آزمون: از رقابت ترسی ندارم

ترافیک خط حمله مثل ترافیک مسکو است

آسیب‌دیدگی و دوری از فوتبال هم نمی‌تواند دلیل قانع‌کننده‌ای برای فراموش کردن سردار آزمون باشد؛ مهاجم 20 ساله روستوف و تیم ملی که کم صحبت می‌کند اما حرف‌هایش جالب و بی‌پرده است. با او، این بار سراغ خط حمله تیم ملی رفتیم و ترافیکی که شبیه ترافیک تهران است. او خط حمله را نه به ترافیک تهران که به ترافیک سنگین مسکو تشبیه کرد و مدعی شد که هراسی از این مساله ندارد چون عاشق رقابت است؛ البته فقط در زمین و نه خارج از آن. سردار، رقبای خود در خط حمله تیم ملی را برادران خود می‌داند و معتقد است در جو این روزهایی که کارلوس کی‌روش به وجود آورده، همه به موفقیت تیم ملی فکر می‌کنند؛ نه کمتر و نه بیشتر.

امیر اسدی
وضعیت پایت چطور است؟ بهتر شده؟
 کمی بهترم اما باید پزشکان روستوف نظر بدهند که آیا می‌توانم بازی کنم یا نه. به روسیه که رفتم می‌توانم در مورد زمان بازگشتم به زمین صحبت کنم.
خودت فکر می‌کنی که بتوانی بازی کنی؟
 شاید حدود یک هفته دیگر و شاید هم زودتر. گفتم که باید از پایم تست بگیرند تا ببینند کشاله آسیب‌دیده‌ام بهبود یافته یا هنوز برای بازی کردن زود است.
انگار قسمت بود که در دو بازی، تیم ملی را همراهی نکنی.
 حتما قسمت بوده اما واقعا حیف شد که بازی‌های تیم ملی را از دست دادم. خیلی دوست داشتم که در اردو و کنار بازیکنان و کادر فنی باشم و بتوانم به تیم ملی کمک کنم اما این آسیب‌دیدگی زمان مناسبی سراغم نیامد. فقط امیدوارم که ابتدا تیم ملی گوام را ببرد و سپس من بتوانم در بازی‌های آینده مثمر باشم و به فوتبال کشورم کمک کنم.
در این چند روز برای درمان آسیب‌دیدگی‌ات چه کارهایی انجام دادی؟
 فیزیوتراپی و وزنه را در دستور کار قرار دادم. در اردوی تیم ملی هم که بودم پزشکان زحمت کشیدند و برایم سنگ تمام گذاشتند تا شاید به بازی‌ها برسم اما قسمت نبود که همراه تیم ملی باشم. البته اگر مصدومیتم برطرف می‌شد هم نمی‌توانستم به گوام بروم چون ویزای من صادر نشده بود.
تیم ملی این روزها گزینه‌های بسیاری برای بازی در خط حمله دارد که هر یک می‌توانند گره‌گشا باشند. چند روز قبل هم مطلبی درباره مهاجمان تیم ملی دیدم که خط حمله تیم ملی با ترافیک تهران مقایسه شده بود. از این ترافیک وحشتناک که با حضور تو، رضا قوچان‌نژاد، مهدی طارمی، کریم انصاری‌فرد و کاوه رضایی به وجود آمده هراسی نداری؟
 واقعا نه. ابتدا بگویم که همه مهاجمان تیم ملی که از آنها اسم بردید برادران من هستند. نه تنها با آنها که با همه بازیکنان تیم ملی ارتباط صمیمانه‌ای دارم و واقعا از ته دل برای‌شان آرزوی موفقیت می‌کنم. در خط حمله ترافیک وجود دارد، ترافیک تهران هم نه بلکه ترافیک مسکو که سنگین‌تر است اما این مساله باعث نمی‌شود که رفاقت ما از بین برود. در تمرین با یکدیگر رقابت می‌کنیم اما خارج از آن هرگز. کی‌روش هم آماده‌ترین مهاجم را به زمین می‌فرستد و نظر نهایی را درباره این پست می‌دهد.
پس معتقدی که مشکل خاصی به وجود نمی‌آید؟
 به هیچ وجه. اتفاقا با این وضعیت، تیم ملی هم موفق می‌شود. من عاشق رقابتم. اگر رقابت در یک تیم باشد بازیکنان تمام انرژی‌شان را می‌گذارند تا در ترکیب اصلی قرار گیرند و بازی کنند. با وجود کی‌روش، مشکلی از این بابت به وجود نمی‌آید و مطمئن باشید که ما مهاجمان، همگی دوست هستیم و هدف‌مان موفقیت تیم ملی است.
اتفاقا یکی از حرکات به‌یادماندنی تو در بازی‌های تیم ملی، تقسیم شادی گلت با رضا قوچان‌نژاد بود یا برعکس.
 این کار را از ته دل انجام می‌دادیم. وقتی من در زمین بودم و رضا روی نیمکت، گل که می‌زدم سمتش می‌رفتم و رضا را در آغوش می‌گرفتم. زمانی که من روی نیمکت بودم و رضا در زمین حضور داشت هم این اتفاق رخ می‌داد. نه تنها من و رضا بلکه همه بازیکنان تیم ملی چنین حسی را نسبت به هم‌پستی خود دارند. نمونه‌اش آندرانیک تیموریان که کاپیتان تیم ملی است. وقتی مقابل ژاپن در زمین حضور نداشت، قبل از بازی چند دقیقه با سعید عزت‌اللهی صحبت کرد تا او با تمرکز کامل وارد زمین شود. از این نمونه‌ها در تیم ملی فراوان است که همبستگی بازیکنان را نشان می‌دهد.
این یکدلی چطور به وجود آمده و چه کسی مهم‌ترین نقش را در شکل‌گیری آن ایفا کرده؟
 قطعا کارلوس کی‌روش. حضور او باعث شده تا بازیکنان، جدا از مسائل فنی، در برخورد با هم‌پستی‌شان نیز رفتار درستی انجام بدهند. یکدلی این روزها حرف اول را در تیم ملی می‌زند. این نکته را در بازی‌های تیم ملی هم می‌توانید مشاهده کنید. گل که می‌زنم همه بازیکنان، از اصلی گرفته تا ذخیره به هوا می‌پرند و خوشحالی می‌کنند. ما یک تیم هستیم که در آن کسی به موفقیت فردی فکر نمی‌کند.
تو قبل از جام جهانی 2014 از تیم ملی خط خوردی و نتوانستی به برزیل بروی. چه شد که پس از جام جهانی و برای جام ملت‌ها به مهاجم اول تیم ملی تبدیل شدی؟
 من قبل از جام جهانی و در اردوی اتریش مقابل ترینیداد و آنگولا بازی کردم که البته فوق‌العاده کار نکردم. کی‌روش حق داشت که مرا از تیم ملی خط بزند چون به نظر خودم تمرکز لازم را نداشتم و نمی‌توانستم برای تیم ملی مفید باشم.
چرا تمرکز نداشتی؟
 نمی‌دانم یادتان می‌آید یا نه اما آن زمان مدام مرا با مسی مقایسه می‌کردند و لقب مسی آسیا را به من داده بودند. واقعا تمرکز از من گرفته شده بود و آن کارایی همیشگی را نداشتم. به همین خاطر در اردوی اتریش نتوانستم انتظارها را برآورده کنم و به جام جهانی بروم. از کی‌روش هم ناراحت نیستم چون اگر مرا به جام جهانی می‌برد شاید در حق سایر بازیکنان جفا می‌شد.
کمی از دوستان صمیمی‌ات در اردوی تیم ملی بگو. با کدام یک راحت‌تری؟
 با مهدی طارمی و علیرضا جهانبخش. البته مرتضی پورعلی گنجی و سعید عزت‌اللهی هم از دوستان نزدیکم هستند.
می‌خواهیم مصاحبه جنبه فان به خود بگیرد! از علیرضا جهانبخش شروع کن. راست می‌گویند او در اردو هم انگلیسی صحبت می‌کند؟
 علیرضا از دوستان قدیمی و خیلی خوبم است. نمی دانم چرا اما اکثر اوقات او انگلیسی حرف می‌زند. مثلا می‌پرسم علی چطوری؟ جواب می‌دهد «I am fine». یا وقتی می‌خواهد حالم را بپرسد، می‌گوید «How are you»! البته علیرضا را از زمان تیم نوجوانان می‌شناسم. می‌دانم که چه سختی‌هایی کشیده تا به سطح اول فوتبال اروپا برسد. برای او خوشحالم که آسیب‌دیدگی‌اش را پشت سر گذاشته و دوباره به ترکیب آلکمار و تیم ملی برگشته. حضور بازیکنان فوق‌العاده‌ای چون او می‌تواند هم به تیم ملی کمک کند و هم الگویی باشد برای نوجوانانی که می‌خواهند در فوتبال رشد کنند و به لیگ‌های اروپایی برسند.
با مهدی طارمی هم خیلی صمیمی هستی. این را می‌شود در صفحه اینستاگرام شما دید که چقدر ارتباط مناسبی با هم دارید. از او حرفی نمی‌زنی؟
 مهدی طارمی فوق‌العاده است و از صمیم قلب دوستش دارم. فقط همیشه خسته است و حال و حوصله ندارد. نمی‌دانم چرا اما با همین ژست خستگی از همه بازیکنان عبور می‌کند و به طرز وحشتناکی سرعتش بالا است. جدا از همه این شوخی‌ها، مهدی از جمله مهاجمان فوتبال ایران است که هم روی زمین و هم روی هوا توانایی بسیاری دارد و می‌تواند در یک لحظه نتیجه بازی را تغییر بدهد.
در مورد مرتضی پورعلی گنجی می‌گویند یکی از شوخ‌ترین بازیکنان اردوی تیم ملی محسوب می‌شود؛ همینطور است؟
 دقیقا. او از نظر اخلاقی فوق‌العاده است و با همه گرم می‌گیرد. فقط همیشه کتاب باز می‌کند و رد مورد همه چیز نظر می‌دهد. فقط کافی است به او بگویی پایم درد می‌کند، می‌شود دکتر و بیشتر از دو ساعت درباره آسیب‌دیدگی حرف می‌زند. البته مرتضی فارغ از تمام این شوخی‌ها، یک بازیکن فوق‌العاده برای خط دفاع تیم ملی است. با حضور او و بازیکنان باتجربه‌ای چون سید جلال حسینی و پژمان منتظری و البته عزت‌ا... پورقاز از بابت خط دفاع هیچ‌گونه مشکلی نداریم و فکر می‌کنم این پست یکی از نقاط قوت تیم ملی است.
درباره روستوف هم صحبت کن. چه شد که این فصل متحول شدید و اینقدر خوب نتیجه گرفتید؟
 تیم ما فصل قبل هم یکی از تاکتیکی‌ترین تیم‌های فوتبال روسیه بود چون قربان بردی اف را روی نیمکت داشتیم؛ یک مربی باتجربه که در روسیه صاحب سبک است. او چون نیم‌فصل سرمربیگری روستوف را بر عهده گرفته بود و تیم را خودش نبسته بود تنها هدفش حفظ روستوف در لیگ برتر روسیه بود. این فصل اما اوضاع متفاوت بود. او خودش تیم را بست و بازیکنانی جذب کرد که جملگی سطح بالا و تاکتیک‌پذیر هستند، ضمن اینکه تمرین‌های پیش‌فصل را نیز خودش زیر نظر گرفت و همه این عوامل دست به دست هم داده تا روستوف فعلا عنوان دوم لیگ روسیه را به خود اختصاص دهد. ما الان بالاتر از زنیت قرار گرفته‌ایم و این یک موفقیت بزرگ در تاریخ باشگاه روستوف است.
اگر اشتباه نکنم سه هفته دیگر تعطیلات لیگ روسیه آغاز می‌شود، درست است؟
 دقیقا. ما باید قبل از تعطیلات، سه بازی انجام بدهیم. ابتدا با اوفا در خانه خودمان، سپس مقابل کراسنودار در زمین حریف و بعد هم برابر روبین‌کازان در روستوف. اگر آسیب‌دیدگی‌ام برطرف شود در دو بازی به میدان می‌روم و تقابل با روبین‌کازان را از دست می‌دهم چون طبق قرارداد قرضی‌ام با روستوف، این اجازه را ندارم که مقابل روبین‌کازان بازی کنم.
یعنی برای تعطیلات به ایران می‌آیی؟
 اگر شرایط مهیا باشد حتما به ایران می‌آیم و مدتی را استراحت می‌کنم. فقط امیدوارم تا آن زمان روستوف روند رو به رشد خود را حفظ کند و همچنان در جمع تیم‌های بالای جدول بماند.