سعید زاهدیان
خبرنگار ورزشی
هواداران مقصر اصلی از دست رفتن قهرمانی پرسپولیس در لیگ بیست و یکم را کسی جز یحیی گل‌محمدی نمی‌دانند؛ این را می‌شد از پست‌های اینستاگرامی و نوشته‌های هواداری در فضای مجازی فهمید. به بحث‌های نقل و انتقالاتی که پیرامون یحیی وجود داشت، رفتارهای خارج از عرف این مربی که باعث محرومیت سنگین در هفته‌های حساس پایانی لیگ شد را هم باید اضافه کنیم.
یحیی خریدهای خوبی برای لیگ بیست و یکم نداشت و بازیکنان جدید را بازی نمی‌داد و همین مسأله موجب نارضایتی هواداران شد که اگر بازیکنی کیفیت لازم برای بازی در پرسپولیس را ندارد، چرا برایش این همه هزینه شده و بازی هم نمی‌کند. در لیگ بیست و دوم یحیی دست به انقلابی بزرگ در ترکیب تیمش زد و تیمی که سال قبل هماهنگ به نظر می‌رسید را با تغییرات گسترده بهم ریخت. همین مسأله باعث شده تا همچنان پرسپولیس با نوسان زیادی بازی کند و از کیفیت بالای 6-5 سال اخیر فاصله بگیرد.
سوای اینها، یحیی همچنان از اتفاقات فصل قبل درس نگرفته و با مصاحبه‌ها یا رفتارهای خود برای پرسپولیس دردسر می‌سازد؛ بازی فولاد و پرسپولیس یک نمونه است. نمونه‌ای برای اثبات این حرف: «اگر می‌خواهید پرسپولیس را ببرید، روی اعصاب گل‌محمدی راه بروید!» یحیی خیلی زود از کوره درمیرود و برخلاف روزهایی که خودش بازی می‌کرد، عصیانگر و پرخاشگر شده؛ آستانه تحمل پایینی دارد و هرگاه زیر فشار قرار می‌گیرد، خیلی زود از کوره درمیرود و عصبی و هجومی به طرف مقابل حمله می‌برد.
بسیاری از مربیان فهمیده‌اند که برای بردن یحیی یکی از بهترین کارها، بازی روانی و ایجاد حاشیه برای نیمکت پرسپولیس است؛ یحیی گل‌محمدی بعد از بازی با فولاد با مصاحبه‌های جنجالی‌اش باعث شد تا پیرامون او و تیمش حواشی جدیدی ساخته شود. او در کنفرانس مطبوعاتی فولاد را به بازی کثیف و ضدفوتبال متهم کرد. حتی اگر حق با گل‌محمدی باشد و فولاد با جنجال و وقت‌کشی بازی را برده باشد، بازهم یحیی مقصر است و باید از او پرسید: «استراتژی و سیستم بازی پرسپولیس برای بازی برابر تیم‌هایی که ضدفوتبال بازی می‌کنند و به حاشیه‌سازی رو می‌آورند، چیست؟ چرا پرسپولیس برای چنین بازی‌هایی پلن و برنامه از پیش تمرین شده‌ای ندارد؟»
مقصر جلوه دادن حریفان به‌دلیل رعایت نکردن بازی جوانمردانه شاید یک بار پذیرفته باشد اما در مجموع یک مربی حرفه‌ای و کاربلد باید برای چنین بازی‌هایی هم برنامه داشته باشد و به‌دلیل بازی فیزیکی یا رفتارهای خارج از عرف و اصول مربی حریف نمی‌شود از بار شکست شانه خالی کرد. یحیی باید فرض را بر این بگذارد که از این پس تمام مربیان لیگ‌برتری با مرام و مسلک مربیان فولاد مقابل پرسپولیس صف می‌کشند و باید برای حریفانی با این سبک و سیاق برنامه‌ای متفاوت داشته باشد تا تیمش را پیروز کند و سه امتیاز را بگیرد. در فوتبال دنیا هم تیم‌های زیادی مقابل بارسا، سیتی، آرسنال، رئال- یا تمام تیم‌های بزرگ که از ستاره و کیفیت بازی بالایی برخوردارند- به ضدفوتبال رو می‌آورند اما مربیان تیم‌های بزرگ برای عبور از چنین بازی‌هایی همواره پلن مشخصی دارند. بارها شاهد بازی‌های اتوبوسی مقابل بارسلونای پپ بودیم و در اغلب بازی‌ها بارسا برنده بود و توقف مقابل اینتر مورینیو شاید تنها استثنای تقابل‌های اینچنینی باشد که یک تیم با دفاع بسته و اتوبوسی توانست بارسلونا را متوقف کند و مسیر رسیدن آنها به فینال اروپا را ببندد. در فوتبال حرفه‌ای، دفاع کردن، بازی فیزیکی و مستقیم و حتی حاشیه‌سازی یک متد و روش متداول برای بازی مقابل تیم‌های بزرگ است که در فوتبال ایران گاهی با چرک‌بازی اشتباه گرفته می‌شود و مربیان هر هفته با هم درگیر می‌شوند و نیمکت‌ها به زمین می‌ریزند و برای داور و تیم رقیب دردسر ایجاد می‌کنند. یحیی گل‌محمدی وظیفه دارد که به‌عنوان سرمربی یکی از بزرگترین باشگاه‌های ایران کیفیت بازی پرسپولیس را آنقدر بالا ببرد که هیچ تیمی در لیگ‌برتر با این شیوه‌ها هم نتواند پرسپولیس را از مسیر قهرمانی خارج کند. اگر چنین امکانی وجود ندارد، او باید پلن جدیدی برای عبور از بازی‌های جنجالی طراحی کند. در مجموع فرافکنی و متهم کردن حریف دلیل قانع‌کننده‌ای برای شکست نیست و یحیی نمی‌تواند از زیر بار شکست اهواز با این حرف‌ها شانه خالی کند.