محسن آجرلو
روزنامه نگار
رقابت پایانی لیگ والیبال بانوان در حالی برگزار شد که پیکان در سه‌ست پیاپی از سد سریک گنبد گذشت و یک بار دیگر قهرمان ایران شد. دو تیم پیکان و سریک که با غلبه بر ذوب آهن و سایپا راهی فینال شده بودند، در تک مسابقه این مرحله به مصاف هم رفتند که در نهایت این پیکان بود که با یک برد کم دردسر، جام قهرمانی را بالای سر برد. آن هم در رقابتی که حاشیه بر متن آن غلبه داشته و پس از بازی هم ادامه داشت.
حاشیه‌های بیرون از سالن!
این بازی در شرایطی در سالن آزادی برگزار شد که در روزهای پیش از بازی اعلام شد مدیران‌عامل تیم‌ها وعوامل مرد آنها اجازه حضور در سالن را ندارند. با این حال شنیده می‌شود که ساعاتی قبل از بازی، به تیم‌ها اعلام می‌شود که هماهنگی برای ورود تعداد محدودی از مدیران مرد باشگاه‌ها انجام شده است. در همین راستا هم دقایقی قبل از آغاز بازی، خلیل آزمون به عنوان مدیر تیم سریک با همراهان خود در سالن حضور داشته که به یکباره حراست مجموعه خواستار خروج او از سالن می‌شود. حاشیه‌های این بازی از همین‌جا آغاز می‌شود. جایی که به مدیران سریک و پیکان، اجازه ورود به سالن داده نمی‌شود و آنها مجبور می‌شوند تا اواسط بازی بیرون از ساختمان فدراسیون مانده و مشغول اعتراض به این رفتار فدراسیون و حراست وزارت ورزش باشند.
وقتی ورود همه مردان ممنوع نیست!
ممنوعیت ورود مردان به سالن برگزاری مسابقات لیگ بانوان اتفاق تازه‌ای نیست. با این حال رفتارهای سلیقه‌ای وعدم مدیریت صحیح این ماجرا، باعث به وجود آمدن حاشیه در فینال لیگ برتر شد.
یکی از موارد مورد اعتراض تیم‌ها، حضور برخی عوامل در سالن و حتی کنار زمین بود. نفراتی نظیر برخی مسئولان مرد فدراسیون و حتی عوامل پخش بازی که گویا حضورشان مشمول ممنوعیت نبوده و بدون هیچ مشکلی در سالن حاضر بودند. آن‌هم در شرایطی که مدیران تیم‌های فینالیست اجازه نداشتند رقابت نهایی لیگ را از نزدیک ببینند.
قانون عجیب
ماجرا عجیب و گویا حل نشدنی است. فلسفه فعالیت بانوان در مسابقات آن‌هم با حجاب اسلامی، از ابتدا حرف و حدیث‌های بسیاری در پی داشته. چرایی این اتفاق در شرایطی که مردان اجازه حضور در محل مسابقه را ندارند، برای هیچ‌کس روشن نیست. هیچ مدیر و مسئولی هم نیست که در شرایط فعالیت بانوان با حجاب کامل، این محدودیت عجیب را بردارد و حداقل برای موارد خاص بتواند مقدمات حضور مدیران و مسئولان مرد در سالن را فراهم کند. این‌طور که به نظر می‌رسد، مسئولیت اصلی تصمیم‌گیری درباره این موضوع، حراست وزارت ورزش است. نهادی که مسئول تأمین امنیت محل برگزاری بازی را برعهده دارد و در ماجرای فینال والیبال، با وجود مساعدت دیرهنگام مسئولان فدراسیون، باز هم اجازه حضور مدیران تیم‌ها در سالن را نداده است.
البته شنیده می‌شود در دقایق پایانی بازی بوده که مسئولان فدراسیون اتاقی مشرف به سالن را برای حضور مسئولان تیم‌ها اختصاص داده‌اند تا از پشت شیشه بتوانند بازی تیم‌های خود را تماشا کنند. اتفاق عجیبی که تفاوت آن با حضور آنها در سالن به هیچ‌وجه مشخص نیست.
اعتراض ادامه دار آزمون
خلیل آزمون سوای اعتراض شدید خود پس از هدایت به بیرون از سالن و ممانعت از ورود، به موارد دیگری هم معترض بود. بخش اعظم دلخوری او به عدم موافقت فدراسیون با تعویق بازی و برگزاری آن در روز دوشنبه بود. انتظاری که نمی‌توان برچسب بجا بر آن زد و آن را معقول دانست.
مصدومیت یکی دو بازیکن این تیم و همین‌طور خستگی سفرهای مکرر بین تهران و گنبد، اصلی‌ترین دلیل آزمون برای درخواست عجیب خود بود که البته از سوی فدراسیون و شاید هم حریف فینالیست آنها مورد تأیید قرار نگرفت. این ماجرا باعث شد تا مدیر سریک در مصاحبه تند خود در پایان بازی کار را به عدم تیمداری در فصل آینده هم بکشاند. موضع عجیبی که واضح است بیش از هرچیز، محصول عصبانیت و نتیجه رقابت پایانی بوده است.
ZOOM
یکی به نعل یکی به میخ
یک‌طرفه به قاضی رفتن در هیچ ماجرایی نتیجه خوبی ندارد. در ماجرای فینال لیگ والیبال هم باید بخش قابل توجهی از حق را به قانون یا حتی دستورالعمل‌های موجود داد. ممنوعیت ورود مردان به مسابقات بانوان یا موافقت دو تیم برای جابجا کردن تاریخ مسابقه، جزو مواردی است که فدراسیون دخل و تصرف چندانی درآن ندارد.
از طرف دیگر اما شیوه تعامل فدراسیون با باشگاه‌هایی نظیرسریک که لیگ بانوان را به تنهایی متحول کردند، جزو نقاط تاریک ماجرا به حساب می‌آید. اتفاقی که می‌توانست به سادگی و با قدری درایت مدیریت شود تا آتش دلخوری‌ها تا این اندازه زبانه نکشد.