هر بار سؤال می‌شود چرا لیگ ایتالیا مثل کشورهای دیگر به بازیکنان جوان و باانگیزه میدان نمی‌دهد و هر بار که اتفاق ناخوشایندی رخ می‌دهد، به جواب روشنی می‌رسیم. تیم ملی ایتالیا در دو هفته اخیر پنج بازی انجام داد و انتقادات زیادی مطرح شد. بعد از باخت 3 بر صفر مقابل آرژانتین در فینالیسیما، از روبرتو مانچینی خواسته شد تا تمام تیم را بیرون بیندازد و با جوان‌ها از صفر شروع کند. همین کار را کرد و در خانه با آلمان یک-یک مساوی کرد در دیداری که باید بد می‌باخت. بعد 2 بر یک مجارستان را برد و به نظر می‌رسید از تساوی در انگلیس راضی است.

بعد از ترکیب اصلی بازی در آلمان ابراز رضایت کردند اما ایتالیا در آن بازی با دو گل دیرهنگام از تلخی شکست سنگین کاست و آتزوری 5 بر 2 شکست خورد. آن باخت تحقیرآمیزی که در بازی اول لیگ ملت‌های اروپا انتظارش می‌رفت، در بازی چهارم رقم خورد.

هواداران ایتالیا تکلیفشان با خودشان معلوم نیست. در فاصله 10 روز ویلی جنونتو از بهترین پدیده تاریخ تیم ملی ایتالیا و کسی که باید در 18 سالگی بازیکن فیکس مقدماتی جام جهانی می‌بود، به بازیکنی تبدیل شد که بیشترین اغراق درباره‌اش صورت گرفته و همه تقصیرها گردن اوست آن هم بعد از یک بازی ضعیف. اگر کسی می‌خواهد چرا فوتبال ایتالیا درباره بازیکنان جوان با احتیاط برخورد می‌کند، این پاسخ خوبی برایش است. هیچ تعادلی وجود ندارد.

همین درباره کل تیم صدق می‌کند چون هواداران و رسانه‌ها از «این همان ایتالیایی است که می‌خواستیم» و «چرا قبلاً این‌طور بازی نمی‌کردند؟!» به سرعت به «ایتالیا هیچ استعدادی ندارد» و «حیف وقت که برای این تیم گذاشته شود»رسیدند. رم یک روزه ساخته نشده اما می‌توان به یک چشم به هم زدن ویرانش کرد.

در مورد جان‌لوییجی دوناروما هم باید با احتیاط حرف بزنیم. شاید احساس می‌شود کار او دیگر تمام شده اما دوناروما فقط 23 سال دارد و بهترین بازیکن تورنمنت یورو 2020 شد. او همچنان یکی از بهترین شوت‌گیرهای جهان است. بله، کار با پایش ایراد دارد اما صادقانه در سال‌های اخیر از این جهت پیشرفت کرده و از یک فاجعه کامل به یک فاجعه بالقوه رسیده. البته اگر هم‌تیمی‌ها این پاس‌های خطرناک رو به عقب را به او ندهند، کمک بزرگی کرده‌اند چون می‌دانند مهاجمان حریف به خاطر سابقه او رهایش نمی‌کنند.

دوناروما بعد از باخت به آلمان به خاطر رفتارش در برابر گزارشگر رأی به غرور متهم شد. او به‌عنوان کاپیتان باید حرف می‌زد اما هیچ کس دوست ندارد کاپیتان تیمی باشد که 5 بر 2 می‌بازد بنابراین حس خوبی نداشت. همین شبکه رفتار مناسبی با نیکولو بارلا نداشت و گزارشگر گفت بازیکنان باید خجالت بکشند که اوضاع را بدتر کرد.

حالا می‌گویند دوناروما باید از تیم ملی کنار برود چون ایتالیا جانشین‌های خیلی خوبی دارد که مثل او پراشتباه نیستند مثل الکس مرت. ظرف 10 روز از «مانچینی نمی‌تواند بازیکن بسازد» به «ببینید همیشه بازیکنان خوبی را رو می‌کند» رسیدند و در نهایت «مانچینی نمی‌داند باید با این بازیکنان چه کند».

میل به فاجعه ساختن بدترین ویژگی در فوتبال ایتالیا است مثل اینکه بچه را به آسمان بیندازند و بعد فراموش کنند قانون جاذبه‌ای هست. لیگ ملت‌ها قرار بود آن شروع تازه‌ای باشد که مردم انتظارش را داشتند و همان شد. ایتالیا واقعاً در سه بازی اول خود بهتر از حد انتظار بود و زیاده‌روی شد. این تقصیر مانچینی، دوناروما یا جنونتو نیست، تقصیر رسانه‌ها و هواداران است. واقعیت را بپذیرید و سعی در کمک داشته باشید.

دنی آلوز پس از 17 بازی، یک گل و یک کارت قرمز، به دومین دوره حضورش در بارسلونا پایان داد، بدون آنکه جام جدیدی به افتخاراتش اضافه کند.

هیچ ورزشکار مردی تاکنون نتوانسته به اندازه آلوز افتخارات باشگاهی و ملی داشته باشد. او از سال 2001 که اولین بازی‌اش را انجام داد، 44 مدال قهرمانی کسب کرده است. آلوز 39ساله که شخصیتی خاص دارد، در هر باشگاهی که بازی کرده، دست‌کم یک جام کسب کرده است: از باهیا، باشگاه اولش گرفته تا سویا و بارسلونا، یوونتوس، پاری سن ژرمن و سائو پائولو.

حتی بدون احتساب کوپا کاتالونیا و سوپرجام کاتالونیا که او در بارسا کسب کرد (و جزو آمار رسمی به حساب نمی‌آیند)، یا جام جهانی زیر 20 سال در سال 2003، یا حتی مدال طلای المپیک که او با برزیل کسب کرد، آلوز همچنان پرافتخارترین ورزشکار به شمار می‌آید.

جالب است که به آمار افتخارات او نگاهی بیندازیم.

باهیا (02-2001):

قهرمانی بایانو: 2001

کوپا د نوردسته: 2001 و 2002

سویا (08-2002):

جام حذفی اسپانیا: 07-2006

سوپرجام اسپانیا: 2007

جام یوفا: 06-2005، 07-2006

سوپرجام اروپا: 2006

بارسلونا (16-2008 و 22-2021)

لالیگا: 09-2008، 10-2009، 11-2010، 13-2012، 15-2014، 16-2015

جام حذفی: 09-2008، 12-2011، 15-2014، 16-2015

سوپرجام اسپانیا: 2009، 2010، 2011، 2013

لیگ قهرمانان اروپا: 09-2008، 11-2010، 15-2014

سوپرجام اروپا: 2009، 2011، 2015

جام باشگاه‌های جهان: 2009، 2011، 2015

یوونتوس (17-2016)

سری آ: 17-2016

جام حذفی ایتالیا: 17-2016

پاری سن ژرمن (19-2017):

لیگ یک: 18-2017، 19-2018

جام حذفی فرانسه: 18-2017

جام اتحادیه فرانسه: 18-2017

سوپرجام: 2017، 2018

سائو پائولو (21-2019):

قهرمانی پائولیستا: 2021

برزیل (2006 تاکنون):

کوپا آمه‌ریکا: 2007 و 2019

جام کنفدراسیون‌ها: 2009، 2013

آلوز در پست اینستاگرامی خود پس از ترک بارسا نوشت که کارش هنوز تمام نشده است: «دنیا هرگز فراموش نکند: یک شیر حتی اگر 39 سال داشته باشد همچنان می‌تواند یک شیر دیوانه باشد!»

اینکه آلوز بیشتر از نیمی از عمر خود را به‌عنوان ورزشکار حرفه‌ای سپری کرده به این معنا نیست که او آماده آویزان کردن کفش‌هایش است. او کاپیتان تیم ملی برزیل است و سال گذشته با این تیم قهرمان المپیک توکیو شد. او کوپا آمه‌ریکا را تنها به‌دلیل مصدومیت از دست داد.

جام جهانی 2022 پنج ماه دیگر برگزار می‌شود و آلوز در هر دو دیدار دوستانه اخیر برزیل در ترکیب ثابت حضور داشته؛ در برد پنج بر یک مقابل کره‌جنوبی و در پیروزی یک بر صفر برابر ژاپن.

برزیل در حال حاضر از دید کارشناسان بیشترین بخت را برای قهرمانی در جام جهانی دارد و می‌تواند به رکورد پنج قهرمانی در این رقابت‌ها برسد. به این ترتیب آلوز می‌تواند رکوردش را دست‌نیافتنی‌تر سازد. او فقط نیاز دارد که باشگاهی پیدا کند که در چند ماه پیش رو در آن به میدان برود.

پرونده هفتادوششمین فصل از مهیج‌ترین تورنمنت بسکتبالی دنیا با قهرمانی تیم گلدن‌استیت وریرز بسته شد. شاگردان استیو کر در ششمین بازی فینال NBA در شهر بوستون، موفق شدند حریف سرسخت خود بوستون سلتیکس را با نتیجه 103 به 90 شکست دهند تا چهارمین پیروزی خود را در تقابل با قهرمان کنفرانس شرق کسب و برای چهارمین بار در هشت سال گذشته عنوان قهرمانی را از آن خود کنند. در این بازی که در ورزشگاه تی‌دی گاردن شهر بوستون برگزار شد، استفن‌ کری، ستاره گلدن‌ استیت نه تنها امتیاز‌آورترین بازیکن میدان شد بلکه پاداش درخشش خود در بازی‌های مرحله پلی‌آف را گرفت و برای اولین بار در دوران بازیگری‌اش به‌عنوان ارزشمندترین بازیکن فینال‌‌ انتخاب شد. کری که در 40 دقیقه حضورش در این بازی 34 امتیاز گرفت، 7 پاس گل داد و 7 ریباند داشت، در حالی به‌عنوان ارزشمندترین بازیکن معرفی شد که در هر یک از 6 بازی فینال به طور متوسط 34 امتیاز کسب کرد.

او اصلی‌ترین فاکتور در ثبت هفتمین قهرمانی تیم سانفرانسیسکویی در NBA بود. کری که پیش از این دو بار به‌عنوان ارزشمندترین بازیکن مرحله گروهی انتخاب شده بود، حالا یک افتخار فردی دیگر هم به ویترین افتخاراتش اضافه می‌کند. او اما باعث ثبت رکوردهایی تازه برای تیمش هم شد چرا که گلدن استیت وریرز حالا اولین تیم در تاریخ است که در عرض دو سال از بدترین تیم NBA به قهرمان این رقابت‌ها تبدیل می‌شود.

گلدن‌استیت در فصل 20-2019 آنقدر ضعیف نتیجه گرفت که حتی به بازی‌های پلی‌آف نرسید اما حالا این تیم چهارمین قهرمانی‌اش طی 8 سال اخیر پس از فتح مسابقات در سال‌های 2015، 2017 و 2018 را کسب می‌کند و درخشش کری در این میان بیش از پیش ثابت کرد که بود و نبودش چقدر فرق دارد. در واقع در آن فصلی که گلدن استیت تیم آخر NBA شد، مصدومیت او و کلی تامپسون از یک سو و جدایی کوین دورانت از سوی دیگر دست به دست هم داد تا همه چیز به ضرر وریرز رقم بخورد. در ششمین بازی فینال بعد از کری که 34 امتیاز گرفت، اندرو ویگینز با 18 امتیاز دومین نفر در فهرست امتیازآوران گلدن استیت بود. جردن پول با 15 امتیاز نفر سوم بود و پس از او کلی تامپسون و دریموند گرین هر کدام با 12 امتیاز بیشترین امتیاز را برای قهرمان جدید NBA کسب کردند.

استیو کر سرمربی تیم گلدن استیت وریرز پس از بازی به خبرنگاران گفت:«من برای استف خیلی هیجان زده‌ام. به نظر من MVP فینال شدن، سرآمد همه دستاوردهایی است که او پیش از این در حرفه باورنکردنی‌اش کسب کرده بود. البته من برای همه بازیکنانم خوشحالم. افراد فراوانی در رقم خوردن این موفقیت دست داشتند اما در مورد استف می‌توانم بگویم که بدون او هیچ یک از این اتفاقات رخ نمی‌داد.»

کری هم این قهرمانی را برای خودش با توجه به بازگشت از مصدومیت، یک قهرمانی متفاوت توصیف کرد و گفت:«ما راه اینکه چطور این کار را انجام دهیم، پیدا کردیم. ما همیشه برای اینکه آیا ممکن است دوباره به روزهای اوج‌مان برگردیم تردید داشتیم چون می‌دانستیم که مسیر چنین بازگشتی چقدر طولانی و سخت است. ما از 10-11 سال پیش چنین مسیری را ساخته بودیم. تمام آنهایی که در رقم خوردن این افتخار سهیم بوده‌اند می‌دانند این کار چه ارزشی دارد. این قهرمان قطعاً با قهرمانی‌های قبلی متفاوت است. شک نکنید.»

در حالی که گلدن‌استیت هفتمین قهرمانی‌اش در NBA را کسب کرد، بوستونی‌ها در خانه خود در حسرت پایان دادن به انتظار 14 ساله‌شان برای فتح جذاب‌ترین لیگ بسکتبال دنیا ماندند. آنها که از سال 1986 تا به امروز تنها یک بار (08-2007) قهرمان NBA شده‌اند، امسال فاصله زیادی تا شکست طلسم 14 ساله ناکامی‌شان نداشتند اما با وجود درخشش جیلن براون که در بازی ششم تیمش 34 امتیاز کسب کرد، باز هم نتوانستند از شکست چهارم بگریزند و در نهایت با اکتفا به‌عنوان قهرمان کنفرانس شرق فصل 22-2021 NBA را به پایان رساندند.

لوییس انریکه بعد از برد تیم ملی اسپانیا برابر جمهوری چک در لیگ ملت‌ها هشدار قابل توجهی داد. مربی اسپانیا به سطح رقابت در قاره پرداخت و گفت:«ببینید چه بر سر فوتبال اروپا آمده است.»

ما در موقعیتی قرار گرفته‌ایم که تیم‌های بزرگ اروپا یا به‌شدت افت کرده‌اند یا در آستانه افت هستند در برابر تیم‌های به اصطلاح درجه دوم اروپا. لیگ ملت‌ها نظم از پیش تعیین شده قبلی را به هم ریخته و این تهدیدی جدی برای جام جهانی قطر است که پنج ماه دیگر شروع می‌شود. با یک نگاه مختصر به چهار گروه لیگ اول این تورنمنت جدید یوفا می‌توان متوجه شد اتفاق جدیدی در حال شکل‌گیری است. فرانسه، مدافع عنوان قهرمانی جهان در قعر جدول گروه خود قرار دارد. انگلیس یک شکست بی‌سابقه تاریخی را برابر مجارستان در ویمبلی متحمل شد و ایتالیا بدون ترمز با سرعت در مسیر سقوط قرار دارد.

 

گروه مرگ برای مجارستان

قرعه‌کشی یک گروه را به‌عنوان گروه مرگ معرفی کرد و تیمی که کمترین شانس را داشت، مجارستان بود. حالا دو بازی مانده و مجارها جلوتر از سه قهرمان سابق جهان قرار دارند: آلمان، ایتالیا و انگلیس. سه شیر بدون برد در انتهای جدول گروه است و مدافع عنوان قهرمانی اروپا یک باخت سنگین و شرم‌آور را مقابل آلمان به ثبت رسانده.

 

فرانسه را چه می‌شود؟

اما قطعاً نگران‌کننده‌ترین شرایط برای فرانسه است. مدافع عنوان قهرمانی جهان و تیمی که بیش از همه شانس قهرمانی در قطر را دارد، از رقابت‌ها کنار رفته و شانسی برای دفاع از عنوان قهرمانی‌اش در لیگ ملت‌ها ندارد. بازی‌های متوسط از تیمی از هم گسیخته و کم انگیزه زنگ خطر را در این کشور به صدا درآورده. نه کیلیان امباپه نه آنتوان گریزمان، نه اورلین شوآمنی و نه کریم بنزما نتوانسته‌اند تیم فرانسه را از بحرانی که در آن گیر افتاده، نجات دهند. اما آیا این تیم پرمهره برای قطر آماده می‌شود؟

معمولاً بعد از تماشای بیماری دیگران، آدم به فکر خودش می‌افتد و این چیزی است که لوییس انریکه مشاهده می‌کند. صدرنشین گروهی که پرتغال کریستیانو رونالدو نیز در آن است، به فکر جام جهانی پنج ماه بعد است.

بعد از هر اوجی فرود پیش می‌آید. بایرن‌مونیخ به‌دنبال یازدهمین قهرمانی متوالی بوندس‌لیگا است اما شاید به آن نرسد. در آغاز تابستانی هستیم که می‌تواند برای این تیم پرماجرا و پیش درآمد ناکامی‌ها باشد. روبرت لواندوفسکی بعد از هشت سال می‌خواهد برود. سرژ گنابری هم به‌دنبال جدایی است. نیکلاس سوله به‌عنوان بازیکن آزاد به بوروسیادورتموند رفته است. بایرن برای تقویت به آژاکس حمله کرده و نصیر مزروعی را برای دفاع راست و رایان گراونبرخ را برای خط میانی برداشته، به سادیو مانه لیورپول هم نزدیک است. برای فصل 2023-2022 هم پرمهره است اما ضعف‌هایش در زمستان و بهار به چشم آمده، از یک‌چهارم‌نهایی لیگ قهرمانان حذف شده و این یعنی دارنده شش قهرمانی اروپا و 31 قهرمانی بوندس‌لیگا باید به سؤالات زیادی پاسخ دهد. می‌خواهیم آنها را بررسی کنیم.

 

خرید جدید آرسنال از پرتغال آمد

فابیو ویرا، هافبک تهاجمی 22 ساله پرتغالی با انتقالی 40 میلیون یورویی به علاوه 5 میلیون یورو پاداش از پورتو به آرسنال پیوست. ویرا یکی از بازیکنان مهم و اساسی پورتو در فصل گذشته بود که توانست آمار 7 گل و 16 پاس گل را به ثبت رساند. لوئیز دیاز در زمستان پیش دیگر بازیکنی بود که از پورتو جدا شد و به لیورپول پیوست تا ویرا دومین بازیکن پورتو نام گیرد که در سال 2022 به لیگ برتر انگلیس می‌رسد.

 

 وستهم به‌دنبال دروازه‌بان سابق رئال

وستهم می‌خواهد قرارداد آلفونسو آرئولا دروازه‌بان فصل قبل خود را قطعی کند. روزنامه سان نوشته که آنها حاضرند با پاری سن ژرمن بر سر دائمی کردن قرارداد او مذاکره کنند. آرئولا 29 ساله سابقه بازی در رئال مادرید آن هم به طور قرضی را دارد.

 

هافبک بایرن به لیدز می‌رود

مارک روکا، هافبک بایرن مونیخ، در تست پزشکی باشگاه لیدز یونایتد شرکت کرده است. این هافبک اسپانیایی سومین خرید لیدز در فصل نقل و انتقالات به حساب می‌آید. آنها پیش از این برندن ارونسون و راسموس کریستنسن از لایپزیگ را نیز به خدمت گرفته‌اند.

 

مذاکره بایرن و لیورپول بر سر مانه 

بایرن مونیخ امیدوار است سادیو مانه را در تابستان خریداری کند. آنها با لیورپول مذاکره خواهند کرد تا بر سر قیمت انتقال او به توافق برسند. آلمانی‌ها تا کنون سه مرحله پیشنهاد خود را به لیورپول ارائه کرده‌اند که این موضوع مورد موافقت تیم آنفیلدی قرار نگرفته است.