همایون شاهرخی
سرمربی سابق تیم ملی
وقتی در فوتبال هرج و مرج باشد، اتفاقات عجیبی رخ می‌دهد. فدراسیون فوتبال پس از ناکامی کی‌روش در جام جهانی و شاهکاری که خلق کرد حتی از افکار عمومی هم عذرخواهی نکرد و شهامت نداشت پایان همکاری با کی‌روش را اعلام کند و به اندازه‌ای منفعل بود تا سرانجام کی‌روش به قطر پیوست و شخصاً پایان همکاری‌اش با ایران را اعلام کرد. مدیران فدراسیون فوتبال هیچ وقت از سیاست‌بازی دور نیستند و فکر می‌کنم آنها قصد داشتند تا آخرین لحظه منتظر تصمیم کی‌روش بمانند و از این طرف به‌صورت غیررسمی حرف از انتخاب گزینه ایرانی می‌زدند.
این در حالی است که بلافاصله بعد از پایان جام جهانی با توجه به عملکرد کی‌روش در قطر 2022 باید پایان همکاری با وی اعلام می‌شد.
عملکرد یک مربی را آمار و رسیدن به موفقیت‌ها نشان می‌دهد و تیم کی‌روش در قطر فاجعه بود. فدراسیون در خیلی از مواقع مقابل تصمیمات کی‌روش واکنشی نشان نداد. ما 4 گلر به جام جهانی بردیم و با یک بازیکن کمتر راهی این جام شدیم. جالب اینجاست که این مربی بعد از بازگشت تیم ملی به ایران، راهی کاخ سعدآباد شد! واقعاً چرا کی‌روش هنگام ترک ایران از تیم ملی خداحافظی نکرد؟ این اتفاقات بی‌حرمتی به مردم و فوتبال ایران است.
باید با مردم صادق بود. انتخاب سرمربی تیم ملی در همه رشته‌ها کاری تخصصی است و کار تخصصی هم آدم‌های متخصص می‌خواهد. این کار باید به کمیته فنی سپرده شود ولی ما یا کمیته فنی نداریم یا اگر هم داشته باشیم، اعضایش را تحویل نمی‌گیریم و دیدید که قبل از جام جهانی چه برخوردی با این کمیته شد. دوستان در هیأت رئیسه دور هم جمع می‌‌شوند و منافع‌شان فقط یک چیز است؛ بودن در فدراسیون. از این هیأت رئیسه فعلی من که فقط دو یا سه نفر از آنها را می‌شناسم. اعضای هیأت رئیسه معمولاً هر چه رئیس بگوید، چشم می‌گویند و نتیجه‌اش همین می‌شود که امثال کی‌روش از فوتبال ما سوءاستفاده می‌کنند.
اگر الان سرمربی تیم ملی را انتخاب کنیم، چه ایرانی باشد و چه خارجی، بعدها می‌خواهد بگوید یا زمان در اختیار نداشتم یا اینکه بازی دوستانه نداشتیم و نتوانستیم تیم و بازیکنان را بشناسیم. سرمربی تیم ملی باید بعد از جام جهانی انتخاب می‌شد، ولی هنوز دوستان مشغول کارهای دیگر هستند و سرمربی تیم امید هم انتخاب نشده. نتیجه این همه تعلل و وقت‌کشی ناکامی در آینده است.