ایمان گودرزی
روزنامه نگار
اتفاقات در قطر مثل میزبانی این کشور عجیب و غریب پیش می‌رود. بعد از عربستان حالا نوبت به شگفتی‌سازی سامورایی‌ها در این رقابت شد. آنها با یک کامبک هیجان‌انگیز آلمان را 2-1 در قطر غافلگیر کردند. به نظر می‌رسید پنالتی ایلکای گوندوگان یک پیروزی معمولی برای آلمان‌ها به ارمغان بیاورد، اما ریتسو دوآن دقیقه 75، قبل از تمام کردن کار آلمان توسط تاکوما آسانو در هفت دقیقه مانده به پایان بازی، گل تساوی را به ثمر رساند. در گروهی که اسپانیا نیز در آن حضور دارد حالا شاید رسیدن به مرحله حذفی بار دیگر برای آلمان‌ها به رؤیا تبدیل شود. ژاپنی‌ها دومین شکست متوالی آلمان در بازی اول گروهی جام جهانی را برای شاگردان هانسی فلیک رقم زدند. ریتسو دوآن و تاکوما آسانو بازیکنانی بودند که در نیمه دوم به‌صورت تعویضی وارد میدان شدند و قهرمانان بازی نام گرفتند تا ژاپن یک پیروزی به یاد ماندنی را در استادیوم بین‌المللی خلیفه به دست آورد.
ایلکای گوندوگان تنها گل آلمان‌ها را از روی نقطه پنالتی به ثمر رساند و مانشافت چندین موقعیت داشت تا اختلاف را با رقیب آسیایی خود افزایش دهد اما هیچ یک از تلاش‌های سفید پوشان نتیجه نداشت و این تیم در نهایت با کابوس حذفی دوباره به رختکن رفت. آلمان با این باخت در انتهای گروه E قرار گرفت و در مرحله بعدی با اسپانیا بازی خواهد کرد و ژاپن به مصاف کاستاریکا خواهد رفت.   

کانادا بازی را عالی آغاز کرد. یک دفاع خوب و هماهنگ و سپس شروع حملات با دوندگی دیوانه‌وار از دو سمت میدان. آنها آنقدر توپ روی دروازه حریف ریختند و به قدری به دروازه بلژیک نزدیک شدند تا داور را ترغیب کردند با کمک VAR اعلام پنالتی کند. احتمالا کانادایی‌ها یادشان رفته بود کورتوا درون دروازه ایستاده و قبل از ثبت گل، شادی کردند اما او یک تنه مقابل کانادا ایستاد و پنالتی را مهار کرد تا شیاطین، نفسی تازه کنند.
حالا نوبت بلژیک بود تا با کمک مهره‌های گرانقیمت خود، به دنبال مسیرهای منتهی به دروازه حریف باشند. تجربه، تفاوت میان دو تیم را رقم زد و باتشوایی در دقیقه 44، گلزنی را به آلفونسو دیویس، بازیکن کانادا یاد داد. نیمه هم کانادا صاحب توپ و میدان بود اما آنها اسیر توانایی تاکتیکی بلژیک شدند و سه امتیاز را به حریف اروپایی تقدیم کردند.

فوتبال در کونکاکاف با میلیون‌ها عاشق دوآتشه، شب کابوس‌واری را سپری کرد. شکست کاستاریکا به عنوان یکی از نمایندگان کونکاکاف مقابل اسپانیا چندان دور از ذهن نبود اما رقم خوردن 7 گل، همه را شوکه کرد. ماتادورها یک قتل تمام عیار را برنامه‌ریزی کرده بودند و 7 بار، توپ را به تور دروازه حریف کوبیدند.
یک جام عالی برای اسپانیایی‌ که با نسل جدید خود، آواز قهرمانی سر داده است. دنی اولمو (11)، آسینسیو (21)، فران تورس (31-پنالتی و 54)، پابلو گاویرا (74)، کارلوس سولر (90) و آلوارو موراتا (2+90) گل‌های اسپانیا را رقم زدند تا تیم کاملا ناامید و پر اشتباه کاستاریکا، آبروی فوتبال حوزه کارائیب را ببرد. این نتیجه، نام گاوبازها را به عنوان شانس پررنگ کسب قهرمانی بر سر زبان انداخت و کاستاریکایی‌ها را مجبور کرد خیلی زود به دنبال بلیت بازگشت به خانه باشند. یک شکست تحقیرکننده برای امریکای شمالی و برد جذاب برای شاگردان لوئیز انریکه.

تیم ملی فوتبال ایران فردا باید حساس‌ترین بازی خود را برگزار کند. مسابقه‌ای که می‌تواند حکم به حذف یا بقای ما در جام جهانی 2022 بدهد.
همه از بازی بد تیم ملی مقابل انگلیس حرف زدند در حالی که می‌دانستند در دو ماه اخیر چه بر بازیکنان تیم ملی گذشت. آنها آنقدر تحت فشار بودند که کی‌روش نتوانست در کنفرانس بعد از بازی مقابل انگلیس نسبت به آن بی‌تفاوت باشد و گفت بازیکنانش زیر بار شدیدترین حملات قرار گرفته‌اند.
سرمربی تیم ملی سعی کرد شانه‌های بازیکنانش را سبک کند. همه می‌دانیم او استاد کارهای روانشناسی است. در بازی با کره جنوبی برای صعود به جام جهانی 2014 به چشم خود معجزه امتیازهای روحی را دیدیم.  اما همین استاد روانشناسی در زنده کردن روان تیمش ناکام مانده چون فوتبال این بار درگیر شعارهای سیاسی شده. جانی اینفانتینو رئیس فیفا چند روز قبل در پاسخ به سؤال خبرنگار انگلیسی گفت: «شما دنبال جنگ جهانی دیگری هستید اما بدون فوتبال به سراغ آن جنگ بروید. این فوتبال است. دلیلی برای نزدیک شدن انسان‌ها به هم. فوتبال به هیچ عنوان وسیله جنگ و ابزار سیاست نیست.»
این جملات، بهترین دلیل برای آن است که از همه مردم ایران بخواهیم برخلاف بازی با انگلیس، این بار کنار بازیکنان کشورمان بایستیم. آنها فرزندان همین خاک هستند. نه دشمن هستند نه بیگانه. آنها تیم ملی ما هستند. همانطور که حشمت مهاجرانی، اصغر شرفی، علی پروین، ناصر حجازی، حسین فرکی و همه آن بازیکنان دوست داشتنی در سال 56 نماینده ما در جام جهانی 1978 بودند. مگر آنها را دوست نداشتیم؟ بازیکن فوتبال، همیشه بازیکن فوتبال است و بازیکن ملی نماینده ایران.
کنار هم قرار بگیریم. تیم ملی از نام «ایران» دفاع می‌کند که برای همه ما عزیز است. با آنها نیستیم که به دنبال ذلت و پاره پاره شدن ایران هستند. با آنهاییم که ایران را بزرگ، عزیز و متحد می‌خواهند. با آنها هستیم که ایران را به همین صورت و اقوام را دوست و مهربان می‌خواهند. تیم ملی نماینده همه ایران است. تنها هنر این بازیکنان فوتبال است. کنار تیم ملی می‌مانیم تا در بازی با ولز، خاطره بازی با انگلیس را پاک کند و دل‌مان را با یک نمایش مردانه دیگر بلرزاند.