ایمان گودرزی
روزنامه‌نگار
وقتی ذوب‌آهن گل اول را در نصف جهان به ثمر رساند لبخند ملیحی روی صورت سرخابی‌های پایتخت نقش بست. اما عمر این لبخند به اندازه عمر برف اصفهان بود و بیشتر از 40 دقیقه نتوانست تعقیب‌کنندگان سپاهان را خوشحال نگه دارد. شاگردان مورایس موفق شدند در عرض 4 دقیقه نتیجه بازی را کاملاً به سمت خود برگردانند و با به اصطلاح کامبک زدن تارتار را خیلی زود کیش و مات کنند. مرد پرتغالی حدود 40 روز است که تیمش را از دیدن رنگ باخت محروم کرده و آخرین باخت آنها در بازی 10 دی مقابل پیکان مجتبی حسینی رقم خورد. بعد از آن زردپوشان موفق شدند در 7 بازی در تمام رقابت‌ها پیروز از زمین خارج شوند و حتی تن به تقسیم امتیاز با حریفان خود ندهند. یکی از عوامل موفقیت این تیم بدون شک حس آرامش و ثباتی است که در این تیم وجود دارد. وقتی مورایس خونسرد روی نیمکت شما باشد، قاعدتا آرامش به درون زمین و بازیکنان نیز می‌رسد و تیم با آمادگی روحی و روانی بهتری بازی می‌کند و همین باعث می‌شود که در بازی حساس دربی، تیم بتواند با قدرت در نیمه دوم به بازی برگردد. کمتر کسی عصبانیت مورایس را در کنفرانس‌های بعد بازی یا کنار زمین دیده و حواشی و جنجال‌های سرخابی‌ها باعث شده که خیلی آرام و پیوسته سپاهان راهش را برای قهرمانی طی کند. شاید حتی خوشبین‌ترین هوادار سپاهان هم فکرش را نمی‌کرد که فاصله 5 امتیازی از صدر با وجود چنین قرعه دشواری در هفته‌های ابتدایی نیم‌فصل دوم، به این راحتی جبران شود. با این حال مورایس و شاگردانش، عملیات بازپس‌گیری صدر را بی‌نقص اجرا کردند و حالا یکه و تنها بدون مزاحم در صدر نشسته‌اند. اتفاقی که آنها را به قهرمانی امیدوار کرده. 6 برد از 6 دیدار سخت، دیگر حرفی را باقی نمی‌گذارد و احتمالاً حتی منتقدان ژوزه مورایس هم این هفته‌ها در خصوص کیفیت بالای سپاهان شکی نداشته و با هم، هم‌عقیده هستند. آنها در شرایطی گوی سبقت را از پرسپولیس ربودند که با استقلال و گل‌گهر صدرنشین و فولاد چغر و بدبدن در اهواز و اتوبوس مهدی تارتار در دربی اصفهان بازی کردند. با وجود این پسران طلایی‌پوش ژوزه تمام 18 امتیاز ممکن را کسب کردند تا به صدر بازگردند؛ جایی که هفته‌ها برای بازگشت به آن صبر کرده بودند.