وصال روحانی
روزنامه نگار
اسامی و شهرها به ما می‌گویند شاید تیم فوتبال سپاهان پرمهره‌ترین و باکیفیت‌ترین تیم لیگ بیست و دوم باشد و این تیم حالا صدرنشین مقتدر لیگ هم هست اما آیا سپاهان نمایش‌ها و نتایجی به فراخور این تعریف را هم از خود برجای گذاشته است؟
درست است که رشید مظاهری اخیراً از جمع طلایی‌های اصفهان جدا شده اما آنها پیام نیازمند را به جای وی درون دروازه دارند و امثال میلاد زکی‌پور، محمد دانشگر، نیلسون جونیور، رامین رضاییان، مسعود ریگی، امید نورافکن، سید محمد کریمی، مانوئل فرناندز، محمد علی‌نژاد، فرشاد احمدزاده و یاسین سلمانی را هم در جمع نفرات خود می‌بینند. به آنها بیفزایید شهریار مغانلو را که شاید تا این لحظه تک پیشتاز جدول گلزنان لیگ نباشد و نامش پایین‌تر از رضا اسدی، محمدرضا عباس‌زاده و یورگن لوکادیا بیاید اما احتمال اینکه این چپ پای ضربتی را در پایان مسابقات در بالاترین نقطه این جدول ببینیم، اندک نیست.
دفاعیه‌های بی‌اثر
با این مجموعه چشمگیر از بازیکنان متعدد و متنوع نتایجی که برای سپاهان در پی گذشت 18 هفته از رقابت‌های لیگ ثبت شده آنقدرها هم کم‌نقص نیست و توان بالقوه این تیم بیشتر و بهتر از نتایج حاصله به نظر می‌رسد. اگر مقصدی را بر این روند قائل باشیم (که باید باشیم) آن فرد ژوزه مورایس سرمربی پرتغالی امسال سپاهان و دستیاران او هستند که نتوانسته‌اند از تمام ابعاد و زوایای در دسترس و همه نیروی بالقوه موجود در این تیم بهره‌های لازم را بگیرند و ابهام‌ها و علامت سؤال‌های پرتعداد پیرامون کار آنها شکل گرفته است. گذشت قریب به 9 ماه از زمان آغاز به کار مورایس در سپاهان این دفاعیه احتمالی از عملکرد وی را هم بی‌اثر می‌کند که او زمان کافی برای بررسی امور را نداشته و هنوز در حال بالا و پایین کردن نفرات تیم خود به قصد رسیدن به برترین ترکیب‌ها است. سران سپاهان هم بیشترین همراهی را با مورایس و بهترین خریدهای در دسترس را برای او صورت داده‌اند و جدیدترین نمونه آن جذب سیاوش یزدانی مدافع ناراضی استقلال بوده که البته پیشینه یک مقطع عضویت دیگر را هم در جمع زردهای اصفهانی دارد.
تاوان هر روز تأخیر اضافی
محصول عملکرد نفراتی که نام‌شان آمد، در لیگ بیست و دوم کسب 10 برد، نیل به شش تساوی و تحمل دو باخت بوده و اگرچه فقط پرسپولیس بیلانی برابر با آنها را در اختیار دارد اما سپاهان در تعدادی قابل توجه از مسابقات حق مطلب را درباره خود ادا نکرده و بعضی تساوی‌هایش در حد باخت بوده و در دیدارهایی حاصل آمده که این تیم اصفهانی به لحاظ کیفی و میدانی بر حریفان خود چربش داشته اما نتوانسته است نتایجی همسو با این رجحان را بگیرد. مورایس بالاخره چه زمانی شروع به فهمیدن قدر و ارزش شاگردانش و کسب نتایجی می‌کند که درخور این نفرات و برابر با توان ذاتی آنها باشد. جواب دقیق این سؤال مشخص نیست اما هر روز تأخیر اضافی در این زمینه کمکی آشکار به رقبای سپاهان در بالای جدول خواهد بود که از کاهلی آنها و تردیدهای مورایس برترین بهره‌ها را برای خود برگیرند.
اگر نیمه پر لیوان را ببینیم، باید بگوییم رامین رضاییان پس از پشت سر گذاشتن یک نیم‌فصل کم‌ثمر در پرسپولیس در لیگ بیست و یکم، با عضویت در سپاهان یک روند احیای واقعی و بزرگ را در «نقش جهان» تجربه کرده و نه تنها به یاد دوران اوجش پاس‌های گل متعددی را برای یارانش در این فصل فرستاده بلکه بارها در قالب یک گلزن ظاهر شده و ثابت کرده که 34 ساله شدن هم وی را از برخی کیفیات خوبش عاری نساخته است. مورایس اضافه بر نفراتی که نام‌شان آمد، جلال‌الدین علی محمدی را هم که گلساز و در عین حال گلزن است و الویس کامسوبا را که یک مهاجم خارجی روپا است در جمع نفرات تیمش حاضر می‌بیند و اگر همه آنها هم خاموش باشند، کافی است نورافکن یکی از روزهای خوبش را بگذراند تا با پای چپش یکی از آن شلیک‌های مردافکن خود را صورت بدهد و کار حریفان را تمام کند. دو بار گلزنی مغانلو در برابر گل‌گهر هم در روز چهارشنبه هفته گذشته تأکیدی تازه بر ارزش‌های او بود که در سطور قبلی از آن یاد کردیم.
طوفانی‌تر و بی‌مهارتر؟
اینها همگی حسن‌هایی است که نشان می‌دهد ارزش‌های فنی و پتانسیل این تیم بسیار بالا است و به تبع آن پرسشی که ایجاد می‌کند مورایس و دستیارانش باید پاسخی بر آن بیابند. آن پرسش این مضمون را دارد: اگر این مربیان از نیروهای بالقوه موجود بیشتر و بهتر بهره می‌گرفتند، آیا صدرنشینی سپاهان در لیگ قاطع‌تر از امروز و با اختلاف امتیازی بیشتر نسبت به پرسپولیس نبود و آیا هجوم همزمان «طلایی‌ها» به سمت جام حذفی (که آنجا هم با حریف و حائلی همچون پرسپولیس مواجه هستند) شکل و روالی طوفانی‌تر و بی‌مهارتر نمی‌داشت؟