رضا عباسپور
روزنامه نگار
علیرضا یوسفی قوی‌ترین وزنه‌بردار جوان جهان و دارنده نشان طلای دسته فوق سنگین جهان در رده‌های سنی پایه (نوجوانان و جوانان) قطعاً یکی از چهره‌های شاخص و پشتوانه‌های خوش آتیه وزنه‌برداری ایران در دسته فوق سنگین است. او که در لیگ وزنه‌برداری فصل جاری برای باشگاه ذوب‌آهن اصفهان وزنه می‌زند، با گلایه از خلف وعده مسئولان این باشگاه تأکید دارد، اگر حق و حقوقش تا قبل فینال لیگ پرداخت نشود، بی‌شک قید وزنه زدن در فینال را زده و به نشانه اعتراض برای ذوب‌آهن در اهواز روی تخته نمی‌رود. به همین بهانه و باتوجه به اینکه رقابت‌های قهرمانی بزرگسالان آسیا (دومین مرحله گزینشی المپیک 2024 پاریس) را سال آینده (اردیبهشت 1402) پیش‌رو داریم، با قوی‌ترین وزنه‌بردار جوان جهان هم‌کلام شدیم تا شرایط یوسفی را از زبان خودش بشنویم.
هنوز یک ریال حقوق از ذوب‌آهن نگرفتیم
علیرضا یوسفی ملی‌پوش فوق سنگین وزنه‌برداری کشورمان و وزنه‌بردار طلایی ایران در رقابت‌های جهانی جوانان درخصوص حضورش با دوبنده باشگاه ذوب‌آهن در فینال لیگ وزنه‌برداری باشگاه‌های کشور می‌گوید: «خدا شاهد است دیگر خسته شدم، از بس زیر وزنه جان کندم و زور زدم، اما دست آخر به جای حقوق، پاداش و حق‌الزحمه‌ای که بتوانم با آن امرار معاش کنم، فقط وعده‌های پوچ شنیدم! تمام امید ما به قراردادی است که در لیگ وزنه‌برداری با تیم‌های باشگاهی می‌بندیم. اما دست آخر امید ما در لیگ با خلف وعده مسئولین باشگاه اینطور ناامید می‌شود. کل قرارداد من برای یک فصل وزنه زدن در لیگ وزنه‌برداری امسال 1402، چیزی حدود یکصد و اندی میلیون تومان است اما در شرایطی که چند روز بیشتر تا فینال و مرحله پایانی لیگ باقی نمانده است، هنوز یک ریال به ما پرداخت نشده است! حقیقتاً سؤالم از مسئولان باشگاه ذوب‌آهن این است، مگر من بجز وزنه‌برداری شغل دیگری دارم که بتوانم از آن امرار معاش کنم؟ شما رقم قرارداد من که مدال طلای جهانی دارم و به عنوان رکورددار وزنه‌برداری جهان در رده سنی جوانان عضو تیم ملی وزنه‌برداری هستم را ببینید؟ نکته جالب این است که برای دریافت همین مبلغ اندک و ناچیز هم باید کلی جان بکنیم و به این در و آن در بزنیم. البته این وضعیت برای کل بچه‌های تیم ذوب‌آهن است. به همین دلیل من و باقی بچه‌های تیم به مسئولان باشگاه اخطار دادیم که اگر مطالبات ما تا قبل از فینال لیگ پرداخت نشود، هیچ کدام در مسابقه فینال روی تخته نرفته و برای ذوب‌آهن وزنه نمی‌زنیم. آنها هم قول دادند که حق قرارداد ما را پرداخت کنند. حالا باید منتظر بمانیم و ببینیم دوستان روی حرف‌شان هستند یا نه؟»
زیر 450 مجموع بزنم، خودم بی‌خیال المپیک می‌شوم
ستاره فوق سنگین و خوش آتیه وزنه‌برداری ایران درخصوص حضورش در تیم ملی و وزنه زدن در مسابقات آسیایی کره جنوبی که مرحله دوم گزینشی المپیک 2024 است تأکید دارد: «خب خودتان شاهد بودید که من به خاطر درد کهنه کتف و کمرم، مسابقات جهانی کلمبیا که مرحله اول گزینشی المپیک پاریس بود را از دست دادم. اما اگرچه با درد کهنه کتفم کنار آمدم و تمریناتم را خیلی جدی دنبال می‌کنم اما باید اول ببینیم اردوها چه زمانی آغاز می‌شود و تکلیف سرمربی چه خواهد شد، بعد اگر به اردو دعوت شدم و توانستم نظر کادرفنی را برای حضور در رقابت‌های آسیایی جلب کنم، قطعاً تلاش می‌کنم تا با بهترین نتیجه به رنکینگ امتیازی المپیک وارد شوم. حقیقتاً در شرایط فعلی با توجه به حضور تعداد زیادی از بزرگان و نامداران مطرح و مدال‌دار فوق سنگین جهان در قاره آسیا، مثل گورمیناسیان از بحرین، اکبرژورائف از ازبکستان، علی داودی و من اسد از سوریه، کار سخت و دشواری برای کسب سکو و قرار گرفتن در جمع برترین‌های آسیا داریم. مطمئناً با این شرایط برای کسب مدال در دسته فوق سنگین قطعاً باید مجموعی بالای 450 داشته باشیم. مطمئناً اگر من نتوانم این مجموع را برای خودم در اردوهای تیم ملی ثبت کنم باید قید المپیک را بزنم.»
6 ماه است برای تمرین در قائمشهر خانه به دوشم!
علیرضا یوسفی با گلایه از تعلل مسئولان ورزش مازندران و شهرستان قائمشهر در ترمیم و بازسازی سالن قهرمان پرور زنده‌یاد قاسم غزالیان، می‌گوید: «بیش از 6 ماه است که ما منتظر بازسازی و ترمیم سالن وزنه‌برداری قائمشهر هستیم. من بعد از فوت استاد قاسم و فریدون غزالیان دیگر نه رنگ مربی در شهرم به چشم دیدم و نه سالن درست و حسابی که بتوانم در آن تمرین کنم. الان خیلی وقت است در یک فضای 200 متری که دو تخته وزنه‌برداری در آن وجود دارد تمرین می‌کنم و هر آن احتمال آسیب‌دیدگی در این فضای غیر استاندارد وجود دارد. خواهشم از مسئولان مازندران این است که هر چه سریع‌تر سالن تمرین ما را مهیا کنند تا بتوانیم با خیال آسوده در یک فضای استاندارد تمرین کنیم.