فرزاد بیگی
روزنامه نگار
«منچستر یونایتد» هنوز نتوانسته است از مصایب بازنشستگی «سر الکس فرگوسن» رهایی یابد. «شیاطین سرخ» نه تنها در این ده سال (از 2013 تا کنون) نتوانسته‌اند لیگ برتر جزیره را فتح کنند؛ بلکه شش سال آخر را بدون کسب جام به پایان رسانیده‌اند. به عبارت دیگر، فتح لیگ اروپا در «فرندز آرنا»ی استکهلم آخرین قهرمانی آنها است. توفیقی که شیاطین تحت هدایت «ژوزه مورینیو» در «مه 2017» و با پیروزی بر «آژاکس آمستردام» به دست آورده بودند.
دفعه قبل که انتظار «یونایتدها» برای کسب یک عنوان قهرمانی شش سال به طول انجامید؛ به پنج دهه قبل بازمی‌گردد. آن سالهای دور از جام به وسیله تیم تحت هدایت «ران اتکینسون» مشهور به «ران بزرگ» و به لطف درخشش ستارگانی مانند «نورمن وایتساید»، «گری بیل» و البته «برایان رابسون» پایان یافت. در سال 1983 شاگردان «اتکینسون» با غلبه بر «برایتون» در فینال تکراری «ویمبلی»، فاتح جام حذفی انگلستان شدند و به طلسم پیش گفته خط بطلان کشیدند.
حالا و در گذر زمان این مأموریت دشوار به «اریک تن هاخ» رسیده است. مرد هلندی اگرچه در ابتدای ورود به «تئاتر رؤیاها» با معضلات متعددی روبه‌رو بوده اما به نظر می‌رسد در آغاز نیم فصل دوم بالاخره بر اوضاع مسلط شده است. تیم او منظم و چشمنواز بازی می کند و ظاهراً در مسیری درست قرار دارد. هرچند شکست لحظه آخری هفته گذشته در مصاف توپچی‌های اوج گرفته لندن تا حدود زیادی شیرینی غلبه بر «سیتیزن‌های پپ» را به کام باشگاه و هواداران تلخ کرد و به افزایش فاصله شیاطین با صدر جدول منجر شد اما صعود به فینال جام اتحادیه تا حدودی آب رفته را به جوی باز گردانده و آنها را برای پایان دادن به طولانی‌ترین روزگار دور از قهرمانی در چهل سال گذشته امیدوارتر کرده است. به این ترتیب پسرانِ «اولدترافورد» هنوز در چهار جبهه «لیگ برتر، جام‌های حذفی، اتحادیه و لیگ اروپا» زنده هستند و برای قهرمانی مبارزه می‌کنند. «تن هاخ» بر این باور است که این سالهای ناکامی و این انتظارات معوق مانده هواداران، به اهرمی الهام‌بخش و برانگیزاننده برای شاگردانش تبدیل شده است. آخرین فینال از دست رفته «یونایتدها» به شکست دراماتیک تیم «رالف رانگنیک» در فینال لیگ اروپا 2021 و در ماراتن ضربات پنالتی برابر «ویارئال» مربوط می‌شود. اگرچه انتظار برای قهرمانی در جام اتحادیه و تلاش برای فتح لیگ اروپا (جام‌هایی که بیشتر مورد توجه باشگاه‌های درجه دوم انگلستان و اروپا بوده است) دون شأن «شیاطین سرخ» و تاریخ پر افتخار آنها به نظر می‌رسد؛ با این حال ظاهراً راهی جز بازسازی گام به گام وجهه باشگاه و ترمیم شخصیت خدشه‌دار شده «یونایتدها» وجود ندارد. آیا پس از ده سال آزمون و خطای باشگاه؛ «اریک تن هاخ» همان منجی مقدّری است که خواهد توانست غرور جریحه‌دار شده سرخ‌های «اولدترافورد» را ترمیم کرده و نسخه‌ای جدید از نمایش‌های هیجان‌انگیز و قهرمانانه شیاطین را در « تئاتر رؤیاها» کارگردانی کند؟