ایمان گودرزی
روزنامهنگار
فوتبال ایران به نوعی سرزمین عجایب است، امروز نمیخواهیم زیاد وارد داستانهای داوری و ورزشگاههای بیکیفیت و حواشی ناتمام لیگ شویم و بحث فقط کنفرانسهای مطبوعاتی بعد بازی سرمربیهاست! شاید در همه جای دنیا کنفرانس مطبوعاتی بعد بازی جایی برای شنیدن توضیحات فنی و صحبتهای مربیان در مورد نقاط قوت و ضعف بازی باشد اما در لیگ ایران کنفرانس مطبوعاتی بعد بازی بیشتر جایی برای شعلهور شدن حاشیههای بازی و خبرهای زرد است. در لیگ ایران بازیها معمولاً با گل دادن دو سرمربی هنگام ورود به زمین و عکس یادگاری و ماچ و بوسه آغاز میشود و در پایان با فحش و پرخاش و در برخی مواقع درگیری فیزیکی در کنفرانس و رختکن به پایان میرسد.
معمولاً کنفرانسهای داخلی به دو قسمت تکراری و قابل پیشبینی تقسیم میشود، اگر سرمربی تیمی محروم نباشد و قهر نکرده باشد و به کنفرانس بیاید شاید بالاترین نکته فنی که بخواهد در مورد بازی به شما بگوید این باشد که خوب بازی کردیم، حریف هم خوب بازی کرد و ما مستحق برد بودیم، تبریک به تیم و خداحافظ شما! اگر باخته باشند خیلی زحمت بکشند خیلی مختصر در مورد مقصر بازی صحبتی خواهد شد که البته ۹۹ درصد مقصر داور بازی بوده است.
وقتی مربی نتواند با سیاست در کنفرانسهایش ظاهر شود و نتواند بهصورت تخصصی و فنی در مورد بازی صحبت کند، بدون شک خبرنگار و کسی که از سرمربی سؤال میپرسد ترجیح خواهد داد بحث را به حاشیه ببرد تا کار خودش را لااقل جلو ببرد و تیترهای خوبی برای خبرگزاری خودش دست و پا کند.