وصال روحانی

 

برای تیمی که همچنان سخت، بد و دیر گل می‌زند برد یک بر 2 شنبه‌شب مقابل تیم سختکوش ماشین‌سازی ولو در تهران نتیجه بدی به حساب نمی‌آید، اما پرسپولیس حتی پس از کسب تمامی 3 امتیاز یک‌بار دیگر بیش از آنکه با خیال راحت از میدان خارج شود و کیف کند، یکسری علامت سؤال‌های تازه درباره خود ایجاد کرد. در پایان دیداری که باز هافبک‌های تیم گلزنی کردند (مگر اینکه وحید امیری را واقعاً مهاجم تلقی کنیم) یحیی گل‌محمدی باز باید از خود بپرسد که چرا مهاجمانی مثل عبدی و رمضانی و یا هافبک‌های مهاجم‌شونده‌ای نظیر عالیشاه و پهلوان آسان‌ترین فرصت‌ها را گل نمی‌کنند و کاری می‌کنند که برتری‌های خفیف صفر بر یک سرخ‌ها به‌واسطه گل خوردن‌های ساده و بدیهی در آخرین دقایق تا مرز تبدیل شدن به نتایج مساوی پیش بروند؛ اتفاقی که در دیدار با تیم تبریزی هم تقریباً تکرار شد و فقط گل نجات‌بخش دقیقه 3+90 احمد نوراللهی مانع از تحقق آن گشت.

 در لیگی که امسال فشرده‌‌تر از هر زمانی پیگیری می‌شود و هر امتیاز از دست رفته و هر برد تبدیل‌شده به تساوی ممکن است به قیمت هدر دادن مقام قهرمانی تمام شود، قرمزها با کسب تساوی‌های متعدد مجال چندانی برای لغزش‌های بعدی خود باقی نگذاشته‌اند و محکوم به فتح دست‌کم 80درصد مسابقات بعدی خود هستند وگرنه همای قهرمانی بر سر رقبای‌شان خواهد نشست که باز هم استقلال سرآمد آنان است و سپاهان، تراکتور و صنعت‌نفت، سایر مدعیان حاضر در صحنه، به‌واسطه فاصله امتیازی بسیار کم بین این تیم‌ها هر اتفاقی در این لیگ متصور است اما منطق می‌گوید وقتی از هفته بیستم هم گذر کنیم، تیم‌ها بیش از حالا از یکدیگر تفکیک خواهند شد و آنهایی که روی غربال می‌مانند، فقط دو سه تیم خواهند بود. بنابراین اگر پرسپولیس می‌خواهد یکی از این تیم‌های برگزیده باشد و برای پنجمین‌بار متوالی قهرمان شود، باید مشکلات خط حمله‌اش را بسیار جدی بگیرد و در نیم‌فصل آن را تا حد زیادی رفع کند زیرا مادامی که ساز و کارهای تهاجمی و فورواردهای پرسپولیس اینها هستند که اینک می‌بینیم، شانس چندانی برای توفیق نهایی این تیم تصور نیست. همین حالا هم که پرسپولیس در سایه بردن ماشین‌سازی به جمع شش تیم بالای جدول وارد شده، یکی از ضعیف‌ترین خطوط آتش را بین این تیم‌ها دارد و فقط 13 گل زده که حتی معدل یک و نیم گل در هر مسابقه را هم به دست نمی‌دهد و نشانگر و گویای «قدری بیش از یک گل در هر بازی» است؛ میانگینی فاجعه‌بار که اگر یک‌بار دیگر قدرت فراوان خط دفاعی قرمزها (با فقط 8 گل خورده در 11 مسابقه) در کار نبود، قطعاً پرسپولیس به جمع چهار پنج تیم انتهای جدول ورود می‌کرد و باید برای ابقا در لیگ می‌جنگید و نه برای صید مجدد تاج قهرمانی.

 تقویت خط حمله پرسپولیس و درآوردن آن از وضعیت تأسفبار فعلی از طرق مختلف امکان‌پذیر است و یکی از آنها پس گرفتن مهدی ترابی است که اقامت کوتاهش در لیگ قطر به‌قدری توأم با ناکامی بود که به فسخ قرارداد وی با طرف قطری و بازگشت او به تهران منجر شده و گفته می‌شود احتمال رجعت او به جمع سرخ‌ها بیشتر از الحاق وی به خواستاران تازه‌اش (سپاهان و تراکتور) است و حتی برخی می‌گویند بر سر عقد قراردادی جدید بین قرمزها و مهاجم اسبق سایپا که مدت آن یک سال و نیم است، توافق نهایی برقرار شده است و اگر چنین شود ترابی می‌تواند از شروع نیم‌فصل دوم در خدمت پرسپولیس باشد. حسن بزرگ ترابی این است که هم یک گلزن قدرتی و فرصت‌شناس و تیزهوش و هم یک بازیکن صاحب قوه حمل توپ در مسابقات طولانی است، بنابراین می‌تواند بدون نیاز مبرم به نفرات کناری‌اش «از صفر تا صد» یک گل را انجام بدهد و هم پایه‌گذار و سازنده آن باشد و هم زننده آن و البته در طول مسیر از همکاری و پاسکاری‌های کوتاه با یارانش هم برخوردار شود. ترابی فصل پیش نیز حداقل شش‌بار با تک‌گل‌های 3 امتیازی‌اش یک‌تنه منجی قرمزها شد و اگر آنان در نیم‌فصل دوم به 9 برد پیاپی رسیدند، در درجه اول روی همت او و گلزنی‌های پرتعدادش در شرایطی سخت بود؛ وضعیتی که سایر عناصر تهاجمی قرمزها مثل امروز می‌لنگیدند و پرسپولیس گل‌های چاره‌ساز خود را بیشتر در سایه همت ترابی و البته با کارهای تکمیلی علی علپور به ثمر می‌رساند.

عیسی آل‌کثیر هم از 13 فروردین 1400 قادر به بازی مجدد برای سرخ‌ها خواهد بود اما در آن زمان بیشتر از هفت هشت هفته از لیگ بیستم باقی نخواهد بود و هماهنگ شدن وی با یارانش به‌رغم آشنایی قبلی‌شان و بخصوص جا افتادن در صحنه مسابقات پروسه‌ای زمان‌بر خواهد بود به همین سبب باید تصریح کرد سودرسانی آل‌کثیر برای قرمزها در پایان محرومیت شش‌ماهه او بیش از آن که برای لیگ داخلی باشد باز در صحنه لیگ قهرمانان قاره قابل انتظار و وصول خواهد بود.

 اینکه سایر راه‌های تقویت خط حمله بسیار ضعیف و ناتوان پرسپولیس چیست، از دایره اطلاع ما خارج است و این جزو وظایف گل‌محمدی و حمید مطهری و همکاران آنهاست، اما این مسأله مشخص و قطعی است که اگر ترمیمی بزرگ و سریع و مؤثر در این زمینه و در خصوص ناکارآمدی‌های خط آتش تیم صورت نگیرد، ایستادن دوباره قرمزها روی سکوی اول آرزوی محالی بیش نخواهد بود. تا ابد نمی‌توان دل به حل مشکلات تهاجمی پرسپولیس توسط نفرات سایر خطوط این تیم بست زیرا نه‌تنها این نفرات را فرسوده‌تر و عصبی‌تر خواهد کرد، از کارآیی‌های خطوط دفاعی و میانی پرسپولیس هم خواهد کاست. این هشداری است که همه بزرگی و وسعتش در جریان دیدار اخیر با ماشین‌سازی و حتی در پایان این بازی هم حس شد. در دقایقی که پرسپولیس از بردن قعرنشین لیگ چنان شادمانی می‌کرد که انگار مدعی اول قهرمانی را برده است، همان شادی بی‌حد و حصر هم نشان می‌داد چگونه سقف آرزوهای قهرمان مطلق لیگ پایین آمده است؛ تیمی که پیش‌تر اینگونه رقبا را «از قبل برده داشت» و حالا با وزش یک نسیم ساده و کوچک هم دروازه‌اش را به روی آنان می‌گشاید و گل‌های متعددی را هدر می‌دهد و در اکثر دقایق مسابقه کاسه چه کنم چه کنم (به‌لحاظ عدم اتخاذ تدابیر مؤثر تهاجی) در دستش گرفته است و بیهوده سرش را به دیوار می‌کوبد.

 

پرسپولیس به‌سختی مقابل ماشین‌سازی برنده شد و در جدول چهار رتبه بالا آمد، اما نمایش این تیم چنگی به دل نزد و نزدیک بود باز هم برد را با تساوی عوض کند و تعداد امتیازهای از دست رفته‌اش بیشتر و بیشتر شود.

پرسپولیس مقابل ماشین‌سازی برنده شد و بالاخره به نیمه بالای جدول رسید تا شانس صدرنشینی و برگشتن به جایگاه اصلی‌اش را پیدا کند اما همچنان درباره مشکلات این تیم حرف زده می‌شود؛ اینکه چقدر از این مشکلات فنی است و به کادر فنی و بازیکنان ربط دارد؟ چقدر به کمبود بازیکن مرتبط است و چه حد از آن به مسائل روانی یا حاشیه‌ای برمی‌گردد؟ درباره مشکلات فنی با جزئیات می‌شود صحبت کرد؛ اینکه در چه پست‌هایی کمبود بازیکن دردسرساز شده، در چه پست‌هایی افت کیفی بازیکنان مشکلاتی برای تیم به وجود آورده یا اصلاً کدام بخش از تصمیمات کادر فنی و در رأس آن یحیی گل‌محمدی اشتباه بوده که تیم برای رسیدن به هر برد باید زجری عظیم را تحمل کند و هوادارانش را تا آستانه سکته پیش ببرد؟

 پول نگرفته‌اند، مشکل روحی دارند

درباره مشکلات فنی می‌شود با جزئیات حرف زد اما جدا از مسأله کمبود مهره، موقعیت‌نشناسی بازیکنان پرسپولیس و اینکه یحیی بعضاً دیر یا بد تصمیم می‌گیرد، مسأله روحی چیزی است که می‌توان روی آن انگشت گذاشت و به‌عنوان یکی از دلایل اصلی مشکلات پرسپولیس به آن اشاره کرد.

کادر فنی پرسپولیس تمام ایرادهای تیمش را قبول دارد. هم یحیی هم مطهری بارها به‌صورت سربسته یا حتی آشکار به مشکلات تیم‌شان اشاره کرده‌اند و راه‌حل برون‌رفت از این وضعیت را تمرین، تمرین و تمرین می‌دانند اما همین مربیان اعتقاد دارند بخش عمده‌ای از مشکلات بازیکنان پرسپولیس روحی است.

بازیکنان پرسپولیس از نظر روانی دچار مشکل شده‌اند و این را حتی می‌توان در پاس‌های نهایی و ضربات آخرشان دید. مربیان هم تلاش دارند کار خودشان را درست انجام دهند و البته برای بهبود شرایط روانی شاگردان خود تلاش می‌کنند اما این تلاش از یک جایی به بعد دیگر جواب نمی‌دهد و آن دقیقاً به طولانی شدن زمان پول نگرفتن بازیکنان ارتباط دارد.

 چرا پاداش بردهای‌مان را نمی‌دهند؟

بازیکنان پرسپولیس بعد از بازی با ماشین‌سازی اشاراتی به مشکلات مالی داشتند اما اوضاع در رختکن تیم شدیدتر است و اعتراض‌ها با صدای بلند‌تر و با جملات واضح‌تری مطرح می‌شود. در هر بازی مربیان درباره مسائل پیرامونی باشگاه با بازیکنان صحبت می‌کنند و هر بار از آنها می‌خواهند به‌خاطر آنها، هواداران و یا حامیان متعصبی مثل مهرداد میناوند با تمام توان برای پیروزی تلاش کنند، اما بازیکنان شاکی‌اند و می‌گویند این همه تلاش‌شان از سوی باشگاه جواب داده نمی‌شود. یکی از بازیکنان مهم پرسپولیس با اعتراض بعد از بازی با ماشین‌سازی می‌گفت هرچه پول به باشگاه می‌آید برای خارجی‌ها مصرف می‌شود و هیچ چیز به آنها نمی‌رسد. همین بازیکن معترض بود که چرا برای بردهایی که به دست می‌آورند حتی یک پاداش یک میلیونی هم نمی‌گیرند و چرا باشگاه از این طریق حتی شده با مبالغی اندک از تلاش آنها قدردانی نمی‌کند؟

 

تا 17 روز دیگر باید نصف قراردادمان را بگیریم

بازیکنان پرسپولیس هر روز به شکل دقیق اخبار رختکن استقلال و پاداش‌های آنها بعد از هر برد را می‌گیرند و با شرایط خودشان مقایسه می‌کنند تا صدای اعتراض‌های‌شان بلندتر شود. آنها می‌گویند در شرایطی که 17 روز دیگر بازی‌های نیم‌فصل اول‌شان تمام می‌شود فقط 10درصد مطالبات این فصل‌شان را دریافت کرده‌اند در شرایطی که به‌صورت طبیعی در آن مقطع باید نیمی از مبلغ قراردادشان را بگیرند. این صداهای اعتراض در حالی شنیده می‌شود که از چند هفته قبل تا الان هربار مربیان با مدیران باشگاه صحبت کرده‌اند از آنها خبر بی‌پولی شنیده‌اند و اینکه شرایط بازیکنان را درک می‌کنیم اما پولی برای پرداخت وجود ندارد.

 

پاداش دلاری یک هوادار

هرچند سمیعی قبل از فینال آسیا مطالبات فصل قبل بازیکنان و کادر فنی را تسویه و 10درصد قرارداد این فصل را هم پرداخت کرد اما تاکنون موفق نشده پاداش بردهای تیم را پرداخت کند و این قضیه به چشم بازیکنان آمده. البته یکی از هواداران پرسپولیس قبل از دربی از طریق یحیی گل‌محمدی پاداش‌های دلاری به اعضای تیم داده که ربطی به باشگاه نداشته است. این پاداش‌ها به برخی نفرات 500 و به برخی دیگر 300 و 200 دلاری بوده است اما غیر از آن باشگاه هیچ پاداشی به اعضای تیم نداده و حالا مورد اعتراض بازیکنان قرار گرفته است.

از ابتدا هم مشخص بود آب جعفر سمیعی با کارگزار باشگاه توی یک جوی نمی‌رود و این همکاری به احتمال زیاد در دوره مدیریت این مدیرعامل کم‌حریف به نقطه تاریکی خواهد رسید، اما کسی فکرش را نمی‌کرد این مخالفت علنی با شروع کار هیأت‌مدیره جدید همراه باشد.

دیروز خبر آمد جعفر سمیعی، مدیرعامل باشگاه پرسپولیس نامه‌ای برای امور حقوقی و استان‌های مجلس نوشته و از این معاونت برای حل اختلاف قرارداد پرسپولیس و آتیه داده‌پرداز به‌عنوان کارگزار اسپانسری باشگاه دعوت کرده تا جلوی ضررهای بیشتر گرفته شود.

قرارداد اولیه باشگاه پرسپولیس با این شرکت به‌عنوان کارگزار آبان سال گذشته و در دوران مدیریت محمدحسن انصاری‌فرد منعقد شد اما بعد از تغییرات مدیریتی در اواخر سال گذشته، ماجراهای مربوط به این قرارداد و اشکالاتش سر زبان‌ها افتاد.

در واقع رسول‌پناه و مهرداد هاشمی به‌عنوان اعضای هیأت‌مدیره و سرپرست موقت باشگاه با بررسی ابعاد این قرارداد آن را تماماً علیه باشگاه دانسته و خواستار فسخ قرارداد شدند. حتی برای انجام این کار رسول‌پناه نامه‌ای هم به وزیر نوشت و اعلام کرد با توجه به بسته شدن راه‌های درآمدزایی باشگاه، این قرارداد به سود پرسپولیس نیست.

با این جود با رایزنی‌های مسئولان شرکت کارگزار ورق به سود آنها برگشت و رسول‌پناه به یکباره حامی این قرارداد شد. البته ماجرا به همین راحتی‌ها هم نبود و مهرداد هاشمی که خودش تمایل داشت شرکت ریحان‌فیلم را جایگزین آتیه داده‌پرداز کند با ایرادهایی که به قرارداد اولیه گرفت باعث شد الحاقیه جدیدی برای این قرارداد نوشته و شرایط همکاری تا حدودی تغییر کند.

همان زمان بود که روزنامه ایران ورزشی و رسانه‌های مختلف به ایرادهای حقوقی این الحاقیه به تفصیل اشاره کرده و مواردی که عمدتاً علیه باشگاه پرسپولیس و به سود کارگزار اسپانسری بوده را برشمردند.

در سال گذشته به‌کرات درباره این ایرادها و مشکلات قرارداد اشاره شده و تقریباً همه پرسپولیسی‌ها با جزئیات از آن خبر دارند یا با یک جست‌و‌جوی ساده می‌توانند به آن دست یابند، اما حالا بحث فسخ قرارداد مطرح است و اینکه آیا اصلاً باشگاه می‌تواند این قرارداد را فسخ کند یا خیر؟

قرارداد الحاقیه از 15 اردیبهشت سال 1399 تا 31 تیر 1402 اعتبار دارد. البته کارگزار قصد داشت قرارداد پنج‌ساله باشد اما با ایراد سازمان بازرسی به سه سال تقلیل یافت، هرچند اگر آن قرارداد اولیه یعنی از آبان 98 تا اردیبهشت 99 را حساب کنیم در واقع مدت این قرارداد سه سال و نیمه بوده است. به عبارتی حالا دو سال و نیم تا پایان قرارداد مانده که سمیعی خواستار فسخ آن شده و دیگر نمی‌خواهد با آتیه داده‌پرداز همکاری کند.

شاید از همان روزهای نخست حضور سمیعی در باشگاه پرسپولیس و کنار گذاشتن رضا یلوه، معاون اقتصادی باشگاه مشخص بود این مدیر با کارگزار به بن‌بست خواهد خورد. یلوه که با گرشاسبی، عرب، انصاری‌فرد و رسول‌پناه کار کرده و از جایش تکان نخورده بود خیلی زود با سمیعی به مشکل خورد. اصل مشکل هم همین مسأله درآمدزایی بود. یلوه در تمام 15 ماه گذشته و البته تا روزی که از کار برکنار نشده بود، هم در مصاحبه‌های مطبوعاتی هم در جلسات هیأت‌مدیره از این قرارداد و مفادش دفاع می‌کرد و با وجود تأکید رسانه‌ها به یکطرفه بودن قرارداد به سود کارگزار و اینکه جای پیمانکار و کارفرما کاملاً عوض شده حامی این قرارداد بود و از درآمدهای بالای 150 یا 200میلیاردی در صورت تداوم همکاری اعضای تیم و هواداران می‌گفت.

با این حال حتی بعد از حل معضل پرونده برانکو که در زمان مدیریت رسول‌پناه اتفاق افتاد، جعفر سمیعی در بدو حضورش در باشگاه به درهای بسته مالی خورد چراکه مطالبات باشگاه از کارگزار بیش پیش دریافت شده و تا ماه‌ها پولی از این کانال به باشگاه نمی‌رسید.

سمیعی این فشار اولیه را با قرض و دین از شرکت‌ها و بخش‌های مختلف گذراند و موفق شد مطالبات بازیکنان و مربیان از فصل قبل و بخشی از مطالبات فصل جدیدشان را پرداخت کند. او موفق شد قبل از فینال آسیا شرایط مالی تیم را روبراه کند اما با پیش آمدن مسأله بودیمیر دیگر نتوانست فشار دوم را تحمل کند و وقتی دید برای پرداخت این بدهی گزاف منبع درآمدی دیگری پیدا کرده خواستار فسخ قرارداد با کارگزار اسپانسری باشگاه شد.

در واقع سمیعی هم با ورود به هیأت‌مدیره قدرت تصمیم‌سازی و تصمیم‌گیری پیدا کرد و هم از مجید صدری به‌عنوان رئیس هیأت‌مدیره برای حل این معضل کمک خواست. صدری دو روز قبل در پیامی اعلام کرده بوده خبرهای خوبی در راه است تا ذهن‌ها به سمت حل مشکل پرونده بودیمیر و فرار از محرومیت معطوف شود.

دیروز هم گفته می‌شد صدری همان منبع مالی پرداخت بدهی به بودیمیر است و باشگاه از این محرومیت بزرگ هم فرار خواهد کرد تا بحث جایگزینی شرکت مدنظر صدری به‌جای آتیه داده‌پرداز به‌عنوان کارگزار اسپانسری باشگاه مطرح شود.

در عین حال حتی اگر تمام این اتفاقات به سود پرسپولیس باشد این سؤال بزرگ کماکان مطرح است که آیا امکان فسخ قرارداد از سوی باشگاه پرسپولیس وجود دارد یا خیر؟

در گزارش مفصلی که اردیبهشت‌ماه سال گذشته درباره ایرادهای الحاقیه این قرارداد منتشر کردیم به مسأله فسخ قرارداد و اینکه دست باشگاه در این خصوص چقدر بسته است اشاره کرده بودیم: «طبق این الحاقیه چنانچه هر کدام از تعهدات کارگزار سر موعد و تاریخ خود وصول نشود باشگاه حق فسخ خواهد داشت. از طرفی گفته شده شرکت کارگزار یک‌بار در طول فصل می‌تواند در پرداختی‌هایش ۱۵ روز تأخیر ایجاد کند اما در واقع اینگونه نگارش شده که باشگاه یک‌بار اجازه فسخ دارد. حق فسخ هم که به‌کلی ایراد دارد و تأکید نشده بی‌هیچ قید و شرطی باشگاه می‌تواند فسخ کند.

در ورژن اول و دوم الحاقیه آمده باشگاه در صورت اعمال حق فسخ می‌تواند قرارداد را به شخص یا شرکت دیگری واگذار کند اما در ورژن نهایی نوشته‌اند فقط در صورت فسخ قانونی قرارداد این کار شدنی است؛ یعنی اگر باشگاه قصد فسخ داشته باشد باید ابتدا به آتیه اعلام کند و اگر آتیه قبول نکرد باید به دادگاه برود و چنانچه پروسه دادرسی مثلاً 5 سال به طول انجامید، باشگاه اجازه ندارد در این 5 سال کارگزاری اسپانسر را به شرکت دیگری واگذار کند.

در بند 17/2 آمده ناظر قرارداد حق اعلام نظر قطعی در خصوص عدم توانایی مالی، فنی و عملیاتی کارگزار را نخواهد داشت در صورتی که طبق بند 8-6 قرارداد اولیه، با استناد به همین ظرفیت، ناظر باشگاه توانست قرارداد را فسخ کرده و سراغ حکمیت (وزارت ورزش) برود. با حذف این مورد حالا ناظر حق اعلام نظر قطعی نخواهد داشت و به‌نوعی کارگزار این بند فسخ را از بین برده و باعث شده باشگاه در صورت اختلاف نتواند کاری از پیش ببرد و ممکن است به کارگزار خسارتی هم پرداخت کند.»

یادمان نرود بار اولی که باشگاه و در رأس آن مهدی رسول‌پناه برای فسخ این قرارداد پا پیش گذاشت شرایط برای فسخ تا حدودی به سود باشگاه بود اما با اضافه شدن الحاقیه، قدرت باشگاه در این مورد مهم کلاً سلب شد.

در آخرین روزهای اردیبهشت امسال در مطلبی با عنوان «کارگزار کارفرماست، پرسپولیس پیمانکار!» به این نکته اشاره کرده بودیم که: «در قرارداد اصلی، وزارت ورزش نقش حَکم و معاون اقتصادی باشگاه نقش ناظر را در صورت دعوای طرفین بر عهده داشتند، اما حالا این دو نقش از وزارتخانه و معاون اقتصادی گرفته شده تا در صورت به وجود آمدن مشکلات دوباره، افرادی که برای زیر سؤال بردن مجموعه خودی یا زیرمجموعه‌شان رودربایستی داشتند از این ماجرا کنار بروند و همه چیز در اختیار طرفین قرارداد باشد.»

حالا و با این شرایط سخت سمیعی از مجلس کمک گرفته تا به این پرونده ورود کند، اما باید دید با توجه به ظرفیت‌های قانونی و محتوای این قرارداد، چنین درخواستی به نتیجه مورد نظر او می‌انجامد یا مدیرعامل پرسپولیس باید با این قرارداد تا دو سال و نیم دیگر بسوزد و بسازد!

 

شکایت 248 میلیونی سیدی

محسن سیدی که در نیم‌فصل اول فصل گذشته در کادر فنی پرسپولیس حضور داشت شکایت خودش را در سازمان لیگ ثبت کرد. قرار بوده سیدی تا 28 اسفند 98 مبلغی را تا زمان فعالیتش از باشگاه دریافت کند که این مبلغ حدود 130میلیون تومان می‌شد اما به‌دلیل عمل نشدن به این تعهد، شکایت او شامل مشمول مبلغ قراردادی‌اش هم می‌شود. با کسر 157میلیون تومان دریافتی او از پرسپولیس، این باشگاه باید 248میلیون تومان به سیدی پرداخت کند که شامل هزینه دادرسی از سوی باشگاه پرسپولیس هم می‌شود. مربی سابق گلرهای پرسپولیس که دیروز با شکوری جلسه داشته و البته از او شنیده پولی در باشگاه نیست، گفته می‌خواهد مدارکش را به نمایندگان AFC که قرار است به تهران بیایند نشان دهد.

 

بازگشت بدون مصدوم

مثل فردای تمام بازی‌های رسمی، تمرین دیروز پرسپولیس در دو گروه برگزار شد. نفرات اصلی بازی با ماشین‌سازی در ورزشگاه شهید کاظمی به مدت نیم ساعت زیر نظر مظاهر رحیم‌پور ریکاوری سبکی داشتند و بقیه نفرات تمرین 75 دقیقه‌ای در ورزشگاه پژوهشگاه نفت زیر نظر کادر فنی انجام دادند. تمام بازیکنان بدون مشکل در تمرین حاضر بودند و تنها مصدوم تیم، محمدحسین کنعانی‌زادگان بود که زیر نظر کادر پزشکی به انجام برنامه‌های اختصاصی پرداخت.

 

بازگشت آقا قاسم

قاسم عبدالصمدی، مسئول زحمتکش تدارکات تیم پرسپولیس که به‌جهت انجام عمل جراحی مدتی از تیم دور بود دیروز به تمرینات بازگشت و با استقبال اعضای تیم مواجه شد. کلیه اعضای تیم برای قاسم عبدالصمدی آرزوی سلامتی و بهبودی کامل کردند.

 

3 تمرین تا بازی تراکتور

با وجود فشردگی بازی‌های پرسپولیس تا پایان نیم‌فصل، این تیم سه جلسه تمرین کامل تا بازی تراکتور خواهد داشت. پرسپولیس دیروز ریکاوری کرد و امروز و فردا می‌تواند تمرین کاملی داشته باشد. سرخ‌ها بعد از تمرین ظهر چهارشنبه به تبریز می‌روند تا ساعت 15 روز پنجشنبه مقابل این تیم قرار بگیرند.

باشگاه پرسپولیس باید تا دیروز ۵۰۰هزار یورو از مطالبات بازیکن کروات سابق خود را پرداخت می‌کرد تا با محرومیت نقل‌وانتقالاتی از سوی فیفا مواجه نشود اما با وجود تلاش‌های انجام‌شده، این باشگاه نتوانست در موعد تعیین‌شده مطالبات بودیمیر را بپردازد تا به این ترتیب با خطر بسته شدن پنجره نقل‌وانتقالاتی روبه‌رو شود.

با این حال حداقل تا دیروز از سوی فیفا نامه‌ای مبنی بر بسته شدن پنجره نقل‌وانتقالاتی ارسال نشده بود و مدیران باشگاه و مشاور حقوقی باشگاه هم تنها بر اساس حدس و گمان ابراز امیدواری می‌کردند که این محرومیت بلافاصله و فی‌الفور اعمال نشود. دیروز ایسنا گزارش داد باشگاه پرسپولس عملاً ۲۰ روز دیگر فرصت دارد مطالبات بودیمیر را بپردازد.

بر اساس قوانین جدید فیفا، اگر پنجره نقل‌وانتقالاتی باشگاهی به‌خاطر بدهی بسته شود، با پرداخت بدهی و تسویه‌حساب با طلبکار، بلافاصله پنجره نقل‌وانتقالاتی باز می‌شود تا باشگاه مذکور بتواند بازیکن جدید خود را به ثبت برساند. بر همین اساس، از آنجایی که نقل‌وانتقالات ایران ۲ اسفند ۹۹ آغاز می‌شود و الان تیمی حق ثبت بازیکن جدید را ندارد، اگر از سوی فیفا از فردا هم پنجره نقل‌وانتقالاتی پرسپولیس بسته شود مشکلی برای این باشگاه ایجاد نمی‌شود و سرخ‌ها این فرصت را دارند که با پرداخت پول در ۲۰ روز آینده (تا آغاز نقل‌وانتقالات ایران) و یا حتی قبل از پایان زمان نقل‌وانتقالات یعنی ۲۸ اسفند، محرومیت خود را لغو کنند و بتوانند بازیکن جدید به ثبت برسانند.

به عبارت دیگر اگر فیفا همین فردا پرسپولیس را از نقل‌وانتقالات محروم کند، سرخ‌ها حداقل تا ۲۰ روز آینده (آغاز زمان نقل‌وانتقالات ایران) که این محرومیت نمود پیدا می‌کند، مشکلی نخواهند داشت.

دیروز باشگاه پرسپولیس اعلام کرد خبرهای خوبی در این خصوص در راه است.

باشگاه در مطلبی که منتشر کرده ضمن کنایه به مدیران سابق باشگاه که باید این مشکل را قبلاً حل می‌کردند اعلام کرده جعفر سمیعی به همراه سایر ارکان مدیریتی در سکوت کامل خبری، جلسات طولانی و فرسایشی را پشت سر گذاشته‌اند که گاهی اوقات این جلسات تا ساعات بامدادی ادامه داشت. تلاش شبانه‌روزی مدیران باشگاه پرسپولیس برای حل پرونده بودیمیر همچنان ادامه دارد.

با توجه به خطر کسر امتیاز و سقوط به دسته پایین‌تر طبق وعده سیدمجید صدری رئیس هیأت‌مدیره باشگاه پرسپولیس، باید منتظر خبرهای خوبی در این پرونده بود. همچنین سمیعی مدیرعامل باشگاه نیز امیدوار است در هفته جاری اتفاقات خوب و امیدوارکننده‌ای رقم بخورد.