پرسپولیس نیم فصل دوم را خوب شروع کرد. حداقل در پایان نود دقیقه اول تیم برنده شد و سه امتیاز نخست را مال خود کرده و در مسیر بردهای قبلی‌اش گام دیگری به سوی قهرمانی برداشت. در آن مسابقه کیفیت فنی پرسپولیس آنطور نبود که بتوان از تیم یحیی و دستاوردهای فنی‌اش تعریف و تمجید کرد اما به هر سختی‌ای که بود سه امتیاز برای تیمش ثبت شد و پرسپولیس به صدرنشینی‌اش ادامه داد.
بعد از آن اما دو مسابقه سخت از راه رسید و پرسپولیس از مجموع 6 امتیاز فقط یک امتیاز مقابل ایرالکو گرفت تا شرایط برایش خوب پیش نرود. معمولاً مسابقات و نتایج تیم‌ها در طول یک دوره مسابقات سراسری (لیگ) در بازه‌های 5 هفته‌ای می‌سنجند و امتیازها را در این مقاطع 5 هفته‌ای در نظر می‌گیرند.
پرسپولیس در 58 هفته ابتدایی فصل و در نیم فصل نخست آمار بدی نداشت. هر چند شروع تیم چندان جالب نبود و دو مساوی مقابل ذوب‌آهن و فولاد تا حدودی ناامید کننده نشان داد اما بعد از آن سه برد پیاپی مقابل آلومینیوم اراک، صنعت نفت آبادان و هوادار اوضاع را کاملاً تغییر داد و پرسپولیس را در پایان هفته پنجم تبدیل به مدعی قهرمانی کرد. پرسپولیس در پایان هفته پنجم با دو مساوی و سه باخت 11 امتیازی شد و با توجه به اینکه از هفته چهارم به صدر جدول رسیده بود در این هفته به صدرنشینی‌اش ادامه داد.
در نیم فصل دوم شرایط نسبت به شروع فصل بهتر شروع شد. پرسپولیس در گام نخست ذوب‌آهن را شکست داد تا وضعیت نسبت به شروع فصل بهتر به نظر برسد اما باخت به فولاد و سپس تساوی مقابل آلومینیوم اراک وضعیت را خطرناک کرد. حالا پرسپولیس از 3 بازی نخست اولین مقطع 5 هفته‌ای یا به عبارت صحیح‌تر چهارمین مقطع 5 هفته‌ای فصل 4 امتیاز گرفته است و نسبت به نیم فصل اول فعلاً یک امتیاز عقب‌تر است اما در پایان 5 هفته نخست دیگر نمی‌تواند به حد امتیازی نیم فصل نخست برسد و قطعاً 11 امتیازی نخواهد شد. در واقع پرسپولیس باید از دو بازی بعدی 7 امتیاز بگیرد تا به همان اندازه امتیاز 5 هفته ابتدایی فصل جاری برسد که قطعاً شدنی نیست.
همچنین اگر قرار باشد پرسپولیس به میانگین 2 امتیاز از هر بازی برسد و از 5 بازی نخست 10 امتیاز بگیرد باید در دو بازی بعدی مقابل صنعت نفت و هوادار برنده شود که قطعاً کار راحتی نخواهد بود.