تیم امید سرمربی ندارد. مهدی مهدوی کیا هم دیگر تمایلی به ادامه همکاری با فدراسیون نشان نداده و از زمانی که تاج به ریاست فوتبال کشورمان رسید، مشخص بود که کیا دوست ندارد سرمربی تیم امید باقی بماند. قرار است انتخاب سرمربی جدید با تصویب هیأت رئیسه باشد ولی در این مورد مهدی تاج حرف آخر را خواهد زد و مسئولیت انتخاب جانشین مهدوی کیا با رئیس فدراسیون است.
 

 فیروز کریمی سرمربی تیم صنعت نفت آبادان در تازه‌ترین مصاحبه خود، بار دیگر وزن طنز در فوتبال ایران را سنگین کرد و جملاتی تاریخی به زبان آورد. او گفت: «از فدراسیون می‌خواهم که اجازه دهد مقابل استقلال و گل‌گهر 13 نفره بازی کنیم چون زورمان به این دو تیم نمی‌رسد و باید 13 نفره به میدان برویم!» او همچنین این را هم گفت: «ما مشکل کمبود بازیکن داریم و بدنسازی خوبی در پیش‌فصل نداشته‌ایم.»
 

حسین فرکی در فوتبال ایران صاحب رکورد است؛ او تنها چهره فوتبال ما محسوب می‌شود که به‌عنوان مربی و بازیکن، جام جهانی را تجربه کرده است. او در جام ۱۹۷۸ آرژانتین بازیکن بود و در جام 2006 دستیار برانکو بود. حالا جواد نکونام احتمالاً دستیار کارلوس کی‌روش می‌شود و به جام جهانی قطر می‌رود تا بعد از حضور در جام‌های جهانی 2006 و 2014 به‌عنوان بازیکن، حالا در لباس مربیگری راهی جام جهانی شود.
 

هادی رضایی سرمربی تیم ملی والیبال نشسته، تیمش را برای قهرمانی جهان بوسنی آماده کرد. آن هم در شرایطی سخت‌تر از قبل. تیم او که همیشه حرف اول را در دنیا زده، این بار هم برای تکرار قهرمانی برای تصاحب سهمیه پارالمپیک 2024 پاریس فردا راهی بوسنی می‌شود. به شرط اینکه سفارت بوسنی در ترکیه ویزای تیم را امروز یا نهایتاً فردا صادر کند.


مهری رنجبر
روزنامه نگار

مشکل ویزا حل شد؟
من نمی‌دانم ویزا از کجا آمده، هنوز ویزایی دست ما نرسیده است و به ما گفته‌اند شنبه یا دوشنبه ویزا را می‌دهند، قرار بود تا آخر وقت دیروز بدهند. البته ویزا را می‌دهند، چرا که پروتکل سازمان جهانی است که ویزا بدهند. نباید به خاطر یکسری مسائلی که پیش آمده هیجان داد. چرا که قهرمانی جهان است و ویزا را می‌دهند. این قضیه به جز اینکه به بازیکنان و هواداران والیبال نشسته استرس داد، چیز دیگری نداشت. تیم کارش را انجام می‌دهد و ان‌شاءالله به مسابقات برود.
بوسنی همیشه با ما کل کل داشته، نظر شما چیست؟
تیمی که می‌خواهد قهرمان شود، فرقی نمی‌کند یا اولین بازی به آن تیم می‌خورد یا در مراحل بعدی. اگر بخواهیم به فکر این مسائل باشیم عقب می‌افتیم. ما باید به فکر تقویت و رفع ضعف‌های خودمان باشیم و حریف را آنالیز کنیم. اگر قرار باشد بعد از 40-30 سال کار با این کل کل‌ها جا بزنیم که هیچی. سرمربی بوسنی تازه‌کار است، کاش مربی سابق این تیم بود، حضور او خطرناک‌تر بود تا مربی جدید. تیمی که قهرمانی را می‌خواهد باید همه حریفانش را ببرد، فرقی نمی‌کند چه موقع با آن تیم بازی کند. رجز‌خوانی هم طبیعی است، خیلی مهم نیست. ما کار خودمان را انجام می‌دهیم. به این حرف‌ها جام و مدال نمی‌دهند، به بازی مدال می‌دهند.
با لغو تورنمنت تهران، برنامه تیم به هم ریخت، نه؟
دقیقاً . مربی برای تیمش برنامه دارد، مثلاً من برای آمادگی تیمم در پارالمپیک، می‌دانم 20 ماه فرصت داریم و این مدت چه کارهایی را باید انجام دهم مثل حجم آمادگی جسمانی بچه‌ها، سفرها و تمرینات مختلف. این قضیه از نظر علمی است اما جایی در ایران ندارد. یعنی در ایران وقتی تورنمنت لغو شد، گفتیم فلان روز اردو، گفتند نمی‌شود دو روز دیرتر اردو شروع شود؟ من تمرینات تیم را طبق ساعت بازی در مسابقات طراحی می‌کنم، مثلاً یک تمرین 10صبح و یک جلسه تمرین 4 بعدازظهر، می‌گویند نمی‌شود همه تمرین تیم 10 صبح باشد؟ این مسائل در ایران اجرا نمی‌شود.
این مسائل دردسر ساز شده؟
نه، ما آن قدر به بحران خوردیم که مدیر بحران شده‌ایم. در بازی‌های تدارکاتی هم مسائل ناخواسته به وجود می‌آید. با آمدن تیم قزاقستان، آلمان، برزیل. هرچند برزیل همان اول انصراف داد. حالا فکر کنید ما می‌خواستیم میزبان قهرمانی جهان باشیم چه اتفاقی می‌افتاد؟ همیشه شرایط بحرانی و حاشیه در کشور ما هست، فکر می‌کنم یک ورزشکار باید آمادگی لازم برای شرایط مختلف را داشته باشد. مثل هوای بهاری است که هم باید بارونی داشته باشی و هم لباس آستین کوتاه برای آفتاب. ما کار خودمان را انجام می‌دهیم. درست است که مشکل‌ساز است، من ضعف‌های تیمم را      در4 ‌بازی تدارکاتی خوب راحت‌تر تشخیص می‌دهم. چرا که بازی تدارکاتی برای شناخت بهتر معایب و ارنج تیمم است. تیم ملی والیبال نشسته بعد از پارالمپیک توکیو یک بازی تدارکاتی یا سفر تدارکاتی نداشته است. متأسفانه توقع از تیم زیاد است. یعنی اگر ما در قهرمانی جهان دوم شویم همه می‌گویند باخته و نقد می‌شود. اما تیم‌هایی در مسابقات 20 یا 21 می‌شوند و هیچ اشکالی هم ندارد و فقط صرفاً حضور دارند. البته ما عادت کرده‌ایم و نمی‌دانیم چه کار کنیم. ولی والیبال نشسته که 35 سالی است رنکینگ یک دنیا را دارد، باید برنامه و اسپانسر بهتری داشته باشد. اینکه من داد بزنم تهران سوپر لیگ ندارد، پول‌های ورزش ما هزینه چه چیزی می‌شود؟
پول باشگاه‌های خصولتی، دولتی ما صرف چه می‌شود؟ فقط فوتبال؟ 5 درصد را خرج رشته‌ای کنند که رنکینگ یک دنیا را دارد. این مسأله فقط مختص دولتی و خصوصی نیست، بلکه شامل همه است. حالا هم ما برویم و برگردیم مسئولان را بعد از یک سال می‌بینیم و عکس یادگاری با آنها می‌گیریم و دوباره می‌رود تا بازی‌های پاراآسیایی و پارالمپیک بعدی.
چرا تیم 11 نفره تمرین می‌کند؟
میثم علیپور کمرش در بازی تدارکاتی جمعه مقابل تیم جوانان صدمه دید که همراه دکتر تیم برای فیزیوتراپی به بیمارستان عرفان رفته است. البته مصدومیت خاصی نیست، آسیب‌دیدگی جزئی از والیبال است. تیم ما تا جمعه 13 نفره تمرین کرد و وقتی مشخص شد ویزاها نهایت تا دوشنبه می‌آید، یک نفر خط خورد تا تیم 12 نفره تمرین کند و یک نفر هم برای پیشگیری به بیمارستان رفته است.
بازی‌های دور مقدماتی قهرمانی جهان برای تیم شما حکم بازی تدارکاتی را دارد. درست است؟
دیروز مربی امریکا، مصر و آلمان تقاضای بازی تدارکاتی را دادند که همان روز اول با امریکا بازی می‌کنیم. ما مربیان به خاطر ارتباطاتی که داریم قبل از شروع دور مقدماتی دو بازی تدارکاتی با امریکا و آلمان داریم و شاید سه بازی و بازیکنان را تقسیم می‌کنیم که فشار به آنها نیاید. اصولاً در جهانی برای تیم ما که رنکینگ یک جهانی را دارد، دور مقدماتی کمی ساده‌تر است، اما باز هم مهم است که وقتی صدرنشین باشی در دور ضربدری به چهارم گروه می‌خوری و راه راحت‌تری داری. اما من پیش‌بینی می‌کنم ایران در نیمه‌نهایی حریف برزیل شود و بوسنی هم به مصر بخورد و فینالیست شود. البته به شرطی که اتفاق خاصی نیفتد. این اتفاق روتین است. اما در نبود روسیه که همیشه معادلات را به هم می‌زد، جنگ 5 تیم برای نیمه‌نهایی بود، اما حالا چهار تیم برتر هستند. قزاقستان دو ماه قبل برزیل را زده، نمی‌دانم برزیل خوب کار نکرده یا قزاق بهتر کار کرده است. به هر حال دور مقدماتی راحت است و مرحله یک‌هشتم راحت‌تر است و بازی‌های نیمه‌نهایی و فینال سخت‌تر.
از حالا باید امیدوار باشیم سهمیه پارالمپیک پاریس در جیب تیم ماست؟
این همان چیزی است که فشار زیادی روی تیم ما می‌آورد. ما دو بار در قهرمانی جهان سوم شدیم، در حالی که تیم اول را دور مقدماتی زده بودیم. اما در نیمه‌نهایی روز، روز بچه‌ها نبوده و باختند و به فینال نرفتند. در والیبال بعضی اوقات روز تیم هست و بعضی مواقع نه. ولی اگر در بوسنی سهمیه نگیریم کارمان سخت می‌شود. چون دو سهمیه است، هر چند ما با قهرمانی آسیا هم می‌توانیم سهمیه را بگیریم اما اگر در بوسنی کار را تمام کنیم، می‌توانیم با خیال راحت روی تدارکات تیم کار کنیم.
بعد از مسابقات جهانی برای جوانگرایی برنامه دارید؟
ما باید مرحله به مرحله جلو برویم و در دو آسیایی آنها را محک بزنیم تا با تجربه‌تر شوند. بازی‌های پاراآسیایی همیشه تدارکاتی پارالمپیک شده و هیچ وقت، تدارکاتی درست نداشته‌ایم. بویژه با هزینه‌های مختلف و گرانی زیاد. درد زیاد است. اگر هرمی را در نظر بگیریم همه به آن سر هرم نگاه می‌کنند و به میانه هرم و پایین‌تر نگاه نمی‌کنند که چه اتفاقی می‌افتد، اگر به آن نرسیم یک دفعه می‌ریزد که جمع کردن هرم سخت می‌شود.
تیمی که قهرمان پارالمپیک می‌شود باید کار سخت را انجام دهد. کار ساده نیازی به انجام ندارد. من اعتقاد دارم صد‌درصد تیم ملی والیبال نشسته باید متحول شود. کار خیلی سختی است. البته اول مسئولان باید جگر کار را داشته باشند و هزینه‌اش را بدهند و کادر‌فنی هم کارش را انجام می‌دهد. واقعاً این کار نشود یک دفعه هرم می‌ریزد و بعد نمی‌دانیم چطور بر سر خودمان بزنیم تا پا برجا شود.

علی فتح‌الله‌زاده در چهارمین مقطع مدیرعاملی‌اش در استقلال همان نشان داده است که در مقاطع قبلی بود؛ مردی با وعده‌های شیرین، مجهز به سلاح‌های دلسوزی و پرکاری صاحب قوه جذب مخاطبان ولی بی‌بهره از القای این نکته به مخاطبانش که تمامی حرف‌های او باید جدی انگاشته شود.
مهم نیست که فتح‌الله‌زاده مدرک دکترایی را که مدعی داشتن آن است، واقعاً دارد یا خیر ولی این مسأله از کمال اهمیت برخوردار است که او چه کارایی‌های تازه، کدام علوم نوین و کدامین روش‌های به روز شده را برای اداره نهاد حساسی دارد که باز به دست وی سپرده‌اند. اگر او آمده است که با همان روش‌های قدیمی‌اش و زبان شیرین و استعدادش در ربودن دل مخاطبان فقط کارها را به طور مقطعی راه بیندازد و روز به روز جلو برود و طرح کارآمد درازمدتی ندارد، اینها برای دوره جدید زمامداری او کفایت نمی‌کنند. وی می‌گوید هیچ پولی در بساط باشگاه نیست و باید در به‌ در بگردد تا پول هنگفتی را بیابد که باید در کوتاه‌ترین زمان ممکن به خیل طلبکاران خارجی «آبی‌ها» به سرکردگی آندره‌آ استراماچونی ایتالیایی بپردازد و از این طریق فیفا را از اعمال مجازات‌های تازه و سنگین‌تر برای استقلال باز دارد ولی حرف‌های دیگرش نشان می‌دهد که او حتی از شرایط یکی دو ماه بعد استقلال بی‌خبر است و طرح‌های مشخص و مؤثری برای ترسیم آن ندارد. مشکل‌ساز اصلی برای سرخابی‌ها در سالیان معاصر به واقع سران ورزش بوده‌اند که هرگز اجازه نداده‌اند تکلیف آنها به طور قطعی و نهایی روشن شود و به شکلی کامل و واقعی خصوصی شوند و یا دولتی باقی بمانند. بنابراین اگر روند فعلی خصوصی‌سازی باشگاه را هم روال ناکارآمدی بینگاریم و حداقل توقع از مدیران منصوب شده توسط سران ورزش برای گرداندن دو باشگاه ترسیم خط‌ مشی‌های درازمدت، به روز آمد و مبتنی‌ بر سیاستگذاری‌های مؤثر اقتصادی است، با پول جور کردن‌های روزانه و من بمیرم تو بمیری که از روش‌های کهن و کم اثر شده است، می‌توان امورات استقلال را در قرن تازه‌ای که فقط دو سال از شروع آن می‌گذرد اداره کرد. متأسفانه فتح‌الله‌زاده باز هم با رویکرد به همین روش‌ها و از این دست گرفتن و با آن دادن به صحنه اداره باشگاه استقلال بازگشت و بنابراین اگر هم هر روز گوشه‌ای از کار را بگیرد و قسمتی کوچک از انبوه نیازهای استقلال را تأمین کند. در درازمدت هیچ بهره‌ای به این باشگاه نخواهد رساند. حاجی فتح‌الله می‌تواند با حرف‌های سرگرم‌ کننده‌اش درباره جذب لیونل مسی هواداران را هیجان‌زده کند و شنونده‌های عادی را به خنده وادارد اما حاصل نهایی این روش‌ها در عصری که استقلال هم مثل پرسپولیس همچنان دولتی است (و نه خصوصی) بر جای ماندن باشگاهی است که در زمان جدایی مجدد فتح‌الله‌زاده باز به زمین و زمان بدهکار خواهد بود. این بار ضمانتی هم در کار نخواهد بود که بهانه‌های همیشگی فتح‌الله‌زاده برای این بدهکاری‌ها موجه جلوه کند و این حرف پذیرفته شود که «شما هم مثل من جام پشت جام برای باشگاه فتح کنید ولی انبوهی از بدهی‌ها را به جا بگذارید.»