از ابتدا هم مشخص بود موضع یحیی گلمحمدی بعد از اتفاقات دیدار با آلومینیوم اراک احساسی و آنی است. یحیی آن روز آنقدر عصبانی بود که اعلام کرد از بازی بعدی تیم امیدش را به زمین میفرستد اما بلافاصله پیشکسوتان در مصاحبههای خود و البته اهالی رسانه در مطالب منتشره با اشاره به تکرار اشتباهات داوری علیه پرسپولیس و اینکه یحیی حق دارد که از این ماجرا کلافه و عصبانی باشد، روی این مسأله تأکید کردند که پرسپولیس هنوز چیزی از دست نداده و در جنگ قهرمانی نباید پا پس بگذارد.
از ابتدا هم مشخص بود که بعید است یحیی در 12 بازی باقیمانده تیم اصلیاش را به کار نگیرد چرا که در این صورت حتماً همان پیشکسوتان، هواداران و رسانههایی که به یحیی بابت این حجم از کلافگی، عصبانیت و مواجهه با فدراسیون و ارکان فوتبال آفرین میگفتند و او را برای ادامه این حرکت تشویق و ترغیب میکردند، به گلمحمدی معترض میشدند که چرا در شرایطی که دوازده بازی دیگر تا پایان فصل باقی مانده وا داده و عرصه را برای قهرمانی رقبا خالی کرده است!
یحیی هم مربی کم تجربهای نیست و با آن جملات تنها قصد داشت میزان ناراحتی و اعتراض خود را به شرایط موجود نشان دهد که البته نمیدانیم چقدر کارکرد خواهد داشت. در عین حال فردای روزی که یحیی آن صحبتها را مطرح کرد او تنها به یازده بازیکن آماده امیدش تمرین داد تا دوباره این بحث جدی شود. بعد از آن نکات قانونی استفاده از امیدها هم بررسی شد؛ اینکه هر تیم لیگ برتری طبق قانون میتواند تا 15 بازیکن زیر 23 سال و امید را در لیست خود داشته باشد و برای آنها کارت بازی صادر کند که پرسپولیس برای ۱۱ بازیکن امیدش کارت بازی گرفته اما هر طور حساب کنید این اتفاق شدنی نیست.
همچنین بلافاصله بعد از بازی با آلومینیوم اعلام شد یحیی سه روز تمرینات تیمش را تعطیل کرده و قرار است تمرینات برای بازی با صنعت در آبادان از یکشنبه شروع شود که این مسأله با توجه به زمان دیدار با صنعت که خارج از خانه است و عصر چهارشنبه برگزار خواهد شد، عجیب بود. جالب اینکه برخلاف اعلام قبلی پرسپولیس از دیروز با تمام قوا برای بازی با صنعت نفت استارت زد تا چهار روز تمرین کند و این یعنی که یحیی ادامه لیگ را جدی گرفته و دنبال قهرمانی است چون هنوز اتفاقی نیفتاده است.