قصه تازه آغاز شده. قصه‌ای پرغصه که در حقیقت یک بازگشت به عقب وحشتناک است. بعد از قریب به یک دهه دوباره سایه سرمربی ایرانی حوالی نیمکت تیم ملی افتاده. سایه‌ای که بیش از هر چیزی محصول انفعال، بی‌کفایتی و البته ترس متولیان فدراسیون فوتبال است که از ترس موش به گربه که نه به کفتار می‌خواهند پناه ببرند.
کارلوس کی‌روش هفته گذشته با انتشار پستی اینستاگرامی بالاخره به کشمکش ۲ ماهه اخیر پایان داد و جدایی‌اش از تیم ملی فوتبال کشورمان را رسماً اعلام کرد؛ موضوعی که انتظار می‌رفت با توجه به نتایج دور از انتظار تیم ملی در جام جهانی ۲۰۲۲، لااقل با واکنش زودتر فدراسیون فوتبال مواجه شود اما مطابق همیشه فدراسیون مقابل کی‌روش دست پایین را داشت.
مهدی تاج رئیس فدراسیون فوتبال در نخستین واکنش به پایان همکاری تیم ملی با کی‌روش گفت: «همیشه با مربیان داخلی افتخارآفرینی کردیم. محدودیت‌هایی درباره مربی خارجی داریم و تحریم در کشور ما وجود دارد. اگر پول نقد هم اینجا داشته باشیم، انتقال آن به خارج از کشور عملیاتی نیست. اگر یک مربی بنام داشته باشیم که رزومه خوبی داشته باشد، باید پول بدهیم.»
تیم‌های لیگ برتری جلوتر از فدراسیون
این اظهارنظر عجیب در شرایطی از سمت عالی‌ترین مقام فوتبال ایران به زبان آمده که همین الان ۴ سرمربی خارجی صاحبنام و باکارنامه در حال فعالیت در لیگ برتر فوتبال کشورمان هستند و با گذشت بیش از نیمی از مسابقات فصل لیگ، هنوز هیچ مشکلی در بحث انتقال پول و یا مسائل مالی بین آنها و باشگاه‌های‌شان به‌وجود نیامده و خبری هم از شکایت و دادگاه‌بازی توسط مربی‌ها نیست. مشخص نیست تاج با چه ادله و مستنداتی چنین بحث عجیب نسنجیده‌ای را پیش کشیده. انگار رئیس فدراسیون فوتبال آن‌قدر درگیر داستان‌های بی‌پایان داخلی فدراسیونش شده که یادش نیست ژوزه مورایس چند ماه است که سرمربی تیم فوتبال باشگاهی شده که مدیرعامل آن اکنون عضو هیأت‌رئیسه فدراسیون فوتبال و یکی از اعضای حلقه معتمدین اصلی اوست. او حتی ساپینتو و خمس را هم نادیده گرفته که با اسم و رسمی مطرح به فوتبال ایران آمده‌اند و روی نیمکت دو تیم مهم ایران نشسته‌اند.
ترس از تکرار ویلموتس‌چای؟
تراکتور با پاکو خمس، استقلال با ریکاردو ساپینتو و حتی صنعت‌نفت با ادسون تاوارس که هر کدام از اینها به‌علاوه ژوزه مورایس که سابقاً دستیار ژوزه مورینیوی پرافتخار بوده، تاکنون در حال همکاری هستند و به‌طور قطع مطالبات آنها را سرِ وقت و به‌جا پرداخت کرده‌اند که مشکلی پیش نیامده. سؤال اینجاست که آیا رئیس فدراسیون فوتبال با راهکارهای قانونی پرداخت پول به مربیان آشنا نیست؟ به‌نظر می‌رسد مهدی تاج که در قصه پرغُصه توافق ننگین با مارک ویلموتس نقش متهم ردیف اول تضییع بیت‌المال را ایفا کرده، دیگر چشمش به کلی از مربی خارجی ترسیده و چون مارگزیده از ریسمان سیاه‌وسفید هم زرد می‌کند، عطای جذب یک مربی خارجی مؤلف و نامدار دیگر برای نسل‌سازی در تیم ملی فوتبال و کسب نتایج خوب در جام ملت‌های آسیا را به لقای آن بخشیده است.
کارنامه پوچ مربیان ایرانی در تیم ملی
تأکید تاج بر توافق با سرمربی ایرانی برای تیم ملی از جهت دیگری هم قابل نقد است؛ آیا رئیس فدراسیون فوتبال یادش نیست که در دوره‌های گذشته نتیجه همکاری فدراسیون با سرمربی‌های ایرانی چه بوده؟ از امیر قلعه‌نویی و علی پروین گرفته تا علی دایی و افشین قطبی، نام‌هایی هستند که به‌عنوان سوپراستار لیگ به تیم ملی آمدند و با سرافکندگی و ناکامی تمام عیار از نیمکت تیم ملی برکنار شدند. امثال اسامی بالا در شرایطی به تیم ملی آمدند که به واقع سوپراستار مربیگری کشورمان لقب داشتند و با قهرمانی و نتایج خوب صاحب سکان هدایت تیم ملی شدند. حالا که حتی سرمربی قهرمان لیگ گذشته هم در فوتبال ایران نیست؛ چطور رئیس فدراسیون و حتی وزیر ورزش و جوانان راضی به انتخاب سرمربی ایرانی شده‌اند؟ البته اصلاً کدام سرمربی موفق که لایق تیم ملی باشد!
جواد نکونام، یحیی گل‌محمدی، فرهاد مجیدی و یا هر اسم دیگری که این روزها مطرح شده؛ قطعاً در حد و اندازه‌های روزهای اوج علی پروین، علی دایی و امیر قلعه‌نویی هم نیستند. تیم ملی با آن اسامی از راهیابی به جام جهانی بازماند و نتایج درخوری هم در جام ملت‌ها نگرفت؛ با چه متر و معیاری تاج انتخاب سرمربی ایرانی را که تازه در حد این اسامی نیست به صلاح تیم ملی دانسته است؟!
لزوم برگزاری کلاس آموزشی برای تاج
جالب اینجاست که مهدی تاج با اتکا به روابط حسنه‌اش با سران فیفا و AFC توانست گوی رقابت را در انتخابات فدراسیون فوتبال از سایر رقبا برباید. آیا در خلال این روابط دوستانه هیچ راه‌حلی برای پرداخت مطالبات ماهانه یک سرمربی جدید خارجی اندیشیده نشده؟ کسی که برای حل مشکلات به صندلی ریاست فوتبال ایران رسید، چطور هیچ راهی برای توافق با یک مربی مؤلف خارجی ندارد؟! بحث تحریم‌ها و مسائل بانکی هم بهانه‌ای بیش نیست؛ همین الان وسلین وویوویچ در تیم ملی هندبال، پدرو سنا در تیم ملی قایقرانی، الکساندر چیریچ در تیم ملی واترپلو و مهمت بچیروویچ در تیم ملی هندبال به‌عنوان سرمربی یا مدیرفنی در حال کار هستند. آیا تحریم‌ها به‌شکل اختصاصی علیه فدراسیون فوتبال طراحی شده یا تاج و یارانش حوصله کارِ اصولی و درست را ندارند که چنین حرفی زده‌اند؟!
به‌طور حتم این بهانه‌جویی‌ها که ناشی از ترسِ مهدی تاج از تکرار قرارداد ننگین ویلموتس‌چای بوده، هیچ توجیه منطقی و درستی ندارد. اگر بر فرض چنین بهانه‌ای واقعیت هم داشته باشد، بهتر است رئیس فدراسیون فوتبال توسط رؤسای بسکتبال، واترپلو، هندبال یا قایقرانی یک دوره آموزشی فشرده را بگذراند تا راه و رسم پرداخت پول به خارجی‌ها در شرایط تحریمی را هم یاد بگیرد و دیگر دسته‌گلی به آب ندهد!