نتوانست به رکورد 53 گل وین رونی برسد و حس غریب یک ملت ادامه دارد.
پایان خوب یک شب بد
اولیویه ژیرو شب بدی را سپری کرد. تیم او در حالی به رختکن می‌رفت که مهاجمش تنها هفت بار توپ را لمس کرده بود. تنها موقعیتش ضربه سر روی سانتر زمینی عثمان دمبله بود که بدون زاویه به جوردن پیکفورد رسید اما ژیرو که تا 24 سالگی در لیگ یک فرانسه بازی نکرده بود، با نگاهی کاملاً حرفه‌ای افت نکرد. اگر در نیمه اول ضربه سر خوبی نزد، در نیمه دوم بین دو مدافع میانی انگلیس گل پیروزی را با ضربه سر زد. این گل دقیقاً نشان داد چرا ژیرو بهترین گلزن تاریخ تیم ملی فرانسه است.
خوش‌شانسی هرناندس
تئو هرناندس خوش‌شانس‌ترین آدم زمین بود. فرانسه تازه دوباره برتری به دست آورده بود. می‌خواستند بازی را بکشند اما مدافع چپشان به انگلیس راه برگشت داد. واقعاً هیچ نیازی نبود که هرناندس با میسون ماونت برخورد کند، بازیکن تعویضی انگلیس اصلاً نزدیک توپ نبود. اینکه چرا تئو هرناندس او را زد، باید از خودش پرسید. خطایی غیرضروری و احمقانه اما شانس آورد که کین این فرصت را از دست داد.
ناکامی بزرگ
باخت به این تیم فرانسه اصلاً شرم‌آور نیست. تیم دیدیه دشان قبل از اینکه تورنمنت شروع شود با مصدومیت چند بازیکن مهم خود مواجه شد و با این حال ترکیب اصلی این تیم پر از بازیکنان در کلاس جهانی است. البته بعد از شوت شوامنی و گل اول فرانسه، انگلیس تیم خیلی بهتری شد. باید این بازی را می‌بردند یا اینکه حداقل کار را به وقت اضافه می‌کشاندند. نمی‌شود به ناکامی انگلیس در این بازی نگاهی متفاوت از پنالتی دوم هری کین داشته باشیم؛ هر دو یک فرصت استثنایی از دست رفته بودند. یادتان باشد، تنها مراکش میان انگلیس و نخستین فینال جام جهانی بعد از سال 1966 قرار داشت. اسپانیا و پرتغال تاوان سنگینی برای دست‌کم گرفتن شیرهای اطلس پرداختند اما تیم تاریخ‌ساز آفریقا شاید بازی نیمه‌نهایی چهارشنبه شب را دست خالی ترک کند. حالا فرانسه شانس اول قهرمانی جام جهانی به حساب می‌آید. انگلیس می‌توانست مانعشان شود اما همه این واقعیت‌ها پذیرش این شکست را سخت‌تر می‌کند. کین قبل از جام جهانی گفته بود بازیکنانی که در روسیه 2018 آن روند فوق‌العاده و غیرمنتظره را در پیش گرفتند، با رویای قهرمانی به قطر رفتند. با این شرایط، حضور تا یک‌چهارم نهایی چیزی جز یک ناکامی بزرگ برای سه شیر به حساب نمی‌آید.
فقط نیم ساعت
قبل از مسابقه، از هوگو لوریس سؤال شد در برابر پنالتی هری کین چه می‌کند. او در تاتنهام بارها در جلسه تمرین با کین همراه بوده. دروازه‌بان فرانسه گفت: «شما بهتر از من می‌دانید هری می‌تواند از هر نقطه‌ای شوت بزند، او یکی از بهترین بازیکنان جهان از این لحاظ است.» حرف لوریس درست بود و 9 دقیقه بعد از شروع نیمه دوم، کین به بهترین شکل ممکن ضربه‌اش را زد. حتی توصیه کیلیان امباپه هم بی‌فایده بود. شماره 9 انگلیس اما نتوانست چهارمین پنالتی پیاپی خود را در جام جهانی گل کند و شش دقیقه مانده به پایان، کار انگلیس تمام شد. فاصله این دو اتفاق بزرگ تنها نیم ساعت بود.
بهترین بازیکن فرانسه
اگر این جام جهانی هیچ نکته خاصی نداشته باشد یک چیز را ثابت کرده و آن اینکه آنتوان گریزمان فوتبالیست فوق‌العاده‌ای است. او به‌عنوان موتور محرک فرانسه عملکردی عالی داشته و رابط میان حمله و خط میانی تیم شده. هواداران انگلیس شاید به خاطر خطاهای تاکتیکی او که به خاطرشان کارت زرد گرفت، موافق نباشند اما گریزمان بهترین بازیکن زمین بود. صحت پاس‌های او در نیمه اول 96 درصد بود که برای بازیکنی در خط حمله باورنکردنی است. او در نیمه اول حتی یک پاس اشتباه در یک سوم دفاعی حریف نداد و یکی از آنها در نهایت به شوامنی رسید که گل اول را زد. درست مثل بازی با دانمارک، گریزمان وقتی گل فراهم کرد که تیمش زیر فشار بود. او هنوز گل نزده اما بدون شک مؤثرترین بازیکن فرانسه به حساب می‌آید.