اخیراً در اسپانیا کتاب «لادسیموکوارتا، چمپیونزلیگ کامبک‌ها» منتشر شده که برای رئالی‌ها حسابی جذاب است. کتابی در 22 صفحه که به موفقیت رئال در فصل گذشته اشاره می‌کند.
 بخشی از این کتاب به گفت‌و‌گوی کارلو آنچلوتی و پسرش داویده بر‌می‌گردد که قسمت‌هایی از این حرف‌ها که بین سرمربی و مربی رئال مادرید است را می‌خوانید:
داویده از چالش‌های مربیگری در تیمی که پدرش سرمربی‌اش است می‌گوید: «وقتی به رختکن جدیدی می‌روی، طبیعی است که بازیکنان نگاه متفاوتی داشته باشند. در ابتدا به نظر می‌رسد که تو را ارزیابی می‌کنند. در اولین دوره‌ام در رئال وقتی بدنساز بودم به چشم پسر سرمربی به من نگاه می‌کردند. درک می‌کنم که نسبت به من تردیدهایی داشتند. بازیکنانی نظیر رونالدو، راموس و کاسیاس در تیم بودند و طبیعی بود که در مورد توانایی‌های من تردید داشته باشند. یک روز ایکر به من گفت که می‌خواهد تمریناتش درون زمین در سالن بدنسازی ادامه پیدا کند و به او گفتم که باید برای پست دروازه‌بانی تمرینات ویژه‌ای داشته باشد. در این باره با من صحبت کرد. چیزی را از قبل آماده نکرده بودم و فهمیدم که می‌خواهد من را آزمایش کند. او یک اسطوره بود و من تازه‌وارد بودم و فکر می‌کنم که این آزمون خوبی برای من بود.»
نکته جالب‌تر اینجاست که داویده گفته اصلاً این‌طور نیست که هر حرفی پدرش بزند بگوید چشم: «وظیفه کادر فنی و دستیاران این است که برای کارلو تردید ایجاد کنند و باعث شوند که او بیشتر فکر کند. این‌طور نیست که همه بگوییم «بله قربان» این چیزی است که خودم دوست دارم در صورتی که سرمربی شوم، برایم رخ بدهد. اگر یک کادر فنی همیشه تصمیم‌ها را تأیید کند، پیشرفتی رخ نمی‌دهد. در نهایت نمی‌توانی تنها تصمیم بگیری. همه ما بحث‌های زیادی با کارلو داریم. هر کسی در حیطه خودش بحث می‌کند.»
کارلتو هم در این مصاحبه می‌گوید: «همیشه گفته‌ام که هوش بازیکن از هر چیزی مهم‌تر است. وقتی بازیکنی باهوش، جدی و متواضع باشد، فرقی ندارد که با من صحبت کند یا با داویده. اگر با من صحبت کند و چرت و پرت بگویم، باید خودش این را بفهمد. این‌طور نیست که داویده چون جوان‌تر است، چرت و پرت‌های بیشتری بگوید. او مسئولیت دارد همان‌طور که من دارم. از او می‌خواهم که نقش داشته باشد و حرف‌هایش را بزند. بعد از آن نقش خود بازیکن مهم است. این‌طور نیست که بگویم حرف‌های داویده از من کم‌اهمیت‌تر هستند. هر دو به یک اندازه مهم هستند. کار یک کادر فنی این نیست که فقط یک نفر صحبت کند. می‌خواهم همه صحبت کنند چون مسئولیت با کل کادر است. هرگز در بحث‌های بدنسازی دخالت نمی‌کنم و وارد بحث تمرینات دروازه‌بان‌ها نمی‌شوم. داویده روی ضربه ایستگاهی یا جنبه‌های فنی و تاکتیکی آزادی عمل دارد و از این حیث به اندازه من اهمیت دارد. اگر یک روز چرت و پرت بگوید، من اول از همه می‌گویم که چرند می‌گوید.»