سم بلیتز

 

 یک بازی تا پایان فصل 2021-2020 سری A بیشتر باقی نمانده و توضیح شرایط اصلاً دشوار نیست: یکی از سه تیم بزرگ ایتالیا نمی‌تواند فصل آینده در لیگ قهرمانان اروپا بازی کند.

در حالی که اینترمیلان خود را برای جشن قهرمانی آماده می‌کند و تیم هجومی آتالانتا از رسیدن به سهمیه لیگ قهرمانان مطمئن شده، میلان، ناپولی و یوونتوس که در رقابت برای گرفتن دو سهمیه دیگر هستند، تنها با یک امتیاز از هم جدا می‌شوند.

ناکامی در صعود به لیگ قهرمانان می‌تواند آینده هر کدام از سه مربی را تحت تأثیر قرار دهد. استفانو پیولی، مربی میلان بعد از نزول از صدر جدول لیگ همواره مورد انتقاد بوده ضمن اینکه هم‌تیمی‌های سابق، آندره‌آ پیرلو و جنارو گتوزو می‌توانند باعث شوند دیگری کارش را از دست بدهد. نتیجه احتمالی دیگر این است که یکی از بین کریستیانو رونالدو و زلاتان ابراهیموویچ، دو ستاره بزرگ سری آ، در فصل آینده لیگ قهرمانان حاضر نباشند.

 

اتفاق غیرقابل تصور

اتفاق غیرقابل تصور شاید رخ دهد. یوونتوس که 9 سال پیاپی قهرمان شده بود و رونالدو را دارد، شاید به سهمیه لیگ قهرمانان هم نرسد. یوونتوس در حالی برای آخرین بازی آماده می‌شود که تکلیف سهمیه در دست خودش نیست. یوونتوس باید در خانه بولونیا به پیروزی برسد و امیدوار باشد که میلان یا ناپولی در بازی‌شان امتیاز از دست بدهند. بازی در لیگ اروپا می‌تواند آسیب جدی به برنامه‌های یووه در فصل بعد وارد کند. آیا برای حفظ رونالدو کافی است؟ جان‌لوییجی بوفون اعلام کرده در پایان فصل از یووه می‌رود اما ممکن است دیگر چهره درخشان یووه، جورجو کیه‌لینی هم به او ملحق شود؟

پیرلو در این فصل به امثال آرون رمزی و آلوارو موراتا اعتماد زیادی کرده اما ناکامی در رسیدن به سهمیه لیگ قهرمانان آینده اینها را شاید خراب کند. تکلیف بازیکن قرضی، وستون مک کنی و پائولو دیبالا که همواره بازیکنی قابل اتکا برای بیانکونری بوده، چه می‌شود؟

یوونتوس، پیرلوی بی‌تجربه را بعد از اخراج مائوریتزیو ساری-که قهرمانی لیگ را به دست آورده بود- استخدام کرد تا یک نوسازی را کلید بزند اما مقامات تصمیم گیرنده باشگاه پیش‌بینی نکرده بودند در رقابت‌های داخلی دچار چنین افت فاحشی می‌شوند. انتظار نمی‌رود این مربی ایتالیایی برای فصل بعد در کارش بماند اگر تیمش به لیگ اروپا برود و این یعنی یوونتوس شاید مجبور شود دوباره تلاش برای جذب یک مربی را از صفر آغاز کند، کسی که با کوچ ستاره‌ها مواجه خواهد شد. یک مسأله آزاردهنده دیگر این است که آنتونیو کونته، کسی که یک دهه قبل سلطه یوونتوس بر فوتبال ایتالیا را شروع کرد، با رقیب همیشگی یووه یعنی اینترمیلان جام قهرمانی را بالای سر می‌برد. پیروزی چهارشنبه شب بانوی پیر برابر آتالانتا در فینال جام حذفی ایتالیا نشان داد پیرلو می‌تواند تیمش را به موفقیت برساند اگر رویش فشار باشد.

کسب سهمیه لیگ قهرمانان شاید اقامت پیرلو روی نیمکت یووه را طولانی‌تر کند یا شاید فضای مناسبی را فراهم کند که یک مربی باتجربه‌تر روزهای باشکوه را به تورین برگرداند. در هر صورت جای پیرلو روی نیمکت راحت نیست.

 

رفاقت گتوزو با پیرلو

فوتبال بازی جذابی است، نه؟ 25 بهمن، ناپولی با یوونتوس دیدار کرد در حالی که می‌دانست اگر ببازد مربی‌اش، جنارو گتوزو اخراج می‌شود. حالا بعد از سه ماه نه تنها گتوزو سر کارش باقی مانده بلکه شانس بهتری برای رسیدن به سهمیه لیگ قهرمانان دارد و این به قیمت اخراج هم‌تیمی سابقش در میلان و تیم ملی ایتالیا، پیرلو تمام خواهد شد. ناپولی آن روز با یک گل یوونتوس را شکست داد و ثابت کرد هنوز هم می‌تواند با بزرگان رقابت کند. تیم گتوزو بعد از آن و در راه رسیدن به سهمیه لیگ قهرمانان میلان و رم را در خانه‌شان شکست داده و بدون باخت در هشت بازی آخرش، آماده میزبانی از ورونا است.

بازگشت ویکتور اوسیمن در تحول اخیر ناپولی مؤثر بوده. این بازیکن 22 ساله نه تنها در 11 بازی 8 گل زده بلکه آن مثلث رویایی ابتدای فصل که دو ضلع دیگرش، لورنزو اینسینیه و ایروینگ لوسانو هستند، احیا کرده.

به اینها دریس مرتنس و ماتئو پولیتانو را اضافه کنید تا متوجه شوید چرا تیم گتوزو یکی از تیم‌هایی بوده که در هفته‌های اخیر در گلزنی خیلی موفق عمل کرده. پارتنوپی توانسته اودینزه و لاتزیو را با پنج گل شکست دهد ضمن اینکه برد 4 بر 3 مقابل کروتونه یکی از نقاط عطف فصل ناپولی بوده.

کار ناپولی ساده است: باید ورونا را ببرد که در هشت بازی آخرش نبرده و جایگاه مطمئنی در میانه جدول دارد، به این ترتیب خیالشان از سهمیه لیگ قهرمانان راحت می‌شود. هنوز ضمانتی برای رسیدن به سهمیه لیگ قهرمانان وجود ندارد اما ناپولی وضعیت خیلی خوبی دارد.

 

وضعیت متزلزل میلان

 اواسط بهمن، میلان در صدر جدول لیگ ایتالیا قرار داشت، جایی که از ابتدای فصل در اختیارش بود. در حالی که زلاتان ابراهیموویچ از مصدومیت برگشته بود، روسونری هیجان و انگیزه زیادی برای نخستین قهرمانی لیگ بعد از نزدیک به یک دهه داشت اما تیم استفانو پیولی از آن موقع در هشت بازی امتیاز از دست داده تا خطر از دست دادن سهمیه لیگ قهرمانان فصل آینده را خیلی جدی احساس کند.

در هفته‌های اخیر ثبات به ندرت در نیمه قرمز شهر میلان دیده شده. پیروزی در زمین یوونتوس، رم و فیورنتینا در کنار باخت‌های ویران کننده به لاتزیو، ناپولی، اسپتزیا و ساسولو برای این تیم رقم خورده است.

حتی برد 7 بر صفر هفته گذشته در زمین تورینو، رسیدن میلان به لیگ قهرمانان را که از فصل 2014-2013 روسونری موفق به آن نشده است، تضمین نکرده.

در میان سه رقیب رسیدن به سهمیه لیگ قهرمانان، کار میلان از همه سخت‌تر است. اصلاً نمی‌شود بازی در زمین تیم رده دومی آتالانتا را آسان حساب کرد و از پیروزی در آن مطمئن بود چون تیم جان پیرو گاسپرینی یک بار دیگر بیشتر از 100 گل در رقابت‌های مختلف این فصل زده است.

آتالانتا به لیگ قهرمانان صعود کرده اما بازی با میلان را ساده فرض نمی‌کند و برای آن انگیزه دارد چون برگامو، همیشه با بی‌انصافی حومه میلان محسوب شده و این بازی به نوعی برایش حیثیتی است.

پنجم شدن می‌تواند به کار پیولی روی نیمکت میلان خاتمه دهد در حالی که تصور می‌شد او یک فصل تاریخی را برای تیمش رقم می‌زند. فرم خوب اواخر فصل گذشته باعث شد پیولی در سمتش ابقا شود با وجود آنکه به صورت جدی با رالف رانگنیک وارد مذاکره شده بودند اما آخر این فصل شاید به کار او پایان دهد.

منبع: دیلی میل

 

 منچستر سیتی و منچستر یونایتد حضورشان در فصل بعد لیگ قهرمانان اروپا را تضمین کرده‌اند اما سرنوشت دو تیم دیگر صعودکننده به این مسابقات هنوز مشخص نیست و نبرد سختی برای این دو سهمیه در جریان است. تیم‌های اول تا چهارم لیگ برتر به لیگ قهرمانان، تیم‌های پنجم و ششم به لیگ اروپا و تیم هفتم به لیگ کنفرانس اروپا راه می‌یابند اما تیم‌ها برای صعود به اروپا چه چیزهایی نیاز دارند؟

 

رده سوم – چلسی (37 بازی، 67 امتیاز)؛ بازی باقی‌مانده: استون‌ ویلا (در خانه حریف)

پیروزی سه‌شنبه مقابل لستر به این معناست که سرنوشت چلسی در دستان خودش است. پیروزی در خانه استون‌ ویلا باعث می‌شود صعود آنها قطعی شود. اگر چلسی این بازی را نبرد اما نتیجه‌ای که می‌گیرد مشابه نتیجه یکی از دو تیم لستر یا لیورپول باشد، باز هم به لیگ قهرمانان راه خواهند یافت. اگر آنها برابر ویلا به تساوی برسند و لستر و لیورپول، هیچ‌کدام پیروز نشوند، چلسی به لیگ قهرمانان می‌رسد.

اگر چلسی در ویلا پارک شکست بخورد، تنها به شرطی به لیگ قهرمانان راه می‌یابد که یا لیورپول به پالاس ببازد و یا لستر مقابل تاتنهام پیروز نشود. اگر چلسی در جمع چهار تیم برتر قرار نگیرد، برای راهیابی به فصل بعد لیگ قهرمانان، تنها باید منچستر سیتی را در فینال شنبه هفته آینده این فصل لیگ قهرمانان ببرد.

 

رده چهارم – لیورپول (36 بازی، 66 امتیاز)؛ بازی باقی‌مانده: کریستال پالاس (در خانه)

سرنوشت لیورپول در دستان خودشان نیست، چرا که ممکن است به خاطر تفاضل گل یا گل زده، پایین‌تر از لستر قرار بگیرد اما پیروزی سه بر صفر در خانه برنلی به این معنا است که پیروزی مقابل پالاس در خانه، کارشان را تا حد زیادی راحت خواهد کرد. اگر لیورپول و لستر پیروز شوند، لستر باید با چهار گل از لیورپول بیشتر، تاتنهام را شکست دهد تا به لیگ قهرمانان برسد. اگر لیورپول یک بر صفر پالاس را شکست دهد، لستر باید پنج بر صفر پیروز شود. 

البته اگر چلسی نتواند پیروز شود، پیروزی برای لیورپول و لستر باعث خواهد شد که هر دو تیم به لیگ قهرمانان راه یابند.

اگر لیورپول مساوی کند و لستر هم پیروز نشود، باز لیورپول به لیگ قهرمانان راه می‌یابد. اگر هر دو تیم ببازند، تفاضل گلشان به این معنا است که لیورپول تنها در صورت شکست 5 بر صفر یا بدتر از آن، صعود به لیگ قهرمانان را از دست می‌دهد.

 

رده پنجم – لستر (37 بازی، 66 امتیاز)؛ بازی باقی‌مانده: تاتنهام (در خانه)

هرچند لستر با پیروزی پرگل مقابل تاتنهام می‌تواند به جمع چهار تیم برتر برسد (حتی در صورت پیروزی لیورپول و چلسی) اما به احتمال فراوان، آنها باید نتیجه‌ای بهتر از لیورپول کسب کنند یا در حالی پیروز شوند که چلسی ببازد یا مساوی کند. 

رده ششم – وستهم (37 بازی، 62 امتیاز)؛ بازی باقی‌مانده: ساوتهمپتون (در خانه)

وستهم بخت بسیار خوبی برای راهیابی به لیگ اروپا دارد. کسب یک امتیاز در خانه مقابل ساوتهمپتون صعودشان به لیگ اروپا را قطعی می‌سازد. اگر آنها ببازند و تاتنهام در خانه لستر پیروز شود، این تاتنهام است که به لیگ اروپا راه می‌یابد. هرچند اورتون هم سه امتیاز کمتر دارد اما تفاضل گل آنها هشت گل کمتر است. به این ترتیب، در بدترین حالت، وستهم به لیگ کنفرانس اروپا راه می‌یابد.

 

رده هفتم – تاتنهام (37 بازی، 59 امتیاز)؛ بازی باقی‌مانده: لستر (در خانه حریف)

هدف اصلی تاتنهام این است که به وستهم برسد. آنها باید لستر را شکست دهند و امیدوار باشند که وستهم در خانه مقابل ساوتهمپتون شکست بخورد. اگر آنها در خانه لستر پیروز نشوند، ممکن است رقابت‌های اروپایی را به‌کل از دست بدهند. 

 

رده هشتم – اورتون (37 بازی، 59 امتیاز)؛ بازی باقی‌مانده: منچستر سیتی (در خانه حریف)

تفاضل گل اورتون ضعیف است و به این ترتیب، تنها امید آنها این است که فصل را در رده هفتم به پایان برسانند و به لیگ کنفرانس اروپا برسند اما آنها باید در خانه منچستر سیتی بازی کنند. 

اگر اورتون در اتحاد پیروز شود، باید امیدوار باشد که تاتنهام لستر را نبرد. اگر اورتون در خانه سیتی مساوی کند، باید امیدوار باشد که تاتنهام ببازد و آرسنال هم نتواند پیروز شود. شکست هم امیدهایشان برای صعود را از بین می‌برد.

 

رده نهم – آرسنال (37 بازی، 58 امتیاز)؛ بازی باقی‌مانده: برایتون (در خانه)

تفاضل گل تیم‌ها به این معنا است که آرسنال باید در خانه مقابل برایتون پیروز شود و امیدوار باشد که تاتنهام و اورتون پیروز نشوند. در این صورت آرسنال به شکلی باورنکردنی به رقابت‌های اروپایی راه 

می‌یابد.

 

رده دهم – لیدز (37 بازی، 56 امتیاز)؛ بازی باقی‌مانده: وست‌بروم (در خانه)

در فاصله یک هفته مانده به پایان رقابت‌ها، لیدز تنها روی کاغذ شانس صعود به اروپا را دارد. آنها سه امتیاز کمتر از تاتنهام رده هفتمی دارند و تفاضل گلشان هم 15 گل کمتر از این تیم است.

 

 نام لیونل مسی همیشه صفحه اول روزنامه‌های اسپانیا را تزیین کرده از وقتی فوق‌ستاره آرژانتینی درخشش در بارسلونا را شروع کرد اما این بار او با روزنامه «اوله» آرژانتین مصاحبه کرده و درباره خیلی از حاشیه‌های حرفه و زندگی‌اش حرف زده؛ حتی یک جای مصاحبه مسی توضیح می‌دهد چرا تصمیم گرفته ریش بگذارد :«خیلی وقت بود که ریشم را می‌زدم. از ژیلت استفاده می‌کردم و به من می‌گفتند ریشم را بزنم. وقتی قراردادم با آنها به پایان رسید تصمیم گرفتم که دیگر ریشم را نزنم. فکر می‌کنم در کوپاآمریکای 2016 در آمریکا بودیم. خیلی‌ها ریش داشتند، مثل من، کمی کوتاه‌تر یا بلندتر.»

کاپیتان بارسلونا بعد به زندگی‌اش بیرون از زمین فوتبال پرداخت و از سرگرمی‌هایی گفت که در دوران تعطیلات از آنها لذت می‌برد: «پادل خیلی دوست دارم. با پپه بازی می‌کنم و او واقعاً خوب بازی می‌کند. بازی‌اش کیفیت بالایی دارد، خیلی بازی نمی‌کنیم چون هر سه روز بازی داریم اما واقعاً دوستش دارم.»

مسی هم مثل همه از خوردن دستپخت مادرش لذت می‌برد، بیشتر از همه میلانزا که شباهت زیادی به شنیتزل دارد. مسی توضیح داد: «فکر می‌کنم به خاطر سسی است که برای روی غذا درست می‌کند. من خیلی می‌خورم اما از آنها که در خانه با آن سس مخصوص درست می‌کند. دیگران هم که دستپخت مادرم را خورده‌اند گفته‌اند واقعاً عالی است.»

بازی در بارسلونا همیشه برای مسی آسان نبوده و او وقتی خیلی کوچکتر بوده برایش سخت بوده که بین کاتالونیا و اسپانیا در تردد باشد. مسی گفت: «خیلی گریه می‌کردم. دلم می‌خواست به همان جایی برگردم که به آن تعلق دارم اما همزمان دلم نمی‌خواست. من، دوستان و ارتباطات زیادی را همزمان از دست دادم. حالا هر پسربچه 13 ساله یک گوشی در دست دارد اما آن موقع اینطور نبود. گاهی وقت‌ها یک ساعت با تلفن حرف می‌زدم اما بعدها کار خیلی سخت شد و دیگر نمی‌توانستم دوستانم را حفظ کنم.»

منبع: مارکا

 

پیش از آنکه قطر پولش را روانه پاری‌سن‌ژرمن کند، لیگ یک فرانسه رقابتی‌ترین لیگ اروپا بود. در سال‌های 2008 تا 2013، در شش فصل، شش تیم مختلف قهرمان این لیگ شدند. حتی با وجود سرمایه‌گذاری‌های گسترده قطری‌ها، موناکو از سال 2013 تاکنون یک بار توانسته پی‌اس‌جی را پشت سر بگذارد و با غلبه بر سلطه این تیم، قهرمان فرانسه شود.

اما این فصل می‌تواند یکی از فصل‌های خاطره‌انگیز فرانسه باشد، مانند سالی که لستر سیتی قهرمان لیگ برتر انگلیس شد. لیل در صورت پیروزی در آخرین دیدار فصل برابر آنژه، قهرمانی خود را جشن خواهد گرفت.

در فرانسه، تفاضل گل مهم‌تر از بازی رودررو است. لیل با 80 امتیاز صدرنشین است و تفاضل گلش هم 40+ است. پی‌اس‌جی تنها یک امتیاز کمتر از مردان کریستوف گالتیه دارد و تفاضل گل آنها هم 56+ است که بسیار بهتر از لیل است. موناکو هم که در این فصل احیا شده، 77 امتیاز دارد و تفاضل گل این تیم هم 34+ است و هرچند بخت قهرمانی دارد اما اتفاقات عجیب و غریبی باید روی دهد تا آنها قهرمان شوند. در پایین جدول هم شش تیم برای بقا می‌جنگند. نیم و دیژون فصل را بدون شک در رده‌های 19 و 20 به پایان می‌رسانند اما ریمس، بوردو، استراسبورگ، برست، لوریان و نانت با 42، 42، 41، 41، 41 و 40 امتیاز، برای این می‌جنگند که رده هجدهم از آن آنها نباشد. در این میان برست کار سختی دارد، چرا که باید مقابل پاری‌سن‌ژرمن به میدان برود.

لیل در آستانه اولین قهرمانی‌اش در 10 سال اخیر است. آنها در هفته گذشته مقابل سن‌اتین به نتیجه مساوی رسیدند و اجازه دادند پاریسی‌ها با پیروزی چهار بر صفر مقابل استاد ده ریمس، به فاصله‌ یک‌امتیازی‌شان برسند. پیروزی در آن بازی، خیال آنها را تا حد زیادی راحت می‌کرد و باعث می‌شد تهدید پی‌اس‌جی را بسیار کاهش دهند.

پی‌اس‌جی در هشت فصل اخیر لیگ فرانسه، هفت بار قهرمان شده و پیش از پایان زودهنگام فصل 20-2019، با 12 امتیاز اختلاف، در صدر جدول قرار داشت. آنها فصل قبل‌تر از آن هم با 16 امتیاز برتری قهرمان شده بودند. بسیاری بر این باور بودند که فصل 21-2020 بار دیگر با درخشش پی‌اس‌جی همراه خواهد بود اما آنها این فصل کار سختی برای قهرمانی دارند و باید تیم رده شانزدهمی برست را شکست دهند که در خطر سقوط است. اگر پی‌اس‌جی برای هشتمین بار در 9 سال اخیر قهرمان لیگ یک فرانسه شود، در یکی از بدترین فصل‌های خود قهرمانی را تجربه می‌کند.

پاریسی‌ها فصل را بسیار ضعیف آغاز کردند و در هفته اول مقابل لانس با نتیجه یک بر صفر باختند. آنها سپس در خانه برابر مارسی شکست خوردند. در آن دیدار، بازیکنان دو تیم در دقایق پایانی بازی با هم دعوا کردند و داور چندین کارت قرمز به بازیکنان نشان داد. اوضاع وخیم پی‌اس‌جی در طول فصل هم ادامه یافت و تعداد شکست‌های خانگی آنها در این فصل به اندازه مجموع کل هفت فصل گذشته بوده است. توماس توخل، مربی پی‌اس‌جی نیز در میانه فصل از کار برکنار شد.

اما از زمان آمدن موریسیو پوچتینو، آنها بهتر شده‌اند و در 20 بازی در لیگ یک، 17 دیدار را برده‌اند. پی‌اس‌جی توانست موناکو را در فینال جام حذفی با نتیجه دو بر صفر ببرد و به این ترتیب، با روحیه بالا به آخرین هفته پای بگذارد.

از سوی دیگر، لیل فصل ناتمام 20-2019 را در رده چهارم به پایان برد. این تیم فرانسوی حالا بخت خوبی برای قهرمانی در اختیار دارد. اگر نتایج به سود آنها رقم می‌خورد، می‌توانستند با پیروزی مقابل سن‌اتین در هفته گذشته، قهرمانی‌شان را قطعی کنند اما اوضاع به نحو دیگری رقم خورد و کار به هفته آخر کشید.

در هر حال، سرنوشت لیل در دستان خودش است، چرا که یک امتیاز بیشتر از پی‌اس‌جی دارد. تساوی برابر آنژه احتمالاً برایشان کافی نباشد، چرا که پی‌اس‌جی با پیروزی مقابل برست، قهرمانی را جشن خواهد گرفت اما پیروزی بی‌تردید آنها را به قهرمانی خواهد رساند.

البته باید در نظر داشت که لیل در این فصل استمرار خوبی داشته است. آنها توانسته‌اند در هفته‌های نخست رقیبان کوچک‌تر را ببرند و مارسی و لیون را متوقف کنند. در نتیجه، آنها در بیشتر طول فصل، در رده اول قرار داشتند. لیل اوضاع خوبی دارد و در پنج دیدار اخیر خود، سه پیروزی و دو تساوی داشته است. آنها البته برابر سن‌اتین در دیداری حساس به تساوی رسیدند. گالتیه پس از بازی هفته گذشته مقابل این تیم گفت: «ما شروع خیلی بدی در این بازی داشتیم. ما اصلاً طبق برنامه به پیش نرفتیم. تیم ما بسیار مضطرب بود. ما در این بازی ضعیف بودیم. باید در بازی هفته بعد قوی‌تر عمل کنیم.» اگر مردان گالتیه در آخرین گام خوب عمل کنند، اتفاق بزرگی در فرانسه رقم می‌خورد.

 

 

بعد از نزدیک به یک سال، تیاگو آلکانتارا سرانجام می‌تواند  هیجان و حس و حال بازی کردن در آنفیلد در حضور تماشاگران لیورپول را احساس کند. این اتفاقی است که امروز در هفته آخر لیگ برتر و در بازی سرنوست‌ساز قرمزپوشان مرسی‌ساید مقابل کریستال پالاس رخ می‌دهد، بازی که هافبک اسپانیایی و هم‌تیمی‌هایش باید ببینند تا سهمیه لیگ قهرمانان را کسب کنند. تا الان به سبب محدودیت‌های ناشی از شیوع کرونا، ستاره سابق بایرن مونیخ نتوانسته چیزهایی که درباره جو آنفیلد شنیده را به عنوان بازیکن لیورپول لمس کند اما او یک بار به چشم خودش دیده که هواداران لیورپول چگونه تیم محبوب‌شان را تشویق می‌کنند؛ سال 1998 زمانی که تیم پدرش سلتاویگو و لیورپول در جام یوفا به مصاف هم رفتند و نماینده اسپانیا، تیم انگلیسی را حذف کرد. آن زمان تیاگوی 7 ساله از روی سکوها با تمام وجود جوی که هواداران لیورپول در آنفیلد می‌سازند را حس کرد. تیاگو با یادآوری خاطره آن روز گفت: «اوه. من از کودکی معتاد تماشای بازی‌های فوتبال بوده‌ام. فوتبال انگلیس، فوتبال ایتالیا، فوتبال اسپانیا اما آن بازی اولین و تنها تجربه‌ حضورم به عنوان یک هوادار در استادیوم بود و یکی از بهترین خاطراتم چون شب بسیار موفقی برای تیم پدرم رقم خورد. حالا می‌خواهم هواداران حیرت‌انگیز لیورپول با حضورشان در ورزشگاه همان تجربه خاطره‌انگیز را برای من بسازند اما این بار به عنوان یک بازیکن». تا محقق شدن خواسته تیاگو تنها چند ساعت دیگر باقی است. 23 سال پس از اولین حضورش در آنفیلد، او امروز می‌تواند بازی در حضور تماشاگران لیورپول را هم تجربه کند هرچند که هنوز هم مانده تا جو واقعی آنفیلد را به عنوان یک بازیکن حس کند چرا که تنها 10 هزار تماشاگر اجازه ورود به ورزشگاه را دارند تا ببینند که لیورپول برای فصلی تلخ، پایانی شیرین رقم می‌زند. این فصل نه فقط از نظر تیمی بلکه از نظر انفرادی هم برای تیاگو پرتلاطم بود چون او هم بعد از انتقالش از بایرن مونیخ به کرونا مبتلا شد و بعد از آن هم درگیر مصدومیت‌های گاه و بیگاهی شد که نگذاشت تا ماه ژانویه به میادین برگردد. از خوش‌شانسی لیورپول اما تیاگو هرگز اهل تسلیم شدن نبود. او گفت: «سخت بود اما من در زندگی‌ام لحظات بدتری را هم تجربه کرده‌ام. با آرامش، تلاش و استقامت شما بر هر مشکلی می‌توانید غلبه کنید.» این همان کاری بود که تیاگو و لیورپول در این فصل انجام داده‌اند.

یورگن کلوپ سرمربی لیورپول در ماه مارس به پایان رساندن لیگ در چهار رده بالای جدول را «تقریباً غیرممکن» توصیف کرد اما از آن زمان تیم او حتی یک بازی را هم در لیگ برتر نباخته است و پیروزی چهارشنبه‌‌شبش در خانه برنلی هم آن هدف غیرممکن را ممکن کرد و آنها را بالاتر از لسترسیتی در رده چهارم قرار داد. حالا سرنوشت لیگ قهرمانانی شدن لیورپول در دستان خودش است و با کسب یک پیروزی می‌تواند این هدف را هم محقق کند.

آلکانتارا می‌گوید: «وقتی اتفاقاتی که از ابتدای فصل تاکنون برای‌مان رخ داد را مرور می‌کنم، می‌بینم که کلی دیوار و مانع سر راه‌مان بود که باید از پیش رو برمی‌داشتیم. بله اینگونه بود. کلی از بازیکنان کلیدی تیم ما مصدوم بودند و به همین دلیل مجبور شدیم یک تیم جدید و یک سبک جدید بسازیم، یک سبک بسیار مشابه به آنچه داشتیم اما با بازیکنان متفاوت. در نهایت گروهی را ساختیم که حالا دارد برای کسب سهمیه لیگ قهرمانان می‌جنگد و این اتفاق خوبی است.» برای تیاگو علاوه بر کرونا و مصدومیت‌ها، یکسری چالش‌های دیگر هم وجود داشت که باید بر آنها غلبه می‌کرد تا روی غلتک بیفتد و مهم‌ترین آنها تطبیق دادن خودش با یک کشور و لیگ جدید بوده است. این بازیکن 30 ساله در بارسلونا به اوج رسید هرچند برای خروج از زیر سایه ستاره‌هایی مانند ژاوی و اینیستا تصمیم گرفت به بایرن مونیخ برود اما در آلمان هم مدتی طول کشید تا به اوج برسد. او افزود: «در ابتدا من از ریتم بازی و استفاده تیم از توپ‌های بلند غافلگیر شدم. اینجا اما بعضی از تیم‌ها استفاده از توپ‌های بلند را یک مزیت می‌دانند و معتقدند که استفاده از پاس‌های بلند شانس‌شان برای خلق موقعیت‌های گلزنی را افزایش می‌دهد و در عین حال سرعت رسیدن توپ به دروازه حریف را کاهش اما هر چقدر که شما توپ را سریع‌تر به خط حمله برسانید زودتر هم برمی‌گردد. منظور من از ریتم بازی فقط سرعت نیست. پرتاب‌های اوت، ضربات کرنر، ضربات دروازه. اینجا در انگلیس همه چیز سریع‌تر رخ می‌دهد و باید خودتان را با آن وفق دهید. درست همان موقعی که فکر می‌کنید فرصتی برای نفس کشیدن پیدا کرده‌اید، توپ دوباره به گردش درمی‌آید.»

تیاگو برای ادامه دادن به موفقیت‌های قبلی‌اش به لیورپول آمده است و دارد خودش را با محیط جدید هم وفق می‌دهد. برای او اما کسب جام تنها انگیزه و دغدغه نیست.

او گفت: «برای من تجربه‌ای که در این فصل از بازی در لیگ برتر کسب کردم حکم یک جام را دارد. پیوستن به لیورپول، تمرین کردن به صورت روزمره با این بازیکنان، بازی در این لیگ و رفتن به استادیوم‌های جدید و بازی مقابل تیم‌های بزرگ، همه اینها خیلی مهم هستند.»

الان اما برای تیاگو تنها چیزی که اهمیت دارد بازی در آنفیلد در حضور تماشاگران و به پایان رساندن فصل با یک تجربه شیرین از کسب سهمیه لیگ قهرمانان است.