لیونل مسی در بیشتر دقایق بازی پاری‌سن‌ژرمن با تولوز در کمین بود. برای خودش می‌چرخید، خیلی توپ را لمس نکرد و بیشتر یک هشدار بود تا تهدید حمله. اما بموقع خودش را نشان داد، مثل همیشه. پاری‌سن‌ژرمن در برابر تیم میانه جدولی یک بر یک متوقف شده بود که مسی خودش را به قوس محوطه جریمه میهمان رساند و با فرصت‌طلبی همیشگی‌اش گل پیروزی را زد. مسی از این گل‌ها زیاد زده و در این بازی، پاری‌سن‌ژرمن را به یک برد مهم در لیگ فرانسه رساند. پاریسی‌ها بدون نیمار و کیلیان امباپه خلاقیت لازم را نداشتند و بعد از گل اول بازی توسط برانکو فان دن بومن، اشرف حکیمی کار را به تساوی کشاند. بازیکن مراکشی با حرکت عرضی خود روی گل دوم هم مؤثر بود و وقتی توپ را به مسی رساند، خودش را کنار کشید تا قهرمان جام جهانی گل پیروزی را بزند. مسی در این بازی اثر زیادی نداشت اما یک لحظه کافی است تا جادوگر آرژانتینی کار خودش را بکند، مسی مثل همیشه بود.
حکیمی هجومی
در روزی که پاری‌سن‌ژرمن بازیکنان تکنیکی و خلاق خود را در اختیار نداشت و در روند هجومی‌اش اختلال ایجاد شده بود، اشرف حکیمی پا پیش گذاشت. علاوه بر زدن گل اول و نقشی که روی گل دوم تیمش داشت، بارها از سمت راست به دروازه تولوز نزدیک شد و دفاع این تیم را باز کرد. این بازی برای حکیمی از نظر دفاعی سخت نبود و ستاره تیم ملی مراکش در آن طرف زمین کار خودش را خیلی خوب انجام داد.
جوان آینده‌دار
به ندرت بازیکنی در سن و سال وارن زایر امری اینقدر تمرکز دارد. او هفته گذشته در پیروزی 3 بر یک پاری‌سن‌ژرمن برابر مون‌پولیه دومین گلزن جوان تاریخ پاریسی‌ها در لیگ شد و جای خودش را برای این بازی به دست آورد. بله، پاری‌سن‌ژرمن در خط میانی مشکلاتی دارد اما این بازیکن که ماه آینده 17 ساله می‌شود، در فاصله 15 دقیقه مانده به پایان به جای کارلوس سولر بی‌خاصیت در این بازی به زمین آمد که نشانه اعتماد مربی بود. او بی‌اشتباه نبود و در یک سوم دفاعی حریف کمی گیج به نظر می‌رسید اما هر دقیقه بازی برای کسی که آماده است از استعدادش به‌عنوان یکی از بهترین بازیکنان نوجوان جهان استفاده کند، اهمیت زیادی دارد.
بدشانسی سانچز
کریستوف گالتیه مربی پاری‌سن‌ژرمن مثل اینکه واقعاً رناتو سانچز را دوست دارد. هافبک پرتغالی سال گذشته در لیل زیر نظر او بازی کرد و ثابت کرد می‌تواند یک هافبک تمام عیار باشد همان چیزی که با پدیده شدنش از او انتظار می‌رفت. دوران او در پاریس اما تحت‌الشعاع زمانی قرار گرفته که به‌دلیل مصدومیت نتوانسته بازی کند. در این بازی هم سایه شوم آسیب‌دیدگی دوباره روی سرش افتاد و وقتی بعد از 11 دقیقه مجبور به ترک زمین شد، رانش را گرفته بود و اشک می‌ریخت. او دوباره باید مدتی منتظر بماند.
انتظارات بالا
شاید یک وظیفه تقریباً غیرممکن به کارلوس سولر سپرده بودند. اگرچه پاری‌سن‌ژرمن بدون نیمار سبک بازی‌اش را عوض می‌کند اما از سولر همان کار را خواسته بودند، حرکت به سمت جلو و خلاقیت در یک سوم دفاعی حریف. مشکل اینجا است که سولر، نیمار نیست و البته گالتیه این را می‌داند و این انتظار روی شانه بازیکن اسپانیایی سنگینی می‌کرد. او زیاد تلاش می‌کند اما کیفیت لازم را ندارد. او قابل قبول است و به خاطر مصدومیت‌های زیاد به تیم آورده شده اما پرکردن جای یکی از سه بازیکن اصلی خط حمله برایش زیاد است.