ماتیس دلیخت کمتر از دو دقیقه زمان لازم داشت تا نخستین گل خود را برای بایرن‌مونیخ بزند و با ورود به زمین در نیمه دوم توانست روی کرنر یاشوا کیمیش دروازه دی سی یونایتد را باز کند. اما به خاطر گل‌هایش نیست که بایرن‌مونیخ 67 میلیون یورو برای خریدن بازیکن 22 ساله تیم ملی هلند از یوونتوس پرداخته؛ یولین ناگلسمان روی کاغذ گزینه‌های دفاعی زیادی در اختیار دارد اما نبود یک صدای قدرتمند و سازمان دهنده در عقب زمین، تیم را در فصل گذشته آزار داد اگرچه برای دهمین بار متوالی قهرمان بوندس‌لیگا شدند.

در دو فصل اخیر بوندس‌لیگا، باواریایی‌ها 81 گل خورده‌اند، 44 تا در آخرین فصل هانسی فلیک و 37 تا در اولین فصل ناگلسمان. اشتیاق بایرن به پرس از جلو در زمان فلیک این تیم را در ضدحمله آسیب‌پذیر کرده بود اما ناگلسمان در میانه فصل قبل نسبت به نیاز به بازیکنی که از چهار مدافع حمایت کند، هشدار داد. کیکر گزارش داد: «ناگلسمان نگرانی خود را به مقامات تصمیم‌گیرنده باشگاه خبر داد و درخواست یک مدافع میانی دیگر کرد، یک مربی بالقوه و چهره‌ای قدرتمند که علاوه بر کمک به راه انداختن بازی تیم، بتواند با بازیخوانی صحیح، حرکات حریف را پیش‌بینی کند و ارتباط دهنده‌ای با ویژگی‌های مدیریتی باشد.»

الیور کان در آغاز تور پیش‌فصل بایرن در امریکا با بیان اینکه ضعف دفاعی به تیم ضربه زده، گفت: «اگر به دو یا سه سال گذشته ما نگاه کنید، با آنکه خیلی موفق بوده‌ایم، اما تقریباً زیاد گل خورده‌ایم.»

 

خط دفاعی گران‌قیمت

بعد از رفتن داوید آلابا به رئال مادرید در تابستان گذشته، خط دفاعی گران‌قیمت بایرن یک رهبر باتجربه نداشت چون نه لوکاس هرناندس، نه دایوت اوپامکانو جای خالی مدافع اتریشی را پر نکردند. هرناندس که با انتقال 80 میلیون یورویی سال 2019 رکورد بایرن‌مونیخ و بوندس‌لیگا را شکست، سه فصل پرمصدومیت داشت و اوپامکانو بعد از انتقال 5/42 میلیون یورویی از لایپزیگ زمان برد تا منطبق شود. حالا اضافه شدن دلیخت باعث شده زوددویچه سایتونگ، بایرن را دارای گران‌ترین خط دفاعی جهان بداند. اما دلیخت با آنکه 22 سال بیشتر ندارد، بازیکنی است که در کنار جورجو کیلینی و لئوناردو بونوچی در یووه بازی کرده و می‌تواند نقش مدافعان سختکوش ایتالیایی را در تیم جدیدش ایفا کند. در مونیخ، احتمالاً در کنار بنژامین پاوار یا اوپامکانو در قلب دفاع بازی می‌کند ضمن اینکه نصیر مزروعی، دیگر خرید جدید تیم در دفاع راست کار می‌کند و آلفونسو دیویس هم به بازی در چپ ادامه می‌دهد.

پشت سر آنها، دروازه‌بان و کاپیتان، مانوئل نویر به نظر از جذب بازیکن جدید راضی است و در کنفرانس خبری در واشنگتن گفت: «دلیخت می‌تواند رهبری کند، او یک ابرمدافع است. خیلی مهم است که بازیکنان قدرتمند در دفاع داشته باشیم نه فقط در حرف بلکه در زبان بدن. این ژست‌ها اهمیت دارد. در زمان آلابا این را داشتیم. او با دست‌هایش حرف می‌زد و زبان بدنش همه جا بود و کمک زیادی می‌کرد.»

 

ساختاری برای آینده

تقصیر عملکرد ضعیف تیم در پنجره نقل و انتقالات گذشته به گردن مدیر ورزشی تیم، حسن سالی حمیدزیچ انداخته شد که بازیکنانی نه چندان موفق به تیم اضافه کرد. اما برازو(لقب هافبک سابق بایرن در میان بازیکنان و کادر فنی این تیم) این تابستان اعتبارش را به دست آورده و نقش مهمی در جذب ابتدا سادیو مانه و بعد دلیخت داشت.

حالا بعد از دو حذف از مرحله یک‌چهارم‌نهایی لیگ قهرمانان و همچنین دور دوم جام حذفی آلمان، بایرن با شکل و شمایلی جدید زیر نظر کان و رئیس باشگاه، هربرت هاینر پول زیادی خرج کرده تا دوران جدیدی را آغاز کند.

انتقال دلیخت هزینه‌های بایرن را از 140 میلیونی که در سال 2019 یعنی قبل از شروع پاندمی خرج کرده بودند، فراتر برده و گفته می‌شود کونراد لایمر، هافبک لایپزیگ و ماتیس تل، پدیده رن را هم می‌خواهند.

بخشی از هزینه‌ها با فروش بازیکنان برمی‌گردد مثل 50 میلیونی که از بارسلونا بابت روبرت لواندوفسکی می‌گیرند، اما بایرن ریسک کرده که تمام فصل آلیانتس آره‌نا پر از جمعیت باشد حالا که هیچ محدودیت کرونایی وجود ندارد.

کان هم می‌گوید باشگاه قصد ندارد بازیکن بزرگ دیگری را بفروشد: «در حال حاضر برنامه‌ای برای فروش نداریم. ما همیشه به‌دنبال این هستیم که بازیکنان در پست‌های مختلف بازی کنند، هیچ چیز بهتر از داشتن بازیکنان انعطاف‌پذیر نیست.»

یا به قول روزنامه مونیخی آبند زایتونگ که درباره عملکرد بایرن در این فصل نقل و انتقالات نوشته: «در فصل‌های اخیر بایرن جمع کرد، جمع کرد و جمع کرد اما حالا دیگر این رویه متوقف شده و دارد خرج می‌کند.»

 

کارنی چوکوئه‌مکا در فصل گذشته خوش درخشیده و توجه بسیاری را به خود جلب کرده است. قرارداد این بازیکن 18ساله با استون ویلا در سال 2023 منقضی می‌شود و این باشگاه می‌خواست او را نگه دارد. اما خود این هافبک ترجیح می‌دهد جدا شود و باشگاهش هم 20 میلیون یورو برای فروش او می‌خواهد. بارسلونا و میلان به‌صورت جدی به‌دنبال جذب این بازیکن هستند، هرچند که نمی‌خواهند این مبلغ را بپردازند و شاید تا ژانویه صبر کنند.

 

وقتی ورزشگاه سانتیاگو برنابئو جدید معرفی شد، مشخص بود که قرار نیست فقط برای فوتبال از آن استفاده شود. فلورنتینو پرس می‌خواهد بزرگ‌ترین رویدادهای ورزشی دنیا را میزبانی کند. یکی از اهداف اصلی او این است که سوپرباول در این ورزشگاه برگزار شود. رئیس باشگاه با مقامات امریکایی صحبت کرده است. البته این کار در حال حاضر کمی بعید به نظر می‌رسد، اما در هر حال ورزشگاهی که رئال ساخته قابلیت میزبانی چنین رویدادهایی را دارد.

 

کریستیانو رونالدو هنوز در تمرینات منچستر یونایتد شرکت نکرده و اریک تن‌هاخ، مربی این تیم گفته که از حضور این فوق ستاره پرتغالی استقبال خواهد کرد. این مهاجم سابق رئال مادرید قصد ترک یونایتد را دارد اما نتوانسته باشگاهی برای خود پیدا کند. تن‌هاخ حالا می‌گوید: «من نگران رونالدو هستم؟ نگرانی کلمه مناسبی نیست. من بی‌صبرانه منتظر کریستیانو هستم که به ما بپیوندد و در تیم ما جا بیفتد.»

 

صبح روز بازی حساس منچسترسیتی با وستهم در هفته یکی مانده به آخر فصل قبل، اولکساندر زینچنکو را هم‌تیمی‌هایش بیدار کردند. شب قبل، اروپا به اوکراین به‌عنوان برنده مسابقه ترانه‌خوانی یورو ویژن انتخاب کرده بود و بازیکنان سیتی می‌خواستند در خوشحالی این مدافع چپ سهیم باشند. مثل بیشتر فصل قبل بعد از حمله روسیه به اوکراین، لحظه پرشوری برای بازیکن 25 ساله بود. بازیکنان سیتی می‌خواستند علاقه و حمایت خود را نسبت به هم‌تیمی خود ابراز کنند که از جنگ کشورش ویران شده بود.

در روزهای آغاز جنگ او با خانواده در تماس بود و او را متقاعد می‌کردند با ماندن در انگلیس کمک بیشتری به کشورش می‌کند. او شاخص‌ترین اوکراینی لیگ برتر است و حق دارد نسبت به وضعیت کشورش نگران باشد. تماشاگران میزبان همواره او را به گرمی تشویق می‌کردند و اینکه در آستانه بازی با اورتون، هموطنش، ویتالی میکولنکو را در آغوش گرفت و اشک ریخت، تصاویرش همه جا منتشر شد.

به هر حال شش ماه سختی بود و او نسبت به شرایط دوستان و خانواده و کشورش نگران بود. بارها مبالغ قابل توجهی کمک کرد و هر کاری از دستش می‌آید برای کمک به کشورش انجام داد.

فوتبال برای او بسیار آرام‌بخش بود و زمانی که در زمین تمرین و روز مسابقه سپری می‌کرد، اجازه می‌داد ذهنش را آرام کند. پپ گواردیولا و باشگاه از او حمایت کردند و دوستان زینچنکو در تیم هم یارش بودند.

حمله روسیه به اوکراین همدلی در اردوی سیتی را بیشتر کرد اما این برای زینچنکو چیز جدیدی نبود. او که در سال 2016 با 7/1 میلیون پوند از اف سی اوفای روسیه خریداری شد، مصمم بود بازیکن ثابت اتحاد شود. مثلاً بعد از پیروزی در زمین هادرزفیلد در سال 2017 که 90 دقیقه روی نیمکت بود، به مجموعه تمرین برگشت و تنهایی مشغول تمرین شد. این تعهد از چشم گواردیولا و مربی‌هایش از جمله مربی فعلی آرسنال، میکل آرتتا دور نماند. بالاخره برایش فرصت پیش آمد اما بیشتر به‌عنوان مدافع چپ تا هافبک هجومی. حتی وقتی سیتی تصمیم گرفت به او اجازه رفتن بدهد تا یک مدافع کناری تخصصی بخرد، زینچنکو به درخواست انتقال به ولورهمپتون و ناپولی پاسخ منفی داد تا برای جایگاهش بجنگد. تصمیم بزرگی بود و او نقش پررنگی در کمک به گواردیولا برای رسیدن به چهار قهرمانی لیگ برتر در پنج سال داشت؛ آخرین موردش آخرین بازی فصل قبل مقابل استون ویلا که کمک کرد سیتی دو گل عقب افتاده را جبران کند و به قهرمانی برسد. اما بعد از پنج سال، زینچنکو فرصت پیدا کرده تا در پست دلخواهش بازی کند. بیش از سه چهارم 128 بازی زینچنکو برای سیتی در نقش مدافع چپ بود اما حالا قصد دارد در یک باشگاه بزرگ هافبک هجومی باشد و برای همین با مبلغ اولیه 30 میلیون پوند به آرسنال رفته است.

گواردیولا می‌دانست بهترین پست برای او همین است اما هرگز نتوانست چون جلوتر از او کوین دبروین، برناردو سیلوا، ایلکای گوندوغان، فیل فودن یا جک گریلیش بودند و به او بازی نمی‌رسید: «وقتی او را خریدیم شماره 10 بود، نقش فیل فودن، یک هافبک خلاق اما نیاز تیم چیز دیگری بود، ما سال‌ها مدافع چپ نداشتیم. او بخوبی آموخته بود خودش را منطبق کند و نیاز تیم را برآورده کرد. او بازیکن قابل اتکایی است.»

سیتی احتمالاً یک مدافع چپ تخصصی می‌خرد و ژوائو کانسلو هم جانشین قابل اعتمادی است و برای همین به زینچنکو اجازه رفتن داد. این انتقال برای بازیکن هم منطقی است. بازی‌هایش در مقدماتی جام جهانی برای اوکراین ثابت کرد استعداد و پختگی لازم را برای اینکه جلوتر بازی کند، دارد. علاوه بر این مثل گابریل ژسوس فرصت کار با آرتتا را در سیتی داشته بنابراین احتمالاً مشکلی در انطباق با محیط و شرایط جدید نداشته باشد بخصوص با توجه به اینکه دست راست سابق گواردیولا، در شمال لندن از همان سیستم استفاده می‌کند.

انتقال درستی در زمان مناسب برای زینچنکو است. جای او در سیتی خالی خواهد بود، چه در زمین و چه بیرون آن اما آرتتا توانست به او پیشنهادی بدهد که گواردیولا هرگز نتوانست: فرصت بازی ثابت در خط میانی.

 

دوستداران ورزش تنیس امسال شاهد یک اتفاق جالب خواهند بود؛ هم‌تیمی شدن نواک جوکوویچ، رافائل نادال و راجر فدرر. این اتفاق که البته بی‌سابقه هم نیست، در رقابت‌های لیورکاپ رخ خواهد داد، تورنمنتی که هر ساله تیمی منتخب از بهترین تنیسورهای اروپا را مقابل تیمی از منتخب بهترین تنیسورهای سایر قاره‌ها قرار می‌دهد و تیم اروپا امسال سه تنیسوری که روی هم 63 قهرمانی را در گرنداسلم‌ها کسب کرده‌اند، کنار هم می‌آورد. در کنار این سه نفر، اندی ماری اسکاتلندی هم به عنوان یکی دیگر از اعضای تیم 6 نفره اروپا مقابل تیم منتخب جهان قرار خواهد گرفت.

مسابقات جام لیورکاپ در فاصله‌ روزهای 23 تا 25 سپتامبر در ورزشگاه 20 هزار نفری O2 آره‌نای شهر لندن برگزار خواهد شد اما هنوز تکلیف دو عضو دیگر تیم منتخب اروپا مشخص نیست. در سمت مقابل هم از تیم منتخب جهان تنها حضور فلیکس اوگر آلیاسیمه از کانادا، تیلور فریتز از امریکا و دیه‌گو شوارتزمان از آرژانتین قطعی شده و سه عضو دیگر این تیم هنوز معرفی نشده‌اند.

پیش از این سابقه داشته که فدرر و نادال و جوکوویچ در جریان همین رقابت‌های لیورکاپ در یک جبهه و در کنار یکدیگر رقابت کنند اما این نخستین بار است که اندی ماری نیز به این جمع ملحق می‌شود.

شیوه برگزاری مسابقات لیورکاپ به گونه‌ای است که اولین تیمی که موفق به کسب 13 امتیاز شود، قهرمان خواهد بود. شیوه امتیازدهی مسابقات اما به نوبه خود جالب است. هر روز سه مسابقه انفرادی و یک مسابقه دوبل برگزار و برنده آن در بازی‌های سه ستی (2 از سه) مشخص می‌شود. پیروزی‌های روز جمعه، یک امتیاز، پیروزی‌های روز شنبه دو امتیاز و پیروزی‌های روز یکشنبه 3 امتیاز دارند. به این ترتیب هیچ تیمی تا روز پایانی مسابقات نمی‌تواند قهرمانی‌اش را مسجل کند.

تیم اروپا تا کنون فاتح هر 4 دوره مسابقات لیورکاپ در سال‌های 2017، 2018، 2019 شده است.